แฟนๆ ของ '
undead unluck' คงมีความทรงจำแบบกระจัดกระจายจากฉากบู๊สุดบ้าและมุขดำที่แฝงความอบอุ่นไว้ใต้ความป่วน ฉันอ่านจนถึงหน้าสุดท้ายแล้วและจำได้ถึงความรู้สึกผสมปนเปเมื่อเห็นว่าผลงานของผู้เขียนปิดฉากลงจริงๆ
มังงะเรื่องนี้จบที่ตอนที่ 145 ซึ่งหมายความว่าเรื่องราวถูกเรียงร้อยมาจนถึงบทสรุปในจำนวนตอนที่ค่อนข้างกระชับเมื่อเทียบกับซีรีส์ยาวๆ บางเรื่อง ฉันชอบที่ผู้เขียนจัดจังหวะความเร็วได้ดี — ทั้งฉากต่อสู้ที่วางจังหวะไว้อย่างราบรื่นและช่วงที่ให้พื้นที่ตัวละครหายใจ มันไม่ได้ลากยืดจนรู้สึกเบื่อ แต่ก็ยังให้ความรู้สึกว่าตัวละครหลายตัวได้รับการปิดฉากอย่างมีน้ำหนัก
ถ้าต้องเปรียบเทียบกับผลงานอื่นๆ หน่อย จะนึกถึงความคมของโทนเรื่องแบบเดียวกับ 'Chainsaw Man' ในบางจังหวะ และการผสมระหว่างคอมเมดี้กับดราม่าที่คล้ายงานแนวสมัยใหม่ เรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเดินทางที่รวดเร็วแต่ไม่ทิ้งซากความรู้สึกไว้เลย — เหมือนจบหนังอิสระที่ทำให้ฉันอยากกลับไปอ่าน
ทวนฉากเก่าๆ อีกครั้งก่อนจะวางหนังสือลง