All Chapters of MARRIED TO MR. VALERIA : Chapter 11 - Chapter 20

"Do you want me to talk to him?" Tanong ni Rafael. Agad akong umiling ang hinawakan ang kamay niya. "I'm fine. Don't worry." Hindi ko sa kaniya sinabi ang gumugulo sa isip ko. Malabong makuha sa pakiusap si Caleb. Hanggang hindi siya nagsasalita, siguro naman wala akong dapat ika-bahala. Kasalukuyan kaming nakaupo sa sofa, nag-order nalang kami ng pagkain at dito kumain sa opisina. Dapat ay kanina pa siya nakabalik kay Kuya Oliver, kaso ay makulit talaga ang isang 'to. Ayaw niya akong iwan dahil baka umiyak na naman daw ako. Hindi naman talaga ako iyakin, sabi nga nila hindi ako marunong magpakita ng emosyon. Pero ibang usapan na kapag si Rafael at kapatid niya ang usapan."Ang bilis lang ng panahon," Sabi ko habang nakasandal sa balikat niya. Nakatitig lang ako sa magkahawak naming kamay. "Mabilis lang naman ang training mo kay Kuya Oliver and Kuya Ali. Kay Caleb lang." Inalis ko ang pagkakasandal sa balikat niya humarap sa kaniya. "I'm sorry." Kumunot ang noo niya. "For what?"

"Do you like it?" Tanong kay kay Rafael. Iyong infinity ring ang binigay ko sa kaniya. We enjoy the night, naging maingay ang celebration namin. Kahit nga si Caleb ay kinailangan pang tumawag ng driver dahil sa sobrang kalasingan.Sina Kuya Ali naman at Oliver ay sabay na raw uuwe sa condo nila. While Kuya Lance naman ay mukhang walang balak pang umuwe dahil after namin maghiwa-hiwalay ay nagpunta pa sa club to celebrate the Valentine's Day alone."I love it, Ceska." Nakangiti niyang pinagdikit ang noo namin. Kasalukuyan kaming nakaupo sa sala nila. Late na rin kaya nakatulog na ang dalawa niyang kapatid. "I have something for you too." Tiningnan ko siya. Hindi maproseso ng sinabi niya.Napatulala ako nang mapansin ang hawak niyang box. Maliit lang iyon pero, alam kong hindi singsing ang laman nun. "Ang dami mo namang surprise, Raf, hindi ako handa." Naluluha kong sabi nang makita ang kwintas na hawakan niya.He tucked my hair at the back of my ears. Siya mismo ang nasuot nun sa akin.

Pagkatapos nang pag-uusap namin ni Caleb ay hindi ko inaasahang makakasalubong ko si Kuya Ali. Mukhang nagulat din siya nang makita ako. Hindi na kasi ako pumupunta rito. Veronica's still mad at me. Hindi naman kami magkasundo, simula pa nung mga bata kami ay lagi na talaga kaming nag-aaway.Kinausap ako ni Kuya Ali, sinabi ko s kaniya ang naging pakay ko kay Caleb and what he said make me think and consider a lot of things. He's right.Sa sobrang pag-iisip ay hindi ko man lang namalayan na nasa tapat na pala ako ng gate namin. Maaga pa naman kaya nang pumasok ay agad kong hinanap si Rafael. Rinig ko ang mahinang pagtawa ni Real."Wala pa ang kuya niyo?" Alam ko ay umuuwe iyon after lunch. Nagkatinginan ang dalawa bago umiling sa akin.Pinaningkitan ko sila ng mata, "Real, hindi pa dumating ang kuya mo?" Mahinang tumawa ang bunso nila kaya agad kong sinundan ang tinitingnan niya. Napanganga ako nang makita si Rafael. Galing siya sa kuwarto namin habang may dala-dalang bulaklak. Tumay

"Sigurado ka ba talaga? Puwede naman na hindi mo sundin ang sinabi ni Caleb?" Tanong ko Rafael habang inaayos ko ang tie na suot niya. Mabilis siyang humalik sa labi ko."Don't worry about me, okay? Focus on your work. Magkikita pa rin naman tayo after work." Sumimangot ako."Dito na sa bahay. Malayo ang hotel sa mismong kumpanya, traffic din kaya mas nakakapagod kung pupuntahan mo pa ako." Paliwanag ko sa kaniya. Ayos lang naman sa akin kung dito na kami sa bahay magkikita. Ayaw ko rin siyang pahirapan."I can handle it. Mas nawawala ang pagod ko pag nakikita kita." Mahina kong hinampas ang dibdib niya."Nagiging korni kana." Natatawa kong sabi."Eat on time, okay?" Tumango ako at napangiti nang muli niyanh halikan ang labi ko.Magkalayo lang naman ang papasukan namin pero, magkikita rin naman kami araw-araw. Hindi man kami sabay kakain tuwing lunch time at uuwe pagkatapos ng trabaho, kailangan kong magtiwala sa kaniya. I mean, alam ko namang kaya niya, mahihirapan siya pero, makakay

"I have something for you." Pinagtaasan ko ng kilay si Rafael. Katatapos lang namin kumain at hindi pa talaga kami nakakauwe. Maaga pa naman kasi kaya tumango nalang ako at hinawakan ang kamay niya."I'm sorry. I know you're tired but, I'm just excited to surprise you and to see your smile." Pabiro ko siyang inirapan."And I can't wait for that surprise, baby." Malambing kong sabi. Hinawakan niya ang ulo ko at marahan na hinalikan ang ibabaw ng buhok ko."Your smile is my favorite part of you, wife." He said with a big smile on his face. His smile melts my hearts."I know right. Let's go? Saan ba iyan at gusto ko ng makita. Wiling naman ako maghintay pero ibang usapan pag sa 'yo galing." Humigpit ang hawak namin sa isa't isa."Is it malayo?" Mahina siyang natawa at umiling sa akin."Malapit lang." Nagtaka ako nang pumara siya ng taxi. "Akala ko ba malapit lang?" Hindi ko mapigilang itanong."Malapit lang naman talaga. Mahirap maka-hanap ng jeep pag ganitong oras." Tumango nalang ako.