All Chapters of สัญญารักมาเฟีย (Promise Of Love): Chapter 91 - Chapter 100

Ep.53 ผู้หญิงปริศนาอีกมุมหนึ่ง"ฉันจะไม่มีวันยอมยกผู้ชายของฉันให้อีหน้าไหนทั้งนั้น" มือบางกำโทรศัพท์เครื่องหรูไว้เเน่นด้วยความอาฆาตเเค้นคนในรูปภาพเพราะในจอโทรศัพท์ที่เพื่อนสนิทเพิ่งส่งรูปภาพจากในงานเลี้ยงวันเกิดของคาเลนมาให้ เเสดงภาพของชายหนุ่มที่เธอเเอบรักมานานยืนโอบเอวบางของผู้หญิงหน้าด้านคนหนึ่งที่เเย่งผู้ชายของเธอไปอย่างหน้าด้านๆเธอรักของเธอมาเป็นปีๆ กว่าเธอจะได้ขึ้นเตียงกับเขาก็ใช้เวลาพอสมควร เเต่อีนี่มันเป็นใครถึงได้สะเออะมายุ่งกับผัวในอนาคตของเธอ เเต่เธอก็เพิ่งจะรู้ข่าวไม่นานมานี้ว่าคนที่เธอรักเเต่งงานมีเมียเเล้ว ก็คืออีผู้หญิงหน้าด้านคนนี้เเต่ถึงยังไงเธอก็มาก่อน รักเขาก่อนผู้หญิงคนนี้ซะอีก เพราะฉะนั้นผู้หญิงคนนี้ก็คือผู้หญิงหน้าด้านเเย่งคนรักของเธอไป เเละเธอก็เกลียดนางผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้เข้าไส้"เเก นางมารหัวใจฉัน อีหน้าด้านชอบเเย่งผัวของคนอื่น" ใบหน้าสวยโมโหจนเลือดขึ้นหน้า นัยน์ตาคู่สวยฉายถึงความอำมหิตโรคจิตเมื่อจ้องมองผู้หญิงที่เธอให้ฉายาว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่เเย่งผู้ชายของเธอไปเเต่เธอจะไม่มีวันยอมเเน่นอน เขาจะต้องเป็นผัวของเธอเพียงเเค่คนดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ในตั

Ep.55 ขอโทษ"คิดว่าฉันจะยอมงั้นหรอ!!?" น้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด สีหน้าที่เเดงก่ำโมโหจัดจนขาดสติ เเละไม่มีสิ่งใดมาหยุดยั้งสิ่งที่เขาจะทำต่อจากนี้ได้"ยอมไม่ยอมมันก็เรื่อง..." วีนัสจึงสาดสัดคำพูดใส่คนเป็นผัวด้วยวาจาที่เยือกเย็นสุดจะทน ทว่าเธอยังพูดไม่ทันจะจบประโยคเลยจ้วววบ!!!"อื้อออ~อ่อย!!!" คอลินกระเเทกรสจูบที่เเสนจะป่าเถื่อนใส่เมียของตัวเองอย่างรุนเเรงตามเเรงอารมณ์ที่เดือดจัด เขาบดจูบจนปากอวบอิ่มที่ชอบด่าทอเขาเป็นประจำบวมเจ่อราวกับโดนผึ้งต่อยวีนัสจึงยกกำปั่นทุบตีไปที่อกเเกร่งของผัวเธออย่างรุนเเรงด้วยความโกรธเเละผิดหวังในตัวของเขาพลั่ก!เพี๊ยะ!!!วีนัสใช้เเรงที่มีทั้งหมดผลักอกเเกร่งออกให้ห่างจากตัวของเธออย่างรุนเเรง จากนั้นเธอก็ยกฝ่ามือบางขึ้นง้างกลางอากาศฟาดเข้าที่ใบหน้าของผัวอย่างเต็มเเรงจนทำให้ใบหน้าหล่อหันไปตามทิศทางที่คนเป็นเมียตบคอลินยกมือขึ้นมาสัมผัสที่ริมฝีปากก็พบว่าตรงมุมปากของเขาเเตกมีเลือดไหลซึมออกมา เขาหันมามองใบหน้าสวยที่เกรี้ยวกราวด้วยความเจ็บปวดเเละเสียใจตั้งเเต่เเต่งงานอยู่กินกันมา เธอไม่เคยตบหน้าเขามาก่อน เขาจึงมองหน้าเธอด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เขาเจ็บช้ำทั้งกาย เจ็

Ep.57 อาหารรสเปรี้ยวฟอดๆ~เสียงฟอดๆจากการถูกหอมเเก้มทั้งซ้ายเเละขวาหนักๆเพื่อที่จะปลุกคนขี้เซาให้ตื่นขึ้นมาได้เเล้ว นี่มันก็เริ่มสายเเล้ว ยัยขี้เซาของผมไม่เห็นจะตื่นขึ้นมาสักที ขนาดผมหอมเเก้มนวลฟอดใหญ่ๆก็ยังไม่รู้สึกตัวอีก นับวันยิ่งจะนอนกินบ้านกินเมืองไปเเล้วนะ"หอมเเก้มปลุกขนาดนี้เเล้วทำไมยังไม่ตื่นอีกวะ!" ผมนั่งอยู่ข้างๆเตียง ยกมือขึ้นเกาหัวอย่างงงๆ เมียผมชักจะหลับลึกเกินไปหรือเปล่าวะ"วี สายเเล้วนะ" ผมตีที่เเขนเรียวของเมียเบาๆเพื่อปลุกเธอให้ไปอาบน้ำจะได้ไปทำงาน"อื้อ~" เมียผมส่งเสียงประท้วงในลำคอเมื่อโดนผมขัดใจทำลายความสุขในการนอนพักผ่อนของเธอ ขนาดนี้เเล้วยังไม่เปิดเปลือกตาอีก นี่เธอเป็นเมียหรือเป็นลูกสาวผมกันเเน่วะที่ต้องมาให้พ่อปลุกให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ"ตื่นได้เเล้วยัยขี้เซา" ผมบีบเเก้มอมชมพูอย่างหมั่นเขี้ยวจนวีนัสเริ่มปรือเปลือกตาขึ้นมามองผมด้วยท่าทางงัวเงียราวกับคนที่นอนยังไม่อิ่ม ทั้งที่จริงนอนไปตั้งหลายชั่วโมง"ฉันยังง่วงอยู่เลย" น้ำเสียงที่งัวเงีย สีหน้าที่งอเเงสามารถเรียกรอยยิ้มจากผมได้อย่างง่ายดาย เเม่งเวลาเมียผมทำเเก้มป่องๆออดอ้อนเเบบนั้นยิ่งโคตรน่ารักเข้าไปใหญ่ เธอจะทำให

Ep.58 เมียสำคัญที่สุด 2/2"ว้าาาาย!!!" เสียงทุ้มจากเเขกที่ไม่ได้รับเชิญมาจากไหนไม่รู้ทำให้พริกเเกงสะดุ้งหัวใจเเทบกระเด็นออกจากอกด้านซ้ายจนตัวตกลงมาจากเก้าอี้หมั่บ!ทว่าเธอคงทำบุญมาเยอะพอสมควรโชคดีที่มีเเขนเเกร่งของใครบางคนมารองรับตัวเธอเอาไว้ได้ทัน ไม่งั้นใบหน้าสวยคงล้มฟาดพื้นเข้าโรงพยาบาลเเน่นอนพริกเเกงลืมตาขึ้นจากอาการตกใจก็ต้องเบิกตากว้างราวกับตาของนกฮูกตกใจอีกรอบเมื่อเเขนเรียวของเธอเกาะบ่าเเกร่งทรงตัวเอาไว้ ลำตัวเธอเเนบชิดกับลำตัวหนา ปลายจมูกเชิดรั้นเผลอมาเสียดสีกับของอีกคนอยู่ใกล้ๆ ดวงตาคู่สวยของทั้งสองสบประสานสายตากันราวกับตกอยู่ในห้วงเเห่งภวังค์ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดกันไปมาเบาๆโดยที่ทั้งคู่ยังเชื่อมสายตากันอยู่ราวกับโดนมนต์สะกด เเววตาคู่นั้นเหมือนมาหยุดห้วงกาลเวลาของโลกเอาไว้เพียงเเค่เราสองคนได้พบเจอกัน"เอ่อ คะ คุณเป็นใคร ละ เเล้วเข้ามาในนี้ได้ยังไงคะ?" เป็นพริกเเกงที่เริ่มบทสนทนาก่อนโดยที่ตัวเธอยังเกาะลำตัวหนาของเขาอยู่ ใบหน้าสวยหวานเบือนไปทางอื่นด้วยความประหม่าเพราะไม่กล้าสบตาที่มีพลังทำลายล้างสูงของอีกฝ่าย"มาช่วยดูงานให้นายหญิงตามที่นายสั่ง" ขณะที่พูด ลีโอก็ไล่สายตาคมกริบมอ

Ep.60 ตัวเท่าไหนก็รัก"พี่โอเคไหม?" ฉันกับพี่คอลินต่างก็พากันนั่งเงียบมานานไม่มีใครยอมพูดอะไรเพราะยังไม่หายช็อคที่รู้ว่ากำลังจะมีลูก เเละฉันก็กำลังจะเป็นเเม่คนเเบบงงๆ พอเราทั้งคู่เงียบไปนานจนฉันทนไม่ไหวเลยเริ่มบทสนทนาก่อน"ทำไมจะไม่โอเคล่ะ ฉันเเค่ช็อคไปหน่อย ไม่คิดว่าลูกจะมาเร็วขนาดนี้" พี่คอลินละสายตาจากใบหน้าของฉันเเล้วก้มลงมามองที่หน้าท้องเเบนราบของฉันด้วยเเววตาที่อบอุ่น สายตาของเขาทำฉันเขินเเทนเจ้าตัวเล็กในท้องเลยอะ"นี่เรากำลังจะมีลูกด้วยกันจริงๆหรอเนี่ย!! พี่ว่าเราจะเลี้ยงเขารอดไหม?" ดูจากสภาพของตัวเองที่กำลังจะเป็นเเม่ เเละสภาพของพี่คอลินที่กำลังจะเป็นพ่อ ฉันรู้สึกเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน กลัวว่าเราจะเลี้ยงลูกไม่รอด หรือไม่ก็เลี้ยงไม่ถูกวิธีไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราสองคนที่เป็นดั่งคู่กัดชอบตีกันทางฝีปากอยู่เป็นประจำกำลังจะมีลูกด้วยกัน เหลือเชื่อสุดๆ เเละที่เหลือเชื่อไปกว่านั้นคือ เชื้อของพี่คอลินเเข็งเเรงมากจนสามารถทะลุยาคุมเข้ามาได้จนเกิดเป็นเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง"ไม่ต้องห่วงหรอก เด็กตัวนิดเดียว เราช่วยกันเลี้ยงได้อยู่เเล้วนา" พี่คอลินละสายตาจากหน้าท้องขึ้นมามองหน้าฉันเเล้วพูด