All Chapters of รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ: Chapter 81 - Chapter 90

“แค่มาหลบเลียแผลใจจำเป็นต้องปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอวะไอ้คนป่า” ผู้ที่เพิ่งมาถึงเอ่ยแซวติดจะกวนๆ และนั่นก็ทำให้คนที่กำลังนั่งทอดอารมณ์อยู่เงยหน้าขึ้นมามองแขกไม่ได้รับเชิญ “ไอ้แทน”“เออ…กูเอง”“มึงรู้ได้ยังไงว่ากูอยู่ที่นี่”“กูก็รู้จากพ่อแม่มึงน่ะสิ”แทนไทเอ่ยตอบไปตามความเป็นจริง ขณะทรุดกายลงนั่งข้างๆ อีกฝ่าย ก่อนจะหันไปมองคนที่เพิ่งวางแก้วเหล้าในมือแล้วเอื้อมไปคว้าบุหรี่ที่วางอยู่ไม่ไกลอย่างหนักอก “แล้วมึงมาทำไมวะ”“กูก็มาตามมึงกลับไงล่ะ ว่าแต่…ทำไมถึงได้โทรมแบบนี้วะ อย่าบอกนะว่าคิดถึงเมีย”“กูไม่เคยมีเมีย!” ปรเมศเอ่ยค้านเสียงแข็งกระด้างพร้อมกับผงกหัวขึ้นมามองเพื่อนนิดหน่อย แล้วอัดบุหรี่เข้าปอด ก่อนจะพ่นควันขาวๆ ออกมา แทนที่จะห้ามปรามกันผู้มาใหม่กลับฉวยซองบุหรี่ที่วางอยู่ข้างกายของคนที่กำลังทำหน้าเบื่อโลกมาจุดสูบเป็นเพื่อนเสียอย่างนั้น “ก็ไอ้น้ำยังไงวะ” วาจาที่หลุดออกมาจากปากของเพื่อนซี้กระทบใจคนฟังอย่างแรงจนปรเมศชะงักมือที่กำลังจะยื่นบุหรี่ไปบี้ลงที่เขี่ยบุหรี่ซึ่งวางอยู่ใกล้ๆ “มันไม่ใช่เมียกู!” เขาสวนกลับเสียงห้วนจัด แววตาเย็นชาคู่นั้นอัดแน่นไปด้วยความเจ็บปวด

“มึงต้องทำให้ได้เว้ยเพื่อน” ตำรวจหนุ่มมัดมือชก เสร็จก็ผลักอีกฝ่ายออกมาหน้าห้องนอน และมือที่ถือกระเป๋าอยู่ของปรเมศก็ทำให้ผู้มาใหม่ถึงกับชะงัก “พี่เมศกำลังจะไปไหนคะ” คนที่เพิ่งมาถึงเอ่ยถามเสียงแข็งๆ เพราะนึกหวาดระแวงว่าปรเมศจะเอาใจออกห่างและถอนหมั้น ฉะนั้นทันทีที่รู้ว่ามีการรื้อคดีขึ้นมาใหม่กีรติจึงรบเร้าให้บิดาพามาที่นี่อย่างเร่งด่วน “พี่จะไปตามหาน้ำกับลูก” ปรเมศพยายามแข็งใจให้ตัวเองมีท่าทีปกติที่สุด และคำตอบที่หลุดออกมาจากปากผู้ชายที่หล่อนรักสุดหัวใจก็ทำให้แววตาของกีรติกระด้างขึ้นทันควัน ก่อนจะเผลอตวาดกลับอย่างลืมตัว “นี่พี่เมศเผลอทำนังนั่นท้องเหรอ!”คำว่า ‘นังนั่น’ ที่หลุดออกมาจากปากผู้หญิงที่เขามองผิดไปอย่างถนัด ทำให้นัยน์ตาคมกล้าแข็งกร้าวขึ้น มือทั้งสองข้างรวบเข้าหากันกำเป็นหมัดแน่น เพื่อระงับอารมณ์ไม่ให้เผลอสบถด่าอีกฝ่ายด้วยถ้อยคำหยาบคาย ส่วนในใจก็พยายามเตือนตัวเองว่าให้เล่นไปตามแผนของเพื่อน “พี่ไม่ได้เผลอ แต่ตั้งใจทำเลยล่ะ” เขาเอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ และนั่นก็ทำให้คนฟังแทบควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ และคงจะอาละวาดลั่นไปแล้วหากผู้เป็นพ่อที่เพิ่งเดินตามมาไม่โพล่งขึ้นเสียก่อ

เช้ามืดของวันอาทิตย์ซึ่งเป็นเวลาพักผ่อนของปิยฉัตร ถูกรบกวนด้วยการเคาะประตูห้องหลายต่อหลายครั้งจนน่ารำคาญ แม่คนขี้เซาคว้าหมอนที่วางอยู่ใกล้ๆ มาปิดหูทั้งที่ยังไม่ลืมตา แต่เสียงเคาะประตูก็ยังไม่สร่างซา พลิกไปพลิกมาด้วยท่าทางฮึดฮัดขัดใจอยู่หลายตลบ สุดท้ายกุมารแพทย์สาวก็จำต้องดึงตัวขึ้นมาจากเตียงอย่างเกียจคร้านพร้อมขยับปากบ่นงึมงำ จากนั้นก็เดินลากขาหัวฟูมาเปิดประตู สภาพสะลึมสะลือครึ่งหลับครึ่งตื่นของเจ้าของห้อง ทำให้คนที่ยืนอยู่หน้าประตูถือโอกาสดันบานประตูให้อ้ากว้าง แล้วแทรกตัวเข้าสู่ภายใน ทำเอาแม่สาวห้าวเป้งที่เสพติดการนอนอย่างบ้าคลั่งเริ่มได้สติ มองผู้บุกรุกด้วยความตกใจ แต่ก็เป็นไปแค่เสี้ยวนาที ก่อนที่ความโมโหจะมาแทนที่พร้อมกับการหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง “พวกมึงมาทำอะไรที่ห้องกูไม่ทราบ” เมื่อสติกลับมาครบถ้วน คนที่เพิ่งจะได้นอนเต็มตายังไม่ถึงสามชั่วโมงเพราะมีเคสด่วนตอนตีสองก็ยืนกอดอกจังก้าประจันหน้ากับแขกไม่ได้รับเชิญ แล้วเปล่งเสียงแข็งกระด้างหมือนมะนาวไม่มีน้ำออกมา สายตาไม่เป็นมิตรทำให้ปรเมศทำเป็นฝืนยิ้มจืดเจื่อนอย่างใจดีสู้เสือ “กูเอาไอ้แทนมาสังเวยมึง”แทนที่จะตอบดีๆ

ทุกคนบนเกาะต่างให้การต้อนรับคุณหมอสาวอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง จนเธอแทบร้องไห้โฮในวันที่เดินทางมาถึง ส่วนที่พักของเธอทางผู้ใหญ่บ้านก็เกณฑ์ลูกบ้านมาร่วมแรงร่วมใจกันทำให้ในบริเวณริมทะเล และด้วยห่วงความปลอดภัยของคุณหมอสาวพ่อผู้ใหญ่ใจดีก็ให้ลูกสาวมานอนเป็นเพื่อนเธอในทุกค่ำคืน ธารธาราเหยียบย่างเข้ามาที่นี่พร้อมกับความเจริญก็ว่าได้ เพราะเธอไม่ได้มาแต่ตัว แต่ได้นำไฟฟ้ามายังเกาะให้ชาวบ้านได้ใช้ โดยได้รับความอนุเคราะห์จากพงษ์สวัสดิ์ ซึ่งติดสอยห้อยตามมาหลบเลียแผลใจ เพราะหลังจากที่ไปตามหาคิริมาที่อเมริกาแล้วคว้าน้ำเหลว เขาก็กลายเป็นเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก ที่สุดก็ตัดสินใจลาออกจากงาน และคิดจะหันหลังให้วงการแพทย์อย่างถาวร พงษ์สวัสดิ์มาสัมผัสชีวิตที่ยากลำบากเพราะไม่มีไฟฟ้าใช้ได้ไม่กี่วัน ก็เอาสิ่งที่อยากจะทำไปนำเสนอกับผู้เป็นบิดา เจ้าพ่ออ่างอภิมหาเศรษฐีคนดัง ซึ่งชอบทำบุญกับผู้ยากไร้และผู้ด้อยโอกาสอยู่แล้วเห็นดีด้วย จนที่สุดได้มีการติดตั้งแผงโซลาร์เซลล์ขึ้น ชาวบ้านจึงมีไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ไว้ใช้ ทำให้สามารถใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ ได้ รวมถึงมีการวางระบบติดตั้งเสาสัญญาณโทรศัพท์ ทำให้สามาร

“ท้อง!” คนที่กำลังจะได้เป็นแม่คนอุทานเสียงหลง“ค่ะ”“ท้องจริงๆ เหรอจ๊ะคุณหมอ” หญิงวัยกลางคนละล่ำละลักถามไถ่คุณหมอสาวผู้ใจดีด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความตื่นเต้นและปลาบปลื้มสุดแสนไม่ต่างจากสามี “ค่ะ” ธารธาราพยักหน้าอย่างยิ้มๆ ก่อนที่สองผัวเมียจะโผเข้ากอดกัน ความสุขที่คนไข้แสดงออกทำให้คุณหมอสาวรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก“ขอบคุณคุณหมอมากนะครับ ถ้าลูกผมคลอดผมจะให้คุณหมอเป็นแม่ทูนหัวของลูกผมนะครับ” หลังจากผละห่างจากเมีย ผู้ที่กำลังจะได้เป็นพ่อคนก็หันมาเอ่ยบอกคุณหมอสาวด้วยความซาบซึ้งใจ พร้อมยกมือไหว้ธารธาราหลายต่อหลายครั้ง เพราะแต่งงานกันมาก็หลายปีแต่ทำยังไงก็ไม่มีลูกสักที แต่พอได้กินยาบำรุงที่คุณหมอสาวจัดให้เท่านั้นแหละเมียเขาถึงกับป่องขึ้นมา ได้ลูกสืบสกุลสมใจ “ยินดีค่ะ”คล้อยหลังสองสามีภรรยาก็มีหญิงชราคนหนึ่งพาหลานสาววัยประมาณประถมต้นเดินเข้ามา เธอผายมือเชิญนั่ง แล้วเอ่ยซักถามอาการด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “น้องเป็นอะไรมาคะคุณยาย”“มันท้องป่องจ้ะคุณหมอ ไปหาตามีหมอผีแล้วเขาบอกว่ามันโดนของ แต่ไปบูชาน้ำมนต์มากินก็ไม่หายจ้ะ” คำบอกเล่าของคนแก่ทำให้ธารธาราส่ายหน้าน้อยๆ เพราะความเชื่องมง