All Chapters of พิษรักผู้ชายอันตราย: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่32 ตัวเลือก“จะกลับบ้านได้ยัง ไม่กลับเป็นปีแล้วนะ”“ขี้เกียจ”“ไมค์ มาให้เห็นหน้าหน่อยไม่ได้เหรอฉันจำแกไม่ได้แล้วนะ”“แค่นี้”“ฉันจะหาเมียให้แกนะไมค์!”หลังวางสายเขาก็โยนสมาร์ทโฟนราคาแพงลงบนโต๊ะโดยไม่กลัวว่ามันจะเกิดตำหนิ ก่อนจะต้องลุกขึ้นมาหยิบมันเองตืด.. ตืด..ไอ้บ้า“เพื่อนเหรอ”“ค่ะ” แสนดียิ้มตอบก่อนจะเก็บมือถือที่ยังมีสายเรียกเข้าลงในกระเป๋าสะพาย“เพื่อนคนไหน พี่เคยเจอหรือเปล่า”“ไม่เคยหรอกค่ะ” หมอเปรมเลิกคิ้วด้วยความสงสัย เพื่อนแบบไหนพิมพ์ชื่อไว้แบบนั้น“คงสนิทกันใช่มั้ย”พรึ่บ“โอ๊ย!” เพราะมัวแต่คิดคำตอบเลยทำให้หญิงสาวลืมมองสิ่งกีดขวาง เตะขาร่มของร้านขายผลไม้สดเข้าให้“ระวังหน่อยสิแสนดี”“แสนลืมมองทางเลยค่ะ”“เราเหม่อต่างหาก” หญิงสาวยิ้มเจื่อนเมื่อไม่มีข้อแก้ตัว มือถือในกระเป๋ายังคงสั่นอยู่เป็นระยะและมันดึงสมาธิไปจากเธอจนต้องเอามันออกมาจะกดปิดเครื่อง“พี่ว่ารับสายเพื่อนหน่อยก็ดีนะ เผื่อเขามีเรื่องสำคัญ”“งั้นแสนขอเวลาแป๊บนึงนะคะ” เธอเดินเร็ว ๆ หลายก้าวเพื่อให้พ้นจากหมอเปรม จนมั่นใจว่าห่างจากเขาพอควรจึงกดรับสาย“มีอะไร”“อยู่ไหน”“อยู่...ตลาด สรุปนายมีเรื่องอะไรถึงโทรมา”

ตอนที่34 เป็นแค่...สองร่างปล้ำกอดรัดข้างขอบสระสภาพไม่น่าดูกันทั้งคู่ แสนดีเหลือเสื้อชั้นในกับกระโปรงร่นขึ้นมาอยู่ที่เอว และเขากำลังจะทำลายผ้าชิ้นน้อยปิดของสงวนของเธอ“ฮือ...” เสียงร้องไห้สะอื้นทำคนตัวโตชะงักหยุดในฉับพลัน ไมเคิลเลิกล้มสิ่งที่จะเมื่อครู่ทิ้งก่อนจะเสยเส้นผมที่เปียกของตัวเองขึ้นอย่างหงุดหงิด เขานั่งชันเข่าควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติให้ได้ก่อนจะมองหน้าคนที่ร้องไห้จนปลายจมูกแดง...เขาไม่ชอบ“เลิกร้อง!”“ฮึก...ฮือ...”“แสนดีฉันบอกให้เลิก!” หญิงสาวกัดปากแน่นเพื่อที่จะไม่เล็ดลอดเสียงในลำคอออกมา แต่มันก็ทำไม่ได้อย่างที่คิด“ร้องไปเลยร้องดัง ๆ อยู่ตรงนี้แหละ” ไมเคิลลุกขึ้นเต็มความสูงเดินไปนั่งที่เก้าอี้พับที่มีเครื่องดื่มและบุหรี่วางอยู่ใกล้ ๆ เขาเปิดขวดแล้วกรอกเหล้าลงคอเกือบครึ่งราวกับว่ารสชาติมันจืดเป็นน้ำเปล่า ก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบไล่ความหงุดหงิด เขาก็เพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าทำไมเจเลอร์ถึงสูบมันหนัก“ฮึก...”“ไปอาบน้ำ เสื้อผ้าอยู่หน้าประตูไปหาเอา”“แสนดี”พรึ่บคนตัวเล็กรีบลุกขึ้นเมื่อชายหนุ่มเรียกชื่อเสียงเย็นยะเยือก เธอเหลือบมองเขาด้วยนัยน์ตาที่แดงกล่ำก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้า

ตอนที่36 ฉันจะรีบมา“หมอ..เมียผมปลอดภัยแล้วใช่มั้ย”“ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในระดับที่อันตรายครับ อาการปวดท้อง... เกิดจากการร่วมเพศที่รุนแรง” หมอวัยอาวุโสมองเขาอย่างตำหนิทั้งที่น้ำเสียงยังฟังดูอ่อนโยน“ระหว่างนี้ถ้าคนไข้หลับได้หมอก็ไม่อยากให้รบกวนนะครับ”ชายหนุ่มหยุดนิ่งเหมือนสิ่งต่าง ๆ ไม่เคลื่อนไหวไปชั่วขณะ แต่สิ่งเดียวที่ไม่หยุดนิ่งเลยคือน้ำตาก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งลงกับพื้นอย่างไม่อายสายตาใคร ปล่อยให้อารมณ์มันพังทุกอย่าง...ตอนนี้มันพังแล้ว‘ที่เธอว่าเลว มันยังน้อยไป'ไมเคิลได้แต่นั่งเฝ้าที่หน้าห้องพักฟื้นเกือบชั่วโมง ก่อนจะทนไม่ไหวที่ต้องมองเธออยู่ห่าง ๆ เลยเข้ามายืนเงียบ ๆ ที่ปลายเตียง รู้ดีว่าไม่คู่ควรจะถูกเนื้อต้องตัวเธอแล้วแต่ก็ยังรั้นวางมือบนเท้าของเล็กที่มันยังดีมากแล้วที่ยังได้แตะต้องเธอแบบนี้“ขอโทษแสนดีฉันขอโทษ ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้”“ต่อไปนี้...เธอคงเกียดฉันยิ่งอะไรเลยสินะ” น้ำใส ๆ ไหลออกจากหางตาที่ยังหลับพริ้ม เธอพลิกนอนขดเพื่อไม่ให้เขาถูกเนื้อต้องตัว คนที่ยืนมองปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มเพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่าเธอเกลียดขนาดไหน“นอนต่อเถอะ ขอโทษที่ทำให้ตื่น”แสนดีหลับตานอนเงียบ ๆ ปล่

ตอนที่38 เจ็บ…หนึ่งสัปดาห์ต่อมาเกือบสิบวันที่เขาเหมือนตายทั้งเป็น กินไม่ได้นอนไม่หลับจนถูกเพื่อนหามเข้าโรงพยาบาลไปรอบหนึ่งแล้วเขาก็หนีออกมาเพื่อมาจับสังเกตหมอเปรมที่น่าสงสัยที่สุด“ออกจากห้องก็ไปอยู่สองที่ โรงบาลกับคลินิกกูไม่เห็นมันไปไหนเลย” แม็กซ์เวลพูดพร้อมบิดตัวไปมาเพราะมานั่งรอตั้งแต่ก่อนตีซึ่งเป็นเวลาปกติที่หมอเปรมจะขับรถออกไป แต่วันนี้จะสิบโมงเช้ายังไม่ลงมา“กลับกันมั้ย วันนี้น่าจะไม่ได้อะไรเหมือนเดิม”ไมเคิลถอนหายใจรอบหนึ่งแต่ยังนิ่งอยู่เฉย ๆ ขอรออีกหนึ่งอึดใจถึงค่อยกลับ แต่แล้วเขาก็ได้รางวัลของคนรอ...“แสน...”“เชี่ย! ไอ้ไมค์มึงอย่าสติแตกนะไม่งั้นแสนดีเตลิดแน่” แม็กซ์เวลดึงตัวเขาที่จะพุ่งออกจากรถไว้พร้อมดึงสติ ก่อนจะปล่อยให้เขาออกมาตึก ตึก ตึกเขาวิ่งราวสามร้อยเมตรก็มาหยุดที่หน้ารถของหมอเปรม สองคนนั้นมองตากันครู่หนึ่งก่อนจะสอดประสานมือรวมเป็นหนึ่งเดียว น้ำตาของชายหนุ่มไหลอัตโนมัติปากสั่นระริกทั้งคิดถึง โหยหา และเจ็บสุดใจในเวลาเดียว“คืออะไรวะ”“ไอ้ไมค์ใจเย็น ๆ เว้ย”“แสนดีบอกฉันมามันคืออะไร”“ผมกับแสนดีกำลังจะหมั้นกัน คุณควรเลิกยุ่งได้แล้ว” คนที่ทำเขาแทบคลั่งตายมาตลอดเกือบ

ตอนที่40 ถึงเวลาก็ลืมมือนิ่มสั่นเทาเมื่อเข้าไปส่องอินสตราแกรมของไมเคิลแล้วเจอวิดิโอถ่ายจากด้านหลังเธอที่กำลังเดินบนหาดทราย จากกันไปแล้ว เธอยกมือขึ้นปิดปากร้องไห้โฮเมื่อรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับ ‘เขารักเธอขนาดนี้เลยเหรอ’ ตั้งแต่วันนั้นก็หนึ่งสัปดาห์พอดีที่ไม่ได้เจอ และแคปชั่นนี้เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง เลื่อนดูโพสต์เก่า ๆ ก็มีแค่รูปคลับกับรถหรู“คุ้น ๆ นะ” “แฟนพี่ไมค์เหรอ” “มีเมียเมื่อไหร่วะ” “อ้าว จากไปไหนล่ะ”.....ปัก!ปัก!ปัก!เสียงกระสอบทรายถูกหน้าแข้งสาดใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างบ้าคลั่งทำเอาคนอื่น ๆ ในค่ายมวยหน้าแหย ไม่มีใครกล้าเป็นคู่ซ้อมให้ผู้ชายตัวโตที่เอาแมวใส่ตะกร้ามาด้วยแถมยังแย่งพัดลมพวกเขาไปให้มันอีก“โมโหใครเปล่าครับเนี่ย แรงไม่มีตกเลย” เขาถอยไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ตะกร้าแมวก่อนจะรับขวดน้ำเย็นจากเด็กในค่ายมาดื่มและล้างเหงื่อบนหน้า เขามาระบายอารมณ์ใส่กระสอบทรายเพราะรู้ข่าวว่าเรื่องหมั้นคือเรื่องจริง ไปโกรธเธอก็ไม่ได้เพราะตอนเธอหายก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าอะไรก็ยอม“พี่ ไอ้แมวนี่พี่เอามันด้วยทุกที่เลยเหรอ”“อืม”“แสดงว่าพี่รักมันมากเลยนะเนี่ย” ไมเคิลมองไปในตะกร