Semua Bab เมียอุ้มบุญของคุณคิรัน: Bab 1 - Bab 10

"คุณมีข้อสงสัยอะไรอีกไหม?"เสียงทุ้มต่ำแฝงความเย็นชาเอ่ยขึ้นจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะประชุมหรูหราอย่างไร้อารมณ์มีนานั่งหลังตรง ตัวเกร็ง มือกำชายกระโปรงแน่นจนข้อนิ้วซีด เธอพยายามรวบรวมสติกล้าสบตาชายหนุ่มตรงหน้า แม้ใบหน้าเขาจะหล่อเหลาราวประติมากรรม แต่ความเย็นชานั้นกลับทำให้บรรยากาศรอบตัวเหมือนขาดออกซิเจนออราของเขาหนักหน่วงเสียจนแค่สายตาที่จับจ้องมาก็ทำให้เธอรู้สึกทั้งร้อนวูบและหนาวสะท้านในคราวเดียวคิรัน วิศรุตอานนท์ ชายผู้ทรงอิทธิพลและร่ำรวยติดอันดับประเทศ กำลังยื่นข้อเสนอที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล...ข้อเสนอให้เธอตั้งครรภ์ลูกของเขา"ฉัน...ขออ่านรายละเอียดอีกครั้งได้ไหมคะ?" เสียงเธอสั่น แม้พยายามข่มใจให้มั่นคง"แน่นอน"เขาผลักแฟ้มเอกสารกลับมาตรงหน้าเธออย่างเรียบเฉย ไม่มีแม้รอยยิ้มที่มุมปากสัญญาฉบับนั้นระบุไว้ชัดเจนว่าจ้างให้ตั้งครรภ์โดย ‘วิธีธรรมชาติ’ เท่านั้นห้ามใช้เทคโนโลยีช่วยใด ๆ เช่นเด็กหลอดแก้วหลังคลอด เด็กจะตกเป็นสิทธิ์ของผู้ว่าจ้างโดยสมบูรณ์แม่อุ้มบุญไม่มีสิทธิ์ผูกพันทางกฎหมายใด ๆ กับเด็กค่าตอบแทน: ยี่สิบล้านบาท พร้อมบ้านหนึ่งหลังระยะเวลา: จนกว่าจะตั้งครรภ์สำเร็จมีนาอ่

มีนาพยายามควบคุมไม่ให้ร่างกายสั่นเทิ้มจนเกินไป แต่ทุกสัมผัสของเขากลับทำให้เธอแทบละลายลงตรงนั้น “ผมทำให้คุณสั่นขนาดนี้เลยเหรอ...” คิรันหัวเราะเบา ๆ เสียงพร่าของเขาชวนให้ใจสั่นยิ่งกว่าเดิม “คิดจะท้องง่าย ๆ หรือไง มีนา?” คำพูดนั้นทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบ ราวกับกำลังเล่นอยู่บนขอบเหวแห่งความรู้สึก เขาตรึงข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะด้วยมือเดียวอย่างง่ายดาย อีกมือก็ไล้ต่ำลงเรื่อย ๆ ตามหน้าท้องแบนราบจนถึงสะโพกคอดสวย แล้วบีบเบา ๆ อย่างเป็นเจ้าของ “ผมต้องแน่ใจ...ว่าคุณจะพร้อมเสมอ เวลาที่เราต้องทำการบ้านด้วยกัน” เสียงกระซิบชิดใบหู พร้อมปลายลิ้นที่แตะลงเบา ๆ บนติ่งหู ทำเอาร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่ “คะ...คุณคิรัน...” มีนาครางเสียงแผ่ว ราวกับคำวิงวอนที่ไม่กล้ากลั่นออกมาเต็มเสียง แต่สิ่งนั้นกลับเหมือนเชื้อเพลิงที่ยิ่งปลุกไฟในตัวเขาให้โหมกระพือรุนแรงยิ่งขึ้น เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายถูกปลดออกอย่างชำนาญ เหลือเพียงผิวเนื้อเปลือยเปล่าทอประกายใต้แสงไฟสลัว ลมหายใจของเขาหนักขึ้นเมื่อมองเรือนร่างของเธอเต็มตา ดวงตาคมเข้มฉายแววบางอย่างที่ไม่คิดจะปิดบัง “คุณสวยมาก...” เขากระซิบพร่าชิดริม

มีนาอดทนหน่อยนะยังไงคืนนี้คุณต้องเป็นของผมเพียงแค่รอยยิ้มบางเบาที่ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขายิ้มที่เยือกเย็นแต่ทรงพลัง ราวกับกำลังบอกเธอว่า ‘เธอหนีไม่รอด...เธอเป็นของเขาแล้ว’ “เชื่อผมเถอะ...” เสียงเขาทุ้มต่ำอย่างมีเสน่ห์ “คุณจะรู้สึกดีแน่นอน” เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ช้าๆ สายตานักล่าจ้องมองเหยื่อแสนหวานในอ้อมแขนดูอ่อนโยนแต่ก็แฝงไปด้วยแรงปราถนา ริมฝีปากเขาประกบลงบนกลีบปากอิ่มของเธออีกครั้ง คราวนี้อ่อนโยน ลึกซึ้ง ทว่าเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เดือดพล่านซ่อนอยู่ภายใน ปลายนิ้วยาวไล้ลงจากหัวไหล่ ลูบไปตามแนวแขนของเธอ สัมผัสบางเบาราวขนนกที่ปัดผ่านผิวเนื้อ แต่มอบความร้อนวูบวาบจนอารมณ์เธอปั่นป่วน คิรันบดจูบแนบแน่นขึ้น แทะเล็มริมฝีปากของเธอเบาๆ อย่างคนที่กำลังลิ้มรสขนมหวานชิ้นโปรดที่เฝ้ารอมานาน “อื้อ...” มีนาเผลอเปล่งเสียงหวานหวิวออกมาอย่างไม่รู้ตัว เขาถอนจูบออกอย่างเชื่องช้า ลากริมฝีปากลงไล้ผ่านแก้มใส ลงสู่ลำคอระหงที่สั่นระริก “อย่าเกร็งนะ...ผ่อนคลายเข้าไว้” เสียงเขาแหบพร่ากระซิบชิดใบหู เผาไหม้เธอด้วยน้ำเสียงที่ทั้งอ่อนโยนและยั่วเย้า มือของเขาลูบไล้ทรวงอกอวบอิ่มของเธอเบาๆ ทว่าย้ำสิทธิ์ทุกสัม

“ค...คุณคิรัน...ไม่...ไหว...” เสียงเธอสั่นพร่าอย่างห้ามใจไม่อยู่ดวงหน้าหวานสะบัดไปมา ร่างบอบบางบิดเร้าใต้ร่างชายหนุ่มราวกับไฟในกายลุกโชนไม่หยุด“ชู่ว์...ไม่เป็นไร” เขากระซิบข้างหูเสียงนุ่มพร่า ก่อนโน้มลงจูบแผ่วเบาบนหน้าผากเธออย่างปลอบโยนปลายนิ้วหยาบยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด เขากดแนบกับจุดอ่อนไหวนั้นอย่างละเมียดละไม ปลุกเร้าเธอให้ค่อย ๆ ตอบสนองจนยากจะหักห้ามเขารับรู้ถึงความเปียกชื้นที่เบื้องล่าง ก่อนจะค่อย ๆ แทรกปลายนิ้วผ่านเข้าไป สัมผัสกับความลึกซึ้งที่ร้อนรุ่มและเปิดรับ“ปล่อยให้ผมดูแล...อย่าฝืนมันเลย มีนา”เสียงของเขาแผ่วเบา แฝงแรงอารมณ์แต่อบอุ่นเหลือเกิน เขาโน้มลงแนบริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง คราวนี้แผ่วเบาและอ่อนโยนอย่างลึกซึ้งมือที่เว้นว่างค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามผิวกายที่นุ่มละมุนราวผ้าไหม ละเมียดละไมในทุกสัมผัส ราวกับเขาอยากจดจำเธอด้วยปลายนิ้วนิ้วยังคงเคลื่อนไหวเป็นจังหวะช้า ๆ บดเบียดจุดอ่อนไหว จนในที่สุด เขากดลึกลงไปจนสุด...จนเธอสะท้านเผลอหลุดเสียงคราง“อื้อ...” น้ำตาใสไหลซึมที่หางตา ความรู้สึกหลากหลายหลั่งไหลทั้งอัดแน่น เจ็บหน่วง และสับสนแต่เขายังไม่หยุด...“ผมอยู่ตรงนี้...มีนา” เสี

คิรันไม่หยุด แม้เธอจะเริ่มสั่นสะท้าน แผ่นหลังแอ่นโค้ง ลมหายใจหอบแรงสลับกับเสียงครางที่กลั้นไม่อยู่“อ๊ะ... อื๊อ... พอ... พอแล้ว คิรัน...”น้ำเสียงเธอสั่นแทบหลุดลมหายใจ แต่เขากลับยิ้มมุมปาก อย่างพึงพอใจ เขาหยุดไม่ได้ และไม่คิดจะหยุด เขากดใบหน้าฝังกับเธอแนบแน่นขึ้นอีก“อย่าห้าม... ตอนนี้เธอหวานกว่าครั้งไหน ๆ”เสียงกระซิบแหบพร่าติดริมต้นขา ก่อนลิ้นร้อนจะรัวถี่ใส่จุดอ่อนไหวของเธอ รุนแรง รัวลึก ราวกับจะกินให้หมด ลาก ซอกซอน ชิมทุกหยาดที่เธอปล่อย เสียงดูดดังลั่น ไม่สนว่าใครจะได้ยิน"จ๊วบ...จ๊าบ...""แผล่บ ๆ ..อื้มม.."“อ๊า… คุณคิรันนน...อ่าส์ส์ส์!”"แผล่บ ๆ แผล่บ ๆ แผล่บ ๆ"เสียงเธอหลุดลั่นกลางจังหวะ ร่างกระตุกปลดปล่อยจนทุกอย่างหลั่งออกมาเต็มปากเขา แต่เขาไม่ถอย กลับแนบหน้าเข้าหาแน่นกว่าเดิม ลิ้นยังเลียไม่หยุด เหมือนคนติดรส ไม่ยอมปล่อยแม้ผ่านจุดประทุเสียงดูดซับ ยังคงดัง รุนแรงไม่ลดยิ่งลิ้นกวาดเลียเท่าไหร่เธอก็ยิ่ง"แฉะ "เขาซดกินเธอจนหยดสุดท้ายหมดเกลี้ยง ร่างของมีนาสั่นสะท้านเกินควบคุม ขาเธอบีบรัดต้นคอเขาแน่นโดยไม่รู้ตัวคิรันผละหน้าออกช้า ๆ ดวงตาคมจ้องเธอราวกับจะกลืนกิน ปลายลิ้นแตะเลียริมฝ