Lahat ng Kabanata ng ชดใช้ให้รัก: Kabanata 71 - Kabanata 80

นายผมมองโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าของเธอ ก่อนจะยกยิ้มออกมาสงสัยตัวเล็กทำพิษคงหิวละสิท่า! ยัยตัวอ้วนเอ้ย! ผมกดรับและกำลังจะเอ่ยแซว!'กลัวว่าฉันจะแย่งผัวคุณมาได้หรือไง!' ผมขมวดคิ้วและกดโทรศัพท์ให้ชิดหูเข้าไปอีก'กลัวเหรอ?' ผมจำได้ว่านี่เป็นเสียงน้ำผึ้ง ผมวางปากกาและให้ไอ้เชษกดโทรศัพท์เข้าห้องรักษาความ

"จะทำอะไร! ปล่อยเลยนะ!" เธอขู่ฟ่อเป็นนางแมวป่า น่ากลัวจัง..."ผมจะทำอะไรคุณได้ล่ะฮื้ม..." ผมวางมือไปที่สะโพกผายที่บัดนี้เต็มไม้เต็มมือไปหมด ก่อนจะเลื่อนฝ่ามือไปวางที่ต้นขาบน...ออกแรงบีบเบา ๆ อีกข้างก็ลูบวน ๆ ที่หลังเธอเธอที่ตอนแรกดูเหมือนจะขัดขืน สักพักก็ยืนนิ่งแข็งเป็นหิน ก้มหน้ามุดจะเข้าไปในอกผมแ

"ด้านในค่ะ กำลังวัดตัวให้คุณวิส" ผมพยักหน้ารับและเดินเข้าไป ยืนมองเธอห่าง ๆ เธอกำลังจับสายวัดและวัดตัวให้กับผู้ชายฝรั่งตัวสูงประมาณผมที่ยืนอยู่บนแท่น เธอเอามือโอบรอบลำตัวผู้ชายคนนั้นไว้ มันก้มลงมาทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่"อะแฮ่ม!!" ผมส่งเสียงดังพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้เธอ"................" เธอปลายตามองผมแ

พี่กิตบอกว่าบี๋จะคลอด เขาบอกจะเตรียมทุกอย่างให้รีบพาบี๋ไป"อดทนก่อน ๆ" เธอส่ายหัว"บี๋จะตายไหมนาย! ไหนบอกมีลูกไม่เจ็บ! ฮือออ ไม่เอาแล้ว!" เธอร้องไห้เป็นเผาเต่า"อย่าร้อง เงียบนะ อย่าร้องนะ ถ้าคุณร้องคุณจะหมดแรง ไม่มีแรงเบ่งลูกนะ" เธอสะอื้นแล้วทำหน้าเจ็บปวด ผมสะท้านไปทั้งใจกุมมือเธอแน่น"จะถึงแล้วครั

เขาที่เหมือนรู้หยุดการกระทำและจับขาฉันตั้งขึ้นและสอดใส่เข้ามาอย่างเร็ว ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว เขากดเอวสอบเข้าออก...เสียงลั่นของเนื้อที่กระทบกันดังไปทั่วห้อง ฉันรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งร่าง ยามเขาแตะตรงไหนทิ้งรอยแดงช้ำไว้ทุกที่"จะเสร็จแล้วบี๋..." ฉันกำผ้าปูที่นอนแน่นกัดปากที่สั่นระริกของตัวเองไว้ หนีบเก