KABANATA 105: GUSTO KITASa gitna ng malambot na ilaw ng mga kandila at malamig na simoy ng gabi, unti-unting lumambot ang ekspresyon sa mukha ni Martina Acosta. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya sa mga nagdaang buwan—ang sakit, ang pagkalito, ang pagkakanulo—ngayong gabi, naramdaman niya ang bahagyang katahimikan sa puso. Para bang sa unang pagkakataon, may tumama na liwanag sa madilim na bahagi ng kanyang damdamin."Maligayang kaarawan, Martina," malambing na wika ni Lorenzo habang nakatitig sa kanya. Ang tinig nito ay puno ng damdamin, ng pag-asa, ng takot na baka ito na ang huli niyang pagkakataong masabi ang lahat. "Ngayong panibagong taon sa buhay mo, sana'y iwan mo na ang mga pagsisisi ng nakaraan. Nawa'y palaging maliwanag ang ngiti mo, at payapa ang puso mo."Matagal siyang tinitigan ni Martina. Sa likod ng mga salitang iyon ay may lumang damdaming muli niyang naramdaman—hindi pag-ibig, kundi ang pagkilala sa isang taong palaging nariyan. At sa wakas, isang banayad na ng
Terakhir Diperbarui : 2025-08-04 Baca selengkapnya