บททั้งหมดของ ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : บทที่ 211 - บทที่ 220

สิ้นเสียงคำสั่งเหล่าเงาดำก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พวกเขาลัดเลาะไปตามช่องทางที่ถูกเตรียมไว้แทรกซึมเข้าไปในแนวรบที่สับสนอลหม่านของทัพซยงหนูอย่างเงียบเชียบ แต่ละคนล้วนคลานต่ำหลบหลีกทหารศัตรูที่กำลังมุ่งความสนใจไปที่การปะทะกับทัพทหารราบและทหารม้าของพวกตนเมื่อเข้าไปในตำแหน่งที่ได้วางแผนไว้เหล่าหน่วยเพลิ

โง่งมสิ้นดี! บุรุษผู้นี้ช่างเชื่อคนง่ายเสียจริง นี่นะหรือคือผู้นำชนเผ่าแสนยิ่งใหญ่ เพียงน้ำตาและการเสแสร้งจอมปลอม เจ้าก็หลงคารมข้าจนหมดสิ้น คิดว่าตนเองเข้าใจโลกแต่กลับถูกข้าปั่นหัวเล่นง่าย ๆ... ดี! ในเมื่อเจ้าอยากเป็นบุรุษช่วยสาวงามมากนัก ข้าก็จะป้อนเรื่องราวให้น่าสงสารยิ่งกว่าเดิมให้เจ้าเกลียดชังนา

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วหลิวหยุนจิงจึงหันไปทางฮั่วชวี่ปิ้งซึ่งบัดนี้กำลังยืนนิ่งสายตาทอดมองเหม่อไปยังผืนทรายสีทองอาบแสงจันทร์อันมืดมิดเบื้องหน้า ใบหน้าของเขาเงียบขรึมราวกับรูปสลัก แววตาเต็มไปด้วยความคิดซับซ้อนที่ยากจะหยั่งถึง"พี่ชายจื่อเฟิง อวิ๋นซิงได้บอกกับข้าว่ามีเหยี่ยวกลางคืนเห็นชายสองคนถูกชายช

"ในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวออกมา" น้ำเสียงเย้ยหยันของสตรีผู้นั้นดังขึ้นก้องสะท้อนในอุโมงค์แคบ ๆ ที่อับชื้นและคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดฮั่วหยุนก้าวออกมาจากเงามืดสู่แสงคบเพลิงอันริบหรี่ ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังร่างที่ถูกพันธนาการอยู่ไม่ไกล หัวใจของเขากระตุกวูบเมื่อเห็นสภาพของสหายรักลี่เจิ้นฟงถูกมัดตรึงก

"ข้าเองก็สงสัยนางตั้งแต่แรกเพียงแต่ไม่คิดว่าสตรีนางนี้จะเป็นนาง" คำกล่าวของฮั่วชวี่ปิ้งนำพาความสงสัยมาให้หลิวหยุนจิงไม่น้อยทว่าในตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจะสอบถามหาความจริงเนื่องจากหูของพวกเขาได้ยินเสียงของการต่อสู้ดังออกมาจากด้านในถ้ำแห่งนั้น อีกทั้งในตอนนี้ชายชุดดำที่เคยอยู่หน้าปากทางเข้าก็ล้วนหายไปจนห