Share
บทที่ 168 มุ่งมันเพื่อจะมีชีวิตอยู่
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 169 การรบกวนตอนเที่ยงคืน
เห็นความรังเกียจที่ชัดเจนบนใบหน้าของมาร์ค แอเรียนก็แอบหงุดหงิด อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ แต่เธอไม่สามารถขอให้ทุกคนชอบข้าวปั้นได้เพียงเพราะเธอชอบ เธอพอใจแค่ได้เก็บมันไว้เคียงข้างแอรียนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเมื่อมาร์คไม่มีแผนที่จะออกไปข้างนอกในตอนกลางคืน ทำไมผู้ชายที่มักจะหลีกเลี่ยงการกลับบ้านมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะสามารถอยู่บ้านได้อย่างเชื่อฟังทุกคืนในตอนนี้? เมื่อมาร์คอยู่รอบ ๆ บ้าน แอเรียนรู้สึกอึดอัดมากขึ้นและเธอก็มีเวลาอยู่กับข้าวปั้นน้อยลงด้วยเมื่อเธอเข้านอนตอนกลางคืน จู่ ๆ เธอก็นึกถึงสิ่งที่ทิฟฟานี่บอกกับเธอในตอนกลางวันและรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นเรื่อย ๆมาร์คนอนอยู่ข้าง ๆ เธอมองไปที่โทรศัพท์โดยหันหลังให้เธอ ข้อความที่อัดแน่นบนหน้าจอของเขาทำให้เธอปวดหัวเพียงแค่มองมัน เธอยังสงสัยว่าเขาจ้องมองมันนานขนาดนี้ได้อย่างไรจู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นและทำให้เธอตกใจ เป็นโทรศัพท์ของ มาร์ค และหน้าจอแสดงให้เห็นว่ามาจาก แอรี่...มาร์คไม่ได้ลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ แต่น้ำเสียงของเขามีเคือง "ฮัลโหล?"เสียงของแอรี่ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง “พี่มาร์คที่รัก ขอบคุณที่ช่วยเหลื
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 170 การใช้สิทธิของคุณหญิงเทรมอนต์
แอเรียนเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะวางสายโทรศัพท์ “หาที่และรอฉัน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้!”ในที่สุดเธอก็ได้รับข่าวดีหลังจากมีช่วงเวลาที่เลวร้าย ตอนแรกเธอคิดว่าความจริงจะต้องใช้เวลาตลอดไป แต่ ‘คุณสโลน’ ได้ส่งจดหมายอีกครั้งในไม่ช้าเธอมีเพียงสิ่งเดียวในใจและนั่นคือการค้นหาสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่พ่อของเธอยังบริสุทธิ์เธอก็สามารถออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ และมาร์ค เทรมอนต์ ได้ เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตต่อไปเหมือนคนมีชีวิตที่ต้อยต่ำซึ่งไม่มีพลังที่จะต้านทานใด ๆ แม้ว่าลูกของเธอจะถูกฆ่า...เมื่อเธอไปถึงร้านกาแฟที่พวกเขาตกลงนัดพบ ทิฟฟานี่ก็ดึงจดหมายออกมาจากกระเป๋าของเธอ แอเรียนรีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของจดหมายสร้างความผิดหวังให้กับเธอเป็นอย่างมาก ‘ไม่ต้องหาผม คุณจะไม่สามารถทำได้ ผมจะให้เบาะแสเพิ่มเติมแก่คุณไม่ได้เช่นกัน ผมบอกคุณได้แค่ว่าพ่อของคุณบริสุทธิ์ ผมมีปัญหากับความลับนี้มานานมากแล้ว และจะไม่สามารถอยู่อย่างสงบได้เว้นแต่ผมจะบอกความลับนี้’หลังจากที่เธออ่านจดหมายจบมือของเธอก็เริ่มสั่น ทำไม ‘คุณสโลน’ ต้องให้ความหวังเธอ และเพียงบดขยี้มันอีกครั้ง? แล้วยั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 171 การผูกมัดโดยคำพูดของเขา
เมื่อแอเรียนไม่ได้รับคำตอบเธอจึงพูดต่อ "อะไรนะ? คุณมีเงินไปเกลือกกลั้วข้างนอก แต่ไม่มีให้ภรรยาอย่างนั้นเหรอ?”"ฉันเข้าใจแล้ว” รอยยิ้มที่คลุมเครือปรากฏขึ้นในดวงตาของมาร์คหลังจากวางสายเขาก็โอนเงินบางส่วนให้เธอทางโทรศัพท์ทันที รอยยิ้มในดวงตาของเขาพุ่งไปที่ริมฝีปากของเขาแอรี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเมื่อสังเกตเห็นว่ามาร์คดูเหมือนอารมณ์ดีหลังจากรับสาย “พี่มาร์คที่รัก นั่นใครเหรอคะ? คุณดูมีความสุขมากหลังจากรับสายนั้นน่ะค่ะ…”รอยยิ้มบนใบหน้าของมาร์คลดลงทันทีในขณะที่เขาตอบอย่างเฉยเมยว่า “ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ”เฮเลนสังเกตเห็นสถานการณ์และกระซิบว่า “แอรี่ ลูกไม่พูดมากไปหน่อยหรือ? ขนาดอาหารก็ยังหยุดปากลูกไม่ได้สินะ?”แอรี่ปิดปากด้วยความรำคาญ สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นยำมาก คนที่เรียกมาร์คเมื่อกี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอนแอเรียนมองไปที่การแจ้งเตือนธุรกรรมทางโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกขัดแย้งเล็กน้อยในใจ เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เงินจากมาร์คมาง่าย ๆ และไม่เพียงแค่นั้น มันยังเป็นเงินก้อนใหญ่เลยทีเดียว...ทิฟฟานี่โน้มตัวเข้ามาดู “เป็นเรื่องดีที่มีสามีรวย เพียงแค่โทรแล้วเธอได้รับเงินก้อนโตขนาดนี้ เร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 172 การร้องเรียน
แอเรียนพึมพำอย่างไม่มีความสุข "หนูจะไม่ไป เขาจะมาหาหนูเองไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องไปหาเขา? หนูไม่ใช่คนที่กำลังมองหาเขานี่!”ดวงตาของแมรี่เบิกกว้าง “แอริ… ไม่ใช่ว่า…วัยต่อต้านของเธอสายไปหน่อยเหรอ? ปีนี้เธออายุยี่สิบสองปีนะ!”แอเรียนถูกทำให้พูดไม่ออกไปชั่วขณะ ในสายตาของแมรี่ตอนนี้เธอกำลังผ่านขั้นตอนอยู่หรือเปล่า? เธอกำลังระเบิดในความเงียบจริง ๆ ใช่ไหม? ในที่สุดเธอก็ถูกกดขี่มาหลายปีมากพอแล้วและต้องการหยุดยั้งสถานการณ์นั้น โอเค?เมื่อเห็นการไม่เชื่อฟังของเธอ แมรี่สามารถรายงานตามความเป็นจริงต่อมาร์คได้ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รีบวิ่งไปที่สวนหลังบ้านอีกครั้งด้วยความเร่งรีบกว่าก่อนหน้านี้อีก “แอริ นายท่านบอกว่าถ้าเธอไม่เชื่อฟัง เขาก็จะไม่ยอมให้เธอเลี้ยงแมวอีกต่อไป เขาหมายความตามที่เขาหมายถึงนั่นแหล่ะ…!”หมายถึงสิ่งที่เขาหมายถึง? ว้าว แอเรียนทั้งโกรธและขบขัน เขาเอาแต่ใจแบบนี้และทำตัวเหมือนว่าเขาเหนือกว่าคนอื่น ๆเธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันกลับไปและขึ้นไปชั้นบน มาร์คนั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสตามปกติโดยพลิกดูหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนึ่งซึ่งช่วยเพิ่มรสชาติทางวิชาการให้กับความดุเดือดของเขา หากไม่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 173 ยอม
เมื่อพูดถึงจุดที่เจ็บ มาร์คก็เขวี้ยงแก้วไวน์ในมือลงกับพื้น “เธอชอบที่จะเป็นคนรับใช้เหรอ? เอาล่ะ ฉันจะทำตามความปรารถนาของเธอ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องทำทุกอย่างที่คนรับใช้ของ คฤหาสน์ เทรมอนต์ ทำ! ตอนนี้ไสหัวไปซะ!”เธอจากไปโดยไม่ลังเลและไปที่ห้องคนรับใช้ของแมรี่ ห้องนี้ถูกครอบครองโดยผู้ช่วยสี่คนและไม่มีพื้นที่เพิ่มเติมสำหรับเธอ แอเรียนสามารถเบียดกับแมรี่ได้เท่านั้นอย่างไรก็ตาม เธอไม่เสียใจที่ทำให้เขาโกรธ เธออยากจะนอนในห้องของคนรับใช้มากกว่านอนเตียงเดียวกับเขา เมื่อใดก็ตามที่เธอเห็นเขาเธอจะนึกถึงทุกสิ่งที่เขาทำกับแอรี่และเฮเลนพวกเขาทั้งสามฉีกยิ้มที่ไม่มีวันเยียวยาในหัวใจของเธอและนั่นจะเตือนเธอทุกวินาทีที่มีชีวิตอยู่ด้วยความเจ็บปวดวันรุ่งขึ้นเธอไปทำงานในสำนักงานตามปกติและกลายเป็นคนรับใช้ "พาร์ทไทม์" ใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ หลังเลิกงานแม้ว่ามาร์คจะขอให้คนรับใช้ของคฤหาสน์อย่าทำตัวสุภาพและทำให้เธอทำในสิ่งที่ควรทำ แต่ก็ไม่มีใครกล้าสั่งเธอ ท้ายที่สุดพวกเขายังไม่ได้หย่าร้างกัน แอเรียนยังคงเป็นนายหญิงเธอรับงานบ้านของแมรี่โดยไม่พูดอะไรโดยจะไปช่วยทุกที่ที่ต้องการความช่วยเหลือและท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 174 ไม่มีอะไรเลย
แอเรียน กดริมฝีปากเข้าหากันโดยไม่พูดอะไร เธอเมื่อยล้าและค่อย ๆ หลับไปเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากเธอ แมรี่ก็ถอนหายใจและกอดเธอไว้ราวกับว่าเขาอยากเห็นเธอทำตัวโง่งี่เง่าใส่เขา มาร์คกลับบ้านตรงเวลาทุกวันหลังเลิกงานและอยู่ในห้องนั่งเล่นนานกว่าปกติเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เห็นเขา ส่วนใหญ่แอเรียนจะอยู่ห่างจากห้องนั่งเล่นและทำงานในครัวและสวนหลังบ้านเท่านั้น เธอจะทำความสะอาดห้องนั่งเล่นหลังจากที่เขาขึ้นไปชั้นบนเท่านั้น รู้สึกดีที่ได้อยู่ในที่ของใครของมันโดยไม่มีการรบกวน …ในเวลาเดียวกันทิฟฟานี่กำลังค้นหาบางสิ่งในบ้านเช่าของเธออย่างใจจดใจจ่อ "แม่! เห็นบัตรธนาคารของหนูไหม?”ลิเลียนไม่ได้สนใจทิฟฟานี่ ขณะที่เธอกำลังทานขนมอยู่ในห้องนั่งเล่น “ไม่… หาเองสิ แกคิดว่าฉันเป็นคนขโมยไปเหรอไง?”ทิฟฟานี่ค้นบ้านทั้งหลัง แต่เธอก็ยังไม่เห็นบัตรกดเงินของเธอ ไม่มีใครมาเยี่ยมพวกเขาเช่นกัน นอกจากลิเลียนเธอไม่มีทางเดาได้ “แม่บอกมาตามตรงนะ แม่เอาบัตรของหนูไปใช่ไหม? ทำไมแม่ต้องเอามันไปด้วย? แม่ไม่รู้รหัสผ่านนี่! คืนให้หนูถ้าแม่เอาไป หนูต้องการเงินสำหรับเหตุฉุกเฉิน”ลิเลียนเงียบไปก่อนที่เธอจะพูดว่า “แล้วแกบอกฉันว่าแกไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 175 สายฝนสีแดง
แอเรียนมองสายฝนผ่านกระจกห้องครัว เธอเห็นอกเห็นใจทิฟฟานี่ ทั้งคู่ถูกผลักมาถึงทางตัน...“ทิฟฟ์ เธออยู่ที่ไหน? ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหล่ะ” แอเรียนกล่าวขณะที่เธอทิ้งงานที่บ้านและเดินออกไปพร้อมกับร่ม“ฉันอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อชั้นล่างของบ้าน ฉันออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ของฉัน ฉันไม่ได้ใส่เสื้อแจ็คเก็ตด้วยซ้ำ มันหนาวมาก... ฉันไม่อยากกลับไปเจอแม่เลย ตอนนี้ฉันไม่สามารถทนเห็นใบหน้าของเธอได้” เสียงของทิฟฟานี่เจือด้วยน้ำเสียงสะอื้นแอเรียนที่เดินไปที่ประตูหันกลับมาทันทีเมื่อเธอได้ยินว่าทิฟฟานี่ไม่ได้สวมเสื้อแจ็คเก็ต “โอเค ฉันจะเอาเสื้อไปให้เธอนะ อยู่ที่นั่นและรอฉัน อย่าไปไหนล่ะ!”ในขณะที่เธอพูดนั้น แอเรียนลื่นล้มลงบนพื้นตอนที่เธอกำลังขึ้นบันได ท้องส่วนล่างของเธอกระแทกเข้ากับขั้นบันใดและร่มของเธอก็หล่นแม้จะเจ็บปวด แต่เธอก็ลุกขึ้นคว้าเสื้อแจ็คเก็ตแล้วรีบวิ่งออกไป พายุลมแรงและฝนตกหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสื้อผ้าครึ่งล่างของแอเรียนก็เปียกด้วย แม้ว่าเธอจะถือร่มก็ตาม รองเท้าของเธอก็เปียกโชกเช่นกันรถยนต์แทบไม่ผ่านมาบริเวณนั้นเลย เธอสามารถเรียกรถแท็กซี่ได้เมื่อเธอมาถึงทางแยกขณะที่แอเรียนเข้ามาในรถเธอร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 176 ลายเซ็นของครอบครัว
“แอริ ทำไมเธอถึงเลือดออก?"แอเรียนมองตามทิฟฟานี่ที่จ้องมองลงไป แต่การมองเห็นของเธอพร่ามัวไปแล้วและเธอก็เริ่มได้ยินเสียงหึ่งแทนที่จะเป็นเสียงเมื่อตระหนักถึงสภาพที่คลุมเครือของเธออย่างประหลาด จึงเรียกรถแท็กซี่และส่งเธอไปโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์สองสามคนปรากฏตัวต่อหน้าเธอดูกังวลขณะที่พวกเขาเข็นเธอเข้าไปในห้องฉุกเฉินเธอมีสติและรับรู้ได้ว่าเธอกำลังนอนอยู่ห้องผ่าตัด แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดและไม่สามารถพูดได้ทิฟฟานี่เดินออกไปข้างนอกหอผู้ป่วยฉุกเฉินด้วยอาการประหม่า หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็เปิดประตูห้องฉุกเฉินและเดินออกไป “คุณเป็นครอบครัวของผู้ป่วยหรือเปล่าคะ? ผู้ป่วยเหนื่อยล้ามากเกินไปหลังจากที่เธอแท้งและตอนนี้กำลังทุกข์ทรมานจากการสูญเสียเลือดเนื่องจากการบาดเจ็บ เธอต้องผ่าตัด กรุณาใส่ลายเซ็นของคุณถ้าคุณเป็นครอบครัวของเธอ!”ทิฟฟานี่มึนงง “ดิฉัน… ดิฉันเป็นเพื่อนของเธอค่ะ ดิฉันไม่ใช่สมาชิกในครอบครัว”นางพยาบาลพูดอย่างรีบร้อน “ถ้าอย่างนั้นโทรหาครอบครัวของเธอค่ะ! การผ่าตัดทำได้เฉพาะลายเซ็นเท่านั้น เธอไม่สามารถรอได้อีกต่อไป!”ด้วยมือที่สั่นเทาทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ของแอเรียนขึ้นมาเพื่อ
Latest chapter
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
- เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
