Semua Bab เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน: Bab 11 - Bab 20

เสียงทุ้มต่ำดังอยู่ข้างหู อุ่นร้อนราวกับยังฝันอยู่ “ขอแค่...พักสักนิด...นะคะ” เธอพึมพำ มือเล็กดันแผงอกเขาเบา ๆ แต่เขาไม่ให้โอกาสนั้นเลย นิ้วของเขาแทรกเข้ามาใต้ผ้าห่ม ลูบไล้ต้นขาเธอเบา ๆ สัมผัสที่แทบจะไม่รู้สึกแรง แต่กลับทำให้สะโพกเธอสั่นสะท้าน นิ้วของเขาหยาบแต่แนบแน่น แทรกผ่านกลีบเนื้อที่ชื้นฉ่ำอย่างใจเย็น ปลายนิ้วกดลึกเข้าไปในร่องนุ่มร้อนทีละนิด ช้า ๆ แต่ชวนคลั่ง ราวกับต้องการฟังเสียงเธอทุกครั้งที่ภายในกายตอดรัดแน่นตอบสนอง “อื้อ…” เสียงครางแรกหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากแดงเรื่อ เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น แต่เสียงหอบกระเส่าก็ยังไม่หยุดพรั่งพรู ลมหายใจเธอสะดุดเหมือนจะหลุดร่างทุกครั้งที่เขาขยับนิ้วเข้าออก ลึก ช้า หนักแน่น ราวกับจงใจจุดไฟให้เธอลุกเป็นเพลิง "แจ๊ะ... แจ๊ะ..." เสียงนิ้วกระทบเนื้อดังชัดในความเงียบเร่าร้อนของห้อง เสียงนั้นไม่ใช่แค่กระตุ้นหู แต่เหมือนกระแทกลงกลางท้องน้อยอย่างแม่นยำ ความเสียวแล่นวาบขึ้นตามร่างกายจนเธอต้องแอ่นสะโพกขึ้นรับแรงดันจากมือเขา “อื้อ…คุณคิรันค่ะ…อ๊า...อย่าทำแบบนี้แต่เช้าเลยนะ…อื้อออ” เสียงเธอสั่น เคลือบไปด้วยความเขินอายและความทรมานจากสัมผัสที่รุกล้ำ

เขาไล้นิ้วปลายนิ้วเบาๆ ไปตามแนวเอวคอดของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าสัมผัสของเขาจะทำเธอแตกสลาย“ผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน”"อ๊ะ....อื้อออ~"มีนาเบิกตากว้าง ลมหายใจขาดช่วงเธอไม่กล้าพูดอะไรสักคำ หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก“ก่อนหน้านี้...”เสียงของเขายังคงต่ำและนิ่ง “ผู้หญิงสำหรับผมก็แค่...เครื่องมือ แค่ร่างกายที่ไม่มีค่าอะไรเลย”ปลายนิ้วของเขาลากขึ้นไปตามแนวต้นขาขาวเนียนของเธอ อย่างช้า ๆ และจงใจปลุกเร้าจนถึงจุดหนึ่งที่มือของเขาสัมผัสเบา ๆเข้ากับจุดอ่อนไหว"อ่า...คิรันขา"เขาโน้มตัวมากระซิบข้างหู“แต่กับคุณ... ผมอยากได้มากกว่านั้น”ประโยคสั้นๆ นั้นราวกับระเบิดอารมณ์ในอกมีนาเธออยากถาม… มากกว่านั้นคืออะไร?แต่ก็ไม่กล้าเพราะเธอกลัวคำตอบปลายนิ้วหนาลากผ่านรอยแรกที่ชื้นแฉะช้า ๆ ก่อนจะกดให้นิ้วจมหายเข้าไปจนสุดความยาว"อื้ออ...คุณคิรัน...มันเข้ามาลึกจัง...อ่าาา~"คิรันเหมือนจะพูดอะไรต่อ"ผมอาจจะอยาก...""ก็อก ก็อก ก็อก"เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะ ความรู้สึกล่องลอยตกสู่ความเป็นจริงทันที“นายครับ คุณหญิงรตรีมาขอพบครับ”"อืม..เดี๋ยวฉันไป"คิรันถอนหายใจเบาๆเขาไม่พูดอะไรอีก พลิกตัวลุ

เช้าวันใหม่มีนานั่งกอดเข่าอยู่ริมหน้าต่าง ดวงตาเหม่อมองออกไปยังสวนดอกไม้เบื้องหน้าภายนอกดูเหมือนสวรรค์ แต่ในใจเธอกลับมีความรู้สึกมากมายโหมกระหน่ำวุ่นวายเหมือนพายุบ้าคลั่งเมื่อคืน...เขากอดเธอแน่นจนแทบหายใจไม่ออกคำกระซิบของเขายังวนอยู่ในหัวอ่อนโยน แต่ก้ทรงพลังมากพอจะพังหัวใจเธอ"ได้เธอกลัว กลัวตัวเองจะ “รัก” เขาจริง ๆทั้งที่เธอไม่ควรรู้สึกอะไรเลย...เพราะในสัญญานั้น ไม่มีพื้นที่ให้หัวใจแม้แต่นิดเดียวบ่ายวันนั้น ขณะคิรันไม่อยู่ มีนาได้พบกับ คุณหญิงรตี แม่เลี้ยงของเขาคำพูดของผู้หญิงคนนั้นคือคมมีดที่เฉือนความมั่นใจเธอทีละชั้นเธอพยายามกลั้นเสียงสั่นระหว่างการสนทนาและสุดท้าย...เธอตอบตกลงไม่รู้ว่าเพราะกลัว...หรือเพราะเจ็บในเวลาเดียวกัน คิรันเผชิญหน้ากับพ่อคำขาดของเขาชัดเจน“ผมไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น ยกเว้นเธอ”แต่เมื่อได้ยินว่ามีนา “ตกลงจะจากไป”บางอย่างในตัวเขาก็พลิกกลับอย่างรุนแรงเขาขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วที่เกินกฎหมายแรงขับเดียวในหัวของเขาคือต้องดึงเธอกลับมาเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นด้านหลังมีนาหันไป พบคิรันยืนพิงประตู มือกอดอก ดวงตาคมวาวเหมือนกำลังเดือดเงียบ ๆ“คิดจะท

“แต่งงานกับผม”เสียงเขาเย็น เรียบ แต่เด็ดขาด“ผมไม่ได้ขออนุญาต เพราะคุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”มีนากำผ้าห่มแน่น ตัวสั่น“คุณ...แน่ใจเหรอคะ...ว่าไม่ใช่แค่เพราะลูก...”เขาเงยหน้าขึ้นสายตาคมกริบฉายแววปวดร้าวที่เขาไม่เคยยอมให้ใครเห็น“ผมคิดว่าแค่นั้น...แต่ไม่ใช่”“ตอนนี้ผมต้องการคุณทั้งตัว...”เขาไม่รอให้เธอพูดจับมือเธอไว้แน่นแล้วกดแหวนลงบนนิ้วนางซ้ายอย่างแนบแน่นคืนนั้น...หลังจากอาหารเย็น มีนาเดินขึ้นห้องคนเดียวแต่ยังไม่ทันปิดประตู คิรันก็ตามเข้ามาทันทีเขาไม่พูดพร่ำเดินเข้ามาหา กดร่างบางของเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะข้างเตียงมือหนาบีบเอวเธอไว้แน่น ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าชิดใบหู“คุณเป็นของผม มีนา”“ไม่สนว่าโลกจะพูดยังไง...ผมสนแค่ว่าคุณอยู่ตรงนี้”เขาจูบเธอแนบแน่น รุนแรง ลึกซึ้งจนเธอแทบหายใจไม่ทัน“อืมม...อ๊า...” เสียงครางของเธอสั่นพร่า ลมหายใจสะดุดขณะริมฝีปากเขาดูดกลืนทุกเสียงไว้มือใหญ่ลากลงผ่านเอวคอดปลดเสื้อเธอออกทีละชิ้น ช้า แต่แน่นหนาราวกับจะหลอมเธอให้เป็นของเขาจริง ๆคิรันก้มลงดูดปลายอกของเธอแรง ๆ จนได้ยินเสียง “จ๊วบ... อื๊ออ...”มือเขาสอดเข้ากลางหว่างขาก่อนจะบีบสะโพกเธอแน่น แล้วดันสะ

คิรันไม่ปล่อยเวลาให้ความลังเลของเธอเติบโตเขาก้มลงมาแนบจูบริมฝีปากเธออีกครั้งจูบที่อ่อนโยน ลึกซึ้ง...และเต็มไปด้วยความโหยหาที่ทำให้เธอละลายทั้งใจริมฝีปากเขาเคลื่อนไปตามแนวกรอบหน้า ไล้ลงมาที่ซอกคอขาวผ่อง"ผมอยากสัมผัสคุณ..."เสียงเขาแหบพร่า"ผมจะทำช้าๆ ...และนุ่มนวล...ผมถามหมอมาแล้วว่าเราทำได้"เสื้อผ้าบางชิ้นหลุดออกจากร่างเธออย่างง่ายดายปลายนิ้วร้อนลากไล้ไปตามหน้าท้องที่เริ่มนุ่มนิ่มเล็กน้อย ราวกับกำลังบูชาคิรันก้มลงจูบหน้าท้องเธอเบาๆ ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นมาประกบจูบริมฝีปากเธออีกครั้งเขาเข้าครอบครองเธอช้าๆ อ่อนโยนจนน้ำตาซึมทุกแรงกระแทก ทุกสัมผัส ทุกจังหวะ เต็มไปด้วยความรัก ความหวงแหน และความรู้สึกที่ล้นทะลักจนเกินจะควบคุมมีนาจับมือเขาไว้แน่นปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในโลกที่มีแค่เขาเท่านั้น แม้เธอจะยังกลัวอยู่บ้าง...แต่ตอนนี้ เธอเลือกที่จะเชื่อ...เชื่อในสัมผัสของเขา...เชื่อในหัวใจตัวเองเขากัดฟันกรอด ขณะสะโพกกระแทกเข้าหาเธอแน่นขึ้น เร็วขึ้น แรงขึ้นเสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง "พั่บ… พั่บ… พั่บ…"เสียงหอบหายใจทั้งคู่สอดประสานกันราวกับจังหวะเพลงเร้าไฟ“อื๊อ… คิรัน… อย่า… แรงแบบนั้น