บทที่ 459

คฤหาสน์ตระกูลทัง

เซา เสี่ยวหวัน ถือชามซุปร้อน ๆ ไปในห้องของชั้นที่สอง

"โรลโรล แม่ขอเข้าไปได้ไหม?" เธอถามอย่างระมัดระวัง

ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้องกลับมา เธอขมวดคิ้วแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ

ไฟในห้องไม่ได้เปิด นั่นจึงทำให้ทั้งห้องมืดสนิท

เซา เสี่ยวหวัน เอื้อมมือไปกดสวิตช์ที่ผนังโดยสัญชาตญาณ แต่เสียงเย็นชาของลูกสาวเธอก็ดังขึ้น

“อย่าเปิดนะ!”

หัวใจของ เซา เสี่ยวหวัน สั่น เธอถอยมือออกจากสวิตซ์ไฟทันที จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นให้กว้างที่สุดเพื่อมองหาลูกสาวของเธอในห้องนี้

"โรลโรล แม่ทำซุปมาให้ลูกนะ กินไหม?"

“ไม่”

“แต่...”

เซา เสี่ยวหวัน ก้าวไปข้างหน้าเพราะเธอต้องการพูดกับลูกสาวของเธอมากกว่านี้ แต่ก็เธอก็เหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างบนพื้น เธอสะดุ้งจนกรีดร้องออกมา ชามในมือของเธอร่วงหล่นลงบนพื้นเนื่องจากความตกใจของเธอ

ชามแตกและน้ำซุปก็หก

"ออกไปจากที่นี่!"

ลูกสาวตำหนิเธออย่างไร้ความปรานี และน้ำเสียงของเธอก็ช่างเย็นชา

เซา เสี่ยวหวัน ไม่ทำอะไรต่อไป เธอโกรธ เธอหันกลับไปเพื่อเปิดไฟอย่างรวดเร็ว

ห้องที่เคยมืดก็สว่างขึ้นทันที

ตอนนี้ เซา เสี่ยวหวัน สามารถมองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงได้อย่