All Chapters of รวมเรื่องแซ่บ (7) NC20+: Chapter 71 - Chapter 80

“ให้อีกหมื่นห้า เธอคิดว่าไง?”“อึก...” พอพูดเรื่องเงินก็เหมือนจะทำให้การตัดสินใจง่ายขึ้นเป็นกองในเมื่อหนี้ยังท่วมหัว เสียตัวอีกสักรอบก็ไม่เป็นไรหรอก...“ตกลงค่ะ”“เด็กดี...”“แต่...ไม่เอาแรงๆ แบบเมื่อกี้ได้ไหมคะ?”“ฉันไม่รับปากหรอกนะ” คนเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้มร้าย ถอดถุงยางเปลี่ยนใหม่ จากนั้นก็อัดกระแทกร่างเย้ายวนของเด็กสาวอย่างบ้าคลั่งจนเธอร้องครวญครางเสียงหลง กระทั่งเสร็จสมเขาก็ไม่พอใจแค่เพียงเท่านั้น จับเธอเปลี่ยนท่าไปเรื่อยแล้วอัดกระหน่ำเข้าไปใหม่อย่างไม่รู้จักพอจนเธอเพลียแล้วผล็อยหลับไปบนเตียงของเขาในที่สุด...@มหาวิทยาลัย“อันนี้คือวิญญาณหลุดไปแล้วถูกมะ?”เสียงหวานของ ‘ข้าวแกง’ หนึ่งในเพื่อนซี้ของมิ้มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวดูล่องลอยทั้งวัน ถามคำก็ตอบคำ เหมือนมีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา“ฮะ?”“นั่นไง มันฟังซะที่ไหนล่ะ”‘ใบตอง’ เพื่อนซี้ในกลุ่มอีกคนกอดอกพลางส่ายหัวไปมาอย่างหน่ายใจเมื่อมิ้มไม่ได้สนใจคำถามเมื่อครู่เลยสักนิด“เมื่อกี้ว่าไงนะ?”“แกเป็นไรของแกเนี่ย ตอนเรียนก็เหม่อทั้งวัน ใจลอยขนาดนี้ให้ไปจุดธูปเรียกสติกลับร่างดีไหมยะ?”“โทษๆ ช่วงนี้มีไรให้คิดเยอะน่ะ”“มีไรก็เล่ามาสิ แกอะเอา

@คอนโดฟึ่บ!“อ๊ะ! ปล่อยหนูนะ ไหนบอกว่าจะมาคุยกันไงคะ” มิ้มร้องเสียงหลงอย่างตกใจเมื่อเข้ามาได้ห้องไม่ถึงเสี้ยววินาที เขาก็ดันเธอติดประตูห้องแล้วเข้ามาบีบตรงนู้นตรงนี้ไม่หยุดจนขนลุกซู่ไปหมดแล้ว“ซี้ดด...คิดว่ามาถึงนี่แล้วจะได้คุยอย่างเดียวหรือไง?”“อะ อาจารย์ อ๊ะ...ยะ อย่าบีบนมหนู”“ทำไมล่ะ หนูชอบนี่”“อ๊าส์...ยะ อย่าค่ะ ช่วงนี้หนูไม่ได้รับงานแบบนั้นแล้ว” ใบหน้าหวานเหยเกอย่างหนักเมื่อมือหนาไม่หยุดแค่บีบเต้าใหญ่ด้านนอก แต่ยังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวของเธออย่างชำนาญ ก่อนจะสอดเข้ามาปลดตะขอเสื้อในด้านหน้าแล้วขยี้หัวนมเล็กสีหวานระรัวจนกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่อูยยย เสียวจัง!“ใครสนกันล่ะ” ไดม่อนเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ บีบเคล้นเต้าใหญ่ล้นมืออย่างหนักจนแทบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว พลางขบเม้มต้นคอขาวสร้างรอยเอาไว้จนทั่วอย่างหวงแหน“คะ คนนิสัยไม่ดี!”“เคยบอกว่าต้องการเงินไม่ใช่หรือไง?”“อ๊ะ...ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ซี้ดด คุณเป็นอาจารย์ของหนูนะ”“ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในมหาลัยสักหน่อยนี่”“แต่ว่า”“เลิกผลักไสฉันได้แล้วน่า” เขาไม่อยากให้เธอเถียงอีก จึงเชยคางเรียวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะประกบจูบลงไปอย่างหนักหน่วงจนเ

“งั้นให้ฉันช่วยก็แล้วกัน”ปึก!!!“กรี๊ดดดดด~”เด็กสาวกรีดร้องเสียงหลงอย่างเจ็บปวดเมื่อเขากระแทกลำเขื่องเข้ามาเต็มแรงอย่างไม่ให้ได้ตั้งตัวจนเกิดเป็นเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั้งห้องน้ำ“ฮืมมม...โคตรแน่น!”ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้อย่างเสียวกระสัน เขาขบฟันกรอด จับเอวบางคอดกิ่วไว้มั่น แช่ค้างลำเขื่องเอาไว้อย่างนั้น รอให้เธอได้ปรับตัวกับขนาดใหญ่โตของเขาอย่างใจเย็น“อึก คนนิสัยไม่ดี”“เดี๋ยวนี้หัดด่าอาจารย์คล่องปากเชียวนะ”“นะ หนูขอโทษค่ะ”“ไม่โกรธหรอก แค่มันเขี้ยวน่ะ” เขากระตุกยิ้มมุมปากอย่างนึกเอ็นดู บีบแก้มยุ้ยนั่นเบาๆ แล้วเคลื่อนมือหนาหยาบกระด้างมาที่เต้าใหญ่นุ่มนิ่มที่เขาคิดถึงมาตั้งหลายวันแผล็บ จ๊วบบ~“อ๊าาาส์~”“อืมมม...ขยับสิ จะได้ไม่เจ็บ”“อึก...ขะ เข้าใจแล้วค่ะ” เธอครางเสียงหวานอย่างเสียวสะท้าน เผลอแอ่นอกป้อนใส่ปากเขาอย่างลืมอาย ขณะที่ด้านล่างเมื่อเริ่มปรับตัวได้ก็ขยับเอวขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นไม่หยุดพอมีอะไรกันในห้องน้ำแบบนี้ เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันก็ยิ่งฟังชัดจนมิ้มอับอาย ทว่าก็กระตุ้นอารมณ์ได้มากไม่ต่างกันเสียงน

[ไอ้เวร นี่มึงเอาเด็กอยู่เหรอ?]“รู้ตัวก็ดี อ่าส์...วางสายไป อย่ามาขัดจังหวะกู” ไดม่อนยอมรับหน้าตาย จับเอวบางคอดกิ่วเอาไว้มั่นพลางตอกอัดลำเขื่องของตนเข้าออกรัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเป็นการไล่ไอ้ก้างขวางคอยังไงอย่างงั้น[เออ ไอ้เพื่อนเวร!]ติ๊ด!กระทั่งอีกฝ่ายวางสายไป มิ้มก็หลุดครางออกมาอย่างทนไม่ไหว“อ๊ะ อ๊าส์...คะ คุณไดม่อนแกล้งหนู”“ไม่ได้แกล้ง ซี้ดด...แค่กระแทกเฉยๆ”“คะ คนบ้า อะ อ๊ะ อ๊าาส์~”เสียงหวานครางกระเส่าอย่างเสียวซ่านเกินจะบรรยาย ยิ่งเขากระแทกเข้ามาแรงเท่าไหร่ น้ำหวานสีใสก็ยิ่งทะลักออกมามากเท่านั้น“ฮืมม ไม่ไหวแล้วมิ้ม ซี้ดด...พร้อมกันนะ”“อึก...อ๊ะ แรงๆ อูยย แรงๆ เลยค่ะ”“ทีอย่างงี้บอกแรงๆ นะ อึ้! อึ้! อึ้!” ไดม่อนขบฟันแน่น โน้มตัวลงไปแนบกับแผ่นหลังบาง สอดมือลงไปด้านล่างบีบขย้ำเต้าใหญ่เต็มสองมือ พลางกระหน่ำแทงร่องเล็กคับแน่นของเด็กสาวถี่ยิบจนเธอร้องเสียงหลงแทบฟังไม่ได้ศัพท์ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!“มะ ไม่ไหวแล้ว หนูจะ...อะ อ๊ะ อร๊างงงง~”“อึ้! อึ้! อ่าาาส์~”ร่างหนากระหน่ำเข้าไปสุดแรง ก่อนจะทนไม่ไหว แตกซ่านตามคนตัวเล็กตามไปติดๆแฮ่ก...แฮ่ก...“คราวนี้...แฮ่ก...หนูพักได้หรือยัง

@บนรถ“เอ่อ...อีกกี่นาทีถึงเหรอคะ?”เสียงหวานของมิ้มเอ่ยถามเมื่อขับรถออกจากตัวเมืองมาได้สักพักแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะถึงร้านอาหารที่เขาจองเอาไว้เสียที“ใกล้แล้วล่ะ หิวแล้วเหรอ?” ไดม่อนถามพลางยื่นมือมาลูบผมนุ่มของเด็กสาวไปมาอย่างนึกเอ็นดู ขณะที่ตาก็ไม่ละจากถนนตรงหน้า“นิดหน่อยค่ะ...”“ทำไมทำเสียงเครียดๆ มีอะไรหรือเปล่า?” เขาถามเสียงนุ่ม พร้อมกับเปลี่ยนมากุมมือเธอเอาไว้ ขณะที่อีกมือก็ยังคงบังคับพวงมาลัยรถอยู่เหมือนเดิมสามเดือนที่ผ่านมานี้เขาได้พูดคุยและรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวของเด็กสาวไม่น้อย รู้ว่าเป็นหนี้อยู่จำนวนเท่าไหร่ และเขาก็เสนอปิดหนี้ให้ทั้งหมด แลกกับการที่เธอมาใช้เวลาอยู่กับเขาที่คอนโด ซึ่งเธอก็ตอบตกลงและย้ายมาอยู่กับเขาได้สักพัก โดยอ้างกับแม่ว่าย้ายมาอยู่หอนอกเพราะเดินทางมาเรียนได้ง่ายขึ้นพักหลังก็ไม่ได้เห็นเธอทำหน้าเครียดเสียงเครียดแล้ว แต่วันนี้เหมือนเธอมีอะไรบางอย่างไม่สบายใจ แน่นอนว่ามันก็ทำให้เขาเป็นกังวลไปด้วย“ก็...หนูแค่ไม่รู้จะคุยกับคุณไดม่อนยังไง”“มีอะไรหรือเปล่า เรื่องเรียนเหรอ?”“เปล่าค่ะ...”ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างคิดไม่ตก ก่อนหน้านี้