บททั้งหมดของ Stolen Nights with My Husband’s Zillionaire Uncle: บทที่ 61 - บทที่ 70

"Hindi ba siya din ang kumuha sa iyo parang bukjsan ang kaso ng magkakapatid?" tumango si Tyron sa naging tanong ni Alexandra. "Kung ganoon ano daw ang dahilan niya?""Ang sabi niya, nag-aaway ang magkakapatid dahil sa agawan ng mana. Siya ang kinukulit ng isa sa kanila at nahihirapan na daw siya. Wala naman siyang alam sa pagkamatay ng matanda. biglaan daw ang nangyari kaya walang last will ito. Maging ang family atty nila ay nahihirapang ipaliwanag kay Hector ang lahat dahil sa takot. Muntik na nga nitong ilipat sa kaniyang ang mana ngunit natatakot sila, kasi baka ito ang pumatay sa amo nila para sa mana kaya inilapit sa akin oara tingnan at imbistigahan." mahabang pal;iwanag ni Tyron."Nagtext na siya. willing siyang makipagkita." saka mabilis na pinatakbo ni Tyron ang sasakyan. Tahimik lang si Alexandra sa buong byahe. Tumigil sila sa isang coffee shop, saka dumiritso sa dulong bahagi kung saan may naghihintay na isang babae, mukhang nasa late therities na ito at mukha ngang secre

Hindi niya maintindihan kung bakit siya naaapektuhan sa ganitong usapan. Alam naman niyang wala siyang dapat ipaliwanag kaninuman. At higit sa lahat, alam niyang wala silang relasyon ni Tyron—ni hindi nga dapat magkaroon. Pero bakit parang may bumibigat sa loob niya tuwing may ganitong komento?"Hindi ka ba komportable? Gusto mong lumipat tayo?" nag-aalalang tanong ni Tyron."Hindi na! Ayos lang naman. Ano naman kung may makakita sa atin? Isipin na nila ang gusto nilang isipin. Hindi naman tayo nagde-date. Isa pa, anong masama kung kasama ng amo niya ang kanyang assistant? Bawal ba akong i-treat?" depensa ni Alexandra. Hindi niya alam kung ang ibig niya talagang kumbinsihin ay si Tyron o ang sarili niya. Ramdam niya ang kabog ng dibdib niya, pero hindi niya dapat ipahalata.Napangisi si Tyron, tila may iniisip itong kung ano. "Sino namang nagsabi sa iyong libre ko ito?"Napakurap si Alexandra. "Ano?! Kung hindi mo ito libre, bakit hindi mo muna ako tinanong! Nakakainis ka! Diyan ka na

Nang lumabas siya mula sa banyo, tumambad sa kanya ang itsura ni Tyron, na nakahiga na sa kabilang gilid ng kama, ang mga mata ay medyo nakapikit. Pansamantalang iniwasan ni Alexandra ang pagtitig dito, ngunit hindi niya maiwasang mapansin kung paano lumitaw ang pahiwatig ng pagod sa katawan nito. Ang mga balikat, ang braso—lahat ng iyon, nagsasabi ng isang kwento ng matinding trabaho at pasensya.Habang nag-aayos siya sa gilid ng kama, napansin niyang tinititigan siya ni Tyron. Natahimik siya. Hindi alam ni Alexandra kung bakit parang may iba siyang nararamdaman sa mga mata ni Tyron.“Baka natunaw ako niyan,” sabi ni Tyron, ang tono ay magaan at medyo nakakatuwa.“Akala ko tulog ka na,” sagot ni Alexandra, hindi maiwasang mapahiya. Pero sa loob-loob niya, Sana nga, tulog na siya.“Hahaha, hindi pa, wala akong kasama e,” sabay ngiti ni Tyron na medyo nakakainis dahil parang may kutob si Alexandra na siya na naman ang pinapagitnaan ng mga biro nito.Sana ay hindi makapagpigil si Alexand

Tahimik na nakaupo sa hallway sina Alexandra at Tyron, ang katahimikan ay tila bumabalot sa buong paligid habang pinapanood nila ang pagtakbo ng orasan sa dingding. Ang bawat segundo ay parang taon habang hinihintay nila ang pagbabalik ng prosecutor.Walang nagsasalita sa kanilang dalawa. Si Alexandra, naka-kuyom ang kamay, habang si Tyron naman ay halos hindi mapakali sa upuan. Ilang sandali pa, bumukas ang pintuan ng interrogation room. Tumigil ang mundo nila sa pagbukas ng pintong iyon.Lumabas si Fiscal Ramon Diaz, ang city prosecutor, at may seryosong ekspresyon sa mukha. Hindi ito nagpakita ng kahit anong emosyon habang dahan-dahang lumapit sa kanila."Fiscal?" agad na tanong ni Tyron, tila hindi makahinga sa kaba.Tumingin si Fiscal Diaz sa kanilang dalawa, bago huminga ng malalim. "Umamin na si Regina."Napakunot-noo si Alexandra. "Ano pong ibig ninyong sabihin? Inamin niyang siya ang may kasalanan?"Tumango si Diaz, ngunit may halong pagdadalawang-isip ang kanyang tono. “Oo… p

Ang marahang tugtog ng café ambient music lang ang bumabalot sa hangin habang naghihintay si Attorney Tyron Mendez, may bahagyang lamig na ang kanyang black coffee. Katabi niya si Alexandra—ang kanyang masinop at matalas na assistant. Habang tumitingin siya sa tablet para sa updates, paminsan-minsan ay sumusulyap ito sa pintuan.“Late na siya,” mahina niyang sabi habang isinara ang tablet.“Dalawang minuto lang,” sagot ni Tyron, sabay tingin sa kanyang relo. “Maaga pa 'yan sa standards ng mga abogado.”Saktong pagkalipas ng ilang segundo, pumasok ang isang lalaking nasa mid-sixties, naka-tailored charcoal suit at may dignidad sa bawat kilos. Kita sa kanyang graying hair at maingat na lakad ang dekada ng karanasan sa legal na serbisyo—at marahil, bigat ng mga kaganapan sa Salcedo family.Diretso itong lumapit sa kanilang table.“Atty. Tyron Mendez?”“Yes,” tumayo si Tyron at iniabot ang kamay—propesyonal at matatag. “Kayo po si Atty. Saavedra?”“Ako nga. Family attorney ng Salcedos,” sa