บททั้งหมดของ หลินหลินกับระบบมิติผันผวน: บทที่ 131 - บทที่ 140

การเดินทางกลับค่ายอพยพเป็นไปอย่างราบรื่น ปราศจากอุปสรรคใดๆ ราวกับธรรมชาติเปิดทางให้เหล่านักเดินทางผู้กล้าหาญ เมื่อขบวนของหลินหลินมาถึง ทุกคนในค่ายต่างพากันออกมาต้อนรับด้วยความยินดี เหล่าทหารที่ร่วมเดินทางต่างเล่าขานถึงประสบการณ์อันน่าตื่นเต้นในการผจญภัยครั้งนี้ สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้ที่อยู่

"คนอะไร กินดุชะมัด" หลินหลินพึมพำกับตัวเอง "เล่นเอานางไม่ได้นอนเลย"นางอดคิดไม่ได้ว่าพี่ชายของนางบอกว่าเทียนชุนไม่สนใจผู้หญิงมาก่อน นี่เขาต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดไปแน่ๆหลินหลินลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะค่อยๆ ย่องออกจากห้องไปแต่ทันทีที่นางปิดประตู เทียนชุนก็ลืมตาขึ้น เขายกยิ้มมุมปา

"เจ้าไม่สนใจข้าบ้างหรือ?"อสูรร้ายถามหลินหลินไม่ตอบ นางใช้โอกาสที่มันเผลอ ฟาดฟันกระบี่ลงไปอย่างรวดเร็ว หัวของอสูรขาดกระเด็น!"ขอโทษนะ"หลินหลินพูดเสียงเรียบ"แต่สามีของข้าหล่อเหลากว่าเจ้าเยอะหึ! "เทียนชุนที่ได้ยินคำพูดนั้นถึงกับหัวเราะลั่นในที่สุด การต่อสู้ก็จบลง เหล่าทหารและเทียนชุนสามารถเอาชนะอ

เมื่อกลับมาถึงมิติผันผวน หลินหลินก็สั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน"ทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว พรุ่งนี้หยุดพักผ่อน 1 วัน มะรืนค่อยมารวมตัวกันเพื่อรับของรางวัลนะ"นางพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเหล่าทหารและสัตว์อสูรต่างแยกย้ายกันไป หลินหลินอุ้มหวาหวาขึ้น ส่วนเทียนชุนก็อุ้มอาจิน พวกเขามุ่งหน้ากลับไปยังเรือนไม้"ค

แม้ว่าหลินหลินจะบอกว่าไม่จำเป็นต้องมีเงา แต่พวกเขาก็ยังคงทำหน้าที่ของตนเองอย่างเคร่งครัดโหลกังบังคับรถม้าด้วยความชำนาญ เส้นทางที่คุ้นเคยทำให้พวกเขาเดินทางมาถึงที่ว่าการอำเภออย่างรวดเร็ว รถม้าจอดสนิท หลิวเคอกระโดดลงมาเปิดประตูให้หลินหลิน อิงหานที่รอรับคุณหนูแต่ไม่ทัน...เพราะอาจินและหวาหวาก็กระโดดตา