Semua Bab พิษรักผู้ชายอันตราย: Bab 1 - Bab 10

ตอนที่2 บทเรียน Ncหญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าแววตาของเธอแวววาวขนาดไหนขณะที่มองใบหน้าคมคายตรงหน้า มือหนาข้างหนึ่งดึงที่ปิดจุกทั้งสองข้างออก และสีของยอดอกเล็ก ๆ ก็ไม่ได้ผิดจากที่เขาคิดไว้ และทรงมันยังสวยแม้เธอจะนอนราบอยู่เนินเนื้ออวบแน่นถูกบีบเคล้นด้วยมือหนาอย่างพิถีพิถันราวกับจะหาว่ามีซิลิโคนยัดอยู่หรือเปล่า แต่มันก็นุ่มมือเกินกว่าจะมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ภายใต้ผิวขาวสะอาดนี้“ของจริงซะด้วยสิ”“ไมค์...”“หืม...” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนที่ครางเรียกเขาแผ่วเบา เขาผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยบางคนก็ลืมตัวตนเมื่อเหล้าเข้าปาก และแสนดีอาจจะเป็นคนประเภทนั้น“ปล่อยฉัน”“ก็ไปสิ” ปากพูดไปอย่างนั้นแต่ร่างกายดันทำกับเธออีกอย่าง จากที่ใช้มือสัมผัสก็เพิ่มเรียวลิ้นอ่อนนุ่มชิมรสเนื้ออวบของเธอด้วย ปลายลิ้นตวัดถี่ ๆ บนยอดสีชมพูสด อีกข้างหนึ่งก็โดนไม่ต่างกันต่างที่มันเป็นนิ้วหัวแม่มือที่บดขยี้ราวกับรู้ดีว่าทำแบบไหนผู้หญิงถึงจะอ่อนระทวย...แต่มันก็ไม่ใช่สำหรับคนที่เกลียดขี้หน้าเขาอย่างเธอ“ออกไปสิ!” ชายหนุ่มผละออกเล็กน้อยเมื่อถูกมือนิ่มผลัก เขาเลียริมฝีปากมองเธออย่างมันเขี้ยวขนาดนี้แล้วก็ยังพยศไม่เลิกจึงได้ก้มลงจูบสอดลิ้

ตอนที่4 ของดีวันต่อมา...ใบหน้าสวยเบ้บิดเพราะรำคาญอะไรสักอย่างที่ก่อกวนหน้าอกของเธอ แต่เพราะฤทธิ์แฮงค์ทำให้ยังลืมตาไม่ขึ้นได้ในทันที มือนุ่มพยายามปัดสิ่งรบกวนออกแต่กลายเป็นกำขยุ้มเส้นผมดำขลับแทน“อื้อออ”“หึ สิ้นฤทธิ์สินะ” ไมเคิลเงยหน้าจากจุกยอดเล็ก ๆ ของเธอที่เขาละเลงปลายลิ้นจนมันเปียกชุ่ม เห็นเธอยังคงไร้พิษสงจากที่คิดว่าจะแกล้งเฉย ๆ ก็อยากทำมากกว่าที่คิดไว้ตอนแรกมือหนาไล่ปลดกระดุมกางเกงตัวเมื่อคืนแผ่วเบา แต่มันก็ไม่เบาพอที่จะทำให้หญิงสาวไม่รู้สึกตัว“หยุด”“กล้าสั่ง?”“ฉันแจ้งความข้อหาข่มขืนแน่”“ก็เอาสิ แต่ไม่อายใจเหรอเพราะเธอเสร็จมากกว่าฉันซะอีก” หญิงสาวขบกรามมองใบหน้าของคนที่กำลังลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของเธอ“เธออายุเท่าไหร่”“...”“ยัยอ้วน หูหนวกเหรอ” แสนดียังปิดปากเงียบเพราะเธอไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดเรียก แถมยังปัดมือน่ารำคาญของเขาออกจากเรียวขาไปพรึ่บอ๊าย!คนตัวโตกระโจนล็อกลำคอของเธอด้วยแขนแกร่งก่อนจะบี้จูบกลีบปากของเธอรุนแรงจนได้รสเลือดที่น่าจะมาจากทั้งสองคน เพราะเธอก็ไม่ยอมที่จะเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว ร่างบางดิ้นขลุกขลักนานหลายนาทีกระทั่งเขาปล่อยให้เป็นอิสระพักหายใจ“เฮ้อ...เฮ้อ”

ตอนที่6 กล้ามากนะเธอมิดชิดกว่าทุกครั้งด้วยเสื้อครอปตัวสั้น คู่กับกางเกงยีนส์ขาวยาว ถึงจะปิดเนินเนื้ออวบแต่ก็ยังแอบเปิดหน้าท้องแบนราบให้เห็นอยู่ดี“อ้าว อ๊ะอายไม่มาด้วยเหรอ”“ไม่มาหรอก รายนั้นแพ้ควันบุหรี่ด้วย”“อ๋อ ไม่มาน่ะดีแล้วเล่นสูบกันในนี้เลยถ้าไฟไหม้นะไม่อยากจะคิด” ทับทิมส่ายหน้าตอนเที่ยวแรก ๆ ก็เบื่อเหมือนกัน แต่ก็เริ่มชินขึ้นมาแล้วเพราะเที่ยวทุกคืน“พลอยใส”“หือ?”“เมื่อคืนเธออยู่ที่ชั้นวีตลอดมั้ย”“ตลอดสิ สั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะแล้วอะ”“แล้ว...”“พี่เจเลอร์ใช่มั้ย พอเธอกับอ๊ะอายลงมาเขาก็ลุกเลย”“อ๋อ... แล้วเพื่อนเขาล่ะ” ไม่บ่อยที่คนทะมัดทะแมงอย่างแสนดีจะแสดงอาการประหม่าให้เห็น พลอยใสเลิกคิ้วมองเธอก่อนจะถามกลับ“เพื่อนคนไหนล่ะ มีสองคน”“ไอ้ไมค์”“แสน! อย่าไปเรียกอย่างนี้ให้พี่เขาได้ยินเลยนะ รายนั้นไม่ชอบมาก ๆ เลยล่ะถ้ามีผู้หญิงเรียกเขาแบบนั้น” พลอยใสพูดใกล้หูเพื่อให้ได้ยินอย่างชัดเจน เธอจึงอดเบะปากไม่ได้ ‘ก็เลวขนาดนั้น มาหวั่นไหวอะไรกับแค่โดนด่า’“พี่ชายเราเล่าให้ฟังว่าอาจารย์คำนวนคนเก่าแค่เรียกเขาว่าไอ้นะ เช้าวันต่อมาโดนไล่ออกเลย”“บอบบางทั้งที่สันดานก็ไม่ได้ดีน่ะนะ”“แสนดี! หยุ

ตอนที่8 ไม่ต้องห่วงมือนิ่มวางบนไหล่หนาอย่างอ่อนแรงเมื่อเขาหยุดเคลื่อนไหวในตัวเธอ ใบหน้าชื้นเหงื่อของเขาก็ซบลงที่ไหล่มนพร้อมลมหายใจเข้าออกที่บ่งบอกว่าเสียพละกำลังไปมากแค่ไหน ดวงตากลมโตเงยขึ้นมองนาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียงก็ถึงกับกรีดร้องในใจ ‘ชั่วโมงกว่า’ เธอถูกลากไปเกือบทุกมุมห้องจนมาจบอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ และเขาเพิ่งเสร็จไปรอบเดียว“ออกไป”“เสร็จแล้วไล่เลยนะ”มือที่วางบนตัวเขาออกแรงผลัก แต่เมื่อเขายอมผละออกเธอกลับเสียหลักจนต้องเกาะร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าไว้“อาการแบบนี้เขาเรียกโดนเอาจนขาสั่น จำไว้ว่าอย่าพยศอีกไม่งั้นเจอหนักกว่านี้”เขาปล่อยให้เธอมองด้วยสายตาแข็งกร้าวก่อนจะหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวสีชมพูหวานของเธอพันรอบเอวสอบและเดินออกไปจากห้องนอน“ไอ้เวรเอ๊ย...”เขาออกมานั่งที่โซฟานึกหงุดหงิดที่ไม่มีบุหรี่ให้สูบ ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนที่ลืมไว้เมื่อวานมาปลดล็อก ข้อความต่าง ๆ ทั้งจากเพื่อนรุ่นเดียวกัน ทั้งจากผู้หญิงที่เขาเคยไปหยอดแต่ไม่ได้คิดอะไร... มุมปากยกยิ้มชอบใจที่เขาแทบไม่ต้องทำอะไรมากพวกเธอก็พาตัวเองมาติดกับเขากันแล้ว“ไม่ตอบแชทกันเลย ลืมกันแล้วเหรอ” “คืนนี้ออกไปกับใครคะ แพนเห็นนะ” “วัน

ตอนที่10 ยิ่งเกลียด ยิ่งยัด“มา ๆ ไอ้เฮียฟอร์ด มัวแต่เดินอยู่นั่นแหละมึงดีดหรือไง” เจ้าของบ้านเดินมานั่งลงยังที่ประจำของเขา และเพียงแค่เขาทิ้งตัวลงหญิงสาวก็พร้อมเข้ามาขนาบข้างอย่างรู้ใจ“ไม่ต้อง” พอเขาพูดแบบนั้นพวกเธอก็พากันกลับไปนั่งยังเก้าอี้ที่จัดแยกไว้เหมือนเดิม ไมเคิลยกศีรษะขึ้นจากพนักพิงเมื่อสังเกตเห็นความไม่ปกติเล็ก ๆ ของเจ้าของบ้าน“มีอะไรวะ”“พลอยพาเพื่อนมา สวย”“ก็ทับทิม ทำไมเพิ่งมาสนใจ?”“แสนดี” ชื่อที่ฟอร์ดเอ่ยถึงทำให้เขาชะงักได้เล็กน้อย ‘ทำไมพอได้กันแล้วอะไร ๆ ก็บังเอิญไปหมด’“กูไม่เคยอยากได้ใครตั้งแต่แรกเห็นแบบนี้เลยว่ะ แม่ง...”“จะเอาให้ได้?”“อืม” ไมเคิลมองเจ้าของบ้านที่นิสัยใจคอไม่ค่อยเหมือนคนปกติ ฟอร์ดเป็นลูกเศรษฐีที่พ่อแม่เริ่มเอาไม่อยู่ มันไม่เรียน และก็ไม่ทำงานทั้งที่อายุก็เท่ากับเขาที่ยังเรียน และลงทุนเปิด X-Burn หาเงินเอง ยิ่งไปกว่านั้นรสนิยมที่เสพติดความรุนแรงถึงขั้นตบตี...เกือบตาย“ผู้หญิงในงานมีเยอะแยะ มึงเอาคนอื่นเถอะ”“กูอยากได้คนนั้น”“เอาเหอะ สิทธิ์ของมึง” ไมเคิลทิ้งศีรษะลงบนพนักพิงเหมือนเดิม ก่อนจะผงกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกได้ว่าแม็กซ์เวลยังมาไม่ถึงสักที