บ้าน
slytherin ทำให้ฉันนึกถึงแสงเขียวมรกตที่ส่องจากห้องรวมกลางคืน — มันเย็น แต่มีพลังบางอย่างที่ดึงดูดใจคนที่ชอบความสำเร็จและการวางแผนเป็นระบบ
ภาพจำของฉันเกี่ยวกับนิสัยของเด็ก Slytherin คือความทะเยอทะยานที่ไม่ยอมพ่าย แม้ว่าบางครั้งจะถูกตีความเป็นความก้าวร้าวก็ตาม พวกเขาชอบคิดล่วงหน้า เห็นทางเลือกที่คนอื่นมองไม่ออก และกล้าทำสิ่งที่จำเป็นเพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย นั่นทำให้บางครั้งพวกเขาดูเย็นชา แต่แท้จริงแล้วเป็นการใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ การอยู่รอดและผลประโยชน์ของกลุ่มมักมาก่อนความรู้สึกส่วนตัว
เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันเห็นตัวอย่างชัดเจนในตัวละครอย่าง Severus Snape ที่บทบาทของเขาสลับซับซ้อน — การเลือกทางที่ยากและการเก็บความลับเพื่อจุดมุ่งหมายบางอย่างสะท้อนนิสัยของ Slytherin ในแบบที่ไม่ใช่ร้ายล้วน ๆ ฉากบางฉากใน '
harry Potter and the Deathly Hallows' ทำให้เข้าใจว่าแรงขับภายในและการตั้งใจแน่วแน่สามารถแปลเป็นการกระทำที่มีเกียรติได้ แม้จะไม่เป็นไปตาม
แบบแผนของฮีโร่ก็ตาม
สุดท้ายนี้ ควรยอมรับว่า Slytherin ไม่ใช่พิมพ์เดียวที่ตายตัว — มีทั้งคนที่เอาเปรียบและคนที่ใช้ความฉลาดเพื่อปกป้องคนที่รัก การตัดสินแค่ใบหน้าภายนอกจึงไม่ยุติธรรม และนั่นแหละคือเสน่ห์ของบ้านนี้ที่ยังคงชวนให้ถกเถียงต่อไป