บทที่ 898

แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมเมื่อความคิดเขาเตลิดไป ในขณะที่มองดูเจดีย์ในมือของเขา

เจดีย์ทองคำส่องแสงเปล่งประกายระยิบระยับห้าระดับและมันดูสุกสกาว!

“ภรรยายอดรัก แล้วฉันจะต้องทำยังไงถึงจะปล่อยคนพันคนที่ติดอยู่ในเจดีย์ออกมาได้?” แดร์ริลซักถามอย่างสงสัย

ซินดี้จ้องเขม็งไปที่เขาทันทีที่ได้ยินเขา เธอกล่าวสวนกลับอย่างดุดัน “แดร์ริล ฉันขอเตือนนายอีกครั้ง อย่ามาตีเนียน! ห้ามเรียกฉันแบบนั้นเด็ดขาด! ยังไงซะฉันก็เป็นถึงเจ้าพระราชวังฟูเหยา ถ้านายคอยเรียกพวกเราว่าเป็นภรรยาของนาย พวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

จากนั้นเธอก็ขบริมฝีปาก ซินดี้คงจะอารมณ์เสียขึ้นมาทันทีถ้าได้ยินแดร์ริลเรียกเธอว่า ‘ภรรยา’ ตามประสาคนเลือดร้อนอย่างเธอ แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโกรธแดร์ริลไม่ลง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้ ก็ได้!” แดร์ริลยิ้มตอบรับ “เร็วเข้า บอกมาฉันที ว่าจะปล่อยพวกเขาออกมายังไง?”

ซินดี้บ่นพึมพัมภายในใจ ‘แดร์ริลไอ้หมอนี่ ไม่เคยจะจริงจังสักอย่าง ไอ้คนขี้โม้’

หลังจากนั้น เธอก็หยุดคิดและฉีกยิ้มกล่าวอย่างจริงจัง “แดร์ริล มองดูเจดีย์ในมือของนายให้ดี ๆ นายจะเห็นว่าทุกชั้นมันจะมีรูเล็ก ๆ อยู่ใช่ไหม?”

เมื่อได้