All Chapters of เฉิ่มนักรักซะเลย: Chapter 41 - Chapter 50

21.เว็บไหนอาจเป็นเพราะฉันนอนมากเกินไปก็เลยทำให้นอนไม่หลับ นอนลืมตามองความมืดเงียบ ๆ ท่ามกลางลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอของพี่ปาย จากตอนแรกที่นอนหันหลังให้เขาก็ต้องพลิกตัวหันหน้ากลับมา นอนมองใบหน้าหล่อเหลาที่ออกไปทางดิบ ๆ เงียบ ๆถ้าถามว่าฉันรู้สึกดีกับพี่ปายไหม ก็ตอบได้เลยว่ามีบ้าง แต่มันไม่ได้ออกไปทางรักใคร่อะไร ก็อย่างที่รู้ว่าเราเพิ่งรู้จักกัน และเพิ่งใกล้ชิดกันก็ไม่กี่วันที่ผ่านมา แม้จะมีเซ็กส์แต่มันก็ยังไม่เข้าขั้นรัก ความรู้สึกยังไม่ไกลถึงขนาดนั้น จนกระทั่งวันนี้…ตอนที่ได้เห็นท่าทางร้อนรน และสายตาที่ห่วงใยมันทำให้ฉันเริ่มพอกพูนความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา เป็นความรู้สึกที่ดีมาก ๆ รู้สึกอบอุ่นหัวใจ รู้สึกมีที่พึ่งพิง รู้สึกว่ามีคนห่วงใยในตอนที่ฉันกำลังแย่ ความรู้สึกนี้มันเหมือนกำลังจะเดินไปที่คำว่า ‘รัก’แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรขนาดนั้น ฉันคิดว่ามันกำลังจะก่อตัวขึ้นมากกว่า และถ้าอยู่กับพี่ปายนาน ๆ ก็อาจจะไปถึงคำนั้น คำที่ว่าฉันรักเขาหมดหัวใจ“ทำไมไม่นอน” เหมือนพี่ปายจะรู้ตัวว่ามีคนจ้องก็เลยตื่นขึ้น น้ำเสียงและสีหน้าของเขางัวเงียอย่างชัดเจน “นอนไม่หลับเหรอ”“สงสัยหนูนอนเยอะไป”“ไม่หลับก็

ฉันกดดูเวลาก็เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังนอนไม่หลับเพราะมีเรื่องให้คิด และเรื่องนั้นก็คือเรื่อง ‘เงิน’ ถึงแม้พี่ปายจะจ่ายค่าเช่าคอนโดฯ ให้ก็จริง แต่ฉันลืมคิดไปถึงเรื่องอื่น ๆ ไหนจะของใช้ต่าง ๆ ค่ารายงาน ค่าเน็ต ค่านู้นนี่นั่นเยอะแยะไปหมด เงินแค่ห้าพันไม่พอแน่ ๆ ส่วนเงินที่ขายนิยายก็คงจะได้แค่กินไปวัน ๆว่าแล้วก็ถอนหายใจออกมา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหางานพาร์ทไทม์ ยังไงก็ต้องหางานทำ ไม่งั้นไปไม่รอดแน่ และฉันไม่อยากขอเงินพี่ปายแล้ว แค่นี้ก็เกินพอ‘พนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร’คุณสมบัติ: เป็นมิตร ยิ้มเก่ง ไม่เหวี่ยงวีน ต้อนรับลูกค้าได้รายได้: 100/ชั่วโมง ไม่รวมค่าทิปฉันตาโตทันทีเมื่อเห็นแบบนั้น รีบกดเข้าไปดูข้อมูลอีกครั้งแล้วจดเบอร์โทรศัพท์และที่อยู่ของร้านเอาไว้ ร้านนี้แหละ สมัครเลย!!“ทำไมไม่นอนเฉิ่ม” เสียงงัวเงียดังขึ้นใกล้ ๆ คงจะเป็นเพราะแสงหน้าจอโทรศัพท์ทำให้พี่ปายตื่น เขาสอดมือเข้ามาในเสื้อนอนแล้วบีบก้อนกลมกลึงไปมา แต่ครู่เดียวก็สงบเหมือนเดิม แต่มือก็ยังวางแปะอยู่บนนมของฉันอยู่ดีความรู้สึกบางอย่างตีแล่นเข้ามา วันนี้เรายังไม่ได้ร่วมรักกันเพราะพี่ปายไม่ยอมทำ บอกว่าให้ฉันพักผ

‘ถ้ามีแฟนแล้วทำตัวเหมือนไม่มี งั้นก็เลิกกันไปดีกว่าไหมไข่ตุ๋น’ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหัวตั้งแต่ที่พี่ปายพูดมันออกมา จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาอีกวันแล้ว เขาพูดแค่นั้นก็มาส่งฉันที่คอนโดฯ แล้วขับออกไปเลย ไม่นอนด้วย ไม่ตอบไลน์ โทร.หาก็ไม่รับ เหมือนตัดขาดกันอย่างถาวร ‘เลิก’ เขาคงจะทำตามที่พูดจริง ๆ“จะย้ายออกจริง ๆ เหรอตุ๋น แกอยู่กับฉันก่อนก็ได้นะเว้ย ไม่อยากอยู่ฟรีก็กวาดห้อง ทำความสะอาด ล้างจานอะไรก็ว่าไปเหอะ ไม่ต้องย้ายออกหรอก” เจนทำสีหน้าเป็นห่วงอย่างชัดเจนเมื่อเห็นฉันเก็บของใส่กระเป๋า“ไม่ดีกว่า เอาไว้ฉันตั้งตัวได้จะกลับมานะ แกอย่าเพิ่งขายห้องให้ใครล่ะ” เพราะคิดว่าพี่ปายคงเลิกกับฉันแล้ว ก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป เรื่องที่เขาจะจ่ายค่าห้องให้ก็ต้องเป็นโมฆะ และถึงแม้เขาจะจ่ายให้จริง ๆ ฉันก็ต้องย้ายออกอยู่ดี ไม่รู้จะเสนอหน้าอยู่ทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย การที่เขาพูดคำว่าเลิกออกมา และขาดการติดต่อไปแบบนี้ มันก็สรุปได้แล้วว่าเราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีก“ไม่ขายหรอก เก็บไว้ให้แกนั่นแหละ มันห้องของแกนี่” เจนพึมพำขึ้น “จะไปจริง ๆ เหรอวะ แล้วได้ห้องใหม่แล้วเหรอ ปลอดภัยหรือเปล่า”“ไ

มหา’ ลัยชื่อดังย่านกรุงเทพฯ“ไหวไหมไอ้ตุ๋น ทำไมหน้าแกซีดแบบนี้” คงเห็นสีหน้าไม่ดีของฉันก็เลยทำให้เจนถามขึ้นแบบนั้น อีกทั้งเช้านี้วิ่งอ้วกไปแล้วหลายครั้งก็เลยทำให้เจนเป็นห่วง“ไหว สงสัยช่วงนี้พักผ่อนน้อย ก็เลยอาการไม่ค่อยดี”“ซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจอีกดีไหม อาการแกเหมือนคนท้องเลยนะ”“ท้องบ้าอะไร ตรวจไปห้าอันแล้วก็เหมือนเดิม” อาการฉันก็เหมือนคนท้องจริง ๆ นั่นแหละ แต่ยืนยันได้ว่าไม่ได้ท้อง จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่มีอะไรกันกับพี่ปายแล้วเขาหลั่งใน เช้าวันต่อมาเขาก็ซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้แล้ว ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะฮอร์โมนกำลังจะเปลี่ยนเพราะกินยาคุม กับพักผ่อนไม่เพียงพอที่ทำให้เป็นแบบนี้“งั้นไปหาหมอไหม สภาพแกดูไม่ได้เลยอะ”“ไม่ต้องหรอก แค่พาไปซื้อยาก็พอ” จำได้ว่าคณะแพทย์ฯ มีร้านขายยา ถ้าได้กินก็คงจะดีขึ้น “แต่หมอจะให้ยาอะไรมาวะ พักผ่อนไม่เพียงพอจะไม่โดนไล่กลับไปนอนหรือไง”เพราะฉันทั้งเรียน รับงานพาร์ทไทม์ และกลับไปปั่นนิยายต่อ พูดง่าย ๆ คือหมุนทุกทางเพื่อที่จะหาเงินให้ได้เยอะที่สุด คิดว่าอีกไม่นานก็คงจะไม่ได้ค่าขนมรายเดือนใครว่าลูกคนเล็กจะเป็นที่รักของพ่อกับแม่ ไม่ใช่หรอก อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ใช่ฉัน

เวลาต่อมาเหมือนโดนแกล้งยังไงก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่ที่มาทำงานก็รับออเดอร์โต๊ะพี่ปายตลอด พวกเขาไม่สั่งพร้อมกันครั้งเดียวนะ ชอบเรียกคนละครั้งและห้านาทีเรียกอะไรแบบนี้ ฉันจะไม่อะไรเลยถ้าไม่เห็นภาพบาดตาบาดใจหึ! ฉันไม่ได้รักพี่ปายสักหน่อย ไม่รัก ไม่รัก แล้วก็ไม่รัก!!“ไหวไหมไข่ตุ๋น” เฮียกาลที่เพิ่งเข้ามาดูร้านเอ่ยถามขึ้น ปกติเฮียเป็นคนหน้านิ่งนะ แต่พอมาคุยกับฉันทีไรยิ้มแย้มตลอด“ไหวค่ะ”“เหลืออีกหนึ่งชั่วโมงไปนั่งรับแขกให้เฮียก็ได้ ไม่ต้องเดินแล้ว”“โต๊ะไหนคะ” ถ้าเป็นโต๊ะพี่ปายฉันจะไม่นั่ง เดินแบบนี้จะดีกว่า“โต๊ะสี่” เฮียกาลพูดนิ่ง ๆ แล้วพยักพเยิดไปที่โต๊ะนั้น “เพื่อนเฮียเอง แต่มันเป็นเกย์ โอเคไหม?”“โอเคค่ะ ให้ไข่ตุ๋นออกไปเลยไหม” ที่จริงก็ไม่อยากไปนั่งหรอก แต่ตอนนี้เริ่มเบลอมาอีกแล้ว เหมือนจะเป็นลมก็เลยขอนั่งดีกว่า คุยเล่นกับลูกค้าสักชั่วโมงอาการน่าจะดีขึ้น“ไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเฮียให้คนอื่นมารับออเดอร์แทน” ได้ยินแบบนั้นก็เดินออกมาทันที“ไข่ตุ๋น…” เสียงพี่คินดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังจะเดินผ่านโต๊ะพวกเขา ก็เลยหยุดชะงักขาแล้วเดินเข้าไปหาโดยที่ไม่สนใจพี่ปายที่นั่งทำหน้าระรื่นอยู่กับผู้หญิงอีกคน