Lahat ng Kabanata ng ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : Kabanata 201 - Kabanata 210

สามวันต่อมาภายในท้องพระโรงปลายยามเฉิน (07.00-09.00) เงียบสงัดจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจของขุนนางที่กำลังยืนเข้าเฝ้าสีหน้าของแต่ละคนล้วนเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด บางคนลอบกลืนน้ำลาย บ้างก็กำมือแน่นภายใต้แขนเสื้อ แสงอรุณรำไรลอดผ่านบานหน้าต่างสูงสาดส่องต้องฝุ่นละอองที่ลอยคว้างในอากาศเป็นท

ฮั่วหยุนคิดว่าคำพูดของหลิวหยุนจิงค่อนข้างมีเหตุผลดังนั้นเจ้าตัวคิดว่าเขาคงจะต้องถือโอกาสไปชายแดนดูสักครั้งเพื่อให้เห็นกับตา“ข้าคิดว่าควรจะต้องเดินทางไปชายแดนสักหน”“พี่ชายจื่อหลงท่านพูดง่ายแต่ทำยาก ไม่รู้หรือหากไม่มีเหตุการณ์จวนตัวฝ่าบาทจะอนุญาตได้เช่นไร” คำกล่าวของหลิวหยุนจิงใช่ว่าจะไร้เหตุผลดังนั

รุ่งอรุณวันใหม่มาเยือนพร้อมกับความตื่นเต้นระคนหนักใจของคนในตระกูลหลิวกับตระกูลซุน แสงแดดแรกเพิ่งจะเริ่มทอผ่านม่านหมอกบางเบาผู้ที่เฝ้าอยู่หน้าประตูก็รีบวิ่งเข้ามารายงานประมุขของจวนหน้าตื่น“นายท่าน ขบวนรถม้าจากพระราชวังใกล้เข้ามาแล้วขอรับ”หลิวห่าวเทียนรีบผุดลุกจากเก้าอี้ไม้เนื้อดีแทบจะทันที ก่อนที่เ

"ท่านอาจารย์ขอรับ ข้ามีคำถาม" เสียงเล็ก ๆ ของเด็กชายวัยไม่เกินเจ็ดขวบคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับมือของเขาที่ชูขึ้นสูง"ว่าเช่นไรหรือไป๋อวี้" น้ำเสียงอ่อนหวานของหลิวหยุนจิงดังขึ้นด้วยรอยยิ้มอย่างเอ็นดู"ศิษย์สงสัยเรื่องพิชัยสงครามของซุนวูบทที่ว่าด้วยกลยุทธ์รุกโดยใช้ปัญญาขอรับ หากเราไม่ทำศึกโดยใช้กำลังจะชน

สองวันถัดมา รุ่งอรุณของวันปักปิ่นของหลิวหยุนจิงมาเยือนพร้อมกับแสงสีทองอ่อนโยนที่ค่อย ๆ สาดส่องผ่านผ้าม่านลายดอกโบตั๋น บรรยากาศภายในเรือนพักเต็มไปด้วยความเคลื่อนไหวแต่ก็แฝงไว้ด้วยความสงบและเป็นมงคลเสียงกระซิบกระซาบแผ่วเบาของเหล่าสาวใช้ดังคลอเคล้าไปกับเสียงน้ำที่ถูกเทลงในอ่างไม้หอมกรุ่น ทั่วทั้งจวนสก