Share
บทที่ 114 เหตุการณ์อันโชคร้าย
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 115 อาหาร
พ่อเฮนรี่รับทราบคำสั่งของเธอจากนั้นก็ออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ในที่สุดแอเรียนก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ “ทิฟฟ์… ฉันเจ็บท้อง…”ทิฟฟานี่เช็ดน้ำตาและตะโกนหาหมอ แพทย์ได้ให้แอเรียนตรวจร่างกายเบื้องต้นแล้วสรุปว่า “คุณกำลังมีอาการแท้งบุตร พักผ่อนให้อาการดีขึ้น เราจะประเมินเพิ่มเติมได้หลังจากผ่านไปอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ สุขภาพของคุณแย่เกินไป”ทิฟฟานี่ตกใจมาก “เธอกำลังตั้งครรภ์เหรอ? เป็นลูกของใคร?”แอเรียนถอนหายใจออก “เธอคิดว่าเป็นของใครล่ะ?”“เป็นไปไม่ได้น่า… วิลเหรอ?” ทิฟฟานี่กล่าวอย่างอ่อนแรงแอเรียนหดหู่ “ทิฟฟ์ ฉันไม่สามารถพาตัวเองไปทำแบบนั้นได้ นี่เป็นลูกของมาร์ค ช่วยเก็บการตั้งครรภ์ของฉันไว้เป็นความลับทีนะ เขาไม่รู้เรื่องนี้”“อะไร? เขาไม่รู้เหรอ? ทำไมเธอไม่บอกเขา? บางทีเขาอาจจะปฏิบัติกับเธอดีขึ้นถ้าเธอบอกเขา! เธอต้องเรียนรู้วิธีต่อสู้เพื่อตัวเธอเองจริง ๆ นะ อย่าเป็นเหมือนฉัน ฉันยอมทุกอย่างและจบลงด้วยความว่างเปล่า ฉันเสียความพยายามไปมากจริง ๆ !” ทิฟฟานี่หัวเราะอย่างไม่พอใจ“ฉันไม่ได้ให้อะไรกับมาร์ค… นี่คือสิ่งที่ฉันเป็นหนี้เขา ฉันไม่ต้องการต่อสู้เพื่อทุกอย่างของเขา ทิฟฟ์
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 116 เป็นที่น่าจับตามองสำหรับแมรี่
แอรี่รู้สึกไม่สบอารมณ์ แต่เธอก็ต้องรักษารอยยิ้มไว้ต่อหน้ามาร์ค “ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ไม่ดีนะพี่ใหญ่ เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อวานนี้เธอออกไปข้างนอกทั้งคืนเพื่อพบกับคนที่เธอไม่ควรเจอ”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์คที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ จากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปชั้นบนอย่างเงียบ ๆ โดยไม่สนใจที่จะให้คำอธิบายเธอเห็นเอกสารบนโต๊ะกาแฟ เนื่องจากเฮเลนมาเป็นการส่วนตัวพวกเขาจึงต้องคุยเรื่องธุรกิจ อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ต้องการเห็นผู้หญิงสองคนที่เธอเกลียดเนื่องจากความไม่สบายกายของเธอ เธอจึงนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถนอนหลับได้ดี รู้สึกเหมือนว่าเธอนอนลงเพียงชั่วครู่เมื่อแมรี่เรียกเธอไปกินข้าว อย่างไรก็ตามเมื่อเธอลุกขึ้นและดูเวลานั้นก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้วแอเรียนยกขาขึ้นอย่างระมัดระวังตอนที่เธอกำลังจะลุกจากเตียง เธอไม่ต้องการที่จะทำให้ทารกที่เติบโตในครรภ์ของเธอตกใจอีกแล้วในครั้งนี้สิ่งแรกที่เธอทำทันทีที่ตื่นคือโทรหาทิฟฟานี่ จากการโทรเธอคิดว่าทิฟฟานี่และแม่ของเธอได้พบที่ใหม่ที่จะอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามหัวขโมยที่บุกเข้าไปในบ้านของเธอเมื่อคืนนี้ยังไม่ถูกจับ เรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นในพื้นที่นั้นและส่วนให
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 117 ควาทรักของแม่ที่มาช้าเกินไป
แอเรียนไม่ได้พูด เธอเดินลงบันไดอย่างระมัดระวังและเข้าไปในห้องอาหาร มาร์คมองเธออย่างเย็นชา “คุณต้องการให้ใครเชิญคุณมาทานอาหารอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่เคยสอนกฎให้คุณหรือไง?”เธอนั่งลงและเริ่มกินอาหารทั้งหมดด้วยตัวเองเนื่องจากเธอยังหิวอยู่ นอกจากนี้เธอมั่นใจว่ามาร์คจะไม่ทำอะไรเธอต่อหน้าเฮเลน ท้ายที่สุดเขาก็ยังคงมีภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบเพื่อรักษาต่อหน้าคนอื่น ๆ การทำหน้าบูดเบี้ยวน่าจะเป็นสิ่งที่เขาทำมากที่สุดเฮเลนมองไปที่แอเรียนด้วยสายตาของความเป็นแม่ “มาร์ค ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างมากสำหรับการดูแลทั้งหมดที่คุณมอบให้กับแอริในอดีต ในฐานะแม่ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย”แอรี่ไม่สามารถชมการแสดงต่อไปได้ ก่อนที่มาร์คจะพูดเธอก็ขัดจังหวะ “พี่มาร์คที่รัก คุณเป็นคนดีมาก ที่คุณสามารถรับลูกสาวของศัตรูมาและเลี้ยงเธอได้เป็นสิบปี”การแสดงออกบนใบหน้าของเฮเลนเปลี่ยนเป็นสีเข้มขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความโกรธ "หุบปาก”แอรี่ใส่ชุดที่ดูไร้เดียงสา “หนูพูดถูกใช่ไหมแม่? พี่ใหญ่ช่างโชคดีจริง ๆ”มือของแอเรียนแข็งทื่อ เธอกลืนอาหารในปากไม่ได้ด้วยซ้ำ แอรี่ คินซีย์ คนนี้ดูเหมือนจะสามารถเลือกช่วงเวลาที่ดีที่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 118 แม่ที่ไม่ได้รับการยอมรับ
“แอเรียน แม่กำลังจะไปแล้ว” เฮเลนตระโกนอย่างระมัดระวัง “ไปหาหมอถ้าเธอรู้สึกไม่สบาย อย่าฝืนทนต่อไป”เธอไม่สามารถระงับความรังเกียจของเธอได้ “คุณคินซีย์นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมากังวลเกั่ยวกับตัวฉันได้” เธอตอบอย่างเย็นชา “คุณควรเป็นห่วงสมาชิกในครอบครัวคินซีย์ซะมากกว่า”ร่างกายของเฮเลนแข็งทื่อ เธอรู้สึกอับอายเล็กน้อย แอรี่ดึงเฮเลน “ได้โปรดอย่าไปสนใจคนที่ไม่สนใจแม่สิ แม่อาจต้องการยอมรับว่าเธอเป็นลูกสาว แต่เธอไม่ยอมรับว่าแม่เป็นแม่ของเธอ”เฮเลนถอนหายใจและเดินลงไปชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ เพื่อออกไป แอรี่รู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มทน ครั้งหนึ่งเธอเป็นลูกสาวคนเดียวในสายตาของเฮเลน อย่างไรก็ตามเมื่อแอเรียนได้ปรากฏตัวและเธอก็มีผู้ชายที่เธอรักอยู่ใต้อำนาจของเธอเช่นกัน ความคิดนี้ทำให้เธอโกรธมาก!หลังจากนั้นไม่นานที่ข้างนอกทุกอย่างก็เงียบไป แอเรียนลุกขึ้นและลงไปชั้นล่างเพื่อหาอะไรกินเมื่อเธอก้าวออกจากห้องนอนเธอก็วิ่งเข้าไปหามาร์คที่เพิ่งออกจากห้องทำงาน การจ้องมองของเขามืดลงเมื่อดวงตาของพวกเขาสบกัน ด้วยสีหน้าบึ้งตึงเขาพยายามหันหน้าหนีราวกับว่าเขารังเกียจที่จะมองเธอ จากนั้นเขารีบเดินลงไปชั้นล่างไปที่ประตูใ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 119 ครอบครัวซีวานหรือ…เธอ?
แอเรียนกลัวว่าทิฟฟานี่อาจเปิดเผยความจริงโดยไม่ได้ตั้งใจเธอจึงรีบพูดแทรกขึ้นมา “ฉันสบายดี ฉันคงหยุดกังวลไม่ได้ ถ้าฉันไม่ช่วยเธอเช่นกัน”วิลยิ้ม "รอฉันด้วย ฉันต้องไปห้องน้ำ”ทิฟฟานี่จับมือของแอเรียนหลังจากที่วิลออกไป “มือของเธอเย็นมาก หมอบอกเธอเมื่อวานให้นอนบนเตียงเป็นเวลา 1 สัปดาห์ แต่เธอก็ยังวิ่งไปมา วิลก็ช่วยฉันได้ ทำไมเธอไม่กลับบ้านล่ะ?”เนื่องจากแอเรียนอยู่ที่นี่แล้วแน่นอนว่าเธอจะไม่จากไปในตอนนี้ “ไม่เป็นไรแล้วล่ะ อย่าพูดเรื่องไร้สาระต่อหน้าวิลล่ะ ฉันสบายดี"ในอีกด้านหนึ่งวิลมาถึงประตูห้องน้ำเมื่อเขาหยุดฝีเท้า การจ้องมองของเขาสบกับดวงตาเย็นชาคู่หนึ่ง หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้น “อย่าบอกนะว่าคุณตามแอริมาตลอดทางที่นี่”การจ้องมองของมาร์คมืดลง “แอริ? ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างสนิทกับภรรยาของผมนะ”วิลรู้สึกจุกในใจเมื่อได้ยินคำว่า ‘ภรรยา’ “มาร์ค เทรมอนต์ ผมไม่สนใจว่าคุณจะบังคับให้แอริแต่งงานกับคุณได้อย่างไร แต่คุณควรทำดีกับเธอ ไม่อย่างนั้นอาจมีคนอื่นมาแทนที่คุณก็ได้”มาร์คเม้มริมฝีปากอย่างเยาะเย้ย “คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงพูดกับผมแบบนั้น? แฟนเก่าของเธอ? หรือ… คนที่รอที่จะมาแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 120 ความกระหาย
วิลมองไปที่แอเรียน แต่ไม่เปิดเผยเรื่องที่เกี่ยวข้องกับมาร์ค "ไม่มีอะไร ดึกแล้ว ก็ลากันตรงนี้เถอะ ทิฟฟ์ เธอควรกลับบ้านและดูแลแม่ของเธอ”ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “นายรู้ว่าแม่ของฉันเป็นอย่างไร ตอนนี้พ่อของฉันจากไปแล้วเธออาจจะเศร้าไปอีกสักสองสามปี”แอเรียนพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นฉันไปนะ มีอะไรก็โทรหาฉันนะ”ขณะที่เธอพูดเธอสังเกตเห็นโรลส์ - รอยซ์สีดำจอดอยู่ไม่ไกลเกินไป เธอจำหมายเลขทะเบียนรถได้เป็นอย่างดีนั่นคือรถของมาร์ค...ไบรอันใช้เวลาครู่หนึ่งในการลงจากรถเดินขึ้นไปหาเธอและหยิบกระเป๋าถือของเธอ “ได้เวลาไปแล้วครับ”แอเรียนไม่ได้คาดว่าจะได้เห็นมาร์คที่นี่ เธอมองไปที่วิลและทิฟฟานี่แล้วเดินตามไบรอันเข้าไปในรถโดยไม่มีคำพูดอีกการแสดงออกของมาร์คในรถอ่านยาก "คุณมาทำอะไรที่นี่?" เธอถามเขามองออกไปที่อาคารที่ผ่านไป “ทำไมผมถึงอยู่ที่นี่ไม่ได้” เขาถามด้วยเสียงเย็นเธอสูญเสียคำพูดไปชั่วขณะ เธอเงียบก่อนจะพูด “พ่อของทิฟฟ์จากไปแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเรื่องงานศพ”เธอคิดว่ามาร์คจะซักถามเธอต่อไป แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่อง “จอห์น เลน ตายแล้ว ก็ไม่ต้องคืนเงินอีกต่อไป”แอเรียนผงะไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงอะไร เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 121 ไม่ป่องเลย
มาร์คขอให้ของพวกนี้เตรียมพร้อมตั้งแต่เมื่อวาน บังเอิญวันนี้เฮเลนและแอรี่ได้ไปเยี่ยมพวกเขาด้วย เธอไม่แน่ใจว่าเขาเตรียมมันมาเพื่อแอรี่โดยเฉพาะหรือเปล่า แต่สุดท้ายแล้วส่วนผสมก็มาถึงช้าและแอรี่ไม่สามารถรอให้ถึงเวลาอาหารค่ำได้เธอจึงกลายเป็นคนที่ได้กินเเทนกุ้งคุณภาพสูงแบบนี้หายากในช่วงฤดูนี้ มาร์คต้องประสบกับปัญหามากมายที่จะให้พวกมันบินมาที่นี่โดยเฉพาะเธอเพิ่งยัดกุ้งเข้าปากโดยมีครึ่งหนึ่งห้อยออกมาจากปากเมื่อมาร์คมาถึงห้องอาหาร เมื่อเธอเห็นหน้าตาอัปลักษณ์บนใบหน้าของเขาเธอก็คิดว่าเขาไม่พอใจที่เธอเริ่มมื้ออาหารอย่างไม่สุภาพ ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะคายกุ้งออกหรือไม่ มาร์คดันกุ้งทั้งจานตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า "ไม่มีมารยาทบนโต๊ะอาหาร"จู่ ๆ แอเรียนก็จำได้ว่าเขาไม่กินกุ้ง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่ต้องกินคนเดียวจริง ๆ ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะดูไม่ดี แต่เธอก็ไม่ต้องกังวลกับความสุภาพที่เขาพูดออกไปในตอนนี้ เธอยกแขนขึ้นและหอยกุ้งภูเขาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอไม่นานนักมาร์คมองดูในขณะที่เธอจัดการจานกุ้งซึ่งมีขนาดประมาณฝ่ามือของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ต้องการที่จะหยุด เขาแปลกใจเพราะเธอไม่ใช่คนกินจุมาก… ปก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 122 ไม่ใช่เวลาที่ดี
เป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาทานอาหารด้วยกันและใช้เวลาอยู่ในบ้านเดียวกัน เขาไม่ได้คิดริเริ่มที่จะพูดกับเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แอเรียนจึงหยุดฝีเท้าเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านี้ “ฉัน… ไม่ชอบกลิ่นควัน คุณสูบเถอะ ฉันจะนอนในห้องนอนรับแขกเอง”เธอไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับความเกลียดชังของเธอที่มีต่อการสูบบุหรี่ของเขามาก่อน... แววตาที่ซับซ้อนฉายผ่านดวงตาของมาร์ค เขาโยนกล่องบุหรี่ลงถังขยะแล้วลุกขึ้นไปที่เตียง "นอนเถอะ"แอเรียนตกใจ เธอไม่เข้าใจว่านี่หมายถึงอะไร เขาทิ้งบุหรี่ไปเพียงเพราะเธอบอกว่าไม่ชอบกลิ่น? ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำสิ่งนี้โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ เขาจะต้องโกรธสิ...เธอรู้สึกงุนงงชั่วขณะแล้วเดินไปดับบุหรี่ที่ขยะ ถังขยะในห้องของพวกเขาสะอาดอยู่เสมอ หลังจากนั้นเธอมักจะนอนอยู่ในห้องเท่านั้น “ฉันไม่ได้หมายถึงอะไรเลย… ฉันขอโทษ”มาร์คถอดนาฬิกาและวางไว้บนตู้ตรงหัวเตียง เขาไม่ได้มองเธอ แต่น้ำเสียงของเขาดูอู้อี้ “ถ้าคุณไม่ชอบก็บอกผมสิ ผมไม่ได้บอกคุณตลอดเหรอ?”เธอเงียบและคราวนี้มันไม่ได้เป็นนิสัย เธอพูดไม่ออกจริง ๆ เป็นความจริงที่เขาเคยพูดแบบนี้มาก่อน แ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
