Ano Ang Mga Katangian Ng Ikatlong Panauhan Sa Literature?

Sino ang hindi gusto sa paksa ng ikatlong panauhan? Pagdating sa kwento, ito ay parang mas malalim na pagninilay. Ang estilo ng ikatlong panauhan ay tila kinukuha ang nananalaytay na nararamdaman at pagiging kumplikado sa buhay ng bawat tauhan—maaidagdag mo pa ang omniscient na pagkakabalangkas sa boses na naglalaro dito. Madaling masaklaw ang mga damdamin, mga pangarap at takot ng bawat isa. Kada kwentong ipinanganak dito ay nakakaengganyo dahil tila nadadala ka sa pakikipagsapalaran ng mga tauhan. Masarap talagang isawsaw ang sarili sa kanilang mga kwento. Sadyang nakakaaliw!

Pagdating sa ikatlong panauhan, ang daming aspeto na nakakaengganyo sa akin. Madalas, iniiwasan natin ang limitadong pananaw sa mga tauhan at dito pumapasok ang ikatlong panauhan. Magiging isang global na tagamasid ito sa kwento—isang natural na walong mata na nagmamasid sa lahat ng kaganapan mula sa labas. Lahat ng emosyon at pag-iisip ay naisasama. Pag-isipan mo, paano kaya kung ang kwento ay tungkol sa sugatang puso? Sa ganitong boses, mas malinaw at mas prodigally ang kwento, at natatangkilik mo ito kahit saan pa sa mundo. Dito tayo nahuhumaling sa mga kwentong tulay ng pananaw!

Subukan mong isipin ang mga kwento na naabutan mo na may ikatlong panauhan. Isa sa mga paborito kong halimbawa ay ang 'The Great Gatsby'. Mas nakikita ang mas malalim na pag-iisip at pananaw ng mga tauhan dito. Anong mga idea ang naiisip mo sa pagbibigay nito ng boses sa ibang mga karakter? Sa ganitong paraan, naiintindihan ang saloobin ng bawat isa, at nagiging mas tiktik ang kwento! Kung kaya’t makikita mo itong napaka-interesante habang pini-piece together mo ang mga tauhan at kwento.

Magsimula tayong magmuni-muni kung paano sobrang importante ang ikatlong panauhan sa mga kwentong pambata. Madalas, may tiyak na boses ang tagapagsalaysay na ginagawang mas nakakaaliw ang buong karanasan ng mga mambabasa. Ang iba't-ibang boses na naglalarawan sa paligid at pakikipagsapalaran ng mga bata ay talagang nakakaengganyo. Sinabi ito, madaling mapansin ang epekto ng paggamit ng ikatlong panauhan para hubugin ang mga kwento mula sa isang simpler na perspektibo na madali para sa mga bata na maunawaan. Minsan ay nakakipagsabayan ito sa kanilang pananaw at nagbibigay ng magandang karanasan sa pagbabasa!

Ang ikatlong panauhan ay nag-aalok ng mas pinagandang paningin sa saloobin ng mga tauhan. Kasama ng omniscient na tagapagsalaysay, mas marami tayong nalalaman tungkol sa mga karakter na bumubuo sa kwento. Bawat isa ay may sariling nararamdaman, at nakakaakit ito na marinig ang kanilang mga kwento habang sama-samang naglalakbay sa mundo ng kwentong iyon. Napakaambag nito sa pagkakaugnay at nagpapadami sa ibat-ibang paghusga, at nagiging dahilan pa ng mas malalim na pagkakaintindi ng mambabasa sa kwento!

Ilang beses na akong bumalik sa mga aklat sa ikatlong panauhan at ang mga ito ay talagang nagbibigay ng ibang karanasan sa pagbabasa! Kapag ginagamit ang ikatlong panauhan, mayroon tayong kakaibang distansya at pananaw sa kwento. Ang mga tauhan ay maaaring maipaliwanag sa mas malalim na antas, dahil hindi lamang limitadong impormasyon ang ating makukuha mula sa isang tao kundi dalawa o higit pa. Isipin mo na lamang ang sarili mo na nagmamasid sa isang grupo ng tao sa isang party, at bawat bida ay may kani-kaniyang kwento. Halimbawa, sa mga tulad ng 'Harry Potter', ang ikatlong panauhan ay nagbibigay sa atin ng oportunidad na silipin ang mga natatagong saloobin ng maraming karakter, na nagiging sanhi ng mas masalimuot na kwento.

Isa pang kahanga-hangang katangian ng ikatlong panauhan ay ang flexibility nito sa narratibong estilo. Magiging alternatibo tayo sa mga mas malalim at mas malawak na 'voice' ng mga tauhan, halos nakikita natin ang kwento mula sa kanilang mga mata, habang isinasama ang ibang mga naaapektuhan. Dumadagdag ito sa kompleksidad ng kwento, at minsan ay nagiging dahilan pa ito ng emosyonal na koneksyon sa mga mambabasa. Napapansin ko na mas nahuhulog ako sa kwento kapag alam ko ang linya ng bawat tauhan at kasaysayan nila, na tila ba kilala ko sila ng lubos na parang tunay na kaibigan.

Pangatlo, ang mga kwentong gumagamit ng ikatlong panauhan ay madalas na naglalaman ng omniscient narrator—parang isang tagapagsalaysay na omnipresent at nakakaalam ng lahat! Ang ganitong istilo ay nagiging panatag sa isip ng mambabasa, lalo na kapag ito ay bumabalik sa mga snippet ng nakaraan ng mga tauhan, bumabalik sa kasaysayan ng kwento at nagbibigay ng mga ‘aha!’ moments na talagang nakakabighani. Mahalaga ito kahit sa mga kwentong puno ng misteryo o bagong balita.

Hindi maikakaila na nakapagbibigay ang ikatlong panauhan ng isang mas malawak at mas pusong pag-unawa sa lahat ng aspeto ng kwento. Kaya naman, kapag may pagkakataon, talagang sinusubukan kong hanapin ang mga akdang gumagamit nito at tingnan kung paano ito naiiba at nakakaingganyo kumpara sa iba pang punto de bista.

Ang pagkakaiba sa tingin ko sa ikatlong panauhan ay nakatuon sa damdamin at pagsasalaysay. Sa isang kwento, kapag ibinabahagi mula sa ikatlong panauhan, madali mong mahulog ang puso sa bawat saloobin ng mga tauhan. Paano kaya kung ang kwento ay tungkol sa isang tipikal na tao na naglalakad sa buhay at nahaharap sa iba't ibang hamon? Madali mo siyang masusubukan at makikita ang mga pangarap at takot ng iba't ibang tauhan sa kanilang mga pananaw. Ang magandang bahagi ay hindi lamang isang panig ang naririnig kundi mai-uugnay mo ang bawat kwento ng mga karakter.

Minsan bumili ako ng libro na nakasulat sa ikatlong panauhan at tila ako'y nasa sentro ng kwentong iyon. Napaka-immersive ng istilong ito. Dasal ko buhayin ang bawat karakter sa isip ko at madalas kong naiisip paano ba sila sa totoong buhay! Kaya tuwing nagbabasa ako ng ganitong mga kwento, hindi ako mabibigo na manood at maghimay-himay sa buhay ng bawat tauhan. Kung tutuusin, ang kwentong ito ay nagiging parte ng sariling mundo ko!