MONTHS PASSED.
Sa loob ng ilang buwan na pagsasama ni Brie at Lanche, hindi niya akalain na lalo siyang mahuhulog sa asawa. Napagpasiyahan na rin niya na magsama sila sa iisang kwarto, kahit na hindi pa siya nagagalaw nito.
Marami siyang natutunan sa lalaki sa loob ng maraming buwan. At ngayon, pauwi na sila galing sa batangas. Kailangan na nilang bumalik dahil maguumpisa na ng klase si Brie.At kailangan niya nang pumasok.
Magkahawak sila ng kamay habang naidlip sandali si Brie.Hindi binitawan ni Lanche ang kamay niya.
Ilang minuto ang lumipas ng magising si brie dahil sa bako-bakong daan.Minulat niya ang kamay niya. Ilamg sandali pa ay tinahak na nila ang daan patungong manila.
Subalit parang may kakaiba, hinayaan na lamang niya si Lanche na mag drive. Habang patagal nang patagal, lalong hinigpitan ni Lanche ang paghawak sa kamay ni Brie.Na ikinagulat ni Brie.
"Dine, Are you okay?" tanong niya.
Gaya noon, hindi ito sumagot at nanatili lang ang atensyon sa gitna ng daan.
Pinagpapawisan ito na parang namumutla. Kaya naman doon na nagtaka si Brie. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa asawa.
"Dine, sure ka bang okay ka lang?" tanobg niya ulit.
Sa pangalawang pagkakataon, muling tumingin ang lalaki sa kaniya. Hindi niya mawari kung ano ang nangyayari o nararamdaman nito.
"I love you no matter what." sabi ng lalaki habang nakatingin sa babae.
"Dine ano ba ang nangyayari?" tanong niya ulit.Maski siya ay kinakabahan na rin sa inaasta ni Lanche sa kaniya.
"Mahal na mahal kita Brie. Patawarin mo ko Mahal ko."
Sa pagkakataon ito bigla siyang nakaramdam ng kaba. Na sobrang nagpalakas ng tibok ng puso niya.
"A-ano ba talaga ang nangyayari Dine?? Sabihin mo sa akin!" kinakabhang tanong niya. Tinatago niya ang takot niya kahit na sobra siyang kinakabahan.
"Mahal na mahal kita. Mahal na mahal." Paulit-ulit na sabi ni Lanche.
Nasa bandang tulay na sila ng mapasigaw si Brie.
"D-DINE! MAY TRUCK!" Sigaw niya ng makita ang truck na paparating. Masyado silang mabilis kumpara sa truck.
Ilang sandali pa ay iniliko ni Lanche angsasakyan para iwasan ang truck. Subalit huli na, Tumama ang likod ng kotse nila sa bunganga ng truck.Sumalpok sila sa isang sasakyan. Nanatili pa ring nakahawak si Lanche sa kamay ni Brie. Tumilapon sila sa ilalim ng tulay.
Ilang sandali pa ay agad na rumesponde ang nga pulis. Inayos nila ang kaguluhan sa kalsada habang ang iba ay nirescue ang sasakyan ni Lanche.
Ilang oras silang naghanap sa kotse ni Lanche sa ilog. Malakas ang agos kaya alam nilang inanod ito.
Lumipas pa ang ilang oras at matagumpay nilang nahanap ang kotse ni Lanche.Agad nilang dinala si Lanche sa hospital subalit nawawala si Brie, Hindi nila ito mahanap. Kaya nagtiyaga silang hanapin ito sa malapit na ilog.
"Sir! A-asan po si Madame Brie?" tanong ni Meshua sa mga police ng dalhin nito si Lanche na nag-iisa.
"Hindi namin siya nakita sa kotse. Nakatanggal ang seatbelt sa kaniya.Tanggal din ang setbelt ni Mr. Claveria na batid naming sinubukan ni Mrs. Claveria na iligtas siya subalit hindi niya kinaya si Mr. Claveria." pahayag ng mga police.
"Hindi po tumitigil ang team namin para mahanap si Mrs. Claveria."
Maluha-luhang tumango si Meshua. Maya-maya lang ay dumating ang pamilya ni Brie.Ipinaliwanag naman ni Meshua ang lahat. Hindi nila matanggap ang nangyari kaya panay ang iyak ng magkapatid.
Hinintay din ni Meshua ang doctor ni Lanche na lumabas sa emergency room. Mula ng tawagan siya ng mga police at sabihing naaksidente sila, mabilis niyang tinawagan ang mga magulang ni Lanche na nasa Italy.
At ngayon ay nasa Airport na ito.
Ngunit si Brie, hanggang ngayon ay wala pa ring balita sa babae.
Kinabukasan, pilit pa ring hinahanap ng mga police si Brie. Subalit wala pa rin silang mahanap na babae sa mga kalapit na ilog.
Pumunta si Meshua sa Airport uoang sunduin ang mga magulang ni Lanche.
Nakarating sila kaagad sa hospital. Hindi rin tumitigil ang mga doctor na asikasuhin si Lanche. Dahil hindi pa ito gumigising.
"Sinuri po namin ang kotse nila. At doon nakita namin ang dahilan kung bakit sila naaksidente. Nawalan po ng preno ang sinasakyan nila. Kaya bumangga sila. Makakaiwas sana sila sa truck subalit nabangga ito ng isa pang Van na kasunod ng truck. Tumilapon sila sa ilog ng nakasalampak ang kotse kaya mahihirapan ang kahit na sino na iligtas ang sarili nila. Batid din namin na sira ang seatbelt na naka kabit kay Mrs. Claveria kaya maaring tinangay siya ng anod." mahabang salaysayin ng police.
"Mrs. Claveria?" nagtatakang tanong ng mommy ni Lanche.
"A-ah tita, si Lanche na po ang magpapaliwanag ng about don."
Hindi pa nasasabi ni Lanche na ikinasal siya kaya ganon ang pagtataka ng mommy nito.
Hinintay nila ang Doctor na lumabas mula sa ER. Maya-maya lang ay lumabas ito at ipinalipat si Lanche sa kabilang kwarto.
Nakahilata si Lanche ng makarating sila sa kwarto nito. Maya-maya ay dahan-dahan itong dumilat.
"HIJO!"niyakap siya ng mommy niya.
"M-mom?"
Masayang niyakap siya nito habang nakatulala siya.
"Captain! Mabuti na lang at--"
"Anong nangyayari?! Bakit wala akong makita?!"
Bigla silang nagtaka kaya tinawag nila ang doctor. Nagwawala si Lanche habang pinapakalma siya ng mga nurses. Tinurukan siya ng pangpatulog para matest din siya.
Ilang sandali pa ay hinarap sila ng doctor.
" Dudiretsuhin ko na po kayo.May ilang particle ng bubog ang pumasok sa mata niya at hindi natanggal. That is why he is temporay lost his sight. I recommend you na dalhin niyo siya sa States dahil mas kompleto ang mga kagamitan nila. I will surely na makakabalik muli ang paningin niya sa lalong madaling panahon. Excuse me."
Halos humagulgol ang mommy ni Lanche sa narinig. Hindi rin makapaniwala si Meshua na mangyayari ito kay Lanche. Kailangan pa siyang i test dito bago dalhin sa States.
Muling nagising si Lanche. Ipinaliwanag naman sa kaniya ng doctor ang lahat. Subalit gaya kahapon, nagwala ito. Subalit kumalma siya ng maalala nito si Brie.
"Where's my wife?" tanong niya.
Walang ni isang nagsalita.
"Where 8s my wife?! Calvin? Where is my wife? Where is Elle?"
Huminga ng malalim si Meshua bago lumapit kay Lanche.
"She still finding Captain."
"What?! Ilang araw na ang lumipas!"
Akmang tatay siya ng pigilan siya ni Meshua. Gusto niyang hanapin si Brie subalit hindi siya makakita.
"Makikita rin siya Captain. Tutulong na ako para mahanap siya." sabi ni Meshua.
Nagulat ito ng magwala si Lanche.
"I'M FUCKING USELESS! I DIDN'T SAVE HER! I'M FUCKING USELESS!" sigaw ni Lanche habang nagwawala.
Wala silang nagawa kundi damayan si Lanche. Sinisisi ni Lanche ang sarili dahil sa nangyari At hanggang ngayon ay wala pa rin si Brie.
"Sir wala pa rin po bang balita?" tanog ni Meshua nang pumunta siya sa ilong kung saan nangyari ang aksidente.
Halos mag iisang linggo na subalit wala pa ring Brie ang natagpuan. Bagsak ang balikat niya na bumalik sa hospital.
"Sorry Captain, pero wala pa ring balita kay Madame." malungkot na balita ni Meshua kay Lanche.
Tahimik lang itong nakadungaw sa bintana. Kahit hindi niya ito makita. May tumulong luha sa mga mata ni Lanche. Wala siyang magawa upang hanapin si Brie dahil hindi rin niya ito makikita.
Nanatili siyang tahimik at dinamayan naman si ni Meshua.
Maya-maya lang ay dumating si Lauren na may dalang prutas. Alam nilang ito lang ang magpapagaan ng loob ni Lanche.
"Lanche..." Lumapit ito at umalis naman si Meshua. Iniwan silang dalawa sa loob ng kwarto. Lumingon naman si Lanche sa gawi ni Lauren.Niyakap siya ni Lauren.
"That is not your fault Lanche. Everything will be okay. "
"That is my fucking fault!"
"Just calm down please. Okay, Ipapahanap ko na rin siya para makita na siya. Just rest at kailangan mong magpaopera." sabi ni Lauren at niyakap siya.
"I can't go to States. I just want to see my wife." sabi ni Lanche.
Wala silang ibang nagawa dahil ayaw talagang pumayag ni Lanche na pumuntang states hanggat hindi pa nakikita si Brie.
Ilang araw pa ang lumipas halos lahat ng ilog ay nilibot na nila, subalit wala pa ring Brie ang nakita.Marahil ay pinagpiyestahan na ito ng mga buwaya.
Tumigil na rin ang mga police sa paghahanap. Kaya mas lalong nagalit si Lanche. Hindi niya matanggap na wala an ang dalaga lalo na at may nakita itong bracelet ni Brie na lumulutang sa ilog. Bali-balita rin sa ibang baryo na madalas na may mga buwaya silang nahuhuli sa ilog na iyon.
Maski ang mga kapatid ni Brie hindi matanggap na wala na ito. Na wala na ang ate nila.
"L-lanche..." lumapit si Lauren sa lalaki. Nakatulala ito at malalim ang iniisip. Mula ng ibalita iyon, mula ng itigil nila ang paghahanap kay Brie ay ganito na siya. Madalas niyang saktan ang sarili dahil hindi niya matanggap na wala na ang dalaga.Tanging si Lauren lang ay nagpapakalma dito.
"You need to go in states Lanche. Kailangan mong makakita." sabi ni Lauren habang yakap niya si Lanche.
"I want to see my wife Lauren." malungkot na sabi ni Lanche.
Hindi alam ni Lauren ang isasagot dito. Dahil hindi rin niya sigurado na wala na nga ba ang babae.
Ilang araw pa ang lumipas. Mula ng mawalan siya ang paningin niya ay madalas na niyang kasama si Lauren. Dahil ito lang ang kayang magpahinahon sa kaniya sa tuwaing magwawala siya."Hija, Ayokong nakikitang ganito si Lanche. Mula pa noon, kayo na talaga ang nagmamahalan hindi ba? Bakit hindi niyo ipagpatuloy iyon?" sabi ng mommy ni Lanche."Tita sorry po, pero kasal na siya. Gustuhin ko man but I can't. She love his wife," sabi ni Lauren."I know you still love him. "Hindi umimik si Lauren at nanatiling tahimik. Buong magdamag siyang nag isip. Gusto niyang mapasaya si Lanche. Pero alam niya na mahal ni Lanche ang asawa. Kahit na alam niya rin na may nararamdaman pa ito sa kaniya. Ngunit wala siyang balak sirain ang relasyon ng dalawa.
Someone' s POVNakatingin ako sa isang babaeng nasa kwarto ko ngayon. May mga galos at pasa pa rin ang kaniyang katawan. Pati na ang ilang parte ng kaniyang mukha. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kaniya. Nakita ko lang siya na palutang-lutang noong nag camping kami. Nagmadali kaming umuwi dahil kailangan ko siyang dalhin sa hospital.Tinitigan ko ang kaniyang mukha.And I can't deny na napakaganda nito. Ilang minuto ang lumipas ng gumalaw ang kaniyang kamay. Kasunod niyon ang pagdilat ng kaniyang mga mata."Miss?" tanong ko sa kaniya habang hinihintay ang pagresponse niya.Dumilat-dilat lang siya bago ako nilingon. Tumingin siya ng may pagtataka sa akin."Are you okay?" tanong ko s
Maaga siyang nagising dahil na rin sa hindi siya makatulog kagabi. Maaga siyang pumasok,hinatid siya ni Vinz sa hotel. Masaya naman siyang sinalubong ni Kyla."Shishi mabuti at andito ka na!" sabi niya.Dumiretso sila sa reception. Inilagay siya bilang receptionist ngayon araw dahil marami ang mga tourista na bibisita sa mga beach resort ngayon."Shishi! Ayan siya!" nagulat siya ng ituro ng kaibigan ang isang lalaki. Ito ang lalaking tinulungan niya kahapon."Yang gwapong yan! Siya si captain Claveria. Ang anak ng may ari ng hotel na ito. Sayang lang at bulag siya dahil naaksidente siya. Pero balita ko ay aalis na siya sa sabado papuntang states para sa operation," sabi ni Kyla kay Brie na nakatitig sa lalaki na papalapit sa kaniya.
Ngayon ang uwi ni Lanche galing sa America. Ilang buwan din ang lumipas bago siya bumalik sa Pinas."Good morning sir," nakayukong sabi ng mga maid. Dumiretso na lamang sila. Dumiretso siya sa kwarto ni Brie. Ang sabi ni Meshua, may maganda siyang balita sa kaniya. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin si Meshua maski isang text ay wala ito."Babe. Halika na sa baba?" aya sa kaniya ni Lauren. Tumingin lang siya dito bago siya sumunod.Pagkababa niya, isang welcome party ang nadatnan niya. Masaya man siya dahil successful ang operation niya, subalit may malaking kulang naman na hanggang ngayonbay hinahanap niya. Si Brie.Hindi sinabi ni Meshua ang tungkol sa asawa. At hanggang ngayon ay umaasa siya na makikita niya ito.
Ilang araw ang lumipas at umiwas na si Brie kay Vinz dahil sa nangyari.May hinala siya na ay tinatago sa kaniya si Vinz kaya mas lalo siyang naging alerto.Hindi parin tumigil si Lanche sa pagsusuyo kay Brie. Pilit niya itong tinataboy palayo. Hanggang sa isang araw, hindi niya inaasahan ang lahat."Elle please. Makinig ka muna sa akin." Pagmamakaawa ni Lanche kay Brie. Gya noon, andito siya sa labas ng bahay ni Vinz."Lanche umalis ka na please lang," sabi nito. Hindi niya rin alam kung bakit hindi niya pa pinapakinggan ang paliwanag ng lalaki. At hindi pa rin siya nagpapakita sa pamilya niya."Bakit ba ang kulit mo? Ayaw mong tantanan ang girlfriend ko?" sabi ni ng kalalabas na si Vinz.
Weeks passed.Tahimik na naglalakad sa gilid ng daan si Brie. Naalala niya yung unang pagkikita nila ni Lanche. Muntik pa siyang sagasaan nito.Mabigat ang mga paghinga niya habang hawak ang isang folder. Habang tumatagal, pabigat nang pabigat ang pakiramdam niya. Hindi na niya napigilan pa ang luhang kanina pa gusto pumatak sa pisngi niya.Nakarating siya sa labas ng apartment. Tahimik at walang tao dito. Umupo siya sa labas niyon. Habang hawak-hawak niya ang isang folder na puti. Hindi niya maiwasang hindi umiyak. Napakabigat ng dibdib niya. Hindi niya matanggap ang lahat.Naisip niyang kuhain ang ilang importanteng gamit niya sa mansion ni Lanche. Sinalubong siya ng mga katulong. Mabuti na lamang at wala si Lanche dito. Umakyat siya sa kwarto niya
"Brie? Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Lauren sa kaniya.Pinuntahan siya ni Brie sa condominium nito. Gaya ng ineexpect niya, mugto ang mata ni Lauren."L-lauren kailangan ka niya," sabi ni Brie."Brie, wala na kami ni Lanche. At wala akong balak sirain kayo. Kaya please ayusin niyo ang gulo niya–""Nasa hospital siya. He needs you not me.""What?! What Happened?" tanong ni Lauren."Kailangan ka niya Lauren. Please. Puntahan mo siya.""Pero B-brie. Bakit mo to ginagawa?" tanong ni Lauren sa kaniya.
Tahimik na nakadungaw sa bintana ng apartment niya si Brie. Habang nilalasap ang simoy ng hangin. Hindi pa rin maalis sa isip niya ang nangyari. Tinatanaw niya ang mga building sa kalayuan habang naisisinagan ito ng palubog na araw.Mabuti na ang ganito. Ang tuluyang siyang kalimutan ng lalaki. Ilang araw na ang lumipas mula ng makausap niya si Lauren. At inaamin niya na hanggang ngayon ay sobrang sakit ng lahat. Sapilitin niyang binitawan ang unang lalaking minahal niya dahil kailangan.Muli siyang nakaramdam ng sakit at paghirap huminga. Madalas na rin siyang sumpungin ng pagpapalpitate niya. Bahagya siyang humiga sa kama niya habang hawak-hawak ang parte ng dibdib niya. Hindi pa rin humuhupa ang sakit ng dibdih niya.Para bang ilang beses ito tinutusok-tusok."A-ahh!"