All Chapters of ดั่งต้องมนตร์อสูร: Chapter 31 - Chapter 40

บัดซบ! เขาต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ไปหลงใหลได้ปลื้มกับเชลยสาวผู้แสนน่ารังเกียจ แต่ช่างปะไร…ในเมื่อเธอคือทาสของเขาจะหลงใหลหรือใคร่มันก็ไม่ผิดครั้นคิดได้ดังนั้นเบอนันเดสก็ก้มลงดูดปากอิ่มอย่างเร่าร้อนระคนเรียกร้องให้ตอบสนอง ซึ่งแม่คนไม่ประสาก็ไม่อาจต้านฤทธิ์เสน่หาอันแสนรัญจวนใจ เธอทำใจกล้ายื่นลิ้นน้อยมาหยอกเอินกับลิ้นสากระคาย เรียกเสียงครางกระหึ่มกลั้วลำคอหนาด้วยความพึงพอใจ ไม่นานทั้งคู่ก็แลกลิ้นกันอย่างถึงพริกถึงขิงชนิดที่เบอนันเดสแทบคลั่งกับความร้อนแรงที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีเรียบร้อยของแม่คนอวดดีเขาเผยอกายขึ้นเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่จะโจนจ้วงลงไปหาอย่างดุดันดิบเถื่อนแต่โคตรสาแก่ใจ ซึ่งสาวเจ้าหาหวั่นเกรงไม่ ตรงกันข้ามเธอกลับแอ่นสัดส่วนเย้ายวนขึ้นรับอย่างกระตือรือร้น ก่อนที่จะครางลั่นระงมเมื่อพ่อคนไม่ได้โตแต่ตัวขย่มสลับโยกคลึงอย่างดุดันทรงพลัง เขาตอกอัดเข้าหาเธอผวาขึ้นต้อนรับอย่างเป็นจังหวะแสนเร้าใจ เสียงครวญคร่ำร่ำร้องดังลั่นห้องนอนไม่ขาดสาย ทันใดนั้นเขาก็ถอดถอนตัวตนออกมาจากกายสาวสะพรั่งทั้งที่บทรักยังเดินทางไม่ถึงฝั่งฝัน ทำให้สาวเจ้าครางฮือประท้วง และทำหน้าเหมือนจะร้องไห้“คุณเบิร์

สองอาทิตย์ผ่านไป...ครั้นเบอนันเดสได้รู้ว่าใจตัวเองเริ่มเอนเอียงไปทางโรฮันนาเข้าแล้ว เขาก็พยายามไม่เข้าใกล้เธออีก เพราะต้องการที่จะทรมานให้เธอเจ็บ ไม่ใช่ทะนุถนอมหรือทำให้เธอมีความสุขเมื่ออยู่กับตน จึงสั่งให้ลูกน้องเอาเครื่องไปรับคู่ควงคนล่าสุดมาหาที่ฟาร์ม เพราะไม่ต้องการที่จะวิ่งซกๆ เข้าไปปลุกปล้ำเธอกลางดึกเยี่ยงโจรปล้นสวาทออกล่าเหยื่อเหมือนคืนก่อนๆ ที่ผ่านมา ชายหนุ่มคิดว่าหากมีสาวอื่นมาแนบกายก็จะช่วยบรรเทาความร้อนรุ่มที่มีต่อเธอลงได้ และยังทำให้เขาไม่เสียหน้าไปเคาะประตูห้องเธอให้ลูกน้องได้ยินอย่างเช่นทุกคืนที่ผ่านมา เพล้ง!!!“กรี๊ด!” นางแบบสาวนามว่าแนนนี่กรีดร้องสุดเสียง เมื่อกำลังเดินเมียงมองหาเจ้าของบ้านสุดหล่อ แล้วไปชนเข้ากับร่างอรชรของโรฮันนา เป็นเหตุให้ถาดอาหารที่โรฮันนากำลังจะถือไปให้อาเทอร์หกรดเสื้อตัวสวยของหล่อน“มีอะไรแนนนี่ ร้องซะเสียงดังเชียว” ชายหนุ่มได้ยินเสียงกรีดร้องของแม่นางแบบคนสวยก็รีบก้าวออกมาจากห้องทำงาน แล้วถามไถ่เหมือนเป็นห่วงเป็นใยอีกฝ่ายเสียเต็มประดาคงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าทุกอย่างคือการเสแสร้งแกล้งทำ เขาก็แค่อยากให้โรฮันนาเจ็บปวด และดูเหมือนว่ามันจะไ

“ขอโทษแนนนี่เดี๋ยวนี้ลัยลา” เบอนันเดสเห็นเหตุการณ์มาโดยตลอดว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ยังทำเป็นหูหนวกตาบอดไปเข้าข้างผู้หญิงของเขาอยู่ดี แล้วทำไมเขาจะต้องมาเข้าข้างเชลยอย่างเธอด้วยล่ะ โรฮันนาคิดอย่างเจ็บใจที่เธอทำอะไรก็ผิดไปซะหมดในสายตาเขา “ไม่!” โรฮันนาตะโกนปฏิเสธเสียงแข็ง หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็จะไม่ยอมกล่าวคำขอโทษผู้หญิงร้ายกาจพรรค์นั้นแน่ ในเมื่อเธอไม่ผิดแล้วทำไมเธอต้องขอโทษคนมารยาอย่างหล่อนกันด้วย “ฉันบอกให้ขอโทษ ไม่ได้ยินหรือไง” เบอนันเดสตะคอกอย่างหงุดหงิดในความดื้อด้านของเธอ กล้าดียังไงถึงได้มาขึ้นเสียงและไม่ทำตามคำสั่งของเขา“ฉันไม่ผิด เธอทำฉันก่อน คุณมันคนใจดำอำมหิต ทั้งที่เห็นอยู่ตำตาว่าฉันโดนกลั่นแกล้งก็ยังไม่ห้าม ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!” เธอเถียงจนหน้าดำหน้าแดง ยืนกรานว่าจะไม่ยอมทำตามคำสั่งของพ่ออสูรร้ายอย่างเด็ดขาด เพียะ!!!เสียงฝ่ามือฟาดเข้าที่แก้มซีกซ้ายดังสนั่น จนหญิงสาวหน้าหัน ครั้งนี้เขาบันดาลโทสะกับเธอรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากแตกยับ พวงแก้มใสบวมแดงขึ้นในทันตาเห็น โรฮันนาได้แต่เงยหน้าน้ำตาคลอมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ“ฉันสั่งให้เธอทำ! เธอก็ต้อง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกินเองได้” เมื่อเธอเลือกที่จะปฏิเสธความช่วยเหลือเขาก็ไม่ขัดข้อง และไม่เอ็ดตะโรเพราะนึกขัดใจเหมือนอย่างเคย เบอนันเดสส่งชามข้าวต้มให้สาวเจ้า แล้วเลือกที่จะไปนั่งทานข้าวเงียบๆ อยู่ตรงมุมห้อง การกินข้าวของโรฮันนาเป็นไปอย่างทุลักทุเล เพราะเธอถนัดขวาจึงทำให้ยกช้อนไม่สะดวกเท่าที่ควร“มานี่…รำคาญ”เห็นเธอทำท่าจับช้อนส่งอาหารเข้าปากด้วยท่าทางเงอะๆ งะๆ ก็นึกขัดหูขัดตาทนไม่ไหวขึ้นมาซะเฉยๆ จึงวางช้อนในมือของตนลงบนจานข้าวที่ยังกินไม่อิ่ม แล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาว ไม่พูดไม่จา ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งซ้อนบนตักกว้าง โรฮันนาได้แต่อุทานเบาๆ “คุณทำแบบนี้ฉันจะกินข้าวได้ยังไง ปล่อยฉันเถอะนะคะ” คนตัวเล็กค้านเสียงสั่น ยิ่งใกล้ชิดกายแกร่งมากเท่าไรเธอก็ยิ่งหวั่นไหวมากเท่านั้น “อย่าพูดมาก…อ้าปาก” จอมเผด็จการกระซิบดุเสียงเข้มข้างใบหูแดงก่ำ ออกคำสั่งกับเธอด้วยท่าทางคุกคาม หากไม่เป็นห่วงเป็นใย ไม่มีทางที่คนอย่างเบอนันเดสผู้ไม่เคยสนใจความรู้สึกหญิงใดจะมาดูแลคอยป้อนข้าวป้อนน้ำแบบนี้ เธอเป็นคนแรกที่ได้อภิสิทธิ์นั้น แต่กลับทำเหมือนไม่เห็นค่ามัน “ฉันกินเองได้ค่ะ” หญิงสาวไม่ยอมอ้าปากรับข้า

“อูยยยย…คุณเบิร์นขา หยีไม่ไหวแล้ว ได้โปรดเร็วกว่านี้เถอะค่ะ”“ผัวจะจัดให้เดี๋ยวนี้แหละยาหยี จัดให้หนักๆ เลย” ขาดคำพ่อหนุ่มคลั่งรักก็โหย่งสะโพกขึ้นจนเกือบหลุดจากรังรักผ่าวระอุแสนหวาน เรียกเสียงครางประท้วงหวิวไหว ก่อนที่เธอจะหวีดร้องเสียงหลงอย่างสาแก่ใจ เมื่อคนไม่ได้โตแต่ตัวตอกอัดลงมาหาอย่างดุดันทรงพลัง จากนั้นทั้งคู่ก็ผวาเข้าดูดปากแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ขณะที่เบื้องล่างยังคงสอดประสานกันอย่างเมามัน มือกระด้างช้อนสะโพกน่าฟัดขึ้นรองรับความหฤหรรษ์อย่างถนัดถนี่ แล้วเสือกไสความยิ่งใหญ่เข้าหาเต็มกำลัง ขณะบดขยี้บี้คลึงปุ่มกระสันบวมเห่อจนหญิงสาวดิ้นพล่าน หวีดร้องลั่นระงม แล้วลนลานโลมลูบอกกว้างตาเยิ้ม เท่านั้นก็ทำให้ความยับยั้งชั่งใจของพ่อตัวโตขาดสะบั้น กระทั้นความแข็งขึงเข้าหาพร้อมผวาจูบอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็ตอกย้ำซ้ำๆ ทั้งดิบเถื่อน ดุดัน และทรงพลังอย่างถึงที่สุด “โอ้วววว…อู้วววว…อ๊า…”ที่สุดทั้งสองก็เปล่งเสียงคำรามกึกก้องด้วยความสุขสม ครั้งนี้เขาเป็นผู้นำที่สุดแสนเอาอกเอาใจ ในความพร่างพรายโรฮันนาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเธอเองก็สุขสมไปกับบทรักที่เขาปรนเปรอให้ เมื่อบทรักร้อนฉ่าองศาเดือด