ชายายอดเสน่หา

ชายายอดเสน่หา

last updateLast Updated : 2024-11-13
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
10
4 ratings. 4 reviews
54Chapters
18.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

องค์ชายหลี เจี๋ย องค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่พระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายา

View More

Chapter 1

1

結婚三周年の当日。

江川宏は、高額を支払って私が長い間気に入っていたネックレスを落札した。

みんな口を揃えて言う。「彼は君に惚れ込んでいるよ」と。

私は嬉々としてキャンドルライトディナーの準備をしていた。だが、その時、一つの動画が届いた。

画面の中で、彼は自らの手でそのネックレスを別の女性の首にかけ、こう言った。

「新しい人生、おめでとう」

そう、この日は私たちの結婚記念日であると同時に、彼の「高嶺の花」が離婚を成立させた日でもあったのだ。

まさか、こんなことが自分の身に降りかかるなんて。

宏との結婚は、自由恋愛の末に結ばれたものではなかった。

だが、彼は表向き「愛妻家」として振る舞い続けていた。

ダイニングテーブルに座り、すっかり冷めてしまったステーキを見つめた私。

その一方で、ネットでは今も彼の話題がトレンド入りしていた。

「江川宏、妻を喜ばせるために二億円を投じる」

この状況は、私にとってただの皮肉でしかなかった。

午前2時。黒いマイバッハがようやく邸宅の庭に入ってきた。

フロアの大きな窓越しに、彼の姿が映った。車を降りた彼は、オーダーメイドのダークスーツを纏い、すらりとした体躯に気品を漂わせていた。

「まだ起きていたのか?」

室内の明かりをつけた宏は、ダイニングに座る私を見て、少し驚いたようだった。

立ち上がろうとした私は、しかし足が痺れていたせいで再び椅子に崩れ落ちた。

「待っていたの」

「俺に会いたかった?」

彼は何事もなかったかのように微笑み、水を汲みながらテーブルの上に手つかずのディナーを見つけ、やや訝しげな表情を浮かべた。

彼が演技を続けるのなら、私もひとまず感情を押し殺すことにした。彼に手を差し出し、微笑んだ。「結婚三周年、おめでとう。プレゼントは?」

「悪い、今日は忙しすぎて、用意するのを忘れた」

彼は、一瞬きょとんとした表情を見せたあと、ようやく今日が記念日だったことを思い出したようだ。

私の頭を撫でようと手を伸ばしてきたが、私は無意識のうちに身を引いてしまった。

――その手で今夜、何を触れてきたのか分からない。そう思うと、どうしても受け入れられなかった。

彼の動きが一瞬止まった。

だが、私は気づかないふりをして、にこやかに彼を見つめた。「隠し事はなしよ。あなた、私が気に入ってたあのネックレスを落札したでしょう?もうニュースにもなってる。早くちょうだい」

「南……」

宏は手を引き、無表情のまま、淡々とした声で言った。「そのネックレスは、伊賀丹生のために落札したんだ」

……なるほど。ネットの噂通り、「親友」という存在はいつだって最適な言い訳になるらしい。

私はかろうじて笑顔を保ち、「そうなの?」と問いかけた。

「うん、君も知ってるだろう?伊賀のまわりには、いつもトラブルの多い女がいる」

宏の表情や声色からは、何のほころびも見つけられなかった。

煌々と灯るシャンデリアの下で、彼の整った顔を眺めながら、ふと気づく。

――本当に、この男のことを理解していたのだろうか?

この三年間、彼が嘘をついたのは初めてなのか?それとも、今まで私がただ疑うことを知らなかっただけなのか?

もし、あの匿名の動画を受け取っていなかったら、今も彼の言葉を疑うことすらなかっただろう。

私が沈黙すると、宏は穏やかな声で宥めるように言った。

「大事な日を忘れたのは俺の落ち度だ。明日、必ず埋め合わせをするよ」

「私が欲しいのは、あのネックレスだけよ」

もう一度彼にチャンスを与えることにした。

動画では、女の顔は映っていなかった。

もしかしたら、深い関係などないのかもしれない。

宏は一瞬ためらった。そして、私がじっと彼を見つめると、静かに口を開いた。

「だめなの?あなたのためになら、伊賀に一度くらい彼の女に我慢させてもらっても大丈夫でしょう」

「明日、彼に聞いてみる。とはいえ、無理に譲らせるわけにもいかないが……」

「彼」に聞くの? それとも「彼女」に?

それ以上は問い詰めなかった。

「……わかった」

「お腹を空かせて待ってたのか?」

宏は、片付け始めながら聞いた。長い指が白い皿に触れる仕草が、妙に映えて見えた。

「ええ、記念日だし」

手伝おうと立ち上がると、彼は私の肩を押しとどめ、優しく言った。「座ってて。旦那が、嫁のためにラーメンを作るよ」

「……うん」

彼の態度を見ていると、疑念が少しだけ薄れる気がした。

浮気している男が、こんなに堂々として、しかも優しくできるもの?

不思議なことに、宏は裕福な家庭に生まれながら、料理がとても上手だった。しかも、作るのが早くて、美味しい。

ただ、普段は滅多に料理をしないのだけど。

約10分後、トマトと卵のラーメンが目の前に差し出される。

「すごく美味しい!」

ひと口食べて、私は素直に褒めた。「どこで覚えたの?お店のラーメンより美味しいわ」

宏は一瞬、遠い記憶に沈むような表情をした。半分ほどの時間が経った後、ようやく淡々とした口調で答えた。「留学してた2年間、自分の胃袋を満たすために、仕方なく覚えたんだ」

私はただの世間話のつもりだったので、それ以上深く考えなかった。

シャワーを浴び、ベッドに横になった時には、すでに午前3時を回っていた。

背後から、熱を帯びた男性の体がそっと密着してくる。宏の顎が、私の首元に擦り寄せるように触れた。

「……欲しくない?」

低く掠れた声が、肌に直接触れるほどの距離で囁かれる。彼の呼吸が耳元をくすぐり、思わず身震いした。

答える前に、彼は覆いかぶさってきた。片手がシルクのネグリジェの裾へと潜り込んだ。

宏は、夜の営みでは常に強引だった。私に拒む余地など、ほとんどない。

けれど――

「……今日は、ダメ」

声は、身体と同じように、すっかり力を失っていた。

「ん?」

宏は、首筋にキスを落としながら、さらに手を滑らせていく。耳元で、思わず顔が熱くなるような言葉を囁いた。「ここは、ちゃんと俺を迎えてくれてるのに?」

「……私、今日はお腹が痛いの」

その一言で、彼の動きが止まった。

しばらくの沈黙の後、彼は私の耳たぶに軽くキスを落とし、そっと腕を回してきた。「……そうか。忘れてた、そろそろ生理の時期だったな。ゆっくり休め」

その言葉を聞いた瞬間、私は凍りついた。さっきまで緩んでいた心が、再び強張る。私は彼の顔をじっと見つめた。「……私の生理は月始め。とっくに終わってるわ」

「……そうか?」

彼はまるで何もなかったかのように、何気なく問い返した。

「じゃあ、俺の勘違いだな。そんなに痛むなら、明日、佐藤さんに付き添ってもらって病院に行くか?」

「……午前中にもう行ってきたわ」

「医者はなんて?」

「医者は……」

私は視線を落とした。ほんの少し、言葉を選ぶのに迷った。

医者は、こう言った。

「妊娠5週目です。お腹の痛みは、流産の兆候かもしれません。しばらくは薬でホルモンを補って、2週間後に胎児の心拍を確認しましょう」

結婚記念日に妊娠がわかるなんて、きっと最高のプレゼントになるはずだった。

私は、診察結果の紙を小さなガラス瓶に入れ、自分で作ったケーキの中央に忍ばせた。キャンドルライトディナーのときに、彼にサプライズを届けようと――

けれど、あの夜、ケーキはずっと冷蔵庫の中で放置されたままだった。

誰の関心も引くことなく、ただひっそりと忘れ去られる。

「……特に問題はないみたい。ただ、冷たい飲み物を飲みすぎたせいかもしれないって」私は、ひとまず真実を伏せることにした。

もし、明日あのネックレスが戻ってきたなら、何も問題はない。

けれど、もし戻ってこなかったなら、私たちの結婚には、第三者という影が確実に存在していることになる。そのとき、妊娠を伝えたとしても、何の意味があるのだろうか?

その夜、私は眠れなかった。

「夫が浮気しているかもしれない」という現実を、冷静に受け入れられる女なんて、きっといない。

思いがけず、ずっと気にかけていたことに、すぐさま続報が届いた。

翌朝、宏が洗面所で身支度をしているとき、ドアをノックする音が響いた。

ちょうど着替えを終えた私は、ドアを開ける。そこにいたのは、佐藤さんだった。彼女は階下を指しながら言った。

「若奥様、アナお嬢様がいらっしゃってます。何かを返しに来たそうです」

江川アナは、宏の義母の娘だ。つまり、彼とは父も母も異なる義姉ということになる。年齢は彼より二つ上。一応、江川家の令嬢という立場ではある。

佐藤さんは江川家から派遣され、私たちの世話をするために来た人だ。そのため、習慣的にアナのことを「アナお嬢様」と呼んでいる。

だが、私には少し疑問があった。アナとは、普段ほとんど接点がない。せいぜい、江川家の本宅での家族行事で顔を合わせる程度の仲だ。ましてや、物を貸し借りするような仲ではないはずなのに……

「……何を返しに?」

「詳しくはわかりませんが……とても精巧なジュエリーボックスに入っていました。おそらく、宝石類ではないかと」佐藤さんはそう答えた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

Lee Sue
Lee Sue
ขออภัยค่ะ พึ่งเห็นคำว่า..จบ..อยู่ข้างหลัง บทที่ 54 ก็ว่าเนื้อเรื่องดูเข้าที่เข้าทางแล้ว ^^ เขินเลย
2025-02-18 18:55:56
2
0
Lee Sue
Lee Sue
ไม่มาลงอีกแล้วหรอคะ รออยู่นะคะ
2025-02-17 18:52:19
1
0
Lee Sue
Lee Sue
อ่านถึงตอนที่ 20 แล้ว ลุ้นกับนางเอกมาก เอาใจช่วยตลอด ขอให้นางเอกปลอดภัย //มาลงเพิ่มให้อีกนะคะ รอสนับสนุนค่ะ
2025-02-10 22:14:50
2
0
Kanyakorn
Kanyakorn
อักษรามณีแต่ง ลงจบแน่นอน ขอเริ่มอ่านเลยค่ะ ถูกเทบ่อยจนต้องกดดูชื่อคนแต่งละ
2024-12-23 18:49:43
4
0
54 Chapters
1
“หลินเจิน...เจ้าคิดว่าข้าใจเร็วไปหรือไม่เล่า?”คำถามถูกตั้งขึ้นโดยหญิงสาวเรือนร่างบอบบางในชุดเสื้อคลุมผ้าไหมบ่งบอกฐานะของผู้สวมใส่ว่ามิใช่ปุถุชนธรรมดาทั่วไปขณะนั่งในรถม้าและมีหญิงสาวอีกนางนั่งอยู่เคียงข้างแต่การแต่งกายนั้นบอกสถานะต่ำกว่า หลินเจินเลื่อนผ้าม่านในรถเทียมม้าเพื่อมองภาพเบื้องนอกก่อนหันมาถามว่า“เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ ท่านหญิงจางลี่?”“ก็เรื่องที่ข้ารับคำท่านพ่อ ตอบตกลงเดินทางมาเพื่อเป็นชายาให้อ๋องแห่งแคว้นหลู่นี่อย่างไรเล่า”“ข้าว่าท่านคิดถูกแล้วที่เดินทางมายังแคว้นหลู่ ดู ๆ ไปบ้านนี้เมืองนี้ก็ไม่เลวเลยนะเจ้าคะ”“ข้ามิได้หมายถึงบ้านเมือง แต่ข้าหมายถึงองค์ชายหลี่เจี๋ย อ๋องแห่งรัฐหลู่ต่างหาก ข้ายังเป็นกังวล มิรู้ว่าเขาเป็นคนเช่นไร ใจหนึ่งข้ามิได้คิดจะจากบ้านเกิดแต่ข้าก็กลัวเหลือเกินว่าหากยังอยู่แคว้นฉี วันดีคืนดีข้างต้องกลายเป็นอนุลับ ๆ ของพี่ชายข้าอย่างแน่นอน”จางลี่ถอนหายใจ นัยน์ตากลมโตของนางมีประกายของความกังวลมากล้น ธิดาแห่งฉีหวนกง ผู้ปกครองรัฐฉี ซึ่งถือว่ามีอิธิพลมากกว่าแคว้นใด ๆ ทั้งที่เกิดการแย่งชิงความเป็นใหญ่ระหว่างแคว้นต่าง ๆ อยู่เนือง ๆ ครั้งหนึ่งองค์ชายเส
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
2
จางลี่ค่อย ๆ ก้าวลงเบื้องล่าง นับเป็นการเหยียบพื้นแผ่นดินแคว้นหลู่ครั้งแรก หากทว่านางก็ต้องพบความประหลาดใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่ามิได้มีเหล่าข้าราชบริพารมาต้อนรับอุนหนาฝาคั่งดั่งที่คิดหมาย มิมีเสียงแซ่ซ้องต่อการเดินทางมาของว่าที่องค์ชายาผู้เป็นถึงพระธิดาแห่งอ๋องผู้เป็นใหญ่จากแดนไกลอย่างแคว้นฉี หากมินับทหารและองครักษ์ยืนเวรยามหน้าประตูเมืองก็มีเพียงชายวัยกลางคนหนวดเคราขาวโพลนในชุดข้าราชการระดับสูงพร้อมด้วยนายทหารชั้นมหาดเล็กผู้ติดตามอีกสองสามคน และถัดไปเป็นหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับนางในชุดงดงามบอกสถานะว่าควรเป็นนางในวังมากกว่าชาวบ้านธรรมดาทั่วไป สักครู่ชายวัยกลางคนผู้นั้นค้อมศีรษะลงคล้ายถวายคำนับพร้อมเอ่ยว่า“ขอต้อนรับพระธิดาจางลี่ ข้านี้มีนามว่าวั่งซู เป็นพระอาจารย์ของหลู่อ๋อง และนี่คือฮุยอิน เป็นธิดาของข้าที่ได้รับพระบัญชาจากองค์ชายหลี่เจี๋ยให้มาคอยต้อนรับพระธิดาในวันนี้”ทั้งวั่งซูและธิดาของเขาต่างถวายคำนับพร้อมกันอีกครั้ง จางลี่เห็นว่าฮุยอินนั้นน่าจะอายุพอ ๆ กันกับนาง เป็นหญิงสาวที่มีใบหน้างดงามแต่แววตาของนางเหมือนมีบางอย่างซ่อนอยู่ หากจางลี่ก็ไม่อยากคิดอะไรมากนักในเวลานี้“แล้วตอ
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
3
ฮุยอินเป็นผู้เอ่ยขึ้น น้ำเสียงของนางนั้นระรื่นหูและก้องกังวานใสดุจระฆังหากสายตากลับคมวาววับยามจับจ้องไปยังพระธิดาโฉมงามผู้มาเป็นองค์ชายาปาอ๋องแห่งแคว้นหลู่ จางลี่มัวแต่มองไปรอบ ๆ ตำหนักใหญ่โตกว้างขวางและโดดเด่นด้วยการตกแต่งอันวิจิตร วั่งซูยังคงมีรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นเดิม“พระธิดา...ตำหนักนี้ต่อไปข้างหน้าถือว่ามันจะตกเป็นสมบัติของท่าน มันเป็นตำหนักที่องค์ชายหลี่เจี๋ยทรงมีรับสั่งให้สร้างขึ้นเพื่อได้ชมภาพความงดงามของสายน้ำ ดอกไม้นานาชนิด มีเพียงผู้แทนการค้าจากต่างแคว้นที่ได้เข้ามาชื่นชมความงามหากองค์ชายมิเคยมีพระบรมราชานุญาติให้ผู้ใดมานอนพักผ่อนแม้เพียงชั่วยามของราตรี ขอให้ท่านได้รื่นรมย์กับความงามนี้ก่อนที่องค์ชายจะเสด็จมาถึง ส่วนตัวข้าขอตัวกลับไปยังวังหลวง ต้องขออภัยด้วยหากมีสิ่งใดที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ”“ขอบใจมาก ท่านวั่งซู มิมีสิ่งใดที่ข้าจะไม่สบายใจ แค่นี้ก็ถือว่าพวกท่านได้ตั้งใจทำอย่างเต็มที่แล้ว”จางลี่กล่าวก่อนหันไปชื่นชมภาพสายน้ำและไม้ดอกเมื่อวั่งซูเดินออกไปจากตำหนัก แต่แล้วกลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงก้องหวานใส“ตำหนักนี้สร้างขึ้นเพื่อประสงค์ขององค์ชายที่จะได้ชมภาพความงามของสาย
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
4
“ทั้งที่อ๋องแคว้นฉีสั่งฆ่าพี่ชายตัวเองกระนั้นหรือ”“นั่นนับเป็นโอกาสอันดี อย่าลืมว่าความแค้นนั้นเป็นของหวาน เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วองค์ชายย่อมเก็บความเดือดแค้นไว้ รอวันสะสาง และเมื่อฉีหวนกงเสนอยกธิดาให้เพื่อกระชับสัมพันธ์ระหว่างแคว้นเจ้าคิดหรือว่ามันจะช่วยผ่อนเบาสิ่งที่เคยทำไว้กับหลานตัวเองได้ องค์ชายหลี่เจี๋ยเป็นถึงอ๋องแคว้นหลู่ เจ้าคิดหรือว่าผู้เป็นกษัตริย์นั้นจะทำสิ่งใดโดยมิคิดตรึกตรอง"“ท่านพ่อกำลังจะบอกอะไรข้า”“มิต้องเอ่ยตอนนี้ ต่อไปเจ้าจะเข้าใจสิ่งที่พ่อคิด ขออย่างเดียวเจ้าอย่าวู่วาม อย่าเอาแต่ใจ พ่อรู้ว่าเจ้าผูกใจรักองค์ชายมากเพียงไหน แต่เจ้าต้องยอมสูญเสียบางอย่างไปเพื่อผลประโยนช์ในภายภาคหน้า”ฮุยอินรับฟังแต่หัวใจของนางรุ่มร้อนมากขึ้นทุกที ความหวังที่จะได้เป็นชายาขององค์ชายหลี่เจี๋ยต้องพังลงตรงหน้า นางผูกใจรักอ๋องแห่งแคว้นหลู่มาแต่ไหนแต่ไร กลายกลับเป็นหญิงต่างเมืองเข้ามาครอบครองตำแหน่งแทนที่ค่ำลงที่ตำหนักร้อยไหม หลินเจินเดินไปเดินมาภายในห้องอันงามวิจิตขณะพระธิดาจางลี่นั่งครุ่นคิดด้วยสีหน้าเป็นกังวล สักครู่หลินเจินก็เข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าและดึงมือเรียวบางของนายหญิงไปกุมไว้“ท่านห
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
5
“รู้เพคะ”“แล้วใยเวลาพูดถึงไม่ยอมเงยหน้าสบตาข้า”น้ำเสียงแม้ทรงอำนาจหากก็เยียบเย็นบาดจิต จางลี่จึงต้องเงยหน้าขึ้น มือของนางยิ่งเย็นมากกว่าเก่า องค์ชายหลี่เจี๋ยผู้มีพระชนมายุมากกว่านางถึงหนึ่งรอบจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า ชั่วแว่บหลี่เจี๋ยกลับรู้สึกว่าพระธิดาของฉีหวนกงซึ่งเป็นพระปิตุลานั้นมิได้เป็นอย่างที่เขาคาดคิดไว้แม้แต่น้อย นางยังเยาว์ ใบหน้างดงามสวยซึ้งนั้นเปล่งปลั่งจับตา รูปร่างของนางบอบบางภายใต้ชุดผ้าไหมปักลวดลายวิจิตร แววตาของนางบอกความประหม่า หลี่เจี๋ยก้าวผ่านนางไปและทรุดกายลงนั่งบนตั่งไม้ จางลี่จึงค่อย ๆ ย่อตัวลงและขยับเข้าไปนั่งบนพื้นเบื้องล่างห่างจากองค์ชายไม่ถึงวา นางไม่ได้ก้มหน้าดังเก่าแต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบนัยน์ตาคมปลาบราวมีดเหล็กกล้า“เจ้าชื่ออะไรนะ?”“จางลี่เพคะ”“เจ้าเป็นธิดาของฉีหวนกง พระปิตุลาของข้า จะว่าไปเราสองคนก็มีสายเลือดเดียวกัน แต่...เจ้าเป็นธิดาของสนมองค์ใดกัน”“หม่อมฉันเป็นธิดาของพระสนมซิ่วอิงเพคะ”“ขยับเข้ามาใกล้ข้าซิ”“เพคะ”จางลี่ค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ นางเข้าไปนั่งแทบเท้าองค์ชายหลี่เจี๋ย แต่แล้วก็ต้องตระหนกเมื่อแขนของนางถูกกระชากอย่างแรง “ฟังข้าไว้จางลี่...ข้า
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
6
“นี่ท่านกักขังข้าเช่นนั้นหรือ แล้วหากข้าขัดคำสั่งของท่าน”“คนของเจ้าทั้งหมดจะต้องกลายเป็นอาหารของจระเข้ในบึงใต้ตำหนักร้อยไหมทันที หรือหากเจ้าอยากลองดีกับข้า จะลองดูสักหนก็ได้พระธิดาจางลี่!”“ท่านร้ายกาจนักองค์ชายหลี่เจี๋ย...อื๊อ!”เสียงของนางหายเข้าไปในปากหยักได้รูปขององค์ชายอีกหน หลี่เจี๋ยกดท้ายทอยจางลี่บังคับให้นางรับจุมพิตก้าวร้าวคุกคามโดยไม่สนใจว่านางจะรู้สึกอย่างไร ในเมื่อตอนนี้เขาคือผู้ถือไพ่เหนือกว่า พระธิดาจางลี่เป็นแค่หมากตัวเล็กในเกมแก้แค้นของอ๋องแคว้นหลู่เท่านั้น หลี่เจี๋ยบดริมฝีปากร้อนรุ่มบนกลีบปากของนางรุนแรงพอจะทำให้เรียวปากอิ่มบวมเจ่อก่อนปล่อยร่างบอบบางให้เป็นอิสระ จางลี่เซไปข้างหลัง นางแทบจะทรุดลงนอนกับพื้นแต่ยังทรงกายให้นั่งและยกมือขึ้นป้องปากบวมเป็นสีแดงเข้มพร้อมกับน้ำตาถั่งไหล“องค์ชาย...”“หึ!...คิดหรือว่าข้าจะยินดีรับเจ้าเป็นองค์ชายา ข้ารู้ว่าพระปิตุลากำลังคิดการใด ส่งเจ้ามาเพื่อมิให้เกิดการพิภาทระหว่างแคว้น ต้องการรกะชับความสัมพันธ์และคิดจะควบคุมข้าให้อยู่ในอำนาจของเขาเช่นนั้นหรือ”“เช่นนั้นพระองค์ควรปฏิเสธเสด็จพ่อแต่แรก ข้าเองก็มิได้อยากทำตามประสงค์ของเสด็จพ่อแม
last updateLast Updated : 2024-11-10
Read more
7
เมื่ออีกราตรีมาถึงพระธิดาจางลี่ก็เริ่มหัวใจไม่เป็นสุข หลังอาหารมื้อเย็นที่เหล่านางกำนัลและข้ารับใช้ของปาอ๋องแคว้นหลี่นำมาถวายจางลี่ทำตัวตามปกติแม้เห็นว่านางกำนัลคนสนิทมีท่าทีลุกลี้ลุกลนนางจึงเอ่ยถามเมื่ออยู่กันสองต่อสอง“หลินเจิน...เจ้าบอกข้าว่าคืนนี้จะออกไปหาราชองครักษ์เจ้า แล้วเจ้าจะออกไปจากตำหนักนี้ได้อย่างไรในเมื่อเหล่าทหารขององค์ชายเฝ้าเวรยามเต็มไปหมดเช่นนี้”“ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะท่านหญิง”หลินเจินขยับเข้ามาใกล้พระธิดา นางชะเง้อมองซ้ายขวาแล้วหันมากระซิบว่า“ทหารของหลู่อ๋องเฝ้าอยู่มากมายก็จริง นั่นเพราะทหารเหล่านี้ต้องทำการเฝ้ายามมิให้พวกเราคลาดสายตาหรือออกจากตำหนักแห่งนี้ได้ แต่หากเราทำให้ทหารเหล่านั้นกลับไปสนใจอย่างอื่นก็มีหนทางที่ข้าจะออกไปพบกับราชองครักษ์เจ้าได้นะเจ้าคะท่านหญิง”“สนใจอย่างอื่นกระนั้นหรือ...เจ้าจะทำอย่างไร”“ฟังหลินเจินนะเจ้าคะ ข้ามีวิธีการที่จะทำให้ทหารเหล่านั้นเบี่ยงเบนความสนใจไปยังสิ่งอื่น แต่สัญญากับข้าก่อนว่าหากเกิดอะไรขึ้นท่านหญิงต้องไม่ตกใจและต้องร่วมมือกับข้าด้วย”“เจ้าจะทำอะไร”“ตามมาทางนี้เจ้าค่ะ”หลินเจินดึงมือพระธิดาให้เดินตามนางไปในห้องนอน ไปหยุดข้าง
last updateLast Updated : 2024-11-13
Read more
8
จางลี่เองก็หาได้พักผ่อนไม่ นางเป็นกังวลต่อการหลบหนีออกไปจากตำหนักร้อยไหมของหลินเจินในห้วงเวลาของความโกลาหล เฝ้าคอยมองว่านางกำนัลคนสนิทจะกลับเข้ามาเมื่อใดหลังทุกอย่างสงบลงแล้ว ปริวิตกว่านางจะได้พบราชองครักษ์เจียนเจ้าดังที่หวังหรือไม่เพราะจวบจนแสงโคมทองอาบไปทั่วบึงน้ำใหญ่รอบตำหนักก็ยังไม่เห็นเงาของหลินเจินว่านางจะกลับมา จางลี่นั่งคอยรอจนเกือบผลอยหลับหากไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้นางสะดุ้งตื่นจากภวังค์ใกล้นิทรา“หลินเจิน...เจ้าคงกลับมาแล้วสินะ”จางลี่รำพึงกับตัวเองด้วยรอยยิ้มก่อนวิ่งไปเปิดประตูหากแต่ต้องผงะเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ที่นั่น“องค์ชาย!”ร่างน้อยชะงักและถอยหลัง ใบหน้าสวยซึ้งเปลี่ยนเป็นซีดลงเล็กน้อย ร่างสูงใหญ่งามสง่าขององค์ชายหลี่เจี๋ยภายใต้พระภูษาน่าเกรงขามยืนนิ่งและจ้องมองมายังร่างเล็กบอบบางของพระธิดาที่ฝืนยิ้มให้“องค์ชาย...ไหนพระองค์ตรัสว่าจะกลับมาที่ตำหนักร้อยไหมในอีก...”“สามราตรี”หลี่เจี๋ยแทรกด้วยน้ำเสียงกังวานก้อง ใบหน้าคมคายของอ๋องแคว้นหลู่ดูเหมือนเคียดขึ้งหากรอยยิ้มเหยียดผุดบนมุมปากหยัก ปาอ๋องหรี่นัยน์ตาดำยาวรี“สามราตรีนั้นดูจะมากไป ข้าอยากพบพระธิดาจางลี่ของข
last updateLast Updated : 2024-11-13
Read more
9
จางลี่กัดฟันแน่น มิได้นึกเจ็บปวดต่อบาดแผลแรกที่อ๋องแคว้นหลู่บากมันไว้บนไหล่แต่เจ็บใจที่นางนึกไม่ถึงว่าพระญาติผู้พี่จะมีจิตใจอำมหิตถึงเพียงนี้ ก่อนนางขยับตัวหลินเจินจับมือเรียวบางไว้แน่นและเอ่ยทั้งน้ำตา“ท่านหญิง...เป็นเพราะข้าท่านถึงต้องมาตกที่นั่งลำบากเยี่ยงนี้ อภัยให้ข้าด้วย”“แค่โบยร้อยครั้ง...ก็แค่ตาย”จางลี่กัดฟันพลางเหลือบมองญาติผู้พี่ของนางที่ยืนอยู่อย่างไม่สะทกสะท้าน นางแสดงความเข้มแข็งด้วยการลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนั้น ราชองครักษ์โม่โฉวเก็บดาบลงฝักพลางเอ่ยขึ้น“ท่านอ๋อง...จะให้ผู้คุมเป็นผู้โบยองค์ชายาหรือไม่พะย่ะค่ะ”“ไม่ต้อง...เดี๋ยวข้าจะไปที่คุกหลวงและเป็นคนลงแส้นางเอง!”หลี่เจี๋ยหันหลังกลับและก้าวออกจากห้องนั้น ยังเหลือหลินเจินที่นั่งตาเบิกค้างเมื่อได้ยินบัฐชาของผู้ครองแคว้นหลู่ และก่อนที่โม่โฉวจะเดินตามออกไปหลินเจินก็ร้องออกมาว่า“มินึกเลยว่าคนแคว้นหลู่จะใจดำอำมหิตเช่นนี้ พระธิดาจางลี่เป็นองค์ชายามิใช่กบฏแผ่นดินแม้แต่น้อย”“แต่นางกระทำผิดอย่างร้ายแรง” ราชองครักษ์ตอบเสียงหนักแน่น “เจ้ารู้หรือไม่ว่าตำหนักร้อยไหมมีความสำคัญต่อท่านอ๋องเยี่ยงไร”“สำคัญเยี่ยงไรเล่า ตำหนักนี
last updateLast Updated : 2024-11-13
Read more
10
“หม่อมฉันหร้อมรับโทษเพคะ และหากหม่อมฉันตายไปก็ขอพระองค์โยนร่างของหม่อมฉันลงไปที่ใต้ตำหนักร้อยไหมให้จระเข้ของพระองค์ฉีกทึ้ง มิต้องเหลือซากแม้กระดูกกลับคืนแผ่นดินฉี”ควับ!!“ฮึก!”จางลี่สะดุ้ง หลังของนางแอ่นเมื่อหลี่เจี๋ยหวดแส้ลงบนหลังบอบบางหนแรกจนชุดผ้าแพรเป็นรอยแยกบางๆ หากนางกลับมิส่งเสียงร้องออกมาเพียงสักแอะ หลู่อ๋องขบกรมแน่นก่อนลงแส้เป็นครั้งที่สอง คราวนี้เนื้อผ้าบนแผ่นหลังของนางขาดออกจากกันหากจางลี่ก็มิยอมส่งเสียงร้องออกมาดังเดิม4บุปผาเดียวดายยิ่งจางลี่ไม่ส่งเสียงร้องก็เหมือนเป็นการยั่วยุโทสะอ๋องหลี่เจี๋ย เขาตวัดปลายแส้ลงไปอีกสามครั้งแผ่นหลังของนางก็เป็นรอยแผลปริแยก โลหิตซึมออกมาหากนางก็ยังกัดฟันแต่ใบหน้าของนางกดเกร็ง คิ้วขมวดมุ่นควับ!!เสียงปลายแส้สะบัดลงบนแผ่นหลังของนางอีกครั้งคราวนี้โลหิตสาดกระเซ็น แต่ก่อนที่หลี่เจี๋ยจะเงื้อมือเพื่อลงแส้ซ้ำลงไปอีกเขาต้องชะงักเมื่อโม่โฉวปราดเข้ามาคุกเข่าตรงหน้า“พอก่อนเถิดพระองค์...เกรงว่าหากลงแส้จนครบร้อยครั้งนางอาจทนไม่ไหวและต้องสิ้นใจในคุกหลวงนี้เป็นแน่”ราชองครักษ์เอกกราบทูลด้วยเสียงแน่นหนักทั้งที่เขาไม่เคยขัดต่อพระประสงค์ของหลู่อ๋องมาก่อ
last updateLast Updated : 2024-11-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status