ขณะที่เขากล่าว โยเอลก็จ้องไปที่แลนวินด้วยความชื่นชมโยเอลแอบชอบแลนวินมานานกว่าสามปีแล้ว ตั้งแต่ที่เขาเข้าร่วมกับสำนักสุญตาเมื่อสามปีก่อน เขาก็หลงรักแลนวินตั้งแต่แรกเจอในหัวใจของโยเอล แลนวินไม่ใช่แค่เพียงสาวสวยเท่านั้น เธอยังมีเสน่ห์และยั่วยวนอีกด้วย และบางวันเขาแอบฝันถึงเธอด้วย!เฮ้อ!แลนวินถอนหายใจและกล่าวอย่างร้อนรน “ถ้ามันง่ายจริง ฉันคงไม่ขอกำลังเสริมจากสำนักหรอก”จากนั้นลิลี่ก็เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับถ้วยน้ำชาแลนวินจ้องไปที่ลิลี่ และรู้สึกว่าได้พบกับที่ระบายความหงุดหงิด “นี่ ยัยขี้เหร่ ฉันแค่ขอให้แกไปชงชามาให้ ทำไมแกชักช้ายืดยาดขนาดนี้ ช้ามาก! ฉันไม่รู้แล้วว่าคนอย่างแกจะมีปัญญาทำอะไรได้มากไปกว่านี้อีกไหม”ตั้งแต่โยเอลเดินมาถึง แลนวินก็ทำกับลิลี่เหมือนคนรับใช้ และคอยกดหัวอยู่ตลอดเวลาแลนวินคิดว่าลิลี่เป็นเพียงคนหน้าตาอัปลักษณ์ที่ไร้ค่า เป็นภาระของเธอที่จะต้องแบกมาทำภารกิจด้วยดูเหมือนว่าลิลี่มาที่นี่เพื่อคอยชงน้ำชาและเสิร์ฟน้ำเท่านั้นแต่กระนั้น แลนวินก็ยังไม่พอใจ ทันทีที่เธอหันไปเจอลิลี่ แลนวินก็มักจะชอบขยี้ปมด้อยของเธอลิลี่ไม่ได้ตอบสนองอะไร เธอรินน้ำชาอย่างเงียบ ๆ
”นี่ ยัยขี้เหร่”แลนวินจ้องไปที่ลิลี่และกล่าวอย่างเย็นชา “มันมีภูเขาอยู่ห่างจากที่ที่ไปทางเหนือไกลกว่า 30 กิโลเมตร มันเรียกว่าภูเขาวายุทมิฬ เธอไปสืบข่าวของแดร์ริลที่นั่นที”ภูเขาที่อยู่ทางตอนเหนือ?ลิลี่มึนงง เธอไม่เข้าใจ “ศิษย์พี่ แดร์ริลไม่ได้อยู่ที่ภูเขาแห่งปัญญาของสำนักประกายแสงหรอกเหรอ?”ปึงแลนวินโกรธมาก เธอทุบโต๊ะและกร่นด่า “แกจะถามอะไรมากมาย? ฉันเพิ่งจะบอกข่าวล่าสุดให้แกฟัง หรือว่าแกไม่อยากไป? งั้นก็กลับไปที่สำนักเลยเดี๋ยวนี้ และอย่าหวังว่าฉันจะเอาแกไปด้วยสำหรับภารกิจหน้า”โยเอลเองก็กล่าวขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง “ไร้สาระจริง ๆ เธอก็แค่ต้องทำตามคำสั่ง เธอไม่จำเป็นต้องมาถามกลับ เข้าใจไหม?”“ฉันเข้าใจแล้ว”ลิลี่ถอนหายใจเอือมระอา จากนั้นเธอก็หันหลังและออกจากห้องไป มุงหน้าไปยังภูเขาวายุทมิฬ…ระหว่างนั้นที่ภูเขาแห่งปัญญาสำนักประตูสุราลัยได้พิชิตยึดครองภูเขาลูกนี้แล้วบางครั้งจะมีเสียงหัวเราะดังก้องมาจากทางห้องนอนอันงดงามที่อยู่ด้านหลังของห้องโถงอาภาอลังการเดบร้ากำลังอุ้มสัตว์เลี้ยงขนสีม่วงฟูขณะที่เธอกำลังนั่งเล่นอยู่บนเตียง สัตว์เลี้ยงตัวนี้มีหัวเป็นสิงโต และมันก็ดูน่ารัก
แดร์ริลครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “ให้พวกเขาเข้ามาได้”สาวกสำนักประตูสุราลัยก็พยักหน้าตอบรับไม่นานหลังจากนั้น สาวกก็พาคนสองคนเข้ามาในห้องโถงทันทีที่แดร์ริลได้เห็นผู้หญิงที่เข้ามา ร่างกายเขาสั่นสะท้าน ในหัวของเขาว่างเปล่า เขานั้นตกตะลึงงันผู้หญิงคนนั้นที่แดร์ริลเห็น เธอสวมชุดเดรสยาวสีดำเผยให้เห็นทรวดทรงโค้งเว้าอันไร้ที่ติ และใบหน้าของเธอก็งดงามอ่อนช้อยอีกด้วย เธอทั้งมีเสน่ห์และสง่างาม ความสวยงามของเธออยู่เหนือคำบรรยาย!แดร์ริลเฝ้าฝันถึงเธอมาโดยตลอด!อีวอน!“อีวอน นั่นเธอจริง ๆ ใช่ไหม?” แดร์ริลดึงสติกลับคืนมา เขารีบวิ่งไปโอบกอดอีวอนไว้ในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น น้ำตาของแดร์ริลไหลอาบนองหน้า!แดร์ริลรู้สึกสะเทือนใจมากจนตัวเขาสั่นเครือ! คนที่เขาคิดถึงสุดหัวใจ มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว!มันเหมือนกับว่าเขากำลังฝันไปจีเวลและเดบร้าก็ตกตะลึงมึนงงเช่นเดียวกัน“แดร์ริล...”พวกเขาถูกพรากออกจากกันมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว ก่อนที่จะได้มาพบกันอีกครั้งในวันนี้ แต่กระนั้นอีวอนกลับไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเลย เพราะเธอตกอยู่อาคมของเครื่องรางควบคุมจิตใจ เธอนั้นไม่มีสติรู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อยแดร์ริลยกมือขึ้
แต่อย่างไรก็ดี เดบร้ายืนดูอยู่ข้าง ๆ และจ้องเขม็งไปที่อีวอน ดูเหมือนเธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอยู่เดบร้าเห็นว่าความรักที่แดร์ริลมีให้กับอีวอนนั้นลึกซึ้งมาก แต่เดบร้าก็สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของผู้หญิงคนนี้ตามหลักแล้ว เมื่อคนสองคนได้กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากแยกห่างกันมาเป็นเวลานาน พวกเขาควรจะดีใจเป็นลิงโลด แต่กระนั้นอีวอนกลับทำตัวห่างเหินแดร์ริลดีใจมากอย่างล้นหลามที่ได้เจออีวอนอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่ทันได้สังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอเดบร้าเป็นถึงเจ้าสำนักพราน เธอจึงมีประสบการณ์มากมาย สัญชาตญาณของเธอกำลังบอกว่ามียางอย่างผิดปกติกับอีวอน“บอกฉันที อีวอน ปีที่ผ่านมาเธอเป็นยังไงบ้าง?” แดร์ริลกล่าวถามอย่างอ่อนโยน ขณะที่เขากุมมือของอีวอนเขามีเรื่องมากมายที่อยากจะเล่าให้อีวอนฟัง นับตั้งแต่ที่เขาไม่ได้เจอเธอมานานเป็นปี ต่อให้เขาเล่าสามวันสามคืนก็คงจะไม่หมด!จากนั้นจีเวลก็ยกน้ำชามาเสิร์ฟ“สำหรับปีที่ผ่านมา... ฉัน...” อีวอนฉีกยิ้มอ่อน ๆ “ฉันติดอยู่ที่พระราชวังโลกใหม่ จากนั้นฉันก็ถูกจับให้คลุมถุงชนกับทวีปเวสต์ริงตัน และตอนนี้ฉันก็ได้มาอยู่กับนายแล้วแค่นั้นเอง แล้วนายล่ะ? ปีที
โจรงชายฉกรรจ์คนอื่น ๆ ก็เริ่มส่งเสียงโห่ร้องยุยงทอรัสยิ้มอย่างวายร้ายขณะเขาโบกมือขึ้นมา “พี่น้อง มัดตัวเธอไว้!”ไอ้หยา!บรรดาลูกศิษย์สาวกของทอรัสก็พุ่งตัวเข้าล้อมรอบตัวลิลี่“แก…”ลิลี่ขบริมฝีปาก เธอรู้สึกเขินอายและขุ่นเคืองทอรัสยิ้มอย่างชั่วร้ายให้กับลิลี่และกล่าว “ฉันชอบเธอ นับว่าเป็นเกียรติมากที่เธอจะได้มาเป็นนายหญิงสำนักเรา ฉันขอแนะนำให้เธออย่าดื้อดึงจะดีกว่า” จากนั้นเขาก็หัวเราะร่าลิลี่ตัวสั่นเทา ขณะที่กำกระบี่อยู่ในมือแน่นขนัดและพุ่งตัวบุกเข้าใส่เธอฝ่าฟันอุปสรรคมามากมายและเธอก็ได้ฝึกฝนบ่มเพาะพลังกับสำนักสุญตามานานเป็นปี ลิลี่กลายเป็นที่คนที่ห้าวหาญแล้ว เธอไม่ใช่เด็กสาวตัวเล็ก ๆ ที่ขี้กลัวอีกต่อไปลิลี่แค่อยากจะหนีออกไปจากที่นี่ด้วยความสามารถของเธอเองแต่กระนั้นก็ดี ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีร่างกายของเธอก็อ่อนล้าแล้ว เธอจะหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร?เปรี้ยง!ทอรัสโผล่ขึ้นมมาจากด้านหลัง ราวกับสายฟ้าแลบ เขายื่นมือออกมาและสะกดจุดลิลี่ทันใดนั้น กระบี่ของลิลี่ก็หลุดมือในขณะที่ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปทั้งตัวและขยับไม่ได้!ทอรัสหัวเราะจากนั้นเขาก็ฉีกยิ้มให้กับลิลี่ “ฉ
ทอรัสเอือมระอาเกินกว่าที่จะกล่าวอะไรออกมา เขาโบกมือและออกคำสั่ง “เอาตัวเธอไปขังไว้ในถ้ำหิน และปล่อยให้เน่าตายไป”ทอรัสไม่อยากจะหันไปมองหน้าผู้หญิงที่ขี้เหร่เช่นนั้นอีก ถ้ำหินที่เขาหมายถึงมันก็แค่เพียงถ้ำธรรมดาที่ทั้งอับทั้งเปียกชื้นเมื่อทอรัสออกคำสั่ง บรรดาโจรชายฉกรรจ์ก็จับตัวลิลี่ไปลิลี่ทั้งโกรธและสิ้นหวัง เธอพยายามจะขัดขืน แต่ตัวเธอถูกสะกัดจุดปิดผนึกอยู่และยังถูกมัดตัวไว้แน่นหนาอีกด้วย เธอขยับตัวไม่ได้เลยทันทีที่พวกเขากลับไปถึงสำนัก โจรสองสามคนก็แบกตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำลิลี่เห็นว่ามันคือถ้ำที่น่าขนหัวลุก มันทั้งมืดมิดและอับชื้น ทันใดนั้นประตูหินที่ขวางอยู่หน้าถ้ำก็เปิดออก“เข้าไปได้แล้ว!”โจรสองคนก็ผลักตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ จากนั้นก็ปิดประตูหินสายลมเย็นเยียบพัดผ่านเข้ามาปะทะใบหน้าของเธอ ขณะที่ตัวเธอสั่นเทาเพราะพื้นที่รอบตัวมืดสนิทไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่จะต้องถูกขังอยู่ในนี้ จะต้องรู้สึกโกรธแค้นกับสถานการณ์เช่นนี้ ลิลี่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ มันเป็นถ้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล ใหญ่พอ ๆ กับครึ่งสนามฟุตบอล และเธอสังเกตเห็นกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายที่มุม
”พี่อีวอน กำลังชมพระจันทร์อยู่เหรอ?”อีวอนหันมาและพบกับสีหน้าที่สงสัยใคร่รู้ของจีเวลที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ“นี่มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมพี่ยังไม่นอนอีก?” จีเวลวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาอีวอนขณะที่กล่าว ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความสงสัยขณะยิ้มและกล่าวถามต่อ “ที่พี่นอนไม่หลับก็เพราะว่าเพิ่งจะได้กลับเจอกับนายท่านใช่ไหมล่ะ?”มันดึกมากแล้ว และจีเวลเองก็ง่วงนอน แต่เธอรู้สึกหิวมากกว่าในตอนที่นอนอยู่บนเตียง เธอเพียงแค่ลุกออกมาและกำลังจะเดินไปหาอะไรกินในครัวจนได้มาเห็นอีวอนจีเวลคิดว่าเธอกำลังเห็นอีวอนบ่นพรึมพัมกับตัวเอง เธอจึงเดินเข้ามาทักทายอีวอนไม่ได้กล่าวตอบอะไร สายตาของเธอจับจ้องไปที่จีเวลอย่างขึงขัง เธอเดินเข้าไปใกล้ตัวจีเวล สีหน้าของเธอดูเย็นชา และร่างกายของเธอก็ครุกรุ่นไปด้วยรังสีสังหาร!“พี่อีวอน เกิดอะไรขึ้น? พี่เป็นอะไรรึเปง่า?” จีเวลสับสน แต่เธอก็ฉีกยิ้มและกล่าว “นี่มันก็ดึกมากแล้ว หรือว่าพี่จะหิวเหมือนฉัน? ฉันพาพี่ไปกินของอร่อย ๆ ในครัวได้!”จีเวลยิ้มร่าและเอื้อมแขมออกไปจะจับมือของอีวอนทันใดนั้นกระบี่เล่มยาวก็โผล่ขึ้มาในมือของอีวอน“ตายซะ!”น้ำเสียงแข็งกร้าวดังก้องออกมาจากปากของอีว
หลังจากที่พวกเธอได้ใช้ชีวิตด้วยกันมานานกว่าหนึ่งปี เดบร้าก็รักจีเวลราวกับน้องสาวแท้ ๆ ของตัวเองหัวใจของเธอแตกสลายเมื่อเห็นร่างของจีเวลนอนได้แน่นิ่งอยู่ที่พื้นเดบร้าจับชีพจรของจีเวลและก็รู้สึกโล่งอกเมื่อรู้ว่าจีเวลยังมีลมหายใจอยู่“เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นเอง แดร์ริลก็โผล่เข้ามาและวิ่งเข้าไปหาพวกเธออย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวถามกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแดร์ริลตกใจมากเมื่อเขาเห็นว่าจีเวลได้รับบาดเจ็บ เขาตกตะลึง และรู้สึกสับสนจนหัวหนุม“จีเวล!” แดร์ริลตะโกนออกมาเสียงดังลั่นราวกับคนบ้า เขารีบแบกตัวเธอไว้ในอ้อมแขนทันที!ใบหน้าของจีเวลซีดขาว ร่างกายของเธอก็อ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง ดูเหมือนเธอจะอยู่ในอาการขั้นวิกฤต เธอไม่ได้ยินเสียงเรียกของแดร์ริลเลยแม้แต่น้อยในขณะนั้น บรรดาสาวกของสำนักประตูสุราลัยหลายคนก็รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขา ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น“จีเวลอย่าทำให้ฉันกลัว! เธอจะต้องไม่เป็นอะไร เธอจะต้องรอดปลอดภัย!” แดร์ริลแผดเสียงราวกับคนเสียสติ เขารู้สึกหดหู่สลดใจ หัวใจของเขาปวดร้าวทุกข์ระทมจากนั้นแดร์ริลก็หันจ้องไปที่เดบร้าและกล่าวถาม “นี่มันเกิด