All Chapters of Stolen Nights with My Husband’s Zillionaire Uncle: Chapter 71 - Chapter 80

Ngayon lang tuluyang narealize ni Alexandra kung gaano kalaking pagkakamali ang naging damdamin niya para kay Tyron.Pakiramdam niya’y niloko siya… pero sa totoo lang, matagal na siyang niloloko—hindi ni Tyron, kundi ng sariling kapatid.Siya ang lumangoy noon sa malalim na dagat para iligtas si Tyron. Siya ang nagbuwis ng buhay, at nawalan ng malay matapos ang sakripisyo. Pero pagdilat ni Tyron sa ospital, ang una niyang nakita ay si Grace—umiiyak sa tabi niya, kunwari’y siya ang nagligtas.Mula noon, nagbago ang lahat.Ang magulang ni Tyron ay labis ang pasasalamat kay Grace. Ang buong utang na loob, sa kaniya ipinukol. Kahit ang lola ni Alexandra, na matalik na kaibigan ng ina ni Tyron, ay hindi kumiling sa sariling apo. Matuwid ang prinsipyo nito—walang pabor-pabor. Kaya binigyan din nila ng puwesto si Grace sa kumpanya. Sa loob ng panibagong mundo, lalong naging malapit si Grace at Tyron.Ang hindi alam ng marami—matagal nang may gusto si Grace kay Tyron. Noon pa lang, galit na it

KinabukasanMasakit pa rin ang ulo ni Alexandra nang magising siya kinaumagahan, ngunit hindi niya pinansin ang nararamdamang bigat sa katawan. Marami siyang kailangang ayusin sa opisina ngayong wala si Tyron, na nagpaalam na hindi makakapasok ng tatlong araw.Maaga siyang dumating sa firm, nakasuot ng maayos na business attire—puting blouse, itim na slacks, at closed shoes. Sa bawat hakbang niya sa hallway, dama niya ang responsibilidad na iniatang ni Tyron sa kanya. Hindi siya maaaring magkamali.Pagkaupo pa lamang niya sa opisina, sinabihan na siya ng secretary na may isang kliyente raw na personal na gustong makausap si Atty. Tyron."Pakipasok po," mahinahong tugon ni Alexandra.Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Pumasok ang isang lalaking nasa mid-40s, maayos ang bihis, may aura ng kapangyarihan at kumpiyansa. Tumayo si Alexandra bilang paggalang."Good morning, sir. Please have a seat," magalang na alok niya habang itinuro ang upuan sa harap ng mesa.Ang lalaki ay maayos na umu

Pagkababa ni Alexandra mula sa taxi, agad siyang napabuntong-hininga habang nakatingala sa building kung saan pansamantala siyang nakikituloy sa condo unit ng kaibigan niyang si Bea. Mabigat ang katawan niya, parang nilukot ang kaluluwa niya sa dami ng trabaho at inis na naramdaman sa maghapon.Habang hinihila ang maliit niyang maleta—puno ng case folders at laptop na hindi pa rin niya kayang bitiwan kahit pa gusto na ng buong sistema niyang magpahinga—pabagal siyang lumakad papasok ng lobby.Pagkapasok niya sa unit, bumungad agad si Bea, naka-shorts lang at oversized t-shirt, nakatayo sa may kusina habang umiinom ng juice."Oh my God, girl," bungad ni Bea, sabay turo ng baso niya kay Alexandra. "You look like... literal na nilaban sa washing machine tapos hindi na-spin dry."Napairap si Alexandra at dumiretso sa sofa, bagsak ang katawan na parang wala nang bukas."Feeling ko nga, Bea," humikbi siya ng kunwari, "ako 'yung sinampay tapos biglang umulan. Ako 'yun."Tawanan silang dalawa

Pagkauwi ni Alexandra mula sa opisina, parang wala siya sa sarili. Hindi niya namalayan kung paano siya nakarating sa bahay. Bitbit niya ang bag, pero pakiramdam niya mabigat iyon na parang pasan niya ang buong mundo.Tahimik ang bahay. Wala pa si Bea.Diretso siya sa sofa at pabagsak na naupo, tulala, habang nakatitig sa kawalan. Hindi niya maintindihan ang sarili. Kanina pa siya kinakausap ng mga tao sa opisina, pero parang bulong na lamang ang lahat ng salita sa paligid niya. Kaya nagpaalam na lang siya na mag-early out. Hindi niya kinaya. Hindi niya kayang ngumiti, hindi niya kayang magpanggap na ayos lang siya.Habang nakaupo, pinipigilan niya ang sariling umiyak. Pero ramdam niyang may mabigat na kung anong namuo sa dibdib niya, na parang sasabog na anumang oras.Ilang minuto pa, bumukas ang pinto. Dumating si Bea, hawak ang ilang grocery bags.“Alex?” tawag nito, pagkakita sa kanya. “Oh my God, ano nangyari?”Nagulat si Alexandra. Nangilid ang luha sa mga mata niya. Hindi niya n

Masaya si Joshua nang makita niya si Alexandra sa harap ng building. Agad siyang bumaba ng kotse, sinalubong siya ng mainit na ngiti. Sa labas, mukha itong masaya. Sa loob naman, si Alexandra ay kumakapit sa kanyang sarili, pilit nilalabanan ang suka at inis na gustong sumabog sa lalamunan niya.“Hey, baby,” bungad ni Joshua habang binubuksan ang pinto ng passenger seat para sa kanya. “Kamusta ka?”“Okay naman,” sagot ni Alexandra, pilit pinatamis ang tinig.Habang nagsusuot ng seatbelt, tinapunan niya ng sulyap si Joshua. Mukhang totoo ang saya nito — para bang walang nangyaring kasalanan. Walang bahid ng guilt. Walang bakas ng pag-aalala.Tahimik silang bumiyahe sa loob ng ilang minuto. Ramdam ni Alexandra ang awkwardness sa hangin kaya siya na ang unang nagsalita, sinubukang buwagin ang katahimikan.“Joshua… I’m sorry about before…” mahinang sabi niya.Ngunit bago pa siya makapagsalita pa ng iba, agad siyang pinutol ni Joshua, sabay ng isang mabilis na pag-iling at mahinang tawa.“D