บทที่ 671

"แล้วเธอฉีกเช็คเหรอ?" ลู เซียวเหยาวางถ้วยกาแฟของเขาลงบนโต๊ะ ขณะที่จ้อง หยิง เสี่ยวเซียวที่นั่งตรงข้ามเขาด้วยความประหลาดใจ

หยิง เสี่ยวเซียวพยักหน้า “แน่นอน ฉันจะเก็บไว้ทำไมล่ะ?”

ลู เซียวเหยาลูบจมูกของตัวเองเล็กน้อย “น่าเสียดาย นั่นล้านดอลลาร์เลยนะ”

“น่าเสียดาย?”

หยิง เสี่ยวเซียวเลิกคิ้ว และถามว่า "ลู เซียวเหยาทำไมนายเสียดายเงินหนึ่งล้านดอลลาร์?"

“ในเมื่อเธอเต็มใจเอาให้ มันก็ไม่ควรปฏิเสธ เราจะปฏิเสธเงินฟรีได้ยังไง” ลู เซียวเหยาคิดว่าการรับเช็คมาแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปจากโมเฟย ใครจะกล้าปฏิเสธเงินจำนวนมหาศาลนี้กันล่ะ?

“ลู เซียวเหยา!” หยิง เสี่ยวเซียวโยนหมอนข้างไปที่เขา แและก็บ่นไปว่า "อันยีเป็นผู้หญิงที่มีอุดมการณ์"

ลู เซียวเหยาจับหมอนข้างที่เธอโยนมาได้อย่างง่ายดาย และยิ้มออกมา “ฉันแค่พูดเล่นเอง ไม่เห็นต้องอาละวาดเลย”

หยิง เสี่ยวเซียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และหรี่ตาลง “ลู เซียวเหยาถ้าพ่อของฉันขอให้นายไปจากฉันแลกกับเงินล้านเหรียญ นายคงไม่ไปหรอกใช่ไหม?”

“ฉันก็เป็นคนที่มีอุดมการณ์เหมือนกัน” ลู เซียวเหยานั่งตัวตรง และจ้องที่เธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม

หยิง เสี่ยวเซียวกลอกตา "นายควรเป็น