นักศึกษาออกแบบควรศึกษาประวัติการ์ตูนจากแหล่งไหน?

เพื่อนสนิทวัยเด็ก ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบมหาวิทยาลัย กลับคุกเข่าขอ “เจียงเหนียนเหนียน” คุณหนูตัวปลอมของตระกูล แต่งงานในวันรับปริญญาของฉัน ส่วน “กู้ฉีหราน” นักบุญแห่งเมืองหลวงในสายตาของทุกคน ก็สารภาพรักกับฉันหลังจากที่เพื่อนสนิทวัยเด็กของฉันขอแต่งงานสำเร็จ ห้าปีหลังแต่งงาน เขาอ่อนโยนกับฉันเสมอมา ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร จนกระทั่งฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทโดยบังเอิญ “ฉีหราน ตอนนี้เหนียนเหนียนก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว นายยังจะแสร้งทำเป็นรักกับเจียงจิ่นต่อไปอีกเหรอ?” “ในเมื่อฉันไม่ได้แต่งงานกับเหนียนเหนียน อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว อีกอย่าง ตราบใดที่ฉันยังอยู่กับเธอ เธอก็จะไม่สามารถไปรบกวนความสุขของเหนียนเหนียนได้” ส่วนพระคัมภีร์ล้ำค่าที่เขาเก็บรักษาไว้ ทุกหน้าล้วนจารึกชื่อของเจียงเหนียนเหนียนเอาไว้ “ขอให้เหนียนเหนียนหลุดพ้นจากความยึดติด ขอให้เธอมีกายใจที่สงบสุข” “ขอให้เหนียนเหนียนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และไร้ซึ่งความกังวลในรัก” ... “เหนียนเหนียน ชาตินี้เราคงไร้วาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าได้ครองคู่เคียงข้าง” ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ตลอดห้าปี สิ้นสุดลงในชั่วพริบตา ฉันสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา วางแผนจัดฉากการจมน้ำของตัวเอง นับจากนี้ไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

“อ๊ะ… อ๊อย… ” อัยยาสะดุ้ง กับความรู้สึกที่ว่ากลีบก้นของหล่อนกำลังโดนมือใหญ่บีบขยำ ทำเอาขนลุกซู่ชูชันไปทั้งร่าง รู้สึกถึงความเสียวปลาบวาบแล่นเข้ามาที่ของรักตรงง่ามขา ก่อนที่ความวาบหวามจะหลั่งไหลเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้อง “ลุงขออนุญาตล้างตรงนี้ให้นะจ๊ะ… ของผู้หญิงนี่มันซับซ้อนเสียจริง… เดี๋ยวลุงต้องล้างให้สะอาด” เขากล่าวขณะเทสบู่เหลวใส่มืออีกรอบ… จากนั้นก็หงายฝ่ามือสอดเข้ามาใต้ง่ามขา โอบรับพูสาวที่โค้งนูนลงมาเหมือนหลังเต่าคว่ำประกบกับอุ้งมือพอดิบพอดี “อ๊ะ… ” อัยยาสะดุ้ง เมื่อความเป็นสาวที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน กำลังโดนมือของภูผาสัมผัส หล่อนถึงกับหนีบขาด้วยความลืมตัว

เพราะความโชคร้าย อลิชาเลยกลายเป็น...สาวขายบริการ ความสัมพันธ์ครั้งนั้นมี ‘ของฝาก’ ติดท้องมาด้วย ญาติกลุ่มสุดท้ายที่เลี้ยงดูเธอแทนบุพการีที่เสียชีวิต ป้ายรอยราคีนั้นด้วยการ ‘ขาย’ เธอ อลิชาหนีหัวซุกหัวซุนจากขุมนรกที่เคยคิดว่าคือสถานที่ปลอดภัย เธอโผบินออกจากรัง ไม่ต่างอะไรกับนกปีกหัก ความเสียใจทำร้ายจนแทบหมดหวัง แต่แล้ววันหนึ่ง เธอก็กลับมีกำลังใจขึ้น ‘ของฝาก’ มีชีวิตกระตุ้นให้เธอลุกขึ้นสู้ ความเป็นแม่ทำให้อลิชากัดฟันสู้ ความสำเร็จคืบคลานเข้ามาในชีวิต พร้อมเค้าลางหายนะ!! ผู้ชายคนเดิม คนที่ใช้ ‘เงิน’ ซื้อตัวเธอ เขากลับมาและเขาจำเธอได้ อลิชาจะทำยังไงดีกับความลับที่เก็บไว้ เธอคิดจะหนี แต่ดูเหมือนสถานการณ์ไม่เป็นใจ โรมานซ์

แอดๆ แอดๆ "ซี๊ดดด" "โอ๊ยย หยุดนะคุณ!" "มาถึงครึ่งทางแล้วจะหยุดยังไงล่ะ" เขารับรู้ได้แล้วว่าเวลากระแทกทีพื้นไม้จะมีเสียง แต่จะให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้แล้ว "ฉันเจ็บ" เอาว่ะลองใช้มารยาหญิงดูเผื่อจะใช้ได้ผลกับผู้ชายบ้าๆ แบบเขาบ้าง "มันก็ต้องเจ็บบ้างแหละเจอของใหญ่ขนาดนี้" "โอ๊ย ไอ้บ้า อือ อื้ออ" "ซี๊ดดอาาาอืมม" จังหวะที่เขาปล่อยเสียงครางออกมาก็ถูกเธอปิดปากไว้ เพราะเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของแม่เดินผ่านหน้าห้อง "อ้าา ตื่นเต้นดีว่ะ" "จะตื่นเต้นอะไรพอได้หรือยัง" "คืนแรกก็ต้องหนักหน่อยสิ" "แต่ฉันเจ็บแล้วนะ" "เรามาดูกันว่าระหว่างเธอกับฉันใครจะเป็นหม้ายก่อนกัน" "อะไรของนาย" "ก็เธอบอกว่าจะเป็นหม้ายมีแค่เหตุผลเดียวคือผัวตาย" "ฉันไม่มีวันตายก่อนนายหรอกนะ!" "รับไอ้นี่ให้ไหวก่อนแล้วกัน ซี๊ดดด" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่ยาวกระแทกเข้าไปอีก

นางขอสมรสพระราชทานเพราะรัก แต่คืนแต่งงาน เขารังเกียจนางและทิ้งไป ห้าปีผ่านไปพระชายาที่ถูกลืม กลับเป็นสตรีที่เขาต้องตามจีบ และศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของเขาก็คือลูกชายของตนเอง

เป็นเพื่อนเล่นกันมาสิบปี อยากลองเล่นเพื่อนดูสักที “ฉันจะเอาเธอทุกคืน”