Semua Bab ทอร์ช Mafia: Bab 11 - Bab 19

บทที่ 11 เชียงใหม่@เชียงใหม่"เย้~ ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะออกจากขุมนรกนั้นได้""เฮ้ย! แย่แล้ว แดดดี๊! ฉันลืมไปเลย ท่านจะเป็นยังไงบางเนี่ย! ฉันหนีมาแบบนี้ ยัยเกรซฉันขอยืมโทรศัพท์ โทรหาแดดดี๊หน่อย"ตอนนี้สีหน้าพริมโรสซีดเผือกแตกต่างจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง"บ้าชิบ! ดีใจได้ไม่ถึงหนึ่งวิ""เออ พอพูดเรื่องโทรศัพท์เดี๋ยวฉันพาแกไปซื้อใหม่""คือ...""อย่าปฏิเสธ ถ้าแกไม่สบายใจ มีเมื่อไหร่ค่อยเอาค่าโทรศัพท์มาคืนก็ได้ ตอนนี้มันจำเป็นอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย""ขอบคุณแกมากจริงๆ""เอาน่าอย่าเพิ่งมาทำซึ้ง รีบโทรหาพ่อแกเร็ว""โอเคๆ" พริมโรสลนลานด้วยความเป็นห่วงพ่อ ที่ทำอะไรไม่คิดให้ดีซะก่อน ณ ตอนนั้นความคิดเธอเหมือนคนเห็นแก่ตัวมาก ที่นึกถึงแต่ตัวเอง ในใจคิดแค่เพียงว่าต้องนี้ไปให้ไกลจากปีศาจร้ายให้ได้"..."ครืดดดด~ ครืดดดด~"สวัสดีดีค่ะแดดดี๊"(พะ...พริม แด๊ด)ยังไม่ทันที่พชรจะได้พูดอะไรกับลูกสาวปลายสายก็ถูกแย่งโทรศัพท์ไปซะก่อน เปลี่ยนจากเสียงพ่อเธอ เป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย(ว่าไงคนสวย)"แกเป็นใคร!? ทำอะไรพ่อฉัน"(ตกลงอะไรกับนายไว้ล่ะ)"นี่แกเป็นคนของคุณทอร์ชเหรอ"(หึ...ก็ฉลาดอยู่นิ ไม่น่าโง่หาเรื่องให้พ่อตัว

บทที่ 13 เหมือนต้องมนต์สะกดแกร๊กกก~ทันทีที่ทอร์ชเข้ามาในห้อง เขาก็พุ่งไปหาเธอที่เตียงทันที คนตัวสูงรีบขึ้นคร่อมร่างกายคนตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่ เขาซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนอย่างอุกอาจ ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นด้วยความหงุดหงิดงัวเงีย"นี่คุณ! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะนอน" พริมโรสพยายามใช้มือดันให้เขาออกห่างตัวเองด้วยแรงทั้งหมดของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล ทว่าเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นความแรงของแอลกอฮอล์จากกายเขา"นี่คุณเมาเหรอ""คนอย่างฉันไม่เมาง่ายๆหรอก""อื้ออ~" คำพูดของเธอถูกกลืนหายไป เมื่อมาเฟียหนุ่มประกบจูบริมฝีปากชมพูระเรื่อของเธออย่างร้อนแรง เธอส่งเสียงร้องอู้อี้ ไม่เป็นภาษา มือเรียวสวยของคนตัวเล็กทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งเพื่อต่อต้านให้เขาหยุด เขากดจูบเธอนานพอสมควร ก่อนจะผละออกจากริมฝีปากเธอ ที่ตอนนี้มันบวมตุ่ยอย่างเห็นได้ชัด พริมโรสหายใจถี่รัวอย่างหอบเหนื่อย"อย่าทำเหมือนจะตายได้ไหม""ความเมาของคุณกำลังทำให้คุณขาดสตินะ ดื่มอะไรขนาดนั้น"ทอร์ชไม่สนใจคำพูดของคนตัวเล็ก เขาปลดชุดนอนของพริมโรสออกอย่างรวดเร็ว เเล้วซุกไซ้ตามร่างกายของเธอก่อนจะขบเม้นจารึกรอยไว้ตราหน้าเธอ ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มถอดเข็มขัดหนังรา

บทที่ 15 ความภาคภูมิใจ@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง"เย้~""จบอย่างเป็นทางการสักที เดือนสุดท้ายของปีนี้เราก็จะรับปริญญาแล้วนะ สี่ปีที่รอคอย" เกรซลินเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจเพราะเธอเป็นเด็กทุน แถมยังทำงานส่งตัวเองเรียนไปด้วยอีกทว่าสายตาพริมโรสกับเศร้าหมองลง เพราะเธออยากให้พ่อของเธออยู่ด้วยในวันนั้น วันแห่งความภาคภูมิใจของเธอและครอบครัว ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะปล่อยเราสองคนพ่อลูกเป็นอิสระได้ตอนไหน"พริม" เสียงเรียกของเพื่อนสนิทเหมือนดึงสติเธอกลับมา"อะ...อะไรเหรอ?""แกโอเคหรือเปล่า?""ฉันโอเค""คืนนี้เราไปฉลองกันไหม?""คือว่าฉันจะต้องรีบกลับอ่ะ วันหลังได้ไหม เพราะวันนี้ต้องไปส่งป้าบัวที่จังหวัดอุบลราชธานี ก็อย่างที่ฉันเล่าให้แกฟังนั้นแหละ""โอเค ไม่เป็นไร...พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยไปฉลองกันก็ได้""ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ""โอเค ไว้เจอกันนะ""บ๊าย บาย""จ้า"ครืดดดดด~ ครืดดดดด~หลังจากร่ำลาเพื่อนสนิทเสียงโทรศัพท์ของคนตัวเล็กก็ดังขึ้น พอพริมโรสเห็นชื่อปลายสายที่โทรมาจึงรีบกดรับ"ฮัลโหลค่ะ"(อยู่ไหน)"มหาลัยกำลังจะกลับแล้วค่ะ"(ตอนนี้ฉันอยู่หน้าคณะเธอ)"ห๊ะ!?"(รีบมา เสียเวลา)หลังจากวางสายมาเฟียห

บทที่ 17 เด็กดื้อ@เพ้นท์เฮาส์ทอร์ชก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~"เข้ามา"พอคนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องทำงาน ก็เห็นมาเฟียหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโต เรามาถึงกรุงเทพได้สักพักแล้ว พอมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ เขาก็ดิ่งตรงเข้าห้องทำงานเลย ดูเป็นคนขยันเหมือนกันนะ"คุณทอร์ชค่ะ...พริมไปผับกับเพื่อนนะคะ เพื่อนชวนไปฉลองเพราะพวกเราเรียนจบอย่างเป็นทางการแล้ว"คนตัวสูงได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าจากเอกสารกอง เขาตวัดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะตอนนี้คนตัวเล็กแต่งกายด้วยชุดเดรสเกาะอกเอวลอยสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว มาเฟียหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วเดินไปหยิบสูทตัวใหญ่มาใส่ให้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม"ไปสถานที่แบบนั้นก็หัดรู้จักระวังตัวเองหน่อย แต่งตัวจะไปโชว์ให้ใครดู""...""มันดูไม่ดีขนาดนั้นหรอค่ะ" คนตัวเล็กพูดพลางก้มมองการแต่งกายของตัวเองด้วยท่าทางไม่หมั่นใจพอเขาเห็นท่าทางงอแงของคนตัวเล็ก มาเฟียหนุ่มจึงทำทีเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง"แล้วจะไปผับไหน""AAA777 Pub""ไปกี่คน""ประมาณสามสี่คน เพื่อนในกลุ่มเดียวกัน""มีผู้ชายไปด้วยไหม""ไม่มีค่ะ""ห้ามเมาจนไม่รู้เรื่อง""ห้ามกลับบ้านเกินห้าทุ่ม""ห๊ะ!?""ถ้ามีปัญหาก็ไม่ต้องไป"