บททั้งหมดของ หลินหลินกับระบบมิติผันผวน: บทที่ 31 - บทที่ 40

และแล้ววันเดินทางก็มาถึงที่หน้าจวนตระกูลเจียง ขบวนของท่านแม่ทัพหยางเทียนชุนมาถึงแล้วหลินหลินรู้สึกตกใจเล็กน้อย ที่เห็นขบวนของเขายิ่งใหญ่อลังการกว่าที่คิด ธงทิวสีดำปักลายพยัคฆ์คำรามสีทองโบกสะบัดท้าทายสายลม ทหารองครักษ์กว่าสามสิบนายอยู่ในชุดเกราะสีดำขลับ พวกเขาขี่ม้าศึกสง่าผ่าเผย อาวุธและเครื่อ

นางจำไม่ได้ว่านางลุกเดินตามเขามาตอนไหน เพราะในตอนนั้นใบหน้าของเขามันใกล้มาก มากจนนางทำตัวไม่ถูก!หลินหลินถูกช้อนตัวขึ้นนั่งบนหลังม้าอย่างนุ่มนวล หลินหลินพยายามเรียกสติกลับมา เมื่อนางตั้งสติได้แล้วจึงเอามือลูบแผงคอม้าสีดำเบาๆ"มันชื่ออะไรเจ้าคะ"“เฟยหลง" เทียนชุนตอบ พลางกระชับอ้อมแขนรอบเอวบาง "เ

"หนักไหมเจ้าคะ"หลินหลินหันไปถามท่านแม่ทัพ "ไม่ ตัวเจ้าเบามาก คงต้องกินข้าวให้เยอะกว่านี้"เทียนชุนลงจากม้าและอุ้มหลินหลินลงมา“ขอบคุณเจ้าค่ะ"หลินหลินยิ้มให้เทียนชุน "พี่ใหญ่"หลินหลินรู้ว่าพี่ชายน้อยใจ นางจึงควงแขนเขา พลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน"ข้าขอโทษเจ้าค่ะ"เจียงเหวินลูบหัวหลินหลินเบาๆ "พ

เจ้าหมีเป็นอสูรระดับ 4 ยังไม่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ แต่ความออดอ้อนเกินร้อย ใจนางแทบละลายเลย หลินหลินสังเกตเห็นเจ้าหมีน้อยมีขนสีดำปกคลุมทั่วทั้งร่าง แต่หากสังเกตดีๆ จะพบว่าตรงหลังคอจะมีขนสีขาววงกลมเล็กๆ แซมขึ้นมา นางอนุญาตให้ทั้งสองใช้ทรัพยากรจากมิติได้ และนางกำลังมุ่งหน้าไปค่ายทหารแดนเหนือซึ่งอย

"หลินเอ๋อร์!"เทียนชุนร้องลั่น ดาบในมือตวัดลูกธนูออกด้วยความว่องไว"แปรขบวน!" เสียงเข้มตวาดก้อง เหล่าทหารเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วโล่กำบังถูกยกขึ้น ดาบฟาดฟัน เสียงกระทบกันดังสนั่นหลินหลินมองดูลูกธนูด้วยสายตาสงบนิ่ง...ลูกธนูที่ส่งมารวดเร็วแม่นยำ แต่ในสายตาของนางมันช้ามาก มันเหมือนลูกศรที่ค่อยๆลอยมาห