Habang pauwi, paminsan-minsan ay napatingin si Ethan kay Serene. Ngunit sa salamin ng kotse, ang nakita lang niya ay ang malamig at walang ekspresyong mukha ng babae.Simula nang umalis sila sa party at pumasok sa kotse, ni isang salita ay hindi lumabas sa bibig ni Serene. Wala rin siyang ipinakitang emosyon, hindi masaya, hindi rin galit, kaya lalong nagtaka si Ethan.“Kahit kaunti, hindi ka mukhang masaya,” sabi ni Ethan nang mahina. Napalingon si Serene sa kanya.Ang mga mata ng babae ay parang gabi, itim, malalim, at nakaka-engganyo. “Masaya ako,” sagot ni Serene na may bahagyang ngiti. “Sa wakas, napahiya ko rin ang mga taong itinapon ako noon. How can I not be happy?”Ngunit umiling si Ethan. “The look in your eyes… it doesn’t belong to someone who’s happy,” sagot niya. “Parang may iniisip kang mabigat.”Nawala ang ngiti ni Serene. Sanay siya magtago ng emosyon, pero alam niyang si Ethan ay hindi madaling lokohin. Kaya napabuntong-hininga siya at muling tumahimik, piniling t
Magbasa pa