ตำรวจสองนายขวางแดร์ริลไว้ ไม่ให้เขาเข้าไปในบ้าน แดร์ริลหันหลังกลับไปแล้วตะโกน "สารวัตรแคสเทลโล ผมคือสามีของลิลี่ และผมมีหน้าที่ต้องเปลี่ยนตัวกับเธอ ได้โปรดให้ผมเข้าไป!"นี่มัน...ในที่สุด เมแกนก็ไม่สามารถขัดขวางอะไรแดร์ริลได้ ในเมื่อเขาเป็นผู้อาสาเอง"คุณสารวัตร คุณได้ยินเขาไหม?" คุณย่ารีบยืนขึ้นและกล่าว "แดร์ริลอาสาด้วยตัวเขาเอง เร็วเข้า เปลี่ยนตัวเขากับตัวประกัน!"เมแกนหมดหนทาง ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เธอจึงพยักหน้าให้แดร์ริล"ปล่อยพวกเธอไปซะ" แดร์ริลกล่าวเสียงเย็นในห้อง แอชตันกำหมัดแน่น เมื่อเห็นแดร์ริลเดินเข้ามา เขาแก้มัดให้ซาแมนธาและลิลี่ก่อนจะปล่อยพวกเธอไป และในทันใดนั้นเขาก็จับตัวแดร์ริลไว้!"ทั้งสองคน ออกไปซะ" แดร์ริลสั่งในขณะที่มองไปที่ลิลี่น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของลิลี่ ชายคนนี้ต้องการเป็นตัวประกันแทนเธอ!"รีบไปเร็วเข้า!" ซาแมนธารีบเรียกสติเธอ เธอดึงลิลี่ออกไปและไม่หันกลับมาอีกเลยด้านนอกบ้าน ตำรวจและเหล่าตระกูลลินดันได้เข้ามาห้องล้อมซาแมนธาและลิลี่ไว้ทันทีที่พวกเธออกมา เวนท์เวิร์ธพรุ่งพรูไปด้วยน้ำตา"หนูน้อยลิลี่ แซม ทั้งคู่เป็นอะไรรึเปล่า?" มือของเขาสั่นไปมาในขณะที่โอ
อะไรนะ?เมแกนมองเข้าไปในบ้านผ่านทางหน้าต่าง แล้วก็จริง แอชตันนั้นวางมีดลงบนพื้นแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล!เกิดอะไรขึ้น? เมแกนคิดว่านี่มันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด! นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนร้ายคุกเข่าให้ตัวประกัน!เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ล้อมบ้านไว้เองก็ตะลึงงันและพูดอะไรไม่ออกเช่นกัน!ในตอนแรก พวกเขาคิดว่าจะต้องมีการเจรจากันเป็นเวลานาน หลังจากที่แดร์ริลเข้าไปเปลี่ยนตัวประกัน ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะพูดเพียงไม่กี่ประโยคและทำให้คนร้ายคุกเข่าร้องขอความเมตตาได้!ในห้อง แดร์ริลยิ้มในขณะที่มองไปที่แอชตัน เขาเพิ่งจะเผยตัวตนที่แท้จริงกับแอชตันไปในตอนแรก แอชตันไม่เชื่อคำพูโของแดร์ริล ยังไงก็ตาม หลังจากที่แดร์ริลให้เขาดูยอดเงินในบัตรธนาคาร แอชตันก็สติหลุดโดยสิ้นเชิง!มันกลายเป็นว่าคนที่เขาไปล่วงเกินนั้น ความจริงแล้วก็คือแดร์ริล!ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำสรรเสริญจากคริสตัลที่ลิลี่ได้รับนั้นมาจากแดร์ริล ผู้ซึ่งเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้! ขยะที่ทุกคนดูแคลน แท้จริงแล้วเป็นนายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้!"นายน้อยรองครับ ผมขอร้องล่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมมันตาบอด" แอชตันอ้อนวอนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ "นายน้อย
ทุกคนต่างออกความคิดเห็นของตัวเองมีเพียงลิลี่เท่านั้นที่ใจลอย ในใจเธอกำลังนึกสงสัย ว่าทำไมบริษัทแพลทินัมถึงต้องการเธอ? เธอยังไม่เคยเจอประธานบริษัทด้วยซ้ำ!คำสรรเสริญจากคริสตัลนั่นก็ด้วย ใครเป็นคนให้เธอมากันแน่?ลิลี่มีคำถามมากมายนับพันในหัวใจที่เธอทำได้เพียงเก็บไว้และไม่ควรคิดถึงพวกมันในตอนนี้ ยังไงก็ตาม ในใจของเธอเต็มไปด้วยภาพของแดร์ริลที่ยินยอมเป็นตัวประกันแทนเธอ!มันเป็นเวลาสามวันแล้วหลังจากที่ลิลี่เห็นแดร์ริลครั้งสุดท้าย ตลอดสามวันมานี้ เขาไม่ได้กลับมาที่บ้านเลย เขาทนอยู่ได้ยังไง?ลิลี่รู้สึกไม่สบายใจ เธอพยายามฝืนตัวเองไม่ให้คิดถึงเขา แต่เธอทำไม่ได้ ในใจเธอมีแต่เรื่องของเขา!"หนูน้อยลิลี่ หลานคิดว่ายังไง?" คุณย่าลินดันถามในตอนนั้น"หนูน้อยลิลี่?""หนูอยู่นี่ค่ะ หนูอยู่นี่" ลิลี่กล่าวพร้อมยกมือขึ้น และเธอสังเกตว่าทุกคนนั้นมองมาที่เธอ"หนูน้อยลิลี่ ทำไมหลานถึงใจลอยแบบนั้นล่ะ?" คุณย่าถาม "เป็นอะไรรึเปล่า?""ไม่มีอะไรค่ะคุณย่า" ลิลี่ฝืนยิ้มออกมาและส่ายหัว พยายามอย่างมากที่จะไม่คิดถึงเรื่องของแดร์ริลณ บริษัท แพลทินัมแดร์ริลถือเอกสารไว้ในมือ เขาเพิ่งเสร็จสิ้นการวิเคราะห์บริ
ชายที่ยืนข้างลิลี่นั้นสวมสูทและรองเท้าหนัง เขาดูเป็นผู้ดีเลยทีเดียวลิลี่ทรมานใจเล็กน้อยในขณะที่ฝืนยิ้มออกมา อย่างไรก็ตาม เธอยังคงยืนข้างชายคนนั้น คอยดูแลเขาชายคนนี้คือ ชาร์ล ลุค และสำหรับซาแมนธา เขาเป็นตัวเต็งว่าที่ลูกเขยเลยทีเดียวมีคนที่ชื่นชอบในลิลี่มากมาย แต่ชาร์ลนั้นเป็นคนที่ซาแมนธาต้องการตัวมากที่สุด ไม่เพียงแค่เขาดูภูมิฐาน แต่ชาร์ลยังเป็นผู้จัดการอาวุโสของบริษัทอาวดี้อีกด้วย เขาเป็นผู้จัดการระดับภูมิภาคของเมืองตงไห่ เป็นกิ่งทองใบหยกสำหรับลูกสาวของซาแมนธา ไม่เหมือนแดร์ริลที่ดูชั้นต่ำ"ผู้จัดการลุค"ในตอนนั้น หญิงสาวด้านหน้าแดร์ริลรีบเข้าไปหาเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง และทักทายเขาด้วยความหลงไหลก่อนหน้านี้ ใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยความรังเกียจเมื่อเธอมองแดร์ริลอยู่เลย แต่ตอนนี้ ท่าทางของเธอกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงชาร์ลพยักหน้าก่อนจะถาม "ประธานของบริษัทแพลทินัมมาถึงรึยัง?"หญิงสาวรีบตอบกลับ "ยังค่ะ ดิฉันรออยู่ที่ล็อบบี้หลักนานแล้ว แต่ไม่มีรถขับเข้ามาเลย"ชาร์ลไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้น เขาก้มลงมองลิลี่ด้วยรอยยิ้มและกล่าว "ถ้าอย่างนั้นเราไปรอที่ห้องทำงานกันก่อนแล้วกันนะครับ"
หญิงสาวกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ "เขาบอกว่าเขาต้องการจะซื้อรถค่ะ"เธอคิดว่าชายคนนี้เป็นพนักงานโรงงานข้าง ๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นของเล่นของลิลี่แทน"ฮ่าฮ่า ซื้อรถ?"ชาร์ลหัวเราะและกล่าว "จะซื้อรถจากเรา? รถของพวกเราไม่ใช่ถูก ๆ นะ นายจ่ายไหวเหรอ?"ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น หญิงสาวอีกคนก็เดินเข้ามาในโชว์รูม ลิลี่ถึงกับแปลกใจที่เห็นหญิงสาวคนนั้น นั่นคือเพื่อนสนิทของเธอ เฟบี้นั่นเอง"ลิลี่เหรอ?" เฟบี้รีบวิ่งเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดี เธอไม่คาดคิดว่าจะมาเจอลิลี่ที่นี่ลิลี่หัวเราะและกล่าว "เฟบี้ บังเอิญมากเลยนะเนี่ย เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?"เฟบี้เสยผมของเธอและกล่าวเสียงหวาน "ช่วงหลังสามีของฉันค่อนข้างทำงานได้ดี เขาเลยซื้อรถใหม่ให้ฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมารับมันนี่แหละ"สามีของเฟบี้นั้นทำธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะซื้อรถใหม่ให้เธอในขณะที่กำลังพูดคุยกัน เฟบี้ก็เหลือบไปเห็นแดร์ริลพอดี เธอแปลกใจ "นี่ไม่ใช่ไอ้กระจอกไร้ค่าที่บ้านเธอเหรอ? เธอพาเขามาเอารถ..."ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็เห็นความซับซ้อนที่แสดงออกมาทางสีหน้าของลิลี่ และเห็นชาร์ลผู้หล่อเหลา
เฟบี้หัวเราะออกมาและกล่าว "อ้อ แหงล่ะ นายมีจ่ายสินะ!"เธอขยับไปอยู่ข้างลิลี่แล้วกล่าว "พี่สาวลิลี่ บอกฉันหน่อย ไอ้คนไร้ประโยชน์นี่รู้ว่าน้าซาแมนธากำลังแนะนำแฟนใหม่ให้เธอ เขาเลยแอบตามเธอมาเพื่อขอเงินค่าชดเชยสำหรับการเลิกกันรึเปล่า?"เธอให้เงินเขาซื้อรถหรือเปล่า?แดร์ริลแทบหลุดขำออกมา เขาเนี่ยนะขอเงินค่าชดเชยจากเธอ? เธอคนเดียวนั่นแหละที่คิดแบบนั้นลิลี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมือเฟบี้เบาๆแล้วกล่าว "อย่าพูดแบบนั้น! เขาไม่ได้ขอเงินจากฉันสักหน่อย"เฟบี้ตอบกลับลิลี่ทันที "ทำไมฉันจะพูดไม่ได้? ต่อให้เขาไม่ได้ขอเงินจากเธอ ฉันก็ยังคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเธออยู่ดี!"ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่าตัวเองถูกต้องของเธอ เธอมองเหยียดไปที่แดร์ริล "นี่! นายดาร์บี้ นายนี่มันทุเรศชะมัด ก่อนหน้านี้ นายทำลายเวลาชีวิตที่สวยงามของลิลี่ไปถึงสามปี แล้วตอนนี้หลังจากเลิกกัน นายยังพยายามยึดติดกับเธอและไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก นี่นายยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า?"แดร์ริลไม่ได้สนใจเธอเลย เขายิ้มและมองไปที่ชาร์ล "ในตอนแรก ฉันต้องการจะซื้อรถที่แพงที่สุดในนี้ แต่ยังไงก็ตาม ถึงรถของอาวดี้จะไม่ใช่รถที่ยอดเยี่ยมที่สุด แ
ในเวลาเดียวกัน มันก็เป็นความโล่งใจด้วยเช่นกัน ผ่านมาสามปี ในที่สุดเขาก็มีความตั้งใจที่จะพัฒนาตัวเองแดร์ริลยิ้มออกมาอย่างสุขุม เขากล่าว "แค่ธุรกิจบางอย่างน่ะครับ พวกการส่งเสริมการขาย แต่บางครั้งก็มีโอกาสช่วยบริษัทในการจัดหาด้วย เช่นตอนนี้ ผมไปที่นั่นเพื่อดูรถใหม่ให้เจ้านาย"เมื่อรู้ว่าลิลี่จะต้องถามไปถึงเรื่องการซื้อรถใหม่แน่ เขาจึงอธิบายดักเธอไว้ก่อนลิลี่พยักหน้าอย่างเคลือบแคลง เธอถามอย่างสงสัย "บริษัทแบบไหนกัน?"แดร์ริลตอบอย่างผ่อนคลาย "มันเป็นบริษัทเล็ก ๆ น่ะครับ"ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เกือบจะหลุดปากบอกความจริงไปว่าเขาเป็นประธานบริษัทแพลทินัม แต่ทว่า หลังจากพิจารณาอย่างระมัดระวังแล้ว ดูเหมือนตอนนี้จะยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะที่สุด เขาจึงตัดสินใจที่จะปิดเรื่องนี้จากเธอต่อไปเมื่อเข้าใจว่าแดร์ริลไม่ต้องการจะบอกอะไรมากกว่านี้ ลิลี่จึงตัดสินใจไม่ถามอะไรมากไปกว่านั้น ความรู้สึกของเธอค่อนข้างสับสน เธอเม้มปากแล้วถามออกมา "แดร์ริล นายยังปฏิเสธที่จะกลับบ้านอยู่เหรอ?"ลิลี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาอาศัยอยู่ด้วยกัน เธอรู้สึกรังเกียจเขา แต่หลังจากแยกจากกัน เธอกลับคิด
ไม่กี่นาทีต่อมา ยูเลียน่าก็เจอแดร์ริลอยู่ที่ร้านขนมร่างของยูเลียน่าชโลมไปด้วยหยาดเหงื่อเมื่อเธอมาปรากฏอยู่ตรงหน้าแดร์ริล เธอกล่าวด้วยความสับสน "คุณผู้ชายคะ ผู้จัดการลุคต้องการเชิญให้คุณกลับไปที่ศูนย์ค่ะ"เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลถึงอยากต้องการอยากเจอคน ๆ นี้นักแดร์ริลกำลังเอร็ดอร่อยกับลูกชิ้นเสียบไม้อยู่ในขณะที่ตอบไป "ก่อนหน้านี้ พวกคุณสนุกสนานกับการไล่ผมออกมานี่ ใช่ไหม? แต่ตอนนี้ดันอยากเชิญผมกลับไป? คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร?"ยูเลียน่ากังวลมาก เธอแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว "คุณผู้ชาย ดิฉันผิดไปแล้ว ทัศนคติของฉันมันแย่ ถ้าคุณไม่กลับไปกับดิฉัน ดิฉันต้องเสียงานนี้ไปแน่ ๆ "ยูเลียน่ากัดริมฝีปากของเธอแน่น ก่อนหน้านี้เธอดูถูกแดร์ริล แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมาขอร้องเขาแทนในขณะที่เธอกำลังจะร้องไห้ออกมา แดร์ริลก็ตอบ "ก็ได้"ครู่ต่อมา เมื่อกลับมาที่ศูนย์อาวดี้ 4S ยูเลียน่าก็พาแดร์ริลมาที่ห้องทำงานอย่างนอบน้อมชาร์ลเดินเข้ามาหาแดร์ริลด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ทันทีที่เขาเห็นชายหนุ่ม"คุณดาร์บี้!"แดร์ริลนั่งอย่าสง่าบนโซฟา จ้องไปที่ชาร์ลแล้วกล่าว "มนุษย์นี่ช่างแปรเปลี่ยนได้ง่ายเหลือเกิน ว่