ชีวิตพลิกผันของราชันอมตะ ถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะหรือยัง?

เริ่มจากเล่มแรกของ 'ผจญภัยโลกอมตะ' จะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด เพราะงานเล่มแรกมักออกแบบมาเป็นประตูสู่จักรวาลทั้งเล่ม มีการปูพื้นฐานของโลกกฎของความอมตะ ความขัดแย้งหลัก และสายสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร หากเริ่มจากที่นี่จะเข้าใจแรงจูงใจของตัวละครสำคัญอย่างครบถ้วน ตั้งแต่การตั้งคำถามเรื่องศีลธรรมไปจนถึงแรงผลักดันส่วนตัวที่ทำให้เรื่องเดินหน้าได้ ถึงตอนจบของเล่มแรกอาจจะมีจุดที่ค้างคา แต่นั่นแหละคือเสน่ห์ที่ทำให้ต้องต่อเล่มสองต่อไป หลายครั้งซีรีส์แนวนี้มีพาร์ทก่อนเหตุการณ์หลักหรือเล่มพิเศษที่เป็นแผ่นรองหลัง เช่นนิยายร้อยแก้วเล่าอดีตของผู้เล่นหลักหรือเล่มสั้นที่ขยายความสัมพันธ์ตัวประกอบ แต่ทางที่ดีที่สุดคืออ่านตามลำดับตีพิมพ์ เพราะผู้เขียนมักเผยรายละเอียดและทิ้งเบาะแสไว้ให้แบบค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งการอ่านย้อนกลับไปอ่านพรีเควลภายหลังก็จะได้มุมมองใหม่และความรู้สึกดีขึ้นมากกว่าการเริ่มจากพรีเควลแล้วมาพบเหตุผลหลังจากนั้น ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดในงานแนวแฟนตาซีอื่น ๆ คือเมื่อเริ่มจากต้นเรื่องแล้วค่อยตามด้วยพรีเควล จะรู้สึกว่าพฤติกรรมของตัวละครมีน้ำหนักและมีเหตุผลมากขึ้น ถ้าต้องการทางลัดที่ไม่เสียอรรถรส ให้ข้ามไปยังเล่มที่มีคิวบูมหรือเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในจักรวาล เช่นเล่มที่ตัวละครหลักตัดสินใจครั้งสำคัญหรือมีการเปิดเผยความลับของโลก แต่ต้องเตือนว่าการทำแบบนี้อาจสปอยล์จังหวะบิวด์อารมณ์และจังหวะการเปิดเผยที่ผู้เขียนตั้งใจไว้ การเลือกอ่านฉบับแปลที่ได้รีไวต์ดีมีผลมากเช่นกัน เพราะสำนวนและการเรียบเรียงจะพาเราไหลเข้าไปในโลกของเรื่องหรือดึงเราออกจากมันได้ เล่มที่แปลดีจะทำให้บรรยากาศของความอมตะและความหดหู่หรือความลึกซึ้งของตัวละครชัดขึ้น ส่วนไอเท็มเล็ก ๆ ที่มักทำให้ประสบการณ์การอ่านสนุกคือการสังเกตเส้นเรื่องรองและธีมย่อยที่ผู้เขียนฝังไว้ เช่นการตั้งคำถามเกี่ยวกับคุณค่าของชีวิตเมื่อคนไม่ตายจริง ๆ หรือการแลกเปลี่ยนระหว่างอำนาจกับความรับผิดชอบ การได้ย้อนกลับมาอ่านท่อนโต้ตอบหรือฉากที่ดูเบา ๆ ในเล่มแรกอีกครั้งหลังจากรู้เบื้องหลังจะทำให้ยิ้มได้เสมอ โดยสรุปแล้วเริ่มต้นที่เล่มแรกแล้วค่อยตามลำดับตีพิมพ์เป็นทางเลือกที่อบอุ่นและคุ้มค่าที่สุด ความประทับใจส่วนตัวคือความรู้สึกได้เห็นตัวละครเติบโตและโลกค่อย ๆ เปิดเผยออกมาอย่างละมุน ซึ่งทำให้การเดินทางอ่านเรื่องนี้สนุกมากกว่าที่คิด

อยากเล่าให้ฟังว่า ณ ตอนนี้สถานะของฉบับแปลไทยสำหรับ 'ผจญภัยโลกอมตะ' ค่อนข้างไม่ชัดเจนในแวดวงร้านหนังสือใหญ่ๆ — เท่าที่สังเกตและตามข่าววงในของแฟนๆ ส่วนใหญ่ยังไม่มีการวางขายแบบเป็นเล่มลิขสิทธิ์ไทยอย่างเป็นทางการในเชนร้านหนังสือหลัก หากมีการแปลจริง ส่วนใหญ่จะเริ่มจากเล่มแรกแล้วทยอยออกทีละเล่มโดยสำนักพิมพ์ที่ถนัดงานแนวไลท์โนเวลหรือมังงะแฟนตาซี เช่น สำนักพิมพ์ที่เคยนำเข้าไลท์โนเวลชื่อดังหรือมังงะแฟนตาซีเข้ามา แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่มีร่องรอยว่ามีการแปลไทยครบชุดวางขายในร้านเครือใหญ่เหมือนงานฮิตอื่นๆ จากมุมมองคนที่ชอบตามซีรีส์ต่างประเทศแบบติดตามต่อเนื่อง ผมพบว่าถ้าเรื่องไหนยังไม่มีฉบับแปลไทย ทางเลือกที่ใช้กันบ่อยคือหาฉบับภาษาอังกฤษหรือภาษาญี่ปุ่นนำเข้า ซึ่งมักพบบนเว็บร้านหนังสือนำเข้าออนไลน์หรือสาขาใหญ่อย่าง Kinokuniya บางครั้งร้านเชนในประเทศก็รับพรีออเดอร์จากต่างประเทศมาให้ แต่ต้องยอมรับเรื่องราคาและเวลารอ อีกช่องทางคือชุมชนแปลและฟังชั่นชุมชนอ่านออนไลน์: แม้จะไม่เป็นทางการ แต่แฟนแปลมักทำไว้ให้คนรู้จักและติดตามก่อนสำนักพิมพ์จะประกาศลิขสิทธิ์ หากใครไม่ซีเรียสกับรูปเล่มอย่างเป็นทางการ นี่เป็นวิถีที่ทำให้ตามเรื่องได้เร็วขึ้น แต่ถ้าอยากเก็บสะสมฉบับลิขสิทธิ์ไทยจริงๆ ก็ต้องอดทนรอประกาศจากสำนักพิมพ์ ถ้าจะไปไล่เช็กที่ร้านจริง ขอแนะนำให้เริ่มจากสาขาใหญ่ของร้านหนังสือเช่น SE-ED, B2S, ร้านนายอินทร์ และ Kinokuniya รวมถึงเช็กเว็บของสำนักพิมพ์ใหญ่ๆ ที่มักนำเข้าไลท์โนเวลและมังงะไทย เช่น Luckpim, Siam Inter, Bongkoch หรือสำนักพิมพ์ที่เป็นตัวแทนแปลนิยายต่างประเทศในไทย ส่วนตลาดมือสองก็เป็นแหล่งที่ดีสำหรับฉบับนำเข้า/พิมพ์ครั้งแรก ค้นหาใน Shopee หรือกลุ่ม Facebook ของนักสะสมจะช่วยได้มาก ทั้งนี้ควรสังเกตประกาศลิขสิทธิ์ในเพจสำนักพิมพ์เป็นหลัก เพราะเมื่อมีการประกาศจริง ชุดแรกๆ มักถูกสั่งจองล่วงหน้าไว้อย่างรวดเร็ว ปิดท้ายด้วยความคิดส่วนตัว ผมรู้สึกว่าเรื่องแนวแฟนตาซีที่มีธีมโลกอมตะมักมีแฟนพันธุ์แท้ในไทยไม่น้อย หากสำนักพิมพ์ไทยหยิบมาทำเป็นฉบับแปลเมื่อไหร่ก็น่าจะมีคนตามซื้อเต็มร้านแน่นอน การได้เห็นแผงหนังสือมีปกไทยของเรื่องโปรดนี่ให้ความรู้สึกดีและอบอุ่นมาก ใครที่หลงรักธีมนี้เหมือนกันก็ลองติดตามเพจสำนักพิมพ์และชุมชนแฟนคลับไว้เงียบๆ — ความหวังว่าจะมีฉบับแปลไทยออกมาในสักวันยังคงอยู่ในใจเสมอ

เราเคยไล่ตามฉบับแปลไทยของ 'พลิกชาติท้าปฐพี' เหมือนคนหาสมบัติชิ้นหนึ่ง — บอกเลยว่าของจริงมักจะโผล่ตามช่องทางหลัก ๆ ของหนังสือแปลเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นร้านหนังสือเชนและร้านอิสระที่รับหนังสือนำเข้าและแปลจัดจำหน่าย ตามร้านใหญ่ ๆ ในเมือง เช่นร้านที่มักมีแผงนิยายแปลและนิยายจีนแปลไทย ดูได้จากสาขาของร้านที่คนอ่านนิยายไทยนิยมเข้า เช่น ร้านที่มักวางแผงนิยายแปลร่วมกับมังงะและไลท์โนเวล บางครั้งซีรีส์ที่ได้รับลิขสิทธิ์จะมีวางจำหน่ายในชั้นนิยายแปลของร้านเหล่านี้พร้อมโฆษณาเล็ก ๆ ในหน้าร้าน ช่องทางออนไลน์ก็มีบทบาทมาก—แพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซของไทยที่รวมร้านหนังสือหลายสำนักไว้ให้สั่งซื้อ มีทั้งตัวเล่มและอีบุ๊ก นอกจากนี้ยังมีร้านหนังสือออนไลน์ที่เชี่ยวชาญด้านนิยายแปลซึ่งมักอัปเดตรายชื่อเรื่องใหม่ ๆ เรามักเช็กรายละเอียดปกและ ISBN เพื่อยืนยันว่าเป็นฉบับลิขสิทธิ์จริง มากกว่าฉบับแปลเถื่อน เท่าที่ตามข่าวการออกหนังสือ เห็นว่าถ้าซีรีส์ได้รับความนิยมแบบเดียวกับ 'Solo Leveling' โอกาสที่สำนักพิมพ์ไทยจะหยิบมาพิมพ์มีสูง แต่ถ้ายังหาไม่เจอ บางทีอาจต้องรอการประกาศลิขสิทธิ์หรือรอบพิมพ์ครั้งต่อไป — ส่วนตัวจะเก็บลิงก์และรูปปกไว้เผื่อวันหนึ่งมันโผล่มาให้สะสมจริง ๆ

ฉากพลิกผันใน 'ไคจูหมายเลข 8' ตอนที่ 41 ทำให้ผมตาค้างเหมือนถูกดึงเข้าสู่อีกชั้นของเกมทั้งเรื่อง ความคิดแรกที่ผมเก็บกวาดออกมาคือการตีความว่าไม่ได้เป็นแค่การหักมุมแบบเซอร์ไพรส์ทั่วไป แต่มันเป็นการแนะนำกฎใหม่ของโลก ทำให้บางทฤษฎีแฟนๆ ชี้ว่าความเป็นไปได้คือการที่ร่างมนุษย์และไคจูกำลังกระบวนการผสมพันธุ์เชิงชีวภาพ ซึ่งคล้ายกับแนวคิดใน 'Parasyte' ที่ความเป็นคนและความเป็นสิ่งแปลกปลอมทับซ้อนกันจนไม่สามารถแยกขาดได้อีกต่อไป ผมชอบมองเหตุการณ์นี้แบบชิ้นส่วนจิ๊กซอว์: ถ้าฉากนั้นตั้งใจปลูกเมล็ดความสงสัยเกี่ยวกับที่มาและความสามารถของตัวละคร แล้วทฤษฎีที่ว่าผู้มีพลังอาจถูกเลี้ยงดูหรือคัดเลือกโดยองค์กรลับจะมีน้ำหนักมากขึ้น เพราะจะอธิบายแรงจูงใจของฝ่ายตรงข้ามและวิธีการควบคุมไคจู นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ชอบงานเขียนแนวนี้ — มันเปิดโอกาสให้คิดว่าการหักมุมนั้นไม่ได้จบที่ช็อก แต่มันคือประตูไปสู่ปริศนาอีกชุดหนึ่ง ซึ่งผมรอที่จะเห็นว่ามันจะถูกขยายอย่างไร

เริ่มตรงไหนก็ได้ถ้าเป้าหมายคือแค่จะหาความสนุกแบบไม่ต้องคาดหวังอะไรยิ่งใหญ่: ถาช่วงเวลาของคุณมีจำกัด ให้เลือกจุดที่ให้ความบันเทิงทันทีและไม่ต้องตามเนื้อเรื่องยาวๆ อย่างเคร่งครัด ฉันมักจะแยกวิธีเลือกเป็นสามแบบตามอารมณ์ที่อยากได้ — ดูเพลินชิลล์, หัวเราะแบบระเบิด, หรือระทึกแต่ไม่ต้องเครียดมาก ถาเลือกแบบดูเพลินชิลล์ ให้มองหาซีรีส์หรือมังงะที่เป็นตอนสั้น ๆ หรือมีโครงเรื่องเป็นตอนจบในตัว เช่นถ้าอยากได้บรรยากาศโรงเรียนและมิตรภาพ 'K-On!' ก็มักจะให้ความอบอุ่นทันทีโดยไม่ต้องติดตามพล็อตหนัก ถ้าต้องการมุขตลกพลิกแพลงที่เข้าถึงได้ง่าย 'Nichijou' หรือ 'Konosuba' เหมาะกับการหยิบมาดูตอนใดตอนหนึ่งแล้วหัวเราะออกมาได้เลย อีกมุมหนึ่งคือถ้าต้องการความสนุกแบบฮีโร่หรือแอ็กชันย่อย ๆ ที่ไม่ต้องจำทุกอย่างของพล็อตยาว ๆ ลองมองซีรีส์ที่มีตอนเด่นเป็นไฮไลต์เดียว เช่น 'One-Punch Man' หลายตอนให้ความเร้าใจและมุกตลกทันใจโดยไม่ต้องติดตามทุกตอนก่อนหน้า ส่วนงานที่เล่าเรื่องต่อเนื่องแน่นเหมือน 'Attack on Titan' หรือ 'Fullmetal Alchemist' นั้นจะให้รสที่ดีที่สุดเมื่อเริ่มต้นตั้งแต่ต้น แต่ถ้าจะเอาแบบเสพเร็ว ๆ ก็ควรเลือกสตอรี่อาร์คสั้น ๆ ที่ปิดในตัวได้ แล้วค่อยกลับมาสำรวจที่มาทีหลังก็ได้ ความจริงฉันมักจะมองหาช่วง 'อีพีที่คนพูดถึงมาก' อย่างตอนพิเศษหรือไทม์ไลน์ที่มีไฮไลต์ เพราะมันเหมือนกับการโดนเข็มฉีดความสนุกแบบตรงจุด ถ้าต้องเลือกระหว่างอ่านนิยายหรือดูอนิเมะและเวลาจำกัด ฉันแนะนำให้เริ่มจากตอนหรือตอนที่รีวิวบอกว่า "เอนเตอร์เทนต์สุด" หรือเลือกผลงานที่มีความยาวต่อเรื่องสั้น เช่น OVA, มูฟวี่สแตนด์อโลน หรือนิยายเล่มสั้นบางเล่มที่เล่าเรื่องจบในตัว ตัวอย่างเช่นบางมูฟวี่จากแฟรนไชส์ใหญ่อาจพาเข้าบรรยากาศของโลกนั้นได้รวดเร็วโดยไม่ต้องผ่านตอนเปิดยาว ๆ และถ้าอยากหัวเราะทันที 'Spy x Family' ก็เป็นตัวอย่างของงานที่เปิดมาไม่กี่ตอนก็จับคาแรกเตอร์และมุกได้ชัดเจนโดยไม่ต้องรู้รายละเอียดเบื้องลึกมากนัก ความสะดวกอีกอย่างคือเลือกงานที่มีการนำเสนอภาพหรือการตัดต่อชัดเจน เพราะภาพดีมักทำงานกับเวลาอันจำกัดได้ดี โดยส่วนตัวฉันมักให้ความสำคัญกับการตั้งใจเสพไม่ว่าจะเริ่มจากไหน — ถ้าอยากสนุกแบบไม่ผูกมัด ก็ควรเลือกจุดที่ให้รอยยิ้มทันทีและไม่ทำให้ต้องตามเนื้อเรื่องยาว ๆ แต่ก็ยังมีความพึงพอใจลึก ๆ เวลาที่กลับไปเติมช่องว่างของพล็อตทีหลัง ในท้ายที่สุดการเริ่มจากตอนที่ทำให้คุณยิ้มและลืมเวลาชั่วขณะหนึ่งนั่นแหละคือคำตอบของการอ่านเพื่อความสนุกในชีวิตที่มีจำกัด นั่นคือสิ่งที่ทำให้เวลาว่างของฉันมีคุณค่าและอิ่มใจเสมอ

เรื่องเวลาการฉายของอนิเมะหรือซีรีส์ที่ต่อยอดจากนิยายหรือไลท์โนเวลมักทำให้หัวใจแฟนๆ พองโตและก็ใจหายเป็นวงกลมไปพร้อมกัน เพราะขั้นตอนจากการประกาศไปจนถึงการฉายจริงมีหลายชั้นและตัวแปรเยอะมาก ฉันชอบคิดว่ามันเหมือนการรอคอยมิวสิควิดีโอที่ยังไม่ส่งเข้าสตูดิโอ: บางครั้งได้ยินข่าวว่าโปรเจกต์ได้รับไฟเขียวแล้วก็ต้องรออีกเป็นปี บางเรื่องประกาศแล้วตามมาด้วย PV ภายในไม่กี่เดือนก็ได้ฉาย ผู้ผลิตจะต้องจัดการทีมงาน สตูดิโอ ตารางออกอากาศ ช่องทีวี และแผนการตลาด จึงไม่แปลกใจเลยถ้าแฟนๆ อยากรู้ว่าเรื่องที่ชอบจะมาคืนชีวิตให้เราตอนไหน ปัจจัยที่มีผลต่อเวลาออกอากาศมีตั้งแต่ความพร้อมของต้นฉบับ เช่นตอนนิยายหรือมังงะมีเนื้อหาเพียงพอหรือยัง ทีมงานที่กำกับและดีไซน์ตัวละครพร้อมไหม สตูดิโอมีคิวงานหนาแค่ไหน บางโปรเจกต์เลือกออกเป็นฤดูกาล เช่นออกในตารางฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่บางเรื่องตัดสินใจทำเป็นภาพยนตร์ซึ่งตารางและงบประมาณต่างจากซีรีส์ตัวอย่างที่เราเคยเห็นกับ 'Kaguya-sama' หรือ 'Spy x Family' ก็สะท้อนให้เห็นว่าการประกาศอย่างเป็นทางการไม่ได้หมายความว่าจะฉายเร็วเสมอไป การถูกเลื่อนออกหรือแยกเป็นสองคอร์ (split cour) ก็เป็นเรื่องปกติ และปัจจัยภายนอกอย่างปัญหาการผลิตหรือเหตุการณ์ที่กระทบวงการบันเทิงก็สามารถเปลี่ยนแปลงแผนได้เหมือนกัน ถ้าอยากประมาณเวลาจริงๆ จงมองสัญญาณเล็กๆ น้อยๆ: การประกาศโปรเจกต์พร้อมรายชื่อสตูดิโอและทีมงานมักบ่งบอกว่าโปรเจกต์เดินหน้าไปพอสมควร และหากมี PV หรือเทรลเลอร์ออกตามมาปกติจะฉายในหนึ่งฤดูกาลข้างหน้า ขณะที่การประกาศเพียงแค่สิทธิ์การดัดแปลงหรือคำว่า 'กำลังพัฒนา' อาจหมายถึงต้องรออีกหลายเดือนถึงปี ฉันเองเคยตื่นเต้นกับประกาศแล้วต้องรอเกือบปีสำหรับบางเรื่อง แต่พอได้เห็นตัวอย่างและเสียงพากย์ก่อนฉายจริง ความอดทนก็กลายเป็นความคาดหวังที่หวานขึ้น สุดท้ายนี้ ถ้าจุดประสงค์คืออยากสนุกกับเวลาชีวิตที่จำกัด การตั้งความคาดหวังแบบยืดหยุ่นหน่อยจะทำให้การรอคอยน่ารักขึ้นมาก เพราะบางครั้งเรื่องที่รอคอยนานกลับมอบประสบการณ์ที่คุ้มค่าและเต็มไปด้วยรายละเอียด ฉันมักจะแบ่งเวลาให้กับผลงานที่รับชมแบบไม่เร่งรีบ เพลิดเพลินกับ PV และตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ แล้วรอวันฉายด้วยความตื่นเต้นมากกว่าความกังวล นั่นแหละคือความสุขเล็กๆ ของแฟนอนิเมะที่อยากสนุกกับชีวิตจำกัดแบบไม่ให้เสียเวลาไปกับความเครียดมากเกินไป

เคยอ่าน 'The Alchemist' ของ Paulo Coelho แล้วรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยความจริงบางอย่าง หนังสือเล่มนี้สอนให้เชื่อในเส้นทางของตัวเอง แม้บางครั้งความฝันอาจดูไกลเกินเอื้อม สิ่งที่ได้จากหนังสือเล่มนี้คือการเรียนรู้ที่จะฟังเสียงหัวใจมากขึ้น ตอนแรกนึกว่าเป็นแค่เรื่องแฟนตาซีธรรมดา แต่กลับพบว่ามันเต็มไปด้วยบทเรียนชีวิตที่ใช้ได้จริงทุกวัน แม้แต่ฉากที่ซานเตียโกพบกับนักเล่นแร่แปรธาตุก็ยังแฝงปรัชญาลึกซึ้งเรื่องการเดินทางหา 'ความจริงสูงสุด' ในชีวิต

เคยอ่านบทสัมภาษณ์นักเขียนนวนิยายชีวิตที่ลงในนิตยสาร 'สารคดี' แล้วประทับใจมาก เขาเล่าถึงกระบวนการเขียนที่ต้องลงพื้นที่สัมภาษณ์คนจริงๆ ก่อนจะถ่ายทอดเป็นเรื่องราว ส่วนตัวชอบวิธีการตั้งคำถามของนักข่าวที่เจาะลึกทั้งเทคนิกการเขียนและทัศนคติต่อชีวิต เช่น การถามว่า 'เหตุใดตัวละครของคุณถึงมีทั้งแสงและเงาในเวลาเดียวกัน' ซึ่งทำให้เห็นว่าการเขียนสัจธรรมชีวิตไม่ใช่แค่การบันทึกเหตุการณ์ แต่เป็นการตีความมนุษย์อย่างลึกซึ้ง บทสัมภาษณ์ในเว็บไซต์อย่าง The Cloud ก็มักจะมีมุมมองสดใหม่ อย่างการสัมภาษณ์คุณวิยะดา โกมาสถิตย์ ที่พูดถึงการจับความขัดแย้งในสังคมผ่านนิยายชีวิตคนสามัญ