บทที่ 19

ในขณะที่อีวอนกำลังจะต่อบทสนทนากับแดร์ริลนั้น คุณย่าลินดันก็ยิ้มและเดินเข้ามาหาลิลี่ในขณะที่กำลังถือแก้วไวน์ไปด้วย

ทุกคนถึงกับหยุดทานอาหารเมื่อพวกเขาเห็นหญิงชราเดินมาทางนี้

"หนูน้อยลิลี่ ย่าอยากจะถามหลานสักหน่อย" หญิงชรากล่าวอย่างเชื่องช้า

"ถามได้เลยค่ะคุณย่า" ลิลี่กล่าว

คุณย่าลินดันพยักหน้า "หนูน้อยลิลลี่ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของย่า หลานสัญญาได้ไหมว่าหลานจะไปเจรจากับทางบริษัทแพลทินัม? เราจะทำเงินได้มหาศาลถ้าได้รับมอบหน้าที่ในการดูแลรูปลักษณ์ของจีเซลล์ หลานตกลงไหม?"

"นี่..."

ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่เธอก็แอบมองไปที่แดร์ริล

ก่อนหน้านี้ผลงานจากความพยายามในการทำข้อตกลงร่วมมือกับบริษัทแพลทินัมนั้นได้ถูกวิลเลียมฉกเอาไป ซึ่งทำให้เธออารมณ์เสียมาก

แดร์ริลได้บอกให้เธอปฏิเสธคำขอของคุณย่าลินดัน

แน่นอน เธอเห็นแดร์ริลส่ายศรีษะ

ลิลี่กัดฟันของเธอ ถ้าเธอเชื่อฟังคนขี้แพ้ล่ะก็ เธอจำเป็นต้องปฏิเสธหญิงชราต่อหน้าคนมากมาย...

"ได้ค่ะ คุณแม่" ซาแมนธายืนขึ้นกะทันหัน "ฝากเรื่องนี้ให้หนูน้อยลิลี่ได้เลย เธอจะทำตามที่คุณแม่คาดหวัง!"

"เยี่ยม!" หญิงชรายิ้ม

ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครคาดคิดว่าแดร์ริลที่นั่งเงียบอยู่ด้านข้างมาตลอด จะพลันยืนขึ้นมา

"ไม่มีทาง"

ประโยคอันแสนเย็นชาของเขานั้นฟังดูดุร้ายมาก!

"ลิลี่เป็นคนแรกที่ไปเจรจาเรื่องสัญญา แต่ความพยายามของเธอกลับถูกขโมยไปโดยวิลเลียม" แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชา "ภรรยาของผมรู้ดีว่าทางบริษัทแพลทินัมนั้นจำวิลเลียมไม่ได้ด้วยซ้ำ ใช่ไหม?"

"เธอ...เธอพูดอะไรนะ?" หญิงชราชี้ไปที่แดร์ริลและโกรธอย่างมาก

สมาชิกตระกูลลินดันมองไปที่แดร์ริล เหมือนพวกเขากำลังคนบ้าอยู่

เขาเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เขาไม่รู้เหรอว่าเขายืนอยู่จุดไหนของตระกูลลินดัน? เขาไม่มีอะไรดีไปกว่าลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลคนอื่น! แม้แต่สุนัขของตระกูลลินดันยังมีชีวิตที่ดีกว่าเขา!

"ฉันอดทนกับแกมานานแล้ว!" วิลเลียมทนไม่ได้อีกต่อไป เขากระโจนเข้ามาอย่างกะทันหัน "แกทำบ้าอะไรของแกอยู่? แกเป็นใครถึงมาพูดแก้ตัวให้ลิลี่? แกมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาในวันเกิดของคุณย่างั้นเหรอ? การแต่งตัวของแกก็กระจอก แถมยังให้พัดเน่า ๆ กับคุณย่า แล้วตอนนี้แกก็กำลังจะแส่เรื่องของครอบครัว? ฉันจะฆ่าแกให้ดู!"

วิลเลียมซัดกำปั้นออกไปแทบจะในทันทีที่เขากล่าวจบ!

ดูเหมือนเขาจะใส่แรงทั้งหมดที่มีลงไปในหมัดนี้! วิลเลียมนั้นได้รับความโปรดปรานจากคุณย่าลินดันและถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก การเลี้ยงดูแบบนั้นทำให้เขามีนิสัยสวะที่ขี้โมโห ในสมัยที่เขาอยู่ในโรงเรียน เขามักมีเรื่องชกต่อยเป็นประจำและยังเป็นเด็กเกเรอันดับหนึ่งของโรงเรียน แม้ว่าปัจจุบันเขาจะเป็นผู้ใหญ่และดำดิ่งสู่โลกของธุรกิจ แต่เขาก็ยังมีชื่อเสียงในด้านการควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ และยังรู้จักเหล่าเจ้าพ่อในวงสังคมหลาย ๆ คนด้วย

"แดร์ริลจบสิ้นแล้ว เขาจะต้องออกจากที่นี่ด้วยเปลหาม"

"สมควรแล้ว! ไม่มีใครจะห้ามไม่ให้หมอนั่นโดนกระทืบได้แน่"

เสียงพูดคุยพึมพำดังออกมา ทุกคนพยายามห้ามไม่ให้หัสเราะออกมาเพราะความกระตือรือร้นที่จะได้เห็นเรื่องน่าตื่นเต้น

หมัดนั่นสามารถฆ่าหมีได้เลย

ม่านตาของแดร์ริลพลันเฉียบคมขึ้น แต่แทนที่เขาจะหลบหมัดที่กำลังเขามา เขากลับไม่ขยับแม้แต่น้อย!

"เร็วเข้า หนีสิ!" ลิลี่ไม่อยากเชื่อว่าตัวเธอเองจะพยายามช่วยขี้แพ้คนนั้น

เธอรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่จะเห็นเขาถูกทำร้าย หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันมาถึงสามปี...

"พยายามจะสู้กับฉัน ทั้ง ๆ ที่มีความสามารถแค่นั้น?" แดร์ริลกล่าวเสียงเย็น

วิธีการต่อยตีของวิลเลียมเหมือนพวกกุ๊ยข้างถนน หมัดนั่นอาจจะอัดแน่นไปด้วยพลัง แต่เขาคงต้องฝันไปหากคิดจะทำร้ายชายหนุ่มด้วยอะไรแบบนั้น

แดร์ริลแสยะยิ้มเล็กน้อย เด็ก ๆ ของตระกูลดาร์บี้จำเป็นต้องทำให้ตัวเองสมบูรณ์พร้อมตั้งแต่ยังอายุน้อย แดร์ริลได้ร่ำเรียนหวิงชุนมาตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ หลี่ซาน ผู้เป็นผู้ฝึกตนรุ่นที่ 23 ของหวิงชุน ได้สอนแดร์ริลอยู่เป็นปี

แม้ว่าเขาจะไม่กล้ากล่าวว่าเขาสามารถรับมือคนสิบคนได้พร้อมกัน แต่ถ้ารับมือนักเลงธรรมดาแค่คนสองคน มันไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด!

ผัวะ!

แดร์ริลยกแขนของเขาขึ้นมาป้องกัน แต่หมัดของวิลเลียมกลับพุ่งทะลุเข้ามา! ในเวลาวินาทีต่อมา ยังไงก็ตาม เป็นฝ่ายของวิลเลียมที่ต้องโหยหวนออกมาเสียงดังเสียเอง!

"อ๊าก!"

มันรู้สึกเหมือนว่าเขาซัดใส่แผ่นเหล็ก เขาคิดว่าแขนของเขาน่าจะหัก มันไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เลย เขาทรุดลงกับพื้นแล้วเริ่มกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวด

อะไรกัน?!

สมองของทุกคนพลันขาวโพลน ไม่มีใครมองทันว่าวิลเลียมล้มลงไปได้ยังไง!

นี่แดร์ริล คนที่ทำแค่งานบ้านมาตลอดสามปี เขามีทักษะอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ? ใครจะไปรู้ได้?!

"รอฉันก่อนเถอะ แดร์ริล แกรอฉันก่อนเถอะ!" วิลเลียมตะโกนด้วยความสิ้นหวัง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาเบอร์หนึ่ง และตะโกนออกมา "พี่ พาคนมาสองคันรถมาที่นี่ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้! พาคนมาเลย!"

หลังจากวางสาย วิลเลียมกัดฟันกรอด เขายืนขึ้น แล้วชี้ไปที่วิลเลียม "แกอย่าคิดจะหนีเชียว อยู่ตรงนั้น! ฉันจะฆ่าแกวันนี้!"

ฝูงชนพลันเงียบลง ทุกคนรู้ดีว่าวิลเลียมนั้นเจ้าคิดเจ้าแค้น มันจบไม่สวยแน่หากไปยั่วยุคนแบบวิลเลียมเข้า

วิลเลียมไม่พยายามจะทำให้แดร์ริลกลัวเลยตอนที่เขาโทรศัพท์

แม้ว่าจะเป็นแบบนั้น แต่ฝูงชนก็ยังเตรียมใจจะดูสิ่งที่น่าตื่นเต้น ความบันเทิงมีแต่จะเพิ่มขึ้นเมื่อสถานการณ์แย่ลง! ไม่มีใครสนใจลูกเขยคนนี้เลย!

ยังไงก็ตาม แดร์ริลไม่ใส่ใจในวิลเลียมสักนิด เขาเพียงแค่มองไปที่หญิงชราแล้วกล่าว "คุณย่า คุณไม่คิดว่านี่มันไม่ยุติธรรมสำหรับหนูน้อยลิลี่ไปหน่อยเหรอ? ความดีความชอบทั้งหมดถูกเอาไปจากเธอแล้วมอบให้วิลเลียม แล้วคุณก็กลับมาสนใจหนูน้อยลิลี่เพราะว่าบริษัทแพลทินัมยอมรับการทำงานกับเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น ลิลี่จะไม่รับหน้าที่นี้ โปรดหาคนอื่นถ้าหากคุณต้องการทำธุรกิจกับบริษัทแพลทินัม!"

"เธอ...เธอ...เธอพูดอะไรออกมา!" คุณย่าลินดันชี้ไปที่แดร์ริล "เธอเป็นใคร? กล้าดียังไงมาตัดสินใจแทนหนูน้อยลิลี่ เธอมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้?"

"ผมเป็นสามีเธอ"

แดร์ริลกล่าวเสียงเย็น กระตุ้นให้รอบข้างฮือฮาขึ้นมา!

ในตอนนั้นเอง ลิลี่นั้นตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด!

ด้วยความตกตะลึงจนแทบหวาดผวา ทุกคนมองแดร์ริลด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน

ใครจะไปคิดว่าขี้แพ้ที่อาศัยใต้ปีกของตระกูลลินดันจะกล้าพูดอะไรแบบนี้?!

"เธอเป็นสามีของลิลี่?" คุณย่าลินดันระเบิดหัวเราะออกมา "โอเค งั้นมาถามหนูน้อยลิลี่กันว่าเธอเห็นแกเป็นสามีรึเปล่า? ถ้าใช่ ฉันจะไม่เป็นย่าของเธออีกต่อไปในอนาคต! แต่ถ้าไม่ แกควรไสหัวออกไปจากที่นี่เสีย!"

สายตาของทุกคนพลันหันไปมองลิลี่ทันทีที่คุณย่าลินดันกล่าวแบบนั้น!

มันเป็นคำถามที่ตรงไปตรงมามาก คำถามที่ว่า จะเลือกคุณย่าลินดัน หรือจะเลือกสามีธรรมดา ๆ ของเธอ

ลิลี่กำมือแน่น เธอไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำราวกับว่าลำคอของเธอถูกอุดไว้

เพี๊ยะ!

ภายใต้สายตาที่กำลังตื่นเต้นของทุกคน ซาแมนธายืนขึ้นแล้วตบเข้าที่ใบหน้าของแดร์ริลโดยไม่มีการเตือน!

การตบนั้นกะทันหันมากจนแดร์ริลถึงกับเซไปจนเกือบจะล้มกับพื้น แก้มของเขาแดงก่ำ

"คุณย่าพูดถูกแล้ว แกคิดว่าแกเป็นใคร?" ซาแมนธาชี้มาที่แดร์ริลแล้วตะโกนใส่ "แกมันก็แค่หมาของตระกูลลินดัน ใครให้สิทธิ์แกเห่าเสียงดัง? แกบอกว่าแกเป็นสามีของหนูน้อยลิลี่ ใช่ไหม? งั้นฉันขอถามแกหน่อย แกมีอะไรบ้างนอกจากทะเบียนสมรส? แกไม่เคยแม้แต่จับมือของหนูน้อยลิลี่เลยในสามปีที่ผ่านมา ใช่ไหม? แกประเมินตัวเองสูงเกินไป! แกกล้าดียังไงชี้นิ้วที่นี่! ไสหัวไป!"

ฮ่าฮ่าฮ่า!

ผู้คนรอบ ๆ พยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่หัวเราะออกมา เรื่องราวมันชักจะตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ

หากเป็นในอดีต แดร์ริลคงทำได้เพียงกล่าวขอโทษ

ทุกคนมองที่เขา แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ปรากฏที่มุมปากของแดร์ริล

สายตาที่เขาจ้องมองซาแมนธานั้นค่อนข้างน่าสะพรึงกลัวทีเดียว!

ลิลี่มองที่แดร์ริลด้วยความไม่เชื่อ ตลอดสามปีที่พวกเขาแต่งงานกันมา เธอไม่เคยเห็นแดร์ริลที่อ่อนแอมาตลอด วันนึงจะกลายเป็นเหมือนคนแปลกหน้าต่อเธอแบบนี้

แดร์ริลยิ้มและจ้องไปที่ซาแมนธา "ผมแต่งงานกับลูกสาวของคุณมาสามปี ตลอดระยะเวลานั้น ผมทำงานหนักมาตลอดแม้ว่าจะไม่ได้รับอะไรตอบแทนเลย แล้วผมเคยปริปากบ่นอะไรสักคำไหม ตลอดสามปีที่ผ่านมา? ก็ดี ในเมื่อคุณไม่เคยจำสิ่งดี ๆ ที่ผมเคยทำเลย งั้นก็ช่างมัน!"

แดร์ริลกำหมัดแน่น เสียงของเขาก้องกังวาลผ่านฝูงชน "แม้ว่ามันอาจเป็นเพราะการกระทำของผมเอง ที่ทำให้หนูน้อยลิลี่และคุณต้องถูกดูหมิ่นจากคนอื่น! แต่การตบเมื่อครู่นี้ของคุณ ผมถือว่าเราหมดหนี้กันแล้ว คุณต้องการให้ผมจากไปอยู่เสมอ ถูกไหม? งั้นก็ดี ผมจะไป"

แดร์ริลสวนกลับอย่างเย็นชา เขายืนขึ้นแล้วเดินออกไปทันทีที่พูดจบ

ฝูงชนพลันตกตะลึง!

ไม่มีใครคาดคิดว่าไอ้ขี้แพ้จะกล้าพูดอะไรแบบนี้!

และไม่มีใครห้ามเขาเช่นกัน ทุกคนในตระกูลลินดันต้องการให้เขาออกไปอยู่แล้ว

ยังไงก็ตาม วิลเลียมโผล่เข้าหาแดร์ริลที่หน้าประตูและเริ่มชี้หน้าเขาแล้วตะโกน "อยู่ ๆ แกก็จะออกไปแบบนี้น่ะเหรอ? เรายังไม่ได้ชำระหนี้แค้นกันเลย! แกจะไปก็ได้ แต่แกต้องออกไปด้วยเปลหามเท่านั้น!"

ประโยคนั้นถูกยืนยันโดยรถตู้สองคันที่เข้ามาจอดอยู่ที่ทางเข้าของคฤหาสน์

เมื่อประตูรถเปิดออก ปรากฏชายร่างกายแข็งแรงกว่ายี่สิบคนที่ถือไม้เบสบอลและท่อเหล็กในมือ

"คุณแฮร์รี่!" วิลเลียมตะโกนแล้วรีบเดินไปหาพร้อมเรียกหัวหน้า

ชายคนนั้นพยักหน้า ถือมีดปังตอไว้ในมือ "ใครรังแกนาย?"

"มันคือไอ้โง่นั่น คุณแฮร์รี่ ตีมันแล้วทำให้มันคุกเข่า!" วิลเลียมตะโกน

แดร์ริลสบตากับชายคนนั้น เขาพลันหยุดลงทันทีแล้วหัวเราะออกมาดังลั่น

แฮร์รี่? แฮร์รี่ คร็อกเกอร์น่ะเหรอ?

'พี่' ที่วิลเลียมพูดถึงสรุปก็คือลูกเลี้ยงของแซมสัน คนที่เป็นคนแรกที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์ธาราแสงจันทร์

คนทั้งหลายถูกปนเปไปด้วยความตื่นเต้น พวกเขายื่นอยู่แบบนั้น ไม่มีใครคาดคิดว่าวิลเลียมจะมีเส้นสายที่หนาพอจะเชิญแฮร์รี่มาที่นี่!

แฮร์รี่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ในเรื่องความโหดร้าย และคู่ต่อสู้ในครั้งนี้คือแดร์ริล!

"แดร์ริล หนีไป!"

ลิลี่สูญเสียเหตุผลไปหมดสิ้นแล้ว เธอยืนขึ้นแล้วตะโกนเตือนแดร์ริล