Semua Bab พิษคู่หมั้น | เซ็ต FIERCE MAFIA: Bab 71 - Bab 80

EP. 71"เอ่อ...ป้าขอถามได้ไหม...ทำไมเราสองคนถึงมาอยู่ที่นี่" "พวกเรา" เด็กสาวกำลังจะตอบ ทว่า..."เรามาฮันนีมูน" ทว่ามาเฟียหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นมาแย่งตอบก่อนทำเอาเด็กสาวหันขวับไปมองอย่างไม่เข้าใจ "ฮันนีมูนเหรอ...." หญิงชาวประมงพึมพำเบาๆ ก่อนจะหันหน้าไปสบตากับผู้เป็นสามีด้วยความงุนงง ที่นี่เป็นเกาะร้างไม่มีคนอาศัยอยู่เลยและน้อยคนที่จะรู้จัก สองสามีภรรยาขับเรือประมงผ่านเกาะนี้บ่อยครั้ง ทว่าทุกครั้งที่ขับผ่านไม่เคยเห็นว่าจะมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวที่เกาะร้างเลยสักคนร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครมาอาศัยอยู่ในที่ที่ความเจริญเข้าไม่ถึงเช่นเกาะแห่งนี้ ทว่าหนุ่มสาวตรงหน้ากลับเลือกมาฮันนีมูนกันที่นี่ แทนการไปฮันนีมูนในที่ที่สวยงามและความเจริญเข้าถึง อีกทั้งยังมาฮันนีมูนก่อนแต่งงานอีก ปกติคู่รักส่วนใหญ่จะเลือกฮันนีมูนกันหลังวันแต่งงานไม่ใช่หรือ หนุ่มหล่อตรงหน้าช่างเป็นคนประหลาดนัก หญิงชาวประมงคิดสงสัยในใจ"เรากำลังคุยเรื่องงานแต่งงานของเราอยู่ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะการมาของพวกคุณ" มาเฟียหนุ่มกล่าวอย่างตรงไปตรงมาทำเอาเด็กสาวและสองสามีภรรยาชาวประมงถึงกับสตั้นด้วยความตกใจ เด็กสาวเข้าใจอยู่ว่าเขาเป็นคนป่าเถื่

EP. 73"ทำไมพี่ไม่พยายามเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นๆ บ้าง เป็นคนปกติก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ชอบเป็นคนปกติ ทำไมชอบทำตัวประหลาดอยู่เรื่อย""พี่เคยพยายามเป็นคนปกติแล้ว...แต่ทำไม่ได้""...งั้นก็เป็นพี่ในแบบของพี่เหมือนเดิมนั่นแหละ...เพราะว่า...หนูคิดว่าหนูชอบอะไรที่..." เด็กสาวลูบไล้สัมผัสรอยสักรูปงูพิษบนท่อนแขนแกร่งลากยาวลงไปถึงข้อมือหนาอย่างยั่วยวน พลางใช้ลิ้นเล็กปาดเลียลำคอหนาเบาๆ หนึ่งที "น่าตื่นเต้นตลอดเวลา""หึ" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอหนาเบาๆ อย่างชอบใจ ดูเหมือนว่าเด็กสาวจะติดใจเซ็กซ์แบบซาดิสม์ของเขาเข้าแล้ว เธอที่ในอดีตเอาแต่นอนแน่นิ่งไม่ตอบสนองเวลาร่วมสัมพันธ์สวาท ทว่าตอนนี้กลับเปลี่ยนไปเยอะ เธอเป็นฝ่ายรุกเขาก่อน อีกทั้งตอนนี้ยังเลื่อนใบหน้าซบหน้าท้องแกร่งใกล้แก่นกายของเขาอีกด้วย"พรุ่งนี้เราจะไปออกจากที่นี่กันแล้วจริงๆ เหรอคะ" เด็กสาวเอ่ยถามพลางค่อยๆ สอดมือบางเข้าไปภายในกางเกงยีนส์"เธอพูดเหมือนไม่อยากออกไปจากที่นี่เลยนะ""ตอนแรกหนูไม่อยากอยู่ที่นี่เพราะว่ามันลำบาก...แต่คิดดูอีกที...อยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกัน" เด็กสาวจับแก่นกายใหญ่ออกมาจากกางเกง มือบางลูบไล้สัมผัสเส้นเลือดปูดนู

EP. 75"หนูอยู่นี่!" นิสาโผล่หน้าออกมาจากโขดหินทำให้อัคคีรีบหันไปมองที่เธออย่างรวดเร็ว เธอเดินออกมาจากโขดหิน ตรงเข้าไปหาเขา"หายไปไหนมา" เขาขมวดคิ้วมุ่นพลางเดินเข้าไปหาเธอเช่นเดียวกัน"หนูไปเล่นตรงนั้นมา" เด็กสาวชี้นิ้วไปที่โขดหิน มาเฟียหนุ่มรีบคว้าตัวเด็กสาวเข้ามากอดอย่างหวงแหน"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกพี่ใจหายนะรู้ไหม" มาเฟียหนุ่มกอดเด็กสาวแน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปจริงๆ "จะออกไปเดินเล่นทำไมไม่ปลุกพี่ก่อน""หนูเห็นพี่หลับอยู่ก็เลยไม่อยากกวน" "ทีหลังจะไปไหนบอกพี่ก่อน""...หนูเข้าใจแล้ว" "ไปเล่นอะไรมา" "หนูไปสลักชื่อของเรามาค่ะ""สลักชื่อเหรอ สลักทำไม""เวลามีใครหลงมาติดเกาะนี้จะได้รู้ไงคะว่าเราสองคนก็เคยมาที่นี่เหมือนกัน""ไม่เห็นต้องสลักชื่อเลย ยังไงซะ พี่ซื้อเกาะนี้เมื่อไหร่ก็จะไม่มีใครเข้ามาที่นี่ได้ นอกจากเรา""พี่ใจร้ายกับทุกคนจัง" เด็กสาวหัวเราะคิกคักเบาๆ "บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคนสักหน่อย ถ้าคนอื่นเดือดร้อนแล้วหลงเข้ามาที่นี่จริงๆ เราอนุญาตให้พวกเขาเข้ามาพักที่นี่ชั่วคราวก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย""ที่นี่จะมีแค่เราและคนของเราที่เข้ามาได้...แล้วเธอก็เป็นคนบอกพี่เองว่า...อยากให้

EP. 77"เธอเอาอาหารบูดมาให้ฉันทานเหรอ...เหม็นมากเลย" นิสาเอามือปิดจมูกพลางถอยออกห่างจากอาหารตรงหน้า"อาหารบูดเหรอคะ" ใบเฟิร์นตกใจมากกว่าเดิมรีบหยิบอาหารตรงหน้าขึ้นมาดม "ไม่บูดนะคะนายหญิง...ราเมนกับเกี๊ยวซ่าคุณองศาเพิ่งซื้อมาก่อนที่จะออกไปทำธุระกับนายใหญ่เองค่ะ""แล้วทำไมกลิ่นมันแรงขนาดนี้ ฮึก! ไม่ไหวแล้วจะอ้วก" นิสารีบวิ่งไปอาเจียนที่ห้องน้ำ"นายหญิง" สาวใช้คนสนิทรีบวิ่งตาลีตาเหลือกตามเข้าไปดูแล"ฮึก!" นิสากอดคอกับชักโครกพลางโก่งคออาเจียนออกมาอย่างหนัก อาหารที่เธอทานเข้าไปวันนี้ทะลักออกมาจากโพรงปากจนหมดไส้หมดพุง "เฟิร์นลูบหลังให้นะคะ" สาวใช้เอ่ยเชิงขออนุญาตก่อนจะใช้มือลูบหลังให้"รีบเอาออกไปทิ้งไกลๆ ฮึก!" นิสาชี้นิ้วไปที่โต๊ะทานอาหารพลางโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย สาวใช้เห็นว่านายหญิงเริ่มฉุนเฉียวแล้วจึงรีบโค้งศีรษะให้แล้ววิ่งไปหยิบชามราเมนกับเกี๊ยวซ่าออกไปทิ้งด้านนอกห้องพักทันที"กลิ่นหอมขนาดนี้ทำไมนายหญิงถึงบอกว่าเหม็นกันนะ" สาวใช้พึมพำกับตัวเองเบาๆ อย่างสงสัยพลางปิดประตูห้องพักอย่างเบามือ"จะออกไปไหน" บอดี้การ์ดสองคนยืนเฝ้ารักษาความปลอดภัยหน้าห้องพักเอ่ยทักท้วงน้ำเสียงเข้มดุจน

EP. 79"สาระ" นิสาเอ่ยประโยคสั้นๆ ขึ้นมา เลิกคิ้วข้างซ้ายขึ้นเล็กน้อยพลางมองหน้าการันต์"อะไร?" "แน" นิสาเอ่ยประโยคต่อท้ายจากประโยคสั้นๆ ของตัวเองเมื่อครู่แล้วเบะปากมองบนใส่ ลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปภายในห้องนอนพลางยักไหล่ไม่ยี่หระ ทำเอาการันต์รู้สึกหัวร้อนขึ้นมาในทันที อัคคีนั่งมองอยู่ไกลๆ หัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆ ราวกับชอบใจ"คืนนี้พี่จะนอนด้วยกันไหม ถ้านอนหนูจะได้จัดการตัวเอง" นิสาเพิ่งเดินเข้าไปภายในห้องนอนตะเบ็งเสียงออกมาเอ่ยถามคู่หมั้นหนุ่ม"นอนสิครับ" อัคคีรีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าจากที่ไม่สบอารมณ์เมื่อครู่สดใสขึ้นมาทันตา การันต์มองพี่ชายด้วยแววตาแสยะ เห็นพี่ชายพูดจาสุภาพเป็นครั้งแรกจึงรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมา@ตกดึก"ที่บอกว่าจะจัดการตัวเองคือแบบนี้เหรอ" อัคคีเดินเข้ามาภายในห้องนอนเห็นนิสากำลังใช้ทิชชูอุดรูจมูกของตัวเองเอาไว้ทั้งสองรูแล้วหายใจทางปากจึงเอ่ยถาม"พี่รีบขึ้นมานอนสิ" นิสาโบกมือเรียกเขาให้ขึ้นมานอนข้างๆ เธอ"ถ้าลำบากขนาดนี้พี่นอนข้างนอกดีกว่า" เขาเดินหันหลังจะออกไป"แค่นี้ก็น้อยใจ" ทว่าหยุดชะงักเมื่อเธอเอ่ยตามหลัง เขาเอี้ยวหน้ามองกลับไป"ไม่ได้น้อยใจ...แค่ทนเห็นเ