บทที่ 925

แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะหัวเราะ “ท่านอาวุโสเถาอู้ ผมมีเรื่องอาฆาตแค้นกับสำนักประกายแสง มันเลยเป็นเหตุผลที่ผมทำลายพวกเขา”

ภาพของลิลี่ก็ผุดขึ้นมาในหัวของแดร์ริล เขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

เถาอู้จ้องไปที่แดร์ริลและขยับปากขนาดมหึมาของมันและกล่าวนุ่มนวล “เจ้าสามารถป้องกันเปลวเพลิงโลหิตของข้าได้เพราะเจ้ามีเปลวเพลิงมนตราลำดับแรก เปลวเพลิงเย็นไร้มลทิน”

“ใช่แล้ว”

ดวงตาแดงฉานของเถาอู้จ้องมองแดร์ริลด้วยความชื่นชม “เจ้าควบคุมเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินได้ตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้ งั้นแสดงว่าเราทั้งสองคนคงมีบางอย่างที่เหมือนกันอยู่ เจ้าพอจะช่วยเหลือข้าได้ไหม?”

แดร์ริลพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ได้เสมอ ท่านอาวุโสเถาอู้”

แดร์ริลรู้ว่าพลังของเถาอู้อยู่เหนือจินตนาการของใคร ๆ มันอยู่ในระดับจักรพรรดิ แต่มันช่างน่าเสียดายที่ต่อให้ระดับของมันจะสูงแค่ไหน มันก็ยังคงติดอยู่ในอุโมงค์มานานกว่า 500 ปี

“แดร์ริล อย่าตอบตกลง!”

สีหน้าของสโลนก็เปลี่ยนไปทันที เธอรีบเข้ามาห้ามแดร์ริลอย่างรวดเร็ว

‘มันจะต้องวุ่นวายแน่ถ้าอสูรร้ายตัวนี้ขอให้แดร์ริลปล่อยมันเป็นอิสระ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น’

‘ไม่ว่าจะย