บทที่ 424

ฟลอเรียนเดินเข้ามาอย่างตื่นเต้น “พ่อ ผมได้ยินมาว่าเมแกนทำให้แดร์ริลบาดเจ็บ และคืนนี้เขาคงไม่น่าจะรอด จริงเหรอ?”

นั่นคือข่าวดีที่สุดในโลก!

ถ้าแดร์ริลตาย มันก็จะไม่มีหลักฐานว่าเขาเคยข่มขืนรีเบคก้า

เดรกพยักหน้าอย่างเงียบเฉย

ฟลอเรียนรู้สึกโล่งอก เขายิ้ม “โอ้ ใช่! แล้วสาวน้อยคนนั้นที่เราจับมาล่ะ? เธอหมดประโยชน์กับเราแล้ว ให้ผมไปจัดการเธอไหม?”

ภรรยาของเขา ยูมิได้อยู่กับเขาตลอดทั้งคืน เขาคือจึงไม่มีทางที่จะได้ไปที่ห้องลับ นี่มันเป็นโอกาสดีที่เขาจะลงมือ

เดรก ถอนหายใจ “ฉันปล่อยเธอไปแล้ว”

“อะไรนะ? พ่อปล่อยเธอหนีไปเหรอ?” ฟลอเรียนผิดหวัง

เดรกไม่มีอารมณ์จะสนทนาต่อ เขาปัดมือและกล่าว “เธอเพิ่งจะออกไปได้ไม่นาน ออกไปซะตอนนี้ ฉันขออยู่คนเดียว”

“ได้…” ฟลอเรียนเดินออกมาพร้อมรอยยิ้ม

‘ช่างเป็นสาวน้อยที่งดงาม มันน่าเสียดายที่ฉันไม่ได้หลับนอนกับเธอ’ ฟลอเรียน เร่งรีบออกจากที่พักเพื่อมองหาควีนนี่

ท้องฟ้ามืดครึ้ม และถนนมีคนอยู่ไม่เยอะ ภายในสามนาทีฟลอเรียนก็เห็นควีนนี่เดียวดายอยู่บนถนน

‘ทันเวลาพอดี!’

ฟลอเรียนสะกดรอยตามอยู่ข้างหลังควีนนี่เงียบ ๆ เขาก้าวเดินเบาที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขาไม่อยากส่งเส