แดร์ริลลูบหัวของเธอ น้องสาวตัวน้อยของเขาช่างน่ารักน่าเอ็นดู!เรเชลหน้าบึ้งตึงและกล่าว “ซาร่า เลิกกอดเขาสักทีเถอะ!”เธอไปสวมกอดคนไร้ประโยชน์อย่างเขาได้อย่างไร? เขาหวังจะลวนลามเธอแบบนั้นได้อย่างไร? เสียมารยาทเป็นที่สุด!“ฉันไม่สนหรอก ฉันดีใจ” ซาร่ายิ้มร่า “พี่แดร์ริล นายจะเอาอะไรมาให้ฉันเป็นของขวัญในวันพรุ่งนี้ล่ะ?”แดร์ริลยิ้ม “ไม่ต้องห่วงสาวน้อย ฉันเตรียมของขวัญชิ้นโตให้กับเธอแล้ว เดี๋ยวจะมีคนส่งมาให้ในวันพรุ่งนี้ มันคือเซอร์ไพร์”“จริงเหรอ?” ซาร่าลิงโลดดีใจ เธอหอมแก้มแดร์ริล “พี่แดร์ริล พี่สุดยอดมาก!”แดร์ริลยิ้มกระอักกระอ่วน“ซาร่า” เรเชลเริ่มหงุดหงิด ซาร่ากำลังจะย่างเข้าอายุสิบแปดในวันรุ่งขึ้น เธอจะกลายเป็นผู้ใหญ่ เธอมาหอมแก้มคนแบบนั้นได้ยังไง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนนั้นคือแดร์ริล?แดร์ริลไม่สนใจเรเชลและยิ้ม “บอกฉันหน่อย ซาร่า เธอขอพรอะไรไป เดี๋ยวฉันจะเป็นคนเติมเต็มพรวันเกิดของเธอเอง”ซาร่านั้นน่ารักน่าเอ็นดูเกินไป แดร์ริลปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขาซาร่ากล่าวอย่างตื่นเต้น “ฉันมีพรสองข้อ! ข้อแรกคือฉันอยากให้พี่มางานวันเกิดของฉัน ซึ่งมันก็เรียบร้อยไปแล้ว พรอีกอย่
“ทำไมพวกเขาถึงจะต้องฟังแก?” เรเชลหัวเราะ “แกคิดว่าแกเป็นใคร ทำไมสำนักประตูสุราลัยถึงจะต้องตอบรับคำเชิญของแกด้วย แกมันก็แค่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น”เรเชลหัวเราะเสียงดังขึ้น “เท่าที่ฉันรู้ในตอนนี้แกก็ไม่ใช่ลูกเขยบ้านคนอื่นอีกต่อไปแล้ว ฉันได้ยินมาว่าตระกูลลินดันได้ตัดขาดจากแก ไม่มีใครใยดีกับแกแม้แต่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับพรรคสำนักประตูสุราลัย นายมันปลิ้นปล้อน กะล่อนสิ้นดี!”แดร์ริลโกรธเคืองเป็นอย่างมาก แต่เขายิ้มใส่และกล่าว “ฉันไม่อยากจะคุยกับเธอ”จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินหนีออกไปเรเชลจับแขนซาร่าและกล่าวอีกครั้ง “ซาร่า อยู่ห่าง ๆ จากไอ้คนไร้ประโยชน์พันธ์นี้ซะ”…ภายในโรงภาพยนตร์ของถนนธงแดง ในเมืองตงไห่ลิลี่และเวดนั่งชมภาพยนตร์อยู่ในแถวสุดท้ายของที่นั่งวีไอพี เวดคือตัวเต็งของซาแมนธาที่จะคลุมถุงชนเป็นสามีของลิลี่ลิลี่ถือถังป๊อปคอร์นอยู่ในมือขณะชมภาพยนตร์โรแมนติกบนหน้าจอมันเป็นเรื่องราวที่น่าเศร้า ลิลี่ร้องไห้เมื่อเห็นว่าพระเอกเลิกรากับนางเอก“ลิลี่น้อย เธอจะร้องไห้บนไหล่ของฉันก็ได้” เวดกล่าวอย่างนุ่มนวลลิลี่ยิ้ม “ขอบคุณ แต่ฉันไม่เป็นไร”เวดสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะเขารวบรวมควา
บรรดาแขกทั้งหลายต่างมารวมตัวกันเต็มสวนบรรดาผู้นำระดับอาวุโสทั้งหมดก็นั่งอยู่ที่โต๊ะแขกวีไอพี มาสเตอร์ลีโอนาร์ด มาสเตอร์รี้ด และแม่ชีแห่งโชคชะตาต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะ นอกเหนือจากนี้ก็ยังมี เจ้าสำนักแห่งสำนักวณิพกและเจ้าสำนักแห่งสำนักเกาะลูกท้อเบ่งบานก็นั่งร่วมด้วยเช่นกันงานวันเกิดของซาร่าคืองานสำคัญในยุทธภพของบรรดาผู้บ่มเพาะมีอีกโต๊ะที่ตั้งอยู่ด้านหน้าและเต็มไปด้วยของขวัญจากทุกคน ของขวัญมาในทุกขนาดและรวมถึงพระพุทธรูปหยกสูงประมาณหนึ่งเมตรและกระบี่ทองคำบริสุทธิ์บรรดาแขกผู้มาร่วมงานต่างมาจากทุกสาขาอาชีพ พวกเขาไม่มั่นใจว่าซาร่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษ ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงเลือกแต่ของขวัญที่มีมูลค่ามหาศาลที่สุดพวกเขาคิดว่าจะทุ่มไม่อั้นเพื่อลูกสาวคนเล็กจากตระกูลคาร์เตอร์โซรันและซูซาน เดินเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับลูกสาวของพวกเขาทั้งสองคนโซรันสวมชุดเสื้อคลุมยาว เขาดูเป็นทางการและอบอุ่นซูซานสวมชุดเดรสยาวสีแดง เธอดูเย้ายวนเหมือนที่เคยเป็น การที่ชุดผ่าแหวกต้นขาของเธอทำให้เห็นขาที่เรียวยาวสวยงามของเธอ ชุดเดรสของเธอดึงดูดสายตาของทุกคนว้าว!ทุกคนต่างตกตะลึงกับความงามของซูซานบรรดาแขกท
เมื่อพวกเขาเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของซาร่า โซรันและซูซานต่างก็สบสายตากันและถอนหายใจโซรันทำทุกวิถีทางที่ทำได้เพื่อจะเชิญชวนสมาชิกจากสำนักประตูสุราลัย แต่เขาก็ไม่สามารถจะพาตัวพวกเขามาร่วมฉลองในงานวันเกิดได้สำนักประตูสุราลัยทำตัวลึกลับมาโดยตลอด ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา“ซาร่า!”ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องเรียกออกมา ใครบางคนเดินไปหาครอบครัวคาร์เตอร์อย่างเริงร่าเขาคือแดร์ริล!แดร์ริลสวมชุดตามธรรมเนียมดั้งเดิมอย่างเป็นทางการเขาดูเท่และหล่อเหลาเอาการหลังจากที่เขาได้แต่งองค์ทรงเครื่องเต็มยศ“พี่แดร์ริล!”ซาร่ารีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น “พี่แดร์ริล วันนี้พี่ดูเท่มาก”แดร์ริลหัวเราะร่า “แน่นอน ก็วันนี้เป็นงานวันเกิดของน้องสาวสุดที่รักของฉันทั้งที ฉันก็ต้องแต่งตัวเท่ ๆ สักหน่อยสิ”ก่อนที่ซาร่าจะทันได้กล่าวตอบ เรเชลก็กล่าวอย่างประชดประชัน “ไม่เลวสำหรับสัตว์สี่ขา”แดร์ริลก็เสียอารมณ์ในทันที เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะวีไอพีแดร์ริลคือลูกทูนหัวของโซรัน แน่นอนที่เขาจะต้องมีสิทธิได้นั่งในโต๊ะนั้นเมื่อเขานั่งลง แดร์ริลก็สัมผัสได้ทันทีราวกับว่ามีใครบางคนกำลังจ้องเขม็งมาที่เขาอยู
โซรันปรบมือและตามมาด้วยบริกรประมาณสองสามร้อยคนเดินออกมาพร้อมกับจานอาหารอันโอชะอาหารถูกจัดวางไปบนโต๊ะ ทั้งหมดนี้คืออาหารสุดเลิศหรูที่คัดสรรมาเป็นอย่างดีและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะเมืองมิดบรรดาแขกทั้งหลายต่างตกตะลึงกับเมนูที่ถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดีตระกูลคาร์เตอร์หน้าใหญ่ใจโตมาก อาหารแต่ละจานมีราคาเป็นหลักหมื่น!ขณะที่ทุกคนเริ่มเพลิดเพลินกับมื้ออาหารอันโอชะและเครื่องดื่มแสนอร่อย คนรับใช้ก็ป่าวประกาศเสียงดังจากทางเข้า“ท่านประมุขสำนักประตูสุราลัย!”อะไร!?ท่านประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยงั้นเหรอ?ทุกคนต่างสะดุ้งตกใจขณะพากันหันไปมองที่ปากทางเข้าบารมีของตระกูลคาร์เตอร์นั้นจะต้องยิ่งใหญ่มากขนาดไหนถึงขั้นที่สามารถจะเชิญชวนประมุขแห่งสำนักประตูสุราลัยมาร่วมงานเฉลิมฉลองวันเกิดในคฤหาสน์ของพวกเขาได้! ท่านประมุขสำนักแห่งสำนักประตูสุราลัย ดาร์บี้ผู้ไรพ่ายได้รักษาตัวตนอันลึกลับของเขาไว้ได้เสมอ ไม่มีใครเคยพบเจอเขาเป็นการส่วนตัว ทุกคนต่างเฝ้ารอที่จะเห็นว่าเขาเป็นใครแดร์ริลรู้สึกตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย? ใครมาปลอมตัวเป็นเขาอีกแล้ว?ทั้งหกสำนักหลักต่างโกรธกริ้ว ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายเค
”ไอ้คนจัญไร!” แม่ชีแห่งโชคชะตาเกือบจะหลุดปากตะโกนออกมาดาร์บี้ผู้ไรพ่ายตัวปลอมหัวเราะร่า “ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา การที่ได้หอมแก้มคุณและความน่าอัปยศอดสูทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับคุณและบรรดาเจ้าสำนักคนอื่น ๆ ที่ได้ทุกข์ทรมานกันที่หอคอยดาวปราถนา ทั้งหมดนั่นเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้นเอง ผมไม่ได้คาดคิดว่ามาสเตอร์ลีโอนาร์ดและท่านแม่ชีแห่งโชคชะตาจะยังเคืองกับเรื่องนี้อยู่”แม่ชีแห่งโชคชะตาจะรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูกดำ “สามหาว! ฉันจะจบชีวิตแกเองหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง!”จากนั้นเธอก็กลับนั่งที่ของเธอ เธอยังคงขุ่นเคืองแดร์ริลจ้องไปที่ตัวปลอม แดร์ริลสังสัยใคร่รู้เกี่ยวกับเขา ชายหนุ่มคนนี้ดูเหมือนกับดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวจริง แต่ทำไมเขาถึงต้องการเลียนแบบบุคลิกอีกตัวตนของแดร์ริล? เขาจะได้อะไรจากการกระทำเช่นนี้?ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวปลอมกล่าวขออภัยกับโซรัน “ท่านคาร์เตอร์ ผมได้ยินมาว่าท่านอยากให้ผมมาร่วมงาน ผมมารายงานตัวแล้ว”“ท่านประมุขสำนักดาร์บี้!” โซรันหัวเราะ “ท่านประมุขสำนักดาร์บี้ ลูกสาวของผมเป็นแฟนตัวยงของคุณ มันน่าประหลาดใจมากที่คุณมาที่นี่ได้!”“ใช่แล้ว” ซูซานกล่าวเสริม “ฉันเองก็เ
ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายตัวปลอมกระแอมเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ท่านคาร์เตอร์ ผมมีคำขอร้องคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อนของผม อีวาน ไวท์ เขาเป็นเพื่อนในวัยเด็กของเรเชล ลูกสาวคนโตของคุณและที่ผมมาที่นี ก็เพื่อสู่ขอลูกสาวของคุณให้แก่เขา" ซูซานรู้สึกตกใจ อีวานรู้จักดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายได้ยังไงกัน? แดร์ริลเริ่มขมวดคิ้ว เขาโกรธแค้นอีวาน เมื่อครั้งที่เรเชลพยายามหลอกล่อเขาที่ป่าลูกท้อเบ่งบาน อีวานก็ปรากฏตัวขึ้นและผลักแดร์ริลลงไปในป่า โชคดีที่แดร์ริลค้นพบวิชาค่ายกลไป๋ฉี่ ถ้าไม่เช่นนั้น เขาอาจจะถูกขังตายอยู่ในป่าไปแล้ว นักต้มตุ๋นผู้นี้ต้องการเป็นตัวแทนของอีวานเพื่อการสู่ขอ แดร์ริลเหลือบมองไปรอบ ๆ แต่เขาไม่พบอีวานหรือว่าจะเป็นเขา? โอฟีเลียอยู่ที่งานเลี้ยงวันเกิดของซ่ารา และอีวานก็เป็นลูกศิษย์ที่เธอรัก ดังนั้นเขาจะต้องอยู่ที่นี่ด้วย โอฟีเลยอยู่ที่นี่พร้อมกับผู้ติดตามของเธอสองสามคน แต่ไม่มีร่องรอยของอีวานปรากฏให้เห็น ซูซานเอ่ย “เอาล่ะ เนื่องจากเป็นคำขอของท่านประมุขสำนักดาร์บี้ เรามาตกลงกัน โซรัน” มันเป็นการตัดสินใจที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับโซรัน เพราะเขาคิดว่าแดร์ริล ลูกทูนหัวของเขาคือผู้ที่สมบูรณ์แบบ
อีวานหน้าซีดด้วยความตื่นตระหนก เรเชลเองก็กระวนกระวาย เป็นเพราะว่าทั้งสองคนได้คิดแผนการปลอมตัวเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย ตระกูลคาร์เตอร์ไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากดาร์บี้ผู้ไร้พ่าย ถึงแม้ว่าพวกเขาได้ส่งคำเชิญไปครั้งแล้วครั้งเล่า เรเชลรู้ว่าวีรบุรุษจะไม่มีทางมางานเลี้ยงอย่างแน่นอน และนั่นก็คือตอนที่เธอมีความคิดที่จะให้อีวานปลอมตัวเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย เธอไม่เพียงแต่สามารถเติมเต็มความปรารถนาของน้องสาวคนเล็กของเธอได้เท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อขอความยินยอมจากพ่อของเธอในการแต่งงานและจะนำมาซึ่งชัยชนะแก่ทุกคน เรเชลเองก็ไม่คาดคิดว่าเหล่าทัพแห่งสำนักประตูสุราลัยจะมาปรากฏตัว ในเวลานั้น เหล่าผู้คนนับพันคนมองไปที่แดร์ริลและคำนับเขา “บราเธอร์แดร์ริล” เสียงของพวกเขาดังก้องราวกับฟ้าร้อง เมื่อตอนที่แดร์ริลส่งข้อความถึงเซปไฟร์เพื่อขอให้เขาเตรียมของขวัญวันเกิดเอาไว้ให้ เขาได้สั่งไม่ให้เปิดเผยตัวตนของเขาในงานเลี้ยงครั้งนี้ และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาเรียกแดร์ริลว่าบราเธอร์แดร์ริล ทุกคนต่างก็ตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าวีรบุรุษแห่งสำนักประตูสุราลัยเรียกเขาว่าบราเธอร์แด