Tahimik na tumitig si Arniya kay Lia, ang mga mata niya ay parang nagsusumigaw ng katarungan kahit ang mga labi’y pilit ngumiti, halos kasakit ang ngiti. “Ang tanga ko talaga, di ko pa rin nasasabi ng maayos,” aniya nang halos mapikit, “Pasensya na, hindi ko naman intensyon ‘to, sobra lang talaga lungkot ko... kasi, sino ba naman gustong tawaging magnanakaw?”Napangiti si David ng bahagya, ang tingin ay halo ng awa at pagtataka. “Talagang marunong itong maliit na babae magpanggap,” bulong niya sa sarili.Lia naman, habang nakatayo roon, nanghina ang mukha—parang isang lobo na nadapa sa gitna ng unos. Pinisil niya ang mga labi, naghahanap ng lakas, pero ang galit at hiya ay sabay na kumakain sa kanyang loob. Hindi niya alam kung paano lalaban.Dumating si Butler Lion nang mabilis, ang mga hakbang niya’y matatag, dala ang bigat ng kanyang narinig. Nang malaman niya ang insidente mula sa katulong, agad siyang naalerto. “Anak ko ‘to,” bulong niya na may halong pagkabigla at galit. “Paano n
Terakhir Diperbarui : 2025-05-31 Baca selengkapnya