Semua Bab พิศวาสมาเฟียเถื่อน NC+++: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 20"ข้าวคงไม่ติดคอคุณพ่อทูนหัวตายก่อนหรอกมั้ง พ่อทูนหัวก็ดูแข็งแรงดี" นามิพึมพำกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าเธอจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือไม่วางตา"แต่ป่านนี้ก็น่าจะโทรหาเราได้แล้ว หรือพ่อทูนหัวจะข้าวติดคอตายแล้วจริงๆ" นามิถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเปลือกตากลมโตเริ่มจะปิดสนิทด้วยถึงเวลานอนของเธอแล้วแต่ก็ยังอยากที่จะรอคุยโทรศัพท์กับเขา"ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วใครจะรับเลี้ยงเราต่อ" ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าหากไม่มีเพลิงเธอก็ไม่รู้จะไปพึ่งพาใครได้อีกเพราะเธอไม่รู้จักใครที่นี่ประเทศไทยเลยแม้แต่คนเดียว"แต่ถ้าข้าวติดคอตายก็น่าจะเป็นข่าวดังไปแล้ว ในทีวีก็ไม่เห็นจะมีข่าวการเสียชีวิตของพ่อทูนหัวเลยสักช่อง" นามิหยิบรีโมททีวีขึ้นมากดเปลี่ยนช่องไปมาเพื่อหาข่าวการเสียชีวิตของผู้เป็นนายด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย"เฮ้อ..ไม่เห็นมีเลย พ่อทูนหัวคงจะหิวข้าวมากเลยกินข้าวเพลินมั้ง" นามิถอนหายใจออกมายาวๆครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะล้มตัวลงนอนเมื่อฝืนทนความง่วงต่อไปไม่ไหวเปลือกตากลมโตค่อยๆปิดลงช้าๆเข้าสู่ห้วงนิทราโดยที่ยังเปิดทีวีค้างเอาไว้อยู่ด้วยกลัวผีเธอจึงเปิดทีวีและเปิดไฟบนโต๊ะข้างหัวเตียงนอนเอาไว้เพื่อความอุ่นใจ

ตอนที่ 22"นั่งรออยู่ตรงนี้ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" เพลิงออกคำสั่งกับนามิก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำชาย"หนูไปด้วย" นามิวิ่งเข้ามาเกาะท่อนแขนแกร่งของผู้เป็นนาย เพลิงที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้ดุอะไรเขาดึงแขนออกจากการเกาะกุมของเธอแล้วยกท่อนแขนแกร่งขึ้นมาพาดบนหัวไหล่มนโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน"นายท่าน..หนูปวดฉี่" นามิเอ่ยขึ้นหลังจากที่ผู้เป็นนายเดินออกมาจากห้องน้ำชายแล้ว เธอหนีบเรียวขาเข้าหากันแน่นพยายามที่จะอั้นปัสสาวะแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าเธอกำลังจะปัสสาวะราด"รีบไปเข้าห้องน้ำ" เพลิงจ้องมองใบหน้าบิดเบี้ยวของเธอเพียงนิดก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบแล้วหยิบบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขึ้นมาสูบ"ไม่กล้าเข้า หนูกลัว" คำตอบของนามิทำเอาเพลิงพ่นควันบุหรี่ออกมาพรืดใหญ่ทำให้บริเวณหน้าห้องน้ำถูกปกคลุมไปด้วยควันบุหรี่สีเทาฟุ้งกระจาย นามิที่ไม่ชอบกลิ่นของบุหรี่จึงยกมือบางขึ้นมาปิดปากปิดจมูกของตัวเองเอาไว้"เดี๋ยวพาเข้า" เพลิงที่เห็นสีหน้าทรมานของคนตัวเล็กจึงทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบมันจนไฟดับก่อนจะจูงมือเธอเข้าไปภายในห้องน้ำหญิง "ไม่เอา" แต่ทว่านามิยื่นตัวแข็

ตอนที่ 24"แขนโดนอะไรมา" เพลิงกัดฟันกรอดขบกรามแน่นโมโหกับรอยเล็บข่วนบนเรียวแขนและลำคอของนามิ "ใครทำ" "ฮือๆฮือๆกลัว" น้ำเสียงดุดันของเพลิงยิ่งทำให้นามิหวาดกลัวร้องไห้หนักขึ้นมือหนาลูบแผ่นหลังบางเป็นการปลอบประโลมพลางหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของตัวเองขึ้นมากดต่อสายเรียกเฉินให้เข้ามาพบในทันที"ฉันถามว่าใครทำ" เพลิงดันใบหน้าเปื้อนน้ำตาของนามิออกจากแผงอกแกร่งเขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ดุดันคาดคั้นเอาคำตอบ"อึก ยูกิทำ" นามิตอบคำถามของผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพลางสวมกอดผู้เป็นนายเอาไว้อีกครั้ง"มันทำอะไรเธอบ้าง""อึกฮือๆ หยิกแขนกับคอ" "ฉันรู้ว่ามีมากกว่านั้น บอกฉันมาให้หมดถ้าไม่อยากนอนจมเตียง" เพลิงที่รู้จักความร้ายกาจของยูกิดีจึงพอจะเดาได้ว่าคงไม่ได้มีแค่นี้แน่นอน"อึก ยูกิผลักหนูล้มแล้วก็บีบคางหนูเธอดึงผมหนูด้วย อึก" เพลิงที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงเกิดอารมณ์เดือดดาลโกรธเคืองยูกิเป็นอย่างมากยูกิกล้าดียังไงถึงได้มายุ่งกับคนของเขา"ครับนาย" รอไม่นานนักเฉินก็เดินเข้ามาหาผู้เป็นนายตามคำสั่ง "วันนี้คุณยูกิมาที่นี่ครับ" เฉินเอ่ยรายงานผู้เป็นนายตามที่หัวหน้าบอดี้การ์ดไปไล่เช็คกล้องวงจรปิดต

ตอนที่ 26"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ยังงงๆอยู่เลยตื่นขึ้นมาพี่ก็มาอยู่ที่นี่แล้ว" "สึนามิเป็นเมียของพี่ใหญ่เหรอ" ยูมิกอดอกเอ่ยถามพลางจ้องมองใบหน้าสวยหวานของนามิเขม็ง"เอ่อ..." นามิอ้ำอึ้งทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะตอบอย่างไรครั้นจะบอกว่าเธออยู่ในสถานะนางบำเรอของเพลิงเธอจะกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาของยูมิหรือไม่ยิ่งนึกถึงตอนที่ยูกิบอกกับเธอว่าพ่อแม่ของเพลิงคงจะไม่ยอมรับเด็กใจแตกที่ยอมขายตัวเพื่อแลกกับเศษเงินของเพลิงอย่างแน่นอน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวที่จะบอกสถานะจริงของเธอกับเพลิงให้ยูมิฟัง"อ้ำอึ้งแบบนี้แสดงว่าพี่ใหญ่ยังไม่ให้สถานะสินะ ถ้าไม่มีสถานะแล้วพี่ใหญ่จะพาสึนามิเข้าบ้านทำไมกัน คอนโดของพี่ใหญ่ก็มีเยอะแยะ""..." นามิได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบไม่กล้าปริปากเอ่ยอะไรออกมาด้วยกลัวว่าตัวเองจะพลั้งปากเอ่ยอะไรที่เด็กไม่ควรจะได้ยิน อีกทั้งเธอเองก็ไม่ได้สนิทกับยูมิจึงไม่กล้าจะพูดมากเหมือนตอนที่อยู่กับเพลิง"มีอะไรกับพี่ใหญ่รึยัง""คะ?" คำถามตรงไปตรงมาของยูมิทำเอานามิเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่าเด็กน้อยน่าตาน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้จะเอ่ยถามคำถามที่เกินเด็กกับเธอที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่นาที"แบบมีเซ็

ตอนที่ 28"จะพาพี่สาวไปซ่อนที่ไหน?" ยูมิเท้าเอวยื่นใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าไปจ้องมองดวงตาคมกริบของพี่ชายใกล้ๆอย่างจับผิดทำเอาเพลิงถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความเหนื่อยใจกับความซุกซนของน้องสาว"ไม่ต้องยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่" เพลิงเอ่ยพลางรั้งท้ายทอยของน้องสาวเข้ามาแนบชิดใต้รักแร้ของตัวเองอย่างหยอกล้อ"จะบอกป๋า อื้อ! ผู้ใหญ่ไม่น่านับถือ" ยูมิเอ่ยพลางดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายเมื่อเริ่มหายใจไม่ออกกับแรงบีบรัดของท่อนแขนแกร่งของพี่ชาย"อะไรนะ?" เพลิงปล่อยน้องสาวออกจากอ้อมแขนรัดแน่นของตัวเองพลางจ้องมองสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงของน้องสาวเขม็ง "ไม่น่านับถือ?""ใช่ จ่ายมาสองหมื่นก่อนแล้วหนูจะยอมขึ้นไปนอน" ยูมิยกนิ้วเล็กของตัวเองขึ้นมาตรงหน้าพี่ชายสองนิ้วพลางใช้มือเล็กอีกข้างปัดเส้นผมยุ่งเหยิงออกจากดวงหน้าของตัวเองลวกๆ"มาจับผิดเพื่อจะปล้นเงินเฮีย?""มะรืนหนูจะไปค่ายอาสาที่ต่างจังหวัดกับโรงเรียนหนูมีความจำเป็นต้องใช้เงิน""เงินที่พ่อให้ก่อนไปโรงเรียนหายไปไหนหมด?""มันไม่พอ""เฮียให้ห้าหมื่นแล้วขึ้นไปนอนซะ" เพลิงล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของตัวเองขึ้นมากดโอนเงินผ่านแอปพลิเคชันธนาคารบนโทรศัพท์มือถือข