บทบาทที่มักถูกยกให้เป็นผลงานชั้นเยี่ยมของฮั่วอวี่เฮ่าคือบท '琅琊榜' (เม่ยฉางซู) — จังหวะการแสดงที่นิ่งและเต็มไปด้วยพลังเงียบทำให้ฉันหยุดดูไม่ได้
การแสดงของเขาในบทนี้โดดเด่นตรงความสามารถควบคุมอารมณ์บนใบหน้าและน้ำเสียงได้อย่างละเอียด ทุกฉากที่เขายิ้มหรือแค่
กะพริบตาก็มักมีความหมายซ่อนอยู่ ซึ่งสร้างเสน่ห์ให้ตัวละครที่ฉลาดแต่บอบช้ำทางใจได้ชัดเจนมากขึ้น ผมชอบวิธีที่เขาเว้นจังหวะพูด ทำให้บทสนทนาเปลี่ยนความหมายได้แม้ประโยคจะสั้น
นอกเหนือจากเทคนิคการแสดง บทนี้ยังให้โอกาสเขาแสดงมิติหลากหลาย ทั้งความอ่อนโยน การคำนวณ และความอึมครึมในอดีต ทำให้ผู้ชมเห็นการเติบโตของตัวละครจากหลายมุม ไม่แปลกใจเลยที่หลายคนจะยกบทนี้เป็นมาตรฐานว่าเขาทำได้ดีที่สุด — นี่คือบทที่สะท้อนความเป็นนักแสดงที่สามารถนำความซับซ้อนของตัวละครมาถ่ายทอดอย่างทรงพลัง