All Chapters of คนในความลับ: Chapter 31 - Chapter 40

EP.31บางอย่างที่หายไปฉันตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของอีกวันด้วยอาการที่ดีขึ้นกว่าเมื่อวาน จนเหมือนจะหายดีแล้วแต่ก็ยังรู้สึกตึง ๆ ที่ขมับอยู่บ้างตอนลืมตาขึ้นมานั้นคนที่เคยนอนอยู่ข้าง ๆ และกอดฉันเอาไว้ทั้งคืนไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ใจหายวาบอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งมองไปรอบ ๆ แล้วไม่เห็นของของเขาเลยสักชิ้นมันยิ่งทำให้ฉันหัวใจสั่น“ไค…” ฉันลองเรียกชื่อเขาออกไปเบา ๆ น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นมันสั่นจนรู้สึกได้ เผื่อว่าเขาจะอยู่ที่ระเบียงหรือในห้องน้ำ แต่กลับไร้เสียงตอบกลับมาแม้แต่คำเดียว ไม่มีแม้แต่เสียงฝีเท้าของเขาอย่างที่เคยได้ยินฉันขยับตัวลงจากเตียงเดินออกไปเปิดประตูด้านหลังที่ติดระเบียงแต่ก็พบกับความว่างเปล่า แม้แต่เสื้อผ้าที่เขาใส่แล้วยังไม่อยู่ในตะกร้าของฉันอย่างที่เคยทำทุกครั้ง ชุดเดิมของเมื่อวานก็ไม่มี…ความรู้สึกชื่อหนึ่งแล่นเข้ามาตรงอกด้านซ้าย มันเล่นเอาฉันเจ็บจี๊ดที่หัวใจ น้ำตาถูกหลั่งออกมาทีละนิดกระทั่งมันล้นออกจากขอบตาจนไหลลงอาบแก้ม ใบหน้าของฉันร้อนวูบวาบเหมือนตอนที่เป็นไข้แบบเมื่อวานไม่มีผิดมันจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเมื่อวานเขาไม่กลับมาหา ปล่อยให้ฉันดูแลตัวเอง ไม่มาทำดี

EP.33เด็กนั่งดริงก์ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอไคอีกเลย มันน่าจะเกือบอาทิตย์แล้วหลังจากวันที่เขาหายไป ไม่รับรู้เรื่องราวของเขาอีก แม้แต่พี่แคทก็ยังเงียบหายไปไม่ติดต่อมาหรือมันจะสิ้นสุดแค่นี้แล้วจริง ๆ "คืนนี้จะไปด้วยกันไหมล่ะ ว่าจะไปร้าน...กับเพื่อน" เสียงของพี่เดย์ดังขึ้นมาตอนที่ฉันกำลังล้างจานอยู่ในครัววันนี้เป็นวันเกิดของพี่เดย์ เขาบอกว่าจะไปดื่มกับเพื่อนโรงเรียนเก่าที่ร้านหนึ่งซึ่งเป็นร้านดังของพวกนักศึกษา แล้วก็เป็นร้านประจำของพี่ชายฉันเวลากลับมาเที่ยวที่บ้านด้วย"ไป แต่เดี๋ยวดรีมจะชวนธัญญ่าไปด้วย" ฉันบอกแล้วรีบล้างจานจนเสร็จ เพื่อที่จะทำงานบ้านอีกหลายอย่าง เพราะเพิ่งกลับมาบ้านได้สองวันหลังสอบเสร็จ ที่จริงฉันก็แค่นอนโง่ ๆ อยู่หอเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมต้องรอแล้วคิดว่าเขาจะมาหาฉันออกจากบ้านกับพี่เดย์ตอนทุ่มกว่ามาถึงร้านสองทุ่มคนก็แน่นร้านแล้ว เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่เพิ่งจะสอบเสร็จเหมือนกัน“พี่เดย์ไปนั่งกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวดรีมจะนั่งรอเพื่อนคนเดียว” ฉันบอกพี่ชายตัวเอง แล้วเขาก็พยักหน้าก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่อยู่โต๊ะถัดกันไปร้านนี้แบ่งเป็นสองโซนคือนอกร้านเป็นโต๊ะนั่งบรรยากาศดีส่

EP.35จะเอาก็เอา (NC)“สรุปว่าอยากเป็นพี่หรือเป็นแฟนเนี่ย” ฉันแกล้งแซวคนตรงหน้าที่ทำหน้างอ ไม่แปลกหรอกที่เขาอยากจะให้ฉันเรียกแบบนั้นในเมื่อเขาเป็นรุ่นพี่เหมือนพี่คีตะ แถมยังเป็นฝาแฝดกันอีก“แฟน” คำตอบสั้น ๆ แต่ทำเอาฉันเขินจนหน้าร้อนผ่าว ขณะที่คนพูดยังคงนิ่ง“แต่ต้องเรียกแฟนว่าพี่ พี่ไค ที่รัก ผัวขาแบบนี้ก็ได้”“เดี๋ยวนะ” ฉันกลั้นขำกับคำพวกนั้นของเขา คำพูดน่ะน่ารักอยู่หรอกแต่ไม่เหมาะกับหน้าดุ ๆ ของเขาเท่าไร“พี่ไคนั่นแหละดีแล้ว พี่ไคของน้องดรีม”ฉันจิ้มนิ้วไปบนแผงอกกว้างพร้อมกับเอ่ยสรรพนามใหม่ด้วยเสียงหวานเอาใจแฟนป้ายแดงของตัวเอง จนปรากฏรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าคมคายอย่างไม่ปิดบัง“น่ารักว่ะ” เขาเอ่ยแล้วก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ก่อนจะอุ้มฉันขึ้นจนตัวลอยไปวางบนเตียงนุ่ม ๆ ของอีกห้อง“ขอฉลองหน่อยแล้วกัน”ฉลอง ?ทีแรกก็นึกสงสัยแต่พอเขาขยับขึ้นมาคร่อมตัวฉันถึงได้รู้ว่ามันหมายถึงอะไร“ไค…”"พี่""พี่ไค..."เขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วจึงทาบทับริมฝีปากได้รูปลงมาบนริมฝีปากของฉันอย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อย ๆ ขยับและละเมียดละไมฉกชิมความหวานจากริมฝีปากบางของฉันด้วยความใจเย็น มันอ่อนโยนกว่าครั้งไหนที่เคยเป็น

EP.37ขี้หึงพอได้คบกับพี่ไคฉันก็เที่ยวน้อยลง ธัญญ่าเลยบ่นบ่อย ๆ ว่าพอมีแฟนแล้วฉันเปลี่ยนไป วันนี้ก็เลยขออนุญาตพี่ไคออกมาดื่มเป็นเพื่อนมัน แต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องไปรับไปส่งถ้าช่วงไหนที่เขาไม่อยู่ ต้องเดินทางไปทำงานให้พ่อ ฉันก็จะไม่ได้ออกไปไหน เขาจะอนุญาตให้เที่ยวแค่ตอนที่ตัวเองอยู่ใกล้ ๆ เขาให้เหตุผลว่าถ้าเขาอยู่ใกล้ ๆ จะได้ดูแลมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับฉันเพราะช่วงนี้ฉันก็ไม่ได้อยากเที่ยวเท่าไร ยิ่งตอนที่มีเขาอยู่ด้วยยิ่งไม่อยากออกไปไหน อยากอยู่ อยากเที่ยวกับเขาสองคน“ก็คนมันไม่เคยมีแฟน” ฉันบอกเพื่อนที่นั่งข้างกัน เพราะมันเพิ่งบ่นให้ฉันว่าติดแฟนยิ่งกว่าลูกติดแม่“ฉันจะรอดูวันที่แกมีแฟนนะ”“ฉันไม่คบใครให้ปวดสมองหรอก อยู่เที่ยวแบบโสด ๆ ดีกว่า” ธัญญ่าบอกแล้วมองเหม่อไปที่เวทีนักร้องหน้าร้าน ไม่รู้ทำไมคำว่าโสดของมันถึงได้ฟังดูเบากว่าทุกครั้ง“แล้วเรื่องเงินว่ายังไง ครบหรือยัง”หลายวันก่อนมันเพิ่งจะมาสารภาพว่าที่ร้อนเงินนั่นเพราะต้องหาเงินไปใช้หนี้พี่อี้เต๋อ เจ้าของอู่ซ่อมรถคู่อริของพี่ชายมัน ก็ยัยธัญญ่าดันไปเมาแล้วขับรถไปชนท้ายรถลูกค้าของพี่อี้เต๋อเข้า“ยัง อีกเกือบสามแสน” มันเอ่ยออก

EP.39ไค & คีตะฉันย้ายเข้ามาอยู่คอนโดมิเนียมได้เกือบเดือนแล้ว ซึ่งมันทำให้ใช้ชีวิตสะดวกสบายมากขึ้น การเดินทางไปเรียนในมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ลำบากอะไรเพราะอยู่ไม่ห่างกับมหาวิทยาลัยมากนักส่วนใหญ่พี่ไคจะไปรับและไปส่ง แต่ในหนึ่งเดือนจะมีหนึ่งอาทิตย์ที่เขาต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดหรือแม้กระทั่งต่างประเทศ ทั้งไปดูบ่อน เจรจาซื้อขายอาวุธ รวมไปถึงปล่อยเงินกู้นอกระบบพวกเขาก็ทำฉันเพิ่งมารู้อย่างละเอียดว่าเขาทำธุรกิจมืดตามแบบฉบับของคำว่ามาเฟีย แต่ก็ไม่ได้ดูน่ากลัวอย่างในหนังในละคร เพราะเขาก็ยังใช้ชีวิตปกติ ไอ้เรื่องคู่อริก็พอมีแต่ไม่ถึงกับเจอหน้ากันแล้วต้องฆ่ากันตายเรียกว่าคู่แข่งทางธุรกิจน่าจะถูกกว่า“นั่นพี่คีตะหรือเปล่า” เสียงของธัญญ่าดังขึ้นทำให้ฉันต้องเงยขึ้นมองตาม แล้วสายตาก็เห็นคนที่มันกำลังเอ่ยถึงนั่นคือพี่ตีตะเขาเองก็คงเห็นฉันเหมือนกันเพราะมุมปากของเขาขยับขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม แต่มันก็เป็นการตอบกลับที่ดีของพี่คีตะแล้ว เพราะอย่างน้อยตอนนี้ฉันก็สามารถอยู่ในสายตาของเขาได้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่คิดกับเขาเหมือนเดิมแต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีมากจริง ๆ “แปลกดีนะ ตอนเราอยากเจอ อยากมี