All Chapters of เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน: Chapter 211 - Chapter 220

หลังจากที่ได้เจอกับหลี่เจิ้นหัว ยังไม่ทันข้ามวันดีฉินหลิวซีก็ได้รับจดหมายส่งข่าวจากอีกฝ่าย กระดาษที่มีพลังปราณห่อหุ้ม ห่อตัวเองจนดูคล้ายนก และโผบินมาจากผู้เป็นเจ้าของจนถึงมือผู้รับได้อย่างปลอดภัยความสามารถใหม่อันน่าทึ่งนี้ซึ่งฉินหลิวซียังไม่รู้จักทำให้นางรู้สึกสนใจมันเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังไม่สู้เนื้อความในจดหมายข้างในนางไล่สายตาอ่านดูจึงได้ยิ้มออกที่แท้ก็ไม่เป็นไร ดีจริง ๆซุนเป่ยฉีไม่ได้ถูกลงโทษหรือถูกจับขังอย่างที่นางได้ข่าวมา เขาออกจากวังไปตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องแล้ว ส่วนเรื่องที่มาของข่าวลือนั้น เหมือนว่าจะถูกใส่สีตีไข่เพิ่มไปไม่น้อยจริง ๆ คือพระสนมคนหนึ่งซึ่งเป็นที่โปรดปรานป่วยด้วยโรคประหลาด รักษามากี่หมอก็ไม่ดีขึ้น เวลานั้นอาจารย์ของนางมาถึงเมืองหลวงแล้ว เรื่องของเขารู้ไปถึงหูฮ่องเต้ โอรสสวรรค์จึงได้ส่งคนมาตาม แต่ยังไม่ทันที่หมอเทวดาจะไปถึง พระสนมผู้นั้นก็ล่วงลับไปก่อนแล้วพอเป็นเช่นนั้นโอรสสวรรค์ก็กล่าวโทษหมอเทวดา ออกคำสั่งลงโทษเขาซุนเป่ยฉีไม่ใช่คนที่ใครจะจัดการได้ง่าย ๆ ด้วยฝีมือของเขาสุดท้ายก็หนีไปได้ ทำให้ฮ่องเต้ยิ่งโกรธจัด เหล่าขุนนางห้ามปรามก็ไม่ฟัง หมอเทวดายังไม่ได้ท

ตะวันเคลื่อน บ่ายคล้อยลงมา นางก็ต้องเตรียมตัวสำหรับออกไปข้างนอก พอดีกับที่คู่หูองครักษ์เที่ยวเล่นกันเสร็จแล้ว“นายหญิงจะออกไปข้างนอกหรือขอรับ”“ใช่ ข้านัดคนเอาไว้”“ต้องการให้พวกข้าไปด้วยหรือไม่”“ได้ แต่เป็นเวลาส่วนตัวอย่ารบกวน”“เข้าใจแล้วขอรับ จะอารักขาอย่างดี”นางพยักหน้าและเดินนำพวกเขาลงไปชั้นล่าง ไม่รู้ว่าหลี่เจิ้นหัวมาถึงหรือยัง แต่นางก็เลือกที่จะลงมารอ ไม่ต้องการให้เขาขึ้นไปตามถึงชั้นบน แต่พอลงมาแล้วก็ต้องประหลาดใจที่เด็กหนุ่มคนนั้นมาถึงพร้อมกันพอดี“อะไรกัน ข้านึกว่าจะเลิกงานช้ากว่านี้เสียอีก”ใบหน้าของสหายวัยเด็กยังเปื้อนเหงื่อให้เห็น ไม่รู้รีบร้อนอะไรก่อนมาหรือเปล่า พอเห็นหน้านางเขาก็ยิ้มแป้น“ข้าทำงานเสร็จหมดแล้ว เราไปกันเลยเถอะ”หลี่เจิ้นหัวยิ้มจนดวงตาหยีโค้ง ทำเอานางหลุดยิ้มตามไปด้วย สุดท้ายก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ และก้าวเดินไปพร้อมกันสถานที่แรกที่หลี่เจิ้นหัวพานางมาคือตลาดกลางคืน เด็กหญิงเห็นร้านอาหารแผงลอยสองข้างทางเนืองแน่นไปหมด คิดว่าหากตนออกมาดึกกว่าปกติก็ยังคงมีอะไรให้กิน ฉินหลิวซีมองสองข้างทางด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่นี่มีของกินละลานตา นางยังไม่ได้กินอะไรร

 “ขอโทษด้วยที่ทำให้บรรยากาศเสีย”“ไม่ใช่ความผิดเจ้าสักหน่อย ทำไมต้องขอโทษล่ะ”เห็นนางไม่ถือสาเขาก็ยิ้มออก ฉินหลิวซีไม่ได้เก็บคำพูดของสตรีผู้นั้นมาใส่ใจอยู่แล้ว ตอนที่อยู่บ้านเดิมของบิดา นางเจอมายิ่งกว่านี้ยังทนได้ แค่เด็กน้อยเอาแต่ใจไม่ทำให้นางโกรธได้หรอกพอไม่มีอะไรมาขวางทางแล้วพวกเขาก็ไปร้านขายอาวุธ เมื่อตอนเข้ามาจะเป็นเพียงตรอกถนนเส้นเล็ก ๆ แต่ตัวร้านขนาดใหญ่มากกว่าที่คิด นางรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับร้านนี้มากกว่าร้านขายสมุนไพรเสียอีกฉินหลิวซีเดินเลือกซื้อของอย่างสนุกสนานจนเกือบลืมไปเลยว่า มีสหายคนหนึ่งมากับตนด้วย เห็นนางซื้อของอย่างเพลิดเพลินเขาก็ไม่คิดขัด คอยตามหลังอยู่ห่าง ๆ ไม่ได้สร้างความรบกวนแม้แต่การพูดสักประโยคเดียว หลี่เจิ้นหัวปล่อยให้นางเลือกของได้เต็มที่ฉินหลิวซีเลือกซื้อของไว้หลายอย่าง และของสำหรับป้องกันตัวที่นางจะใช้เองด้วย อันไหนน่าสนใจและดูเข้าท่านางก็หยิบมาหมดมาถึงที่นี่แล้วนางก็ไม่คิดจะกลับบ้านไปมือเปล่า ของฝากนอกจากเสื้อผ้าและของใช้ทั่วไปเป็นอาวุธพวกนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนางกลับมาที่โรงเตี๊ยม

 เพราะความไม่เอาไหนของนาง ทำให้สตรีคนหนึ่งต้องตะเกียกตะกายเอาอนาคตของตัวเองทั้งหมดมาช่วยไว้หลังจากที่มีสัมพันธ์กับสาวใช้เขาก็แต่งตั้งนางให้เป็นอนุ อำนาจของแม่สามีในตอนนั้นหรือแม้แต่ตัวนางเองสามารถสั่งปลดได้ แต่ถังหยี่หรูติดตามมาในฐานะสินเดิมของนาง คนที่จะตัดสินชีวิตสาวใช้ผู้นั้นก็คือนาง ถังหยี่หรูยืนยันจะอยู่รับใช้ข้างกายนายหญิงของตน จึงไม่มีใครทำอะไรนางได้เพราะโจวเมิ่งอิ๋งไม่ยอม หลังจากนั้นถังหยี่หรูก็ตั้งครรภ์บุตรชายและยกลูกให้นาง สถานะในจวนของโจวเมิ่งอิ๋งจึงมั่นคงขึ้นมา“นายหญิง”คนกำลังตกอยู่ในภวังค์เงยหน้าขึ้น พึ่งรู้ตัวว่าตนเองเดินเหม่อลอยมาจนถึงสวนดอกไม้ด้านหลังจวน ถังหยี่หรูพอเห็นหน้าหญิงมาก็ลงไปนั่งกับพื้น โจวเมิ่งอิ๋งมองความภักดีของนางจนแทบถวายตัวแล้วก็เศร้าใจ หย่อนกายลงไปนั่งที่ระเบียงใกล้ ๆ“เมื่อครู่ทำไมเจ้าไม่ไปที่ห้องโถงล่ะ”“ทุกอย่างอยู่ที่นายหญิงอบรมสั่งสอนบุตร ข้าไม่ปรารถนาจะก้าวก่ายเจ้าค่ะ หากอนุคนอื่นเห็นข้าอยู่ที่นั่นพวกเขาต้องไม่พอใจแน่ และคัดค้านคำตัดสินของนายหญิงแน่”อน

“ของพวกนี้ท่านรับซื้อไหม” เพราะหลังจากไปพบอาจารย์ครั้งหน้านี้ไม่รู้จะได้กลับบ้านอีกทีเมื่อไหร่ นางต้องเอาเงินไว้ให้ทางบ้านใช้จ่าย และให้เงินสำรองฉุกเฉินไว้ด้วย“ข้ารับทั้งหมด” หญิงสูงวัยเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้ม ครั้งนี้เด็กหญิงคนนั้นก็ยังของคุณภาพดีมาที่ร้านนาง ไม่รู้เป็นเทพเซียนน้อยจากที่ใด บรรยากาศรอบตัวจึงแผ่แต่ความลึกลับออกมาฉินหลิวซีขายของได้หลายร้อยตำลึงแล้วก็กลับ นางคิดว่าการเดินทางครั้งนี้คงราบรื่นไม่มีปัญหาตั้งแต่ต้นจนจบ แต่นึกไม่ถึงว่าหลังกลับมาที่โรงเตี๊ยมจะพบกับความน่าประหลาดใจ“นี่อะไร” นางชี้กองร่างมนุษย์ที่ถูกซัดจนหมดสภาพอยู่ในห้องตัวเอง“พวกมันบุกเข้ามารื้อค้นของในห้อง ข้าจึงจัดการไปขอรับ”ฉินหลิวซีกอดอก มองผลงานก่อนไล่สายตาดูคนแสดงฝีมือตั้งแต่หัวจรดเท้า ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกนางจะตั้งชื่อให้คนผู้นี้ว่าอาเซียว เป็นแฝดพี่ ฝาแฝดคู่นี้หน้าไม่คล้ายกันมากจึงทำให้แยกออกได้ง่าย“น้องเจ้าล่ะ”“ออกไปตามเก็บพวกที่เหลือขอรับ”“มาเป็นกลุ่มใหญ่สินะ รู้จุดประสงค์หรือเปล่า”“พวกมันไม่ได้เอาของมีค่าอย่างอื่นไป และมาหลังจากที่นายหญิงน้อยไปที่ร้านสมุนไพรครั้งที่สองทันที คิดว่าเป้าหมายอาจเป็นวั