Share
บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1 เมื่อเติบโตขึ้น
”ว้าว, เขากลับมาแล้ว และเขาก็บริจาคเงินจำนวนมากให้กับโรงเรียนศิลปะที่มีชื่อเสียงทันที การเป็นคนรวยเนี่ย มันดีจริงๆเลยนะ ว่าไหม!”“ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นศิษย์เก่าของพวกเราและจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเซาธ์ไลน์ พอจะเข้าใจแล้วสินะว่าทำไมเขาถึงบริจาคเงินมากมายขนาดนี้ และเขาก็ยังเป็นผู้ชายที่รวยที่สุดในเมืองอีกด้วย ที่สำคัญไปกว่านั้น เขามีเสน่ห์สุดๆไปเลยแหละ… ผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิงทั่วประเทศ หล่อ รวย แถมยังติดดินอีก บนโลกใบนี้ไม่มีใครที่เหมือนเขาอีกแล้วแหละ!” สถาบันศิลปะมหาวิทยาลัยเซาธ์ไลน์ เต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับการกลับมาของ มาร์ค เทรมอนต์ ยกเว้น แอเรียน วินน์(แอริ) คนที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดินที่นั่งตรงทางเดินบันได เธอกำลังเคี้ยวขนมปังเก่าๆที่ดูเหมือนจะหมดอายุและมันก็ไม่มีความอุ่นใดๆหลงเหลืออยู่ การกล้ำกลืนสิ่งที่ยากที่จะกลืนลงไป จำต้องกลืนด้วยน้ำเปล่าธรรมดาแต่เย็นราวกับความเย็นในฤดูหนาว มาร์ค เทรมอนต์. เขากลับมาอีกครั้งหลังจาก 3 ปี“แอริ กินขนมปังอีกแล้วเหรอ? มากับฉันสิ ฉันจะพาเธอไปกินของอร่อยๆดีๆเองนะ!”ทิฟฟานี่ เลน ค่อยๆโน้มย่อตัวลงข้างๆแอเรียนอย่างนุ่มนวลอาริก็ส่ายหัว ก่อนท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 2 ฝังลึกลงไป
แอเรียนกลัวมากเกินกว่าจะต่อต้าน เรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าในอดีต “ท่านครับ ได้เวลาสำหรับมื้ออาหารเเล้วครับ”เสียงของพ่อบ้านเฮนรี่ดังขึ้นจากด้านนอกของห้อง ฟังดูเหมือนเสียงของผู้กอบกู้ที่เพิ่งจุติลงมาจากสวรรค์เพื่อช่วยเหลือแอเรียนผู้น่าสงสารอย่างนั้นเลยพ่อบ้านเฮนรี่รับใช้ตระกูลเทีมอนต์มานานหลายสิบปี และเฝ้าดู มาร์ค เทรมอนนต์ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเหตุนี้พ่อบ้านเฮนรี่ จึงกุมสิ่งสำคัญบางอย่างเอาไว้จนถึงตอนนี้“เข้าใจแล้ว” มาร์ค เทรมอนต์ ตอบอย่างลวกๆ แอเรียน วินน์ เปิดประตูทันทีและวิ่งหนีออกไปเพื่อราวกับผู้รอดชีวิต เสียงและคำพูดของมาร์คยังคงกึกก้องอยู่ในหัวของเธอ“เธอกำลังจะอายุครบ 18 ปี ในอีกไม่กี่วันใช่ไหม?”คำถามของเขาละลานความสงบในใจของเธอ และเธอรู้ดีว่าอายุ 18 ปีนั้นหมายถึงอะไรหลังจากที่มาร์ค เทรมอนต์ ทานอาหารเสร็จเขาก็ออกไปจากบ้าน ทำให้แอเรียนรู้สึกโล่งใจในขณะที่เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงเล็กๆในห้องเก็บของ เธออาศัยอยู่ที่นี้ในห้องเก็บของนี้มานานเป็นเวลาสิบปีแล้ว ในความรู้สึกของเธอแล้ว คฤหาสน์เทรมอนต์นั้นเหมือนกับ”บ้าน”หลังที่สองของเธอเลยก็ว่าได้ ยามนิทราของ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 3 นั่นใคร?
สองนาทีต่อมา มาร์ค รถของเทรมอนต์ถูกขับรถออกไป แอเรียนถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอสติหลุดในตอนนั้น และก็สงสัยว่าเขากำลังทำอะไรในตอนที่รถจอดอยู่“ท่านครับ...หิมะกำลังตกนะครับ ท่านจะปล่อยให้เธอไปแบบนั้นเหรอครับ? เราควรรออีกหน่อยไหมครับหรือว่าจะให้เรียกเธอไหมครับ?” คนขับรถ ไบรอัน เพียซ กล่าวพร้อมกับท่าทางที่ดูค่อนข้างกังวน “อย่ายุ่งน่า...” มาร์ค เทรมอนต์ มองภาพเธอผ่านกระจกมองหลังอย่างรำคาญใจ และเขาก็ให้โอกาสเธอ 2 นาที เมื่อแอเรียนมาถึงโรงเรียน ทิฟฟานี่ เลน ถึงกับอึ้งกับสภาพที่เปียกปอนของเธอ “เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ? เธอปั่นจักรยานมาท่ามกลางหิมะแบบนี้เนี่ยนะ? เธอบ้าไปแล้วหรือไง? มานี่มา อาหารเช้ายังอุ่นอยู่เลย รีบกินเข้าสิ” แอเรียนรับนมและขนมปังที่ทิฟฟานี่ เลน ส่งให้เธอด้วยรอยยิ้ม รอยแดงแห้งแตกเกิดขึ้นบนริมฝีปากที่บางของเธอทิฟฟานี่สูดหายใจเข้าไปอย่างลึกแล้วถามว่า “พ่อแม่ของเธอไม่สนใจเธอเหรอ? พวกเขาไม่ใส่ใจเรื่องอาหาร เสื้อผ้าของเธอบ้างเลยเหรอ? ไม่กังวลบ้างหรอว่าเธอจะมาโรงเรียนศิลปะยังไง ? พวกเขารับเธอมาเลี้ยงจากข้างถนนหรือยังไง?” “ตอนที่ฉันเด็กๆ แม่ของฉันแต่งงานใหม่ พ่อของฉันก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 4 คืนนี้มาที่ห้องฉัน
คณบดีที่อยู่ข้างๆเขายิ้ม “คุณเทรมอนต์ คุณหมายถึง… วิล ซีวาน? คุณคงเคยได้ยินเรื่องของเขามาบ้างแล้ว หนึ่งในสามนายน้อยแห่งตระกูลซีวาน เขาเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 และพวกเขาทั้งสามคนก็ชอบอยู่ด้วยกันเสมอๆ”“ครั้งหน้า ผมไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าเขาอีกในมหาวิทยาลัยเซาธ์ไลน์แห่งนี้ ไม่สิ ในแถบทั่วเมืองหลวงนี่ต่างหาก” มาร์ค เทรมอนต์ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมกับเดินกลับออกไปหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเขาก็ชะงัก “ฉันจะสนับสนุนและซัพพอร์ตแอเรียน วินน์ อย่างเต็มที่ แต่ไม่ต้องเปิดเผยตัวตน”คณบดีโค้งตัวและก้มหัวอย่างรวดเร็ว “แน่นอนครับ แน่นอนครับ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะครับ”…หลังเลิกเรียน แอเรียน วิน ลากร่างที่ดูเหมือนไร้วิญญาณของตัวเองและเข็นจักรยานไปที่ประตูของมหาวิทยาลัย และยืนรอ วิล ซีวาน เพื่อที่จะคืนผ้าพันคอให้กับเขา“แอริ เธอกำลังรอวิลอยู่หรอ? เขากลับบ้านไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว เขาบอกว่ามีเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวนิดหน่อย”ทิฟฟานี่ เลน เดินเข้าไปหาแอริและหยิบถุงเล็กๆออกมาจากกระเป๋าของเธอ “รับนี่ไปสิ ยาแก้หวัด เขาบอกให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้กับเธอ ยาสำหรับเป็นไข้ก็อยู่ในนี้ด้วย อย่าลืมทานล่ะ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 5 รอ
แขนทั้งสองข้างโอบเอวและดึงตัวเธอแนบเข้ามาที่ตัวเขาอย่างรุนแรง แอเรียนสัมผัสได้ถึงร่างที่เปียกปอนเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จมาใหม่ๆและกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำจากตัวของเขามือของเธอประคองเข้าที่อกของเขา พวกเขาใจเต้นรัวอย่างไม่รู้ตัว เขารีบปล่อยแขนที่โอบเอวเธออยู่อย่างปุบปับ“ออกไปซะ”ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เสียงของเขาแหบพร่าลงเล็กน้อย แอเรียนไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าเธอทำให้เขาไม่พอใจอีกแล้วหรือเปล่า เธอจึงเดินออกไปอย่างลนลานแบบนั้นเธอเดินกลับมาที่ห้องเก็บของพร้อมกับความรู้สึกเสียใจแล้วเธอก็ลืมถามเขาเรื่องวิล ซีวานไปซะสนิทเลย เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้แล้วเธอก็ไม่มีความกล้าที่จะไปเจอเขาอีก เข้าวันต่อมา แมรี่เข้ามาหาเธอที่ห้องเก็บของพร้อมกับน้ำเปล่าแก้วหนึ่ง“แอริ นี่ยาแก้หวัดนะจ้ะ”แอเรียน วินน์ ถึงกับงง แมรี่รู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นหวัดอยู่ แล้วที่สำคัญแมรี่นำยาแก้หวัดมาให้เธอได้อย่างไรทั้งๆแมรี่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากมาร์ค เทรมอนต์แมรี่นั่งลงบนขอบเตียงพร้อมด้วยรอยยิ้ม และจะคลายข้อสงสัยให้กับแอเรียน “ท่านไปทำธุระเรื่องธุรกิจน่ะ คงจะกลับมาในอีกประมาณหนึ่งเดือน และนี่ค
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 6 จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน
มันเป็นช่วงเวลานึงที่แอเรียนเห็นเงาของวิลจากด้านหลังของทิฟฟานี่ ทั้งสามคนรู้กันกันเป็นอย่างดี ทิฟฟานี่ เลน จึงทำเสียงเหมือนเขาได้อย่างน่าประทับใจและไร้ที่ติใจของแอเรียนเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว เธออ้าปากค้างและไม่รู้จะตอบอย่างไรทิฟฟานี่โบกมือพร้อมกับยิ้ม“เอาล่ะ ภารกิจของฉันเสร็จสิ้นแล้ว ไม่ว่าเธอจะตอบยังไง เธอควรบอกวิลด้วยตัวเอง กลับบ้านดีๆล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน!”หลังจากนั้นทิฟฟานี่ก็เข้าไปในรถของเธอ แล้วทิ้งให้แอเรียนตกตะลึงกับคำพูดของทิฟฟานี่ซึ่งเธอได้ยินมันซ้ำไปซ้ำมาวนอยู่ในหัวของเธออยู่ชั่วขณะ เมื่อแอเรียนกลับถึงคฤหาสน์เทรมอนต์ ซึ่งมันก็ล่วงเลยเวลา 2 ทุ่มมาแล้ว เธอเปิดกล่องของขวัญอย่างระมัดระวัง ทิฟฟานี่ซื้อสร้อยคอให้กับเธอและวิลซื้อสร้อยข้อมือไม่กับเธอ ในกล่องของขวัญของวิลยังมีโน้ตซึ่งเขียนว่า ‘จับมือแล้วก้าวไปด้วยกันนะ’แอเรียนหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ เธอเก็บของขวัญไว้ในกล่องกระดาษแข็งแล้วซ่อนมันเอาไว้ใต้เตียงของเธอ มาร์ค เทรมอนต์ ไม่เคยยินดีกับสิ่งต่างๆที่เธอได้รับ เธอจึงไม่กล้าที่จะใส่มันให้ใครเห็นทันใดนั้นเสียงขอแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง“แอริ กลับมาแล้วหรอ? ให้ฉันทำอาหาร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 7 ส่งมือมาให้ฉัน
ดวงตาของแอเรียนเบิกกว้างด้วยความประหม่า ถ้าหากเธอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะมาล่ะก็ เขาดื่มเหล้าไปพอสมควร แค่จิบเล็กๆ ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยมาจากร่างกายเขาจูบของมาร์ค เทรมอนต์ ควบคุมเเละกลืนกินลมหายใจของแอเรียนทีละนิดๆดุจดั่งนักล่า ในขณะที่เธอดิ้นรนขัดขืนเพื่อที่จะรับอากาศหายใจ เขาก็ผลักร่างเล็กของเธออกไป“อาหารเย็นหมดแล้วค่ะ” แอเรียนพูดทั้งร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกมาร์ค เทรมอนต์ ไม่เหมือนคนเดิมอีกต่อไป เมื่อเปรียบเทียบกับตอนที่เขาเมากับตอนที่เขาสุขุม เมื่อเขาดื่มเขาค่อยๆปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริงออกมา ในตอนที่เขาสุขุมเขาก็ดูเหมือนสุภาพบุรุษทั่วๆไปหลายๆคนแอเรียนหวาดกลัวจนตัวสั่นและเธอก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เป็นอย่างดี ในขณะที่ข้อความของ ซีวาน ฝากให้แก่ทิฟฟานี่ เลน วนลูปอยู่ในหัวของเธอหลายครั้ง ‘ผมชอบคุณ รอผมกลับมานะ คุณต้องรอผมนะ’มาร์ค เทรมอนต์ ผลักเธอลงบนเตียงอันนุ่มฟูที่อยู่ด้านหลังของเธอ“อีกแค่สองชั่วโมง จะเสียเวลากินมื้อค่ำไปทำไมกัน”เขาหันหน้าห่างออกจากแสงไฟไปในทางมืด แอเรียนไม่สามารถมองเห็นถึงสีหน้าท่าทางของเขาได้เลย เธอไม่กล้าที่จะมอง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 8 ใครคนนั้นที่ทำให้คุณประทับใจมากที่สุด
แอเรียนจับดูที่คอพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอจำได้ลางๆว่ามาร์ค เทรมอนต์ จูบเธอที่ตรงนั้น เขาต้องฝากรอยจูบไว้แน่ๆ แมรี่ดูมีความสุขซึ่งต่างจากแอเรียนที่ดูลุกลี้ลุกลน“แอริ ถ้าท่านชอบเธอจริงๆ เธอก็ควรอยู่กับเขานะ เธอจะมีขนมปังเนยที่เธอโปรดปรานไปตลอดชีวิตเลยนะ และเขาก็ดูดีมากเลย ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรที่เธอจะไม่พอใจ ยังไงเธอก็อยู่กับเขามาเป็นสิบปีแล้วนะ”แอริอายที่จะตอบโต้บทสนทนาเรื่องแบบนี้เธอจึงตัดบทว่า “แม่นมแมรี่ ฉันจะเข้าเรียนสายแล้ว บายค่ะ!”เธอวิ่งออกมาทางประตูเพื่อเอาชีวิตรอด ให้เป็นคู่ชีวิตของมาร์ค เทรมอนต์ เนี่ยนะ? เธอคงจะเบื่อตายแน่นอนเมื่อแอเรียนถึงมหาวิทยาลัย ทิฟฟานี่ เลน ก็วิ่งแจ้นเข้ามาเล่นผ้าพันคอของเธอ “ที่รัก รสนิยมของเธอช่างไม่เหมือนใครจริงๆ ดูเหมือนกับยุค 70 เลยนะ แต่แอริก็ดูดีที่สุดเสมอ ถึงเธอจะใส่เครื่องแบบภารโรงเธอก็ยังดูสวยอยู่ดี โดยเฉพาะแววตาของเธอเมื่อมองพวกเขา… อะ! เธอนี่น่ารักน่าเอ็นดูสุดๆเลยแหละ...” แววตาของเธอ มาร์ค เทรมอนต์ ก็พูดแบบนี้เหมือนกันเมื่อคืน นึกถึงแล้วแอริก็สะดุ้งทันที“หยุดล้อเล่นได้แล้วน่า”ทันใดนั้นโทรศัพท์ของใครคนนึงก็ดังขึ้น ทั้งแอริและทิ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
