นักเขียน 'โง่ ง ม' ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับแรงบันดาลใจอะไร?

อ่านสัมภาษณ์ของ 'โง่ ง ม' แล้วรู้สึกเหมือนกำลังนั่งคุยกับเพื่อนสนิทที่เล่าเรื่องชีวิตมากกว่าจะเป็นการพูดถึงเทคนิคการเขียน ผลที่โดดเด่นที่สุดสำหรับฉันคือเขาเอาแรงบันดาลใจจากความใกล้ตัว — ตลาดเช้า กลิ่นสมุนไพรจากร้านข้างทาง เสียงหัวเราะของเด็ก ๆ — มาขยายเป็นโลกในนิยายได้อย่างละเอียดอ่อนและจริงใจ ฉันชอบตอนที่เขาพูดถึงการเก็บข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างการเดินทางไปยังที่ไม่คุ้นเคย แล้วเอามาทับซ้อนกับความรู้สึกเดิม ๆ จนเกิดเป็นภาพซ้อนของเวลาที่อ่านแล้วรู้สึกทั้งคุ้นเคยและแปลกใหม่พร้อมกัน

ประเด็นที่สองคืออิทธิพลจากสื่อบันเทิงต่างประเภท เขาเล่าว่าเกมเก่าอย่าง 'Chrono Trigger' ให้ความรู้สึกของการย้อนเวลาและความเป็นไปได้ ซึ่งสะท้อนถึงโครงเรื่องแบบกระโดดข้ามมุมมอง ในขณะที่ภาพยนตร์แอนิเมชันอย่าง 'Spirited Away' ช่วยให้เขาเข้าใจการสร้างโลกที่แปลกและอบอุ่นพร้อมกัน ฉันชอบที่เขาไม่ได้มองว่าแหล่งแรงบันดาลใจต้องสูงส่งหรือหรูหรา เสียงวิทยุเก่า เพลงพื้นบ้าน หรือการอ่านบันทึกเก่า ๆ ก็กลายเป็นเชื้อไฟในการถักทอเรื่องราวได้

สุดท้าย เขาพูดถึงความล้มเหลวและการไม่สมบูรณ์แบบเป็นแรงขับเคลื่อนสำคัญ ฉันรู้สึกว่าเขายอมรับความเปราะบางของตัวเองและแปรมันเป็นพลังสร้างสรรค์ ความคิดแบบนี้ทำให้งานของเขามีความเป็นมนุษย์มากขึ้น เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันกลับมาอ่านผลงานเขาซ้ำ ๆ — เพราะมันไม่ได้ขายภาพความสำเร็จ แต่มอบพื้นที่ให้คนอ่านได้อยู่กับความไม่แน่นอนและเติบโตร่วมไปด้วยกัน

มุมมองอีกแบบที่ชวนให้คิดคือการที่ 'โง่ ง ม' ยกวรรณกรรมคลาสสิกและงานเขียนต่างประเทศมาเป็นแรงเสริม โดยเขาพูดถึงการอ่านงานของนักเขียนที่คมและเงียบ เช่น 'The Wind-Up Bird Chronicle' ซึ่งช่วยเปิดมิติของการเล่าเรื่องแบบฝันกลางวัน ฉันรู้สึกว่าเขาเอามุมมองวรรณกรรมมาผสมกับภาษาพูด เพื่อให้ทั้งประหลาดและเข้าถึงได้พร้อมกัน

ในบทสนทนานั้นเขายังพูดถึงบทเพลงอินดี้และเสียงซินธ์นุ่ม ๆ ว่าเป็นตัวจุดไฟในการร้อยอารมณ์บทสนทนา ฉันเองชอบแนวคิดที่ว่าเสียงเพลงสามารถกำหนดโทนสีของฉากได้เหมือนกับโทนสีของภาพวาด งานของเขาจึงมีความเป็นภาพยนตร์มากขึ้น แม้จะยังคงเอกลักษณ์ทางภาษาไว้ก็ตาม เรื่องนี้ทำให้ฉันมองงานเขาใหม่ในแง่ของการผสมผสานสื่อและความไวต่อรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ส่งผลต่ออารมณ์ผู้อ่าน