All Chapters of MY BOSS IS CHASING ME (SPG 18+): Chapter 11 - Chapter 20

Habang papunta si Dwyn sa garahe, muli niyang tinawagan si Samantha. Wala pa ring sumagot.Binuksan niya ang pinto ng sasakyan at agad na nagtungo sa bahay ni Samantha.Pagdating niya roon, si Ariane ang nagbukas ng pinto at pinababa si Samantha. Matapos iyon ay umalis na rin si Ariane para ipagpatuloy ang pagsusulat ng kanyang nobela. Kailangan niya itong tapusin ngayong gabi para makapasok siya sa trabaho bukas.Pagkapasok ni Samantha, nagpalit siya ng sapatos at naupo sa sofa. Kahit wala naman siyang ginawa buong araw, parang mas pagod pa siya kaysa noong nasa opisina siya.Kakatikom pa lang ng mga mata niya nang biglang tumunog ang doorbell."Ang late na. Baka may naiwan si Ariane?" bulong niya sa sarili.Hindi na siya nag-isip pa. Tumayo siya at binuksan ang pinto—ngunit hindi si Ariane ang bumungad, kundi isang matangkad na lalaki.Pagkakita ni Dwyn na siya ang nagbukas ng pinto, tila nabawasan ang bigat na nararamdaman niya."Bakit ka biglang umuwi? May sakit ka ba?" tanong ni

Sa huli, dahan-dahang tinanggal ni Samantha ang braso ni Dwyn at naglakad papunta sa elevator. Pinindot niya ang elevator button nang hindi lumilingon. Napansin ni Dwyn na tila lumambot na ang pakikitungo nito sa kanya, kaya mabilis siyang sumunod.May sariling restroom si Dwyn sa kanyang opisina, kumpleto ito ng shower room. Pinilit ni Samantha si Dwyn na maligo ng mainit para hindi siya magkasakit.Tahimik na naupo si Samantha sa loob ng opisina habang hinihintay si Dwyn. Paulit-ulit niyang iniisip ang nangyari kanina. Dapat daw ay itinulak na niya agad si Dwyn nang bigla siyang niyakap nito. Lalo siyang nainis sa sarili habang nag-iisip, kaya’t pinisil niya ang kanyang pisngi at hinaplos ang mukha para magising sa kanyang pagkalito.Makalipas ang ilang minuto, lumabas si Dwyn mula sa shower room na nakasuot ng simpleng itim na round-neck na T-shirt. Mas relaxed na itong tingnan kumpara sa dati. May dala rin itong puting shirt at iniabot iyon kay Samantha."Palit ka ng damit. Basa n

Napakunot ang noo ni Samantha at masamang tiningnan si Dwyn.“Akala ko ba sabi mo, hindi ka lalampas sa limitasyon?” Sabay tulak niya palayo rito.“I’m sorry. I couldn’t help it. Sakin mo na isisi ngayon. Don’t be mad, please?” Mabilis humingi ng tawad si Dwyn—honest at walang paligoy-ligoy. Sanay na sanay na siya sa ganitong diskarte.Napasinghal si Samantha at muling tinulak siya, pero wala nang sinabing iba.Lumapit siya sa sofa, kinuha ang shopping bag, at naglakad papalabas.Agad siyang hinabol ni Dwyn at hinawakan ang pulso niya.“Wait lang. Hindi ba sabi mo, ililibre mo ako? Tutuparin mo ‘yon, ‘di ba?”“Eh ‘di ba ikaw rin naman, ilang beses ka nang bumawi ng salita?” Masungit na tugon ni Samantha.“Okay, okay, kasalanan ko na. Pero please, samahan mo naman akong mag-late dinner? I worked overtime today just to see you. Tapos pababayaan mo lang akong magutom?” Biglang bumaba ang tono ni Dwyn, halatang umaamo.Pagkarinig nito, tila lumambot ang puso ni Samantha. Nawalan siya ng

Pagkatapos ng maghapong paglalakad at pamimili, pareho nang pagod sina Samantha at Ariane. Kaya naghanap sila ng isang restaurant para makakain ng maayos. Kakaupo pa lang nila nang biglang tumunog ang cellphone ni Ariane—tumatawag ang nobyo nito.Kitang-kita sa mukha ni Ariane ang kasiyahan. “Sam, okay lang ba sa’yo kung sumama ang boyfriend ko sa dinner natin?”"Do I mind being useful?" sagot ni Samantha, sabay irap ng kaunti.“You’re the best, Ariane! Please help this poor couple like us be together,” biro ni Ariane habang naka-speaker ang phone.“Then tell me,” tugon ni Samantha, “bakit nga ba ‘yung mga in love na couples, eh parang kawawa?”“Because it feels like forever since we last saw each other! Hahaha!”Napatawa si Samantha, pero sa loob-loob niya, agad niyang naisip si Dwyn. Isang araw pa lang mula nang huli silang magkita, pero tila miss na miss na niya ito.Habang nakatulala siya at nakadungaw sa bintana, dumating na si Lance. Mabilis itong nakarating, pero bago pa man si

Akala ni Samantha, ang nanay ni Dwyn ay seryoso at mahigpit na matandang ginang. Base kasi sa ugali ng lalaki — tahimik, madalas walang emosyon — inakala niyang galing ito sa pamilyang mahigpit at tradisyonal.Pero laking gulat niya nang makaharap si Dina — masayahin, kwela, at parang barkada lang kung kumilos. Biglang nabawasan ang kaba ni Samantha. Kanina’y inisip pa niyang baka hindi siya makakain nang maayos dahil sa nerbiyos, pero kabaligtaran ang nangyari. Nakahanap pa siya ng ka-vibes sa pagkain.Habang kumakain, panay ang abot ni Dwyn ng pagkain kay Samantha — tahimik, pero maalaga. Napansin naman iyon ng ina niya at binigyan siya ng makahulugang tingin.Ngumiti si Dina nang may biro, pero hindi na lang pinansin ni Dwyn. Si Christine naman, na buong meal ay walang ibang ginawa kundi mag-observe, ay tahimik na nagpipigil ng emosyon. Hindi ko pa siya nakitang ganyan ka-sweet… Pilit man niyang ngumiti at sumabay sa kwentuhan, hindi na niya malasahan ang kinakain.Pagkatapos ng