Share
บทที่ 65 ห้องอาบน้ำ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 66 ป่วย
แอเรียนไม่ตอบสนองและเพียงแค่จับผ้าขนหนูรอบตัวเธอให้แน่น เธอหลับตาของเธอไม่ยอมมองเขา บางทีเธออาจจะไม่รู้สึกกลัวมากนักหากเลี่ยงที่จะมองเขา...การจ้องมองของมาร์คอยู่ที่รอยแผลเป็นบนไหล่ของเธอ เธอมีรอยแผลนี้เป็นเพราะเขา… แต่ตอนนี้ เขาเห็นมันเป็นเรื่องเย้ยหยัน "คุณทำให้ผมรังเกียจ!"มาร์คจากไปและไม่ได้ทำอะไรกับเธออีก สิ่งนี้แตกต่างจากวิธีการจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ตามปกติของเขาประตูห้องนอนปิดดังปัง แอเรียนนั่งตัวแข็งอยู่ข้างเตียงเหมือนหุ่นที่ไร้วิญญาณเธอนอนไม่หลับทั้งคืนและไม่มีใครเรียกให้เธอไปรับมาร์ค เทรมอนต์ ที่เมา เขาจะไม่กลายเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงในสภาพที่เมามายและซุกที่คอของเธอเหมือนแมว ...ตอนแปดโมงเช้าแมรี่มาเคาะประตู “แอริ เธอตื่นหรือยัง? เธออยากกินอะไรไหม? เกิดอะไรขึ้น…ระหว่างเธอกับนายท่าน?”แอเรียนซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม “ฉันไม่กินข้าว และมันก็ไม่มีอะไร”แมรี่ถอนหายใจและไม่ถามคำถามอะไรอีกโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น แอเรียนไม่รู้สึกอยากรับสาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหงุดหงิดกับเสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างอ่อนแรงรับสายและฟังเสียงของทิฟฟานี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 67 ตรวจสอบกล้องวงจรปิด
แอเรียนไม่ได้ตอบกลับ มาร์ค เทรมอนต์ จะเชื่อใจเธอได้อย่างไร? เขาไม่เคยเชื่อใจเธอเลย...หัวใจของแมรี่ปวดร้าวเมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ อย่างไรก็ตามเธอก็ไร้อำนาจเช่นกันคืนนั้นที่แอเรียนยืนกราน แมรี่จึงกลับบ้านไปพักผ่อน ไม่จำเป็นต้องอยู่กับเธอที่โรงพยาบาล เธอแค่ไม่สบายและดูแลตัวเองได้ ส่วนใหญ่เธอจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งวันภายใต้การสังเกต เธอจะออกไปได้ในวันรุ่งขึ้นดูเหมือนเธอจะหลับไม่ลงอาจเป็นเพราะเธอนอนมากเกินไปในตอนกลางวัน เธอหลับตาและนอนลงบนเตียงในโรงพยาบาลความคิดมากมายรบกวนจิตใจของเธอ"คุณกำลังทำอะไร?!" ใครบางคนที่อยู่นอกวอร์ดตะโกนออกมาในทันใดแอเรียนกระโดดด้วยความตกใจ เธอลืมตาขึ้นเพื่อดูใบหน้าของชายคนหนึ่งที่หายไปจากหน้าต่างบานเล็กเหนือประตู ใครกำลังสอดแนมเธอในความดึกสงัดด?!เธอกลัวเกินกว่าจะอยู่ต่อไปได้ เธอเก็บข้าวของและออกจากโรงพยาบาลโดยสวมชุดของโรงพยาบาล เธอไม่ได้กรอกเอกสารการปล่อยตัวกลับบ้านของเธอด้วยซ้ำทุกอย่างเงียบงันเมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แสงไฟกะพริบของโคมไฟทางเดินที่ประตูหลักและสวน มาร์คไม่อยู่บ้าน…เธอกลับไปที่ห้องของเธอและนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม หั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 68 วันก่อนวันปีใหม่
แอเรียนคนชามโจ๊กเบา ๆ ด้วยช้อน เธอไม่ตอบสนองต่อคำแนะนำของแมรี่เมื่อคืนมาร์คไปตามหาเธอนานขนาดนี้เพราะรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบหรือเปล่า? เธอไม่เคยรู้สึกว่าเธอมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของเขาได้ ถ้ามาร์คไม่เต็มใจกลับบ้านเขาก็แค่รู้สึกรังเกียจแม้ว่าเธอจะคุกเข่าขอร้องเขาก็ตามข่าวดังกล่าวยังคงแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แต่มาร์คไม่ตอบสนองโดยตรง เขายังบริจาคให้โรงเรียนประถมในวันส่งท้ายปีเก่าแอเรียนพบบทความล่าสุดโดยบังเอิญขณะที่เธออ่านข่าว มันเป็นรูปที่แอบถ่ายตอนที่เธออยู่ในโรงพยาบาล เธอนอนอยู่บนเตียงดูซีดเซียวและไม่มีชีวิตชีวา เนื้อหาของบทความมีการตั้งคำถามว่าเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากความรุนแรงในครอบครัวหรือไม่ และนิสัยที่อ่อนโยนของมาร์ค เทรมอนต์ ไม่มีอะไรไปกว่าแค่ลักษณะภายนอก เมื่อคิดได้แล้วคนที่อยู่นอกหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลต้องเป็นคนที่แอบถ่ายรูปเธอเธอหักล้างคำกล่าวอ้างเหล่านี้โดยไม่รู้ตัวในส่วนความคิดเห็น แต่ความคิดเห็นของเธอถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความคิดเห็นจากชาวเน็ตคนอื่น ๆ บางทีมาร์คไม่เคยถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยในอดีต ดังนั้นความคิดเห็นจึงหลากหลายมาก คำวิพากษ์วิจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 69 อวยพรแก่พวกเขา
“คุณไม่ควรมาถ้าคุณกังวลจริง ๆ” น้ำเสียงของมาร์คเย็นชาแอรี่ทำหน้ามุ่ยใส่เขา “อ๊ะ มาเถอะ”พ่อบ้านเฮนรี่มองไปที่แอเรียน แต่ก็กลืนคำพูดของเขากลับไป เขาขึ้นไปทักทายมาร์ค “นายท่าน”มาร์ครับรู้แล้วถามว่า “คุณดูแลทุกอย่างที่บ้านหรือยัง?”“ครับ พวกเขาได้รับรางวัลตามนั้น” พ่อบ้านเฮนรี่ตอบมาร์คหยิบการ์ดออกมาและส่งให้พ่อบ้านร์เฮนรี่ “นี่เป็นของคุณ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในปีนี้”มาร์คทำสิ่งนี้ทุกปี เขามีน้ำใจต่อคนรับใช้ของเขา พ่อบ้านเฮนรี่ไม่ปฏิเสธ “มันคืองานของผมครับ”อาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว มาร์คนั่งลงที่โต๊ะกับแอรี่ แอเรียนลดศีรษะลงโดยไม่ตั้งใจและพยายามไม่มองไปที่พวกเขา พวกเขาต้องนั่งใกล้ ๆ ตรงข้ามเธอ ราวกับว่า... เธอเป็นคนนอก…“พ่อแม่ของฉันได้ไปพักร้อนที่ต่างประเทศ ฉันเบื่อที่จะอยู่คนเดียวดังนั้นฉันจึงมากับพี่มาร์คที่รัก หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะ พี่ใหญ่!” แอรี่จงใจอวดแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วของเธอ ในรอยยิ้มที่หวานเกินไปของเธอคือความรู้สึกถึงความพึงพอใจของเธอ“ตามสบาย” แอเรียนยังคงกินต่อไปโดยไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อยแอรี่ไม่พอใจที่แอเรียนไม่ตอบสนองอย่างที่เธอต้องการ “คุณดูไม่มี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 70 นายหญิงแห่งบ้าน
หัวใจของแอรี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอไม่ค่อยเห็นมาร์คดูจริงจังและน่ากลัวขนาดนี้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแอเรียนถึงไม่ทิ้งมาร์คไป แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักเขาก็ตาม เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมาร์คถึงไม่อยากให้พรพวกเขา แม้ว่าเขาจะดูไม่สนใจเธอก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความหยิ่งผยองในฐานะผู้ชายหรือเปล่า? หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเธอจะเป็นคนรักที่เป็นความลับของมาร์คตลอดไป เธออยากเป็นนายหญิงเทรมอนต์มากกว่าสิ่งใด แอเรียนทำได้อย่างง่ายดาย แต่เธอก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเลย แอรี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับความคิดนี้ในขณะที่มาร์คกำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน แอรี่เดินเข้าไปในห้องของเขาเพื่อไปอาบน้ำ จากนั้นเธอก็หยิบชุดนอนผ้าไหมของแอเรียนมาใส่ ราวกับว่าเธอเป็นนายหญิงของบ้าน เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและสั่งพ่อบ้านเฮนรี่อย่างหยิ่งผยองว่า “ไปเตรียมห้องรับรองแขกให้พร้อม”พ่อบ้านเฮนรี่ยังคงยืนนิ่งและจ้องมองไปที่แอเรียนแอเรียนกำลังอ่านนิตยสารบนโซฟาอย่างไม่ไยดี “ไปสิคะ ลุงเฮนรี่”จากนั้นพ่อบ้านเฮนรี่ก็สั่งคนรับใช้ให้เตรียมห้อง แอรี่มองไปที่พ่อบ้าน “แม้แต่สุนัขก็ยังรู้วิธีอ่านอารมณ์ของนายหญิง หลังจากที่เลี้ยงมานาน แย่จังที
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 71 เธอไม่เหมาะที่จะนอนในห้องนี้
แอเรียน ลุกขึ้นและขึ้นไปชั้นบน แต่ก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อเธออยู่ที่หน้าห้องของมาร์คในขณะที่แอเรียนกำลังลังเลอยู่นั้น พ่อบ้านเฮนรี่ก็เปิดประตูออกโดยไม่มีที่ว่างให้เธอได้เตรียมใจเธอหลีกเลี่ยงที่จะจ้องมองไปภายในห้อง เธอจะตอบสนองอย่างไรหากเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น?“นายท่านครับ นายหญิงสุขภาพไม่ดีดังนั้นตอนนี้เธอจำเป็นต้องพักผ่อนครับ กรุณาส่งบุคคลที่ไม่สำคัญไปที่ห้องรับรองแขกด้วยครับ” น้ำเสียงของพ่อบ้านเฮนรี่ดูอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ก็มีน้ำหนักของผู้มีอำนาจมาร์คสูบบุหรี่อยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส เขาเพียงแค่มองไปที่แอเรียนอย่างเงียบ ๆ“คุณเรียกใครว่า บุคคลที่ไม่สำคัญ มิทราบ?” แอรี่โต้กลับอย่างรวดเร็ว “พี่มาร์คที่รักยังคงสูบบุหรี่อยู่ ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายแล้วทำไมเธอไม่ไปนอนในห้องรับรองแขกล่ะ พี่ใหญ่?”แอเรียนไม่พูดอะไร เธอเพียงมองไปที่มาร์คเท่านั้นพ่อบ้านเฮนรี่ค่อย ๆ สะกิดเธอเข้าไปในห้อง มันเป็นการผลักดันอย่างเงียบ ๆ ของเขาที่เตือนให้แอเรียนรู้ว่าเธอไม่ควรเป็นคนขี้ขลาดอีกต่อไป “เธอไม่เหมาะที่จะนอนในห้องนี้เว้นแต่ว่าฉันจะหย่ากับเขาแล้ว กรุณาออกไปด้วย”แอรี่เม้มริมฝีปากทันทีและวิ่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 72 การเดินทางอย่างกะทันหัน
มาร์คเข้าใจผิดว่าเธอระส่ำระส่ายเพระาความหวัง ความโกรธในดวงตาของเขาเผาไหม้รุนแรงยิ่งขึ้น เขากำมือแน่นก่อนที่จะคลายออกอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง ในท้ายที่สุดเขาก็ออกไปและกระแทกประตูข้างหลังเขาในขณะที่รถของเขาขับออกไปจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนก็นั่งลงบนพื้นที่เย็นโดยพิงหลังกับข้างเตียง เธอกอดขาของเธอและฝังใบหน้าของเธอไว้ระหว่างหัวเข่า บางทีนั่นอาจจะทำให้ความเดียวดายของเธอหายไป…สามวันต่อมาแมรี่กลับมาแล้ว “แอริ ทำไมนายท่านถึงเลือกไปทำธุระในช่วงส่งท้ายปีเก่า? เธอไม่ลองชักชวนให้เขาหยุดพักงานสักหน่อยล่ะ? ตอนนี้เธอคงรู้สึกเหงาที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวสินะ”แอเรียนนั่งบนโซฟาและไม่ตอบกลับเธอ ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มันเป็นข้อความทักทายจากเอริกและโบนัสวันหยุดที่แนบมาด้วยแอเรียนไม่ได้รับเงิน เธอเพียงตอบเขาด้วยอิโมติคอนหน้ายิ้มและแนบใบลาออก เธอหันกลับไปมองนิตยสารในมือ จะมีนิทรรศการศิลปะที่ เมือง อายาเช่ ในวันพรุ่งนี้ เธออยากไปและได้ตัดสินใจแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเราควรสัมผัสประสบการณ์การเดินทางแบบกะทันหันอย่างน้อยหนึ่งครั้งในชีวิตเมื่อแอเรียนจากไป เธอเพียงแต่บอกกับแมรี่ว่าเธอกำลังจะไปเที่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 73 รอยเลือด
ก่อนที่เธอจะได้สติกลับคืนมา มาร์คก็พุ่งไปข้างหน้าและกดทับริมฝีปากของเธอ “ผมไม่อนุญาต คุณไม่สามารถไปได้! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ละสายตาไปจากผม!” เขากระซิบเสียงแหบและสัมผัสริมฝีปากของเขากับเธอแอเรียนต้องการอธิบายว่าเธอเป็นเพียงการออกไปพักผ่อนและเพลิดเพลินกับนิทรรศการศิลปะ แต่เขาไม่ทันได้ให้โอกาสเธอเลยเธอบอกได้เลยว่า มาร์คไม่สบายและค่อนข้างจะสาหัสเช่นกันจิตใจของเขาสับสนเล็กน้อย เมื่อเขารั้งเธอไว้ เธอจึงไม่สามารถต่อต้านเขาได้ จากนั้นในขณะที่เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจในที่สุดเขาก็เลื่อนริมฝีปากลงมาที่คอของเธอ ...เธออ้าปากค้างหายใจอย่างสั่นคลอน “มาร์ค… คุณไม่สบาย ไปโรงพยาบาลกันเถอะ…หยุดก่อน…”เขาไม่สนใจเธอราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเธอเลยจิตใจของแอเรียนยู่ในความพร่ามัว ในที่สุดแล้วเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอหนีไป… เขาจะรังเกียจความสกปรกของเธอไหม ในตอนที่เขากลับมามีสติ?เมื่อพายุสงบลง ในที่สุดเขาก็ทรุดลงสู่ห้วงนิทราลงโดยยังคงนอนอยู่บนตัวของเธอ...เธอพบว่ามันยากมากที่จะหายใจ ราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังจะพังทลายลงจากความเหนื่อยล้าเธอรอให้พละกำลังของเธอกลับคืนมาก่อนที่จะผลักเขาออกจากเธออย่างระมัดระว
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
