นักเขียนควรเลือกส่งสำนักพิมพ์หรือเผยแพร่เองเมื่อเขียนนิยายเสร็จ?

บอกตรงๆว่าเมื่อมองจากมุมของคนที่ชอบควบคุมทิศทางและไม่กลัวการทำงานหลายหน้าที่ ฉันมักโน้มไปทางการเผยแพร่เอง เหตุผลสั้น ๆ มีสี่ข้อน่ะ: อิสรภาพในการแก้เนื้อหา โรยเรียงเวลาได้ตามต้องการ อัตราส่วนรายได้ต่อเล่มสูง และได้เรียนรู้ทักษะด้านการตลาดที่มักเป็นประโยชน์ระยะยาว ก่อนจะเลือก ควรถามตัวเองเป็นขั้นตอนสั้น ๆ แบบนี้: คุณอยากให้หนังสือถูกวางบนชั้นหนังสือจริงไหม, คุณพร้อมทำหน้าที่ผู้จัดพิมพ์เองหรือไม่, งานนี้เหมาะกับตลาดเฉพาะหรือกลุ่มใหญ่, และคุณต้องการเงินก้อนทันทีหรือยอมรับผลตอบแทนแบบค่อยเป็นค่อยไป เมื่อคำตอบเป็นแนวเดียวกันเกือบตลอด การเผยแพร่เองจะให้ความเร็วและการเรียนรู้ แต่ถ้าความฝันคือเห็นชื่อบนปกสำนักพิมพ์ใหญ่และเข้าถึงช่องทางขายแบบเต็มรูปแบบ การส่งสำนักพิมพ์ก็ยังเป็นทางเลือกที่มีความหมาย ยกตัวอย่างเปรียบเทียบสั้น ๆ: 'harry Potter' คือกรณีที่การได้รับสำนักพิมพ์ทำให้โลกทั้งใบมองเห็นได้เร็ว แต่ถาคุณมีชุมชนออนไลน์พร้อม การลงเองแบบที่นักเขียนแนวเจาะตลาดน้อยมักทำก็อาจให้ผลตอบแทนที่มั่นคงกว่าในระยะสั้น อย่างฉันจึงมองว่ามันเป็นเรื่องของเป้าหมายมากกว่าจะมีคำตอบเดียวจบ

เราเคยยืนอยู่ตรงกลางของเส้นทางนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง และยังไม่เคยรู้สึกว่ามีคำตอบแบบเดียวที่เหมาะกับทุกคน ประเด็นสำคัญสำหรับฉันคือคำถามสองข้อ: อยากให้งานอยู่ในร้านหนังสือจริง ๆ หรืออยากให้คนอ่านเข้าถึงเร็วที่สุด เรื่องนี้กำหนดกลยุทธ์ทั้งหมด ถามตัวเองว่าต้องการการตรวจแก้จากมืออาชีพ เงินล่วงหน้า การกระจายสู่ตลาดใหญ่ และสัญลักษณ์ความน่าเชื่อถือของสำนักพิมพ์หรือไม่ ถ้าตอบว่าใช่ การส่งสำนักพิมพ์เก่าแก่ที่มีเครือข่ายจะให้สิ่งเหล่านั้น แต่กระบวนการมักช้าและการแข่งขันสูง สิ่งที่ทำให้ตัดสินใจง่ายขึ้นคือการรับความเสี่ยงในการส่งต้นฉบับออกไปและยอมรับข้อปฏิเสธเป็นส่วนหนึ่งของเกม อีกด้านหนึ่ง การเผยแพร่เองก็ไม่ใช่ทางเลือกสำหรับคนที่อยากหลีกเลี่ยงงานธุรกิจหรืออยากพักจากโลกการตลาด โปรดอย่าเข้าใจผิดว่าการเผยแพร่เองแปลว่าแค่กดปุ่มแล้วสำเร็จ มันหมายถึงการเป็นผู้จัดพิมพ์ของตัวเอง ต้องจัดการปก เลย์เอาต์ โปรโมชัน และตอบคำถามแฟน ๆ แต่ข้อดีชัดเจนมาก: ควบคุมคอนเทนต์ได้เต็มที่ ได้เปอร์เซ็นต์รายได้ต่อเล่มสูงกว่า และปล่อยงานได้ทันใจ ถ้ารู้ตัวว่าเนื้อเรื่องเข้ากลุ่มเฉพาะหรือมีแฟนเบสออนไลน์แข็งแรง เส้นทางนี้มักเห็นผลเร็ว ตัวอย่างจากผู้เขียนที่เริ่มจากการลงงานเองจนได้รับความนิยมอย่าง 'Wool' หรือกรณีที่งานออนไลน์สะท้อนกลับมาสู่สำนักพิมพ์ใหญ่แบบ 'The Martian' ให้บทเรียนว่าเส้นทางไม่จำเป็นต้องเป็นทางแยกตลอดไป สรุปในเชิงการปฏิบัติ ฉันมักแบ่งการตัดสินใจตามเป้าหมายระยะสั้นและระยะยาว: ถาต้องการเครดิตทางการตลาดและพร้อมลงทุนเวลาเพื่อการคัดสรร สู้กับการส่งและยอมรับข้อเสนอจากสำนักพิมพ์อาจคุ้มค่า แต่ถ้าต้องการทดลองตลาดเร็ว รับรายได้เต็มเมื่อขายเอง และอยากเรียนรู้การบริหารงานเอง การเผยแพร่เองให้ความเป็นอิสระที่หาไม่ได้ในระบบแบบดั้งเดิม อีกแนวทางที่ฉันมักแนะนำให้เพื่อนนักเขียนคือการผสมผสาน—เผยแพร่บางเรื่องเองเพื่อเก็บข้อมูลตลาดและสร้างฐานแฟน แล้วส่งงานที่มีศักยภาพทางการตลาดสูงให้สำนักพิมพ์ สุดท้ายแล้ว การเลือกคือเรื่องของความทนทานต่อความเสี่ยง เวลาที่มี และความสุขที่ได้เห็นหนังสือตัวเองออกสู่โลกในแบบที่ต้องการ