Semua Bab พิษคู่หมั้น | เซ็ต FIERCE MAFIA: Bab 51 - Bab 60

EP. 52"คิดว่าดื่มน้ำผลไม้อยู่รึไง" การันต์เอ่ยทักท้วงนิสาทันทีที่เห็นนิสาหยิบแก้วไวน์แดงขึ้นมาดื่มพรวดเดียวจนหมดแก้ว นิสาไม่ตอบอะไรแต่ใช้หางตามองด้วยความรำคาญ"เธอคอแข็งเหรอ" การันต์เอ่ยถามอย่างต่อเนื่องพลางขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งด้วยความสงสัยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างนิสาเพิ่งเคยดื่มเหล้าได้ไม่กี่วัน ทว่าเวลานี้กลับดื่มไวน์เกือบจะหมดขวดอยู่แล้วแต่กลับไม่แสดงอาการมึนเมาใดๆ ออกมาให้เห็นเลยสักนิด ทำให้การันต์รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก"นายใหญ่กำลังออกมาครับ" บอดี้การ์ดด้านหลังเอ่ยบอกผู้เป็นนายทั้งสองทำให้การันต์หันไปมองที่พี่ชายกำลังเดินออกจากประตูห้องวีไอพี อัคคียืนพูดคุยกับหุ้นส่วนครู่หนึ่งก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคู่หมั้นสาวและน้องชายที่ริมระเบียงด้านนอก"ดื่มไปเยอะแค่ไหน" อัคคีเอ่ยถามน้องชายพลางเดินเข้าไปหาคู่หมั้นสาว"ดื่มเยอะก็ไม่มะ..." การันต์ตอบแต่ก็เอ่ยไม่จบประโยคต้องหยุดชะงักทันทีที่หันไปมองที่นิสาฟุบหน้าแนบโต๊ะตรงหน้า"รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วจะดื่มเยอะทำไม" อัคคีเอ็ดนิสาด้วยความเป็นห่วงก่อนจะอุ้มนิสาขึ้นมาในท่าเจ้าสาวแล้วหันไปต่อว่าน้องชายต่อ"กูสั่งให้ดูแลนิสา ทำไมถึงปล่อยให้นิสาด

EP. 54"...อึก...หนูไม่รู้...หนูไม่รู้จริงๆ" เด็กสาวรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน ท่าทางลนลานของเธอทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก"ให้โอกาสพูดอีกที" มาเฟียหนุ่มวางมีดลงบนลิ้นเล็ก "อึก" เด็กสาวตัวแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว เพราะกลัวว่าถ้าขยับตัวมีดแหลมคมบนลิ้นจะเฉือนลิ้นของเธอ"คนที่ทำรอยบนตัวของเธอได้มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น" มาเฟียหนุ่มเอ่ยพลางขบกรามแน่นอย่างหึงจัด ก่อนจะจับร่างเล็กนอนหันหลังอย่างป่าเถื่อน"ถ้ามันฉลาด มันควรรู้ว่าไม่ควรแตะต้องผู้หญิงของฉัน" มาเฟียหนุ่มใช้มือหนาข้างซ้ายเพียงข้างเดียวฉีกกระชากเสื้อของเด็กสาวขาดเป็นสองชิ้น แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของเด็กสาวเอาไว้ด้านหลังด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว ก่อนจะใช้มีดกรีดลงบนไหล่ซ้ายด้านหลัง"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!" เด็กสาวกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดิ้นพล่านอย่างทรมานทันทีที่ถูกปลายมีดแหลมคมกรีดลงบนผิวหนังสดๆ ไร้ซึ่งยาชาบรรเทาอาการเจ็บ มาเฟียหนุ่มใช้มีดกรีดผิวหนังบริเวณหัวไหล่ข้างซ้ายด้านหลังของเด็กสาวเป็นรูปไฟขนาดเท่าฝ่ามือของเด็กทารกแรกเกิด ซึ่งรูปไฟเป็นตัวแทนสัญลักษณ์ชื่อของเขา เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากผ

EP. 56 "พี่จะร้องเพลงอะไรให้หนูฟัง" เด็กสาวเอ่ยถามพลางจ้องมองใบหน้าคมคายตาปริบๆ"All I Ever Need" มาเฟียหนุ่มตอบเสียงเรียบ ก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนเดินไปหยิบกีตาร์โปร่งราคาแพงข้างโต๊ะทำงานของน้องชายขึ้นมา เขาแอบยิ้มเขิน ไม่ให้เด็กสาวมองเห็นก่อนจะตีหน้าขรึมเดินกลับไปหาเด็กสาว"พี่เล่นกีตาร์เป็นด้วยเหรอ" เด็กสาวแอบยิ้มกริ่มด้วยความดีใจ เพียงแค่ได้ยินชื่อเพลงที่เขาจะร้องให้เธอฟัง พวงแก้มนวลของเธอก็แดงระเรื่อด้วยความเขินอายแล้ว เพลงนี้เธอเคยฟังเมื่อหลายปีก่อน สำหรับเธอเพลงนี้เป็นเพลงที่โรแมนติกมาก โรแมนติกถึงขั้นที่ทำให้คนฟังอย่างเธอเขินตัวบิดกับทุกประโยค "ไม่เป็นมั้ง" มาเฟียหนุ่มตอบประชดหน้าตายพลางถือกีตาร์โปร่งเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงนอน เด็กสาวนอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหามาเฟียหนุ่ม หลับตาลงช้าๆ รอฟังทำนองเพลง เพียงแค่เสียงทำนองเพลงดังขึ้นมาหัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง"You don’t understand how much you really mean to me I need you in my life You’re my necessity But believe me you’re everything That just makes my world complete And my love is clear the only thing that I’ll ever

EP. 58"ทำไม พูดแค่นี้น้ำตาคลอ ชีวิตนี้เธอก็รู้จักแต่ร้องไห้นั่นแหละ" การันต์เอ่ยดักทางเพราะนิสาเริ่มเบ้ปากคล้ายจะร้องไห้ นิสาเลิกเบ้ปากหันไปทำตาขวางมองแรงใส่แทน"ยังจะทำตาขวางใส่อีก" การันต์แยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะเหลือบตาไปมองที่นอกระเบียง เมื่อเห็นว่าพี่ชายยังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่เดิมจึงหันไปพูดกับนิสาต่อ"คิดว่าวันนี้แต่งตัวน่ารักแล้วฉันจะใจดีกับเธอเหรอ ฝันไปเถอะ" การันต์พูดจบประโยคก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินหันหลังกลับเข้าไปที่ห้องนอนของตัวเองเพื่อจะนอนพักผ่อนต่อ นิสาจ้องการันต์ตาเขียวจนร่างกำยำของการันต์หายเข้าไปภายในห้องนอนถึงยอมดึงสายตากลับ"ใครโทรมาเหรอคะ" นิสาเอ่ยถามทันทีที่มาเฟียหนุ่มเดินกลับเข้ามา"พ่อโทรมา" มาเฟียหนุ่มหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาข้างกายเด็กสาว วางมือหนาข้างซ้ายลงบนศีรษะทุยเล็ก "อิ่มรึยัง" "หนูอิ่มแล้ว" "อิ่มแล้วทำไมอาหารยังอยู่ในสภาพเดิม" มาเฟียหนุ่มมองชามข้าวของเด็กสาวสลับกับใบหน้าหวาน "กินข้าวไปกี่คำ?""กินไปสองคำ" "กินอีก""หนูยังไม่หิว""กินข้าวจะได้กินยา" มาเฟียหนุ่มหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปากอวบอิ่ม"หนูไม่อยากกินแล้ว" เด็กสาวทำหน้างอแงพล

EP. 60"ฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก กระสุนแค่เฉียด" มาเฟียหนุ่มใช้นิ้วชี้เกลี่ยริมฝีปากล่างของเด็กสาวหนึ่งทีเชิงหยอกเย้า"หนูรู้" เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมาพลางปล่อยมือจากผ้าพันแผล "เสร็จแล้ว" มาเฟียหนุ่มมองผ้าพันแผลที่ท่อนแขนก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปด้านหลัง"พี่จะไปไหน" เด็กสาวลุกขึ้นยืนเดินตามไม่ห่าง มาเฟียหนุ่มหยิบท่อนไม้บริเวณใกล้ๆ แบกขึ้นบ่าขวา"พี่จะทำอะไร" เด็กสาวมองท่อนไม้จำนวนหนึ่งบนบ่าแกร่งด้วยความแปลกใจ"ใกล้จะบ่ายแล้วเดี๋ยวแดดจะแรงกว่านี้ ฉันจะสร้างบ้านให้เธอนอนพัก โดนแดดเผาเดี๋ยวไม่สบาย" เขาตอบพลางแบกท่อนไม้ไปวางเอาไว้บนชายหาด"สร้างบ้านให้หนูนอน? หมายความว่าไง เราจะติดอยู่ที่นี่หลายวันเหรอ""พรุ่งนี้ลูกน้องฉันน่าจะตามมาถึง วันนี้พวกมันคงหาที่นี่ไม่เจอแล้ว" มาเฟียหนุ่มหยิบไม้ขึ้นมาสร้างเป็นกระท่อมอย่างชำนาญ ไม่มีท่าทีทุลักทุเลเลยสักนิด ท่าทางทะมัดทะแมงเป็นงานของเขาทำให้เธอรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย"พี่ทำเป็นจริงๆ เหรอ ถ้าลมพัดมาไม้จะไม่ถล่มลงมาทับหนูใช่ไหม" เพราะเขาเป็นลูกคนรวย มีคนคอยทำทุกอย่างให้ตลอดเวลา เธอจึงคิดว่าเขาไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้เป็นนอกจากใช้เงินและอำนาจที่มีติดตัวมา